 |
| ||||
|
Vicky begon door te krijgen dat de zwarte wolk tevoorschijn kwam als Beat boos was. Daarom probeerde ze zoveel mogelijk te voorkomen dat Beat zich ook maar črgens aan kon irriteren. Dat was een hele opgave, die steeds moeilijker werd. Beat werd steeds veeleisender. Als Beat zich irriteerde aan de blauwe sokjes die Vicky droeg, wisselde ze die gauw om voor roze. Soms vond Beat het leuk als Vicky bloemen had geplukt en gaf hij haar een complimentje; een andere keer rukte hij de bloemen uit het potje en smeet ze naar buiten. Meestal was Beat blij dat Vicky zo goed voor de katjes zorgde, maar even zo vaak schold hij haar uit dat ze het waardeloos deed. Vicky ging tot het uiterste om Beat tevreden te stellen. Maar de pijlen en de hamers bleven komen... Vaak plukte ze extra veel besjes voor Beat. Maar ze wist soms niet meer of haar handen nou rood waren van het sap van de bessen of van het bloed door de vele, vele wonden. Toen Beat haar zelfs niet meer wilde aankijken, trok ze uit wanhoop haar jurk aan van het feest dat ze samen hadden gevierd. Ze maakte zich extra mooi en zei de allerliefste dingen die ze kon bedenken tegen Beat. Maar hij negeerde haar volkomen. Dat was een groot verdriet. Vicky was vaak naar de boomstam gegaan om met Joshua te praten en bij hem uit te huilen. Het was meer dat zij haar hart uitstortte en hij luisterde, dan dat Joshua iets zei. Vicky was ook veel te overstuur om naar hem te kunnen luisteren. Joshua had steeds met een verdrietig gezicht naar haar verwondingen gekeken. Hij gaf haar een klein flesje met balsem op erop te doen. "Het zal je helpen," zei hij. "Denk maar veel aan mij; hoe lief ik je vind..." Vicky deed de balsem trouw op haar wonden en blauwe plekken. Het verzachtte de pijn en de wonden genazen sneller. En ze dacht veel aan Joshua. Helaas kwamen de buien van Beat steeds vaker voor. Ze werden steeds heftiger en venijniger van aard. Vicky had al vaak moeten vluchten, maar ze was ook steeds weer teruggekomen. Ze was bezorgd om de poesjes Shar en Pri. Mick kwam al helemaal niet meer in de hut. Die had zijn heil gezocht bij de vorige vriendin van Beat. Vicky smeerde de balsem van Joshua nog steeds op haar lichaam. Het flesje leek nooit op te raken. Maar doordat Beat zóvaak een boze bui had, waren Vicky's wonden niet meer te tellen. Ze hadden geen tijd om te genezen voordat er weer nieuwe werden toegebracht door Beat... Vicky durfde bijna niet meer in de hut te komen en bracht veel tijd door op de boomstam bij Joshua. Ook dáárom werd Beat de laatste tijd kwaad. Vicky snapte er helemaal niets meer van. Ze dacht: Joshua is toch ook zíjn beste vriend? Aan de andere kant leek het daar helemaal niet meer op... Shar en Pri hadden helaas óók pijlen in hun kleine lijfjes gekregen... Hun zielige gemieuw ging Vicky door merg en been. Beats vorige vriendin had de poesjes opgehaald, omdat ze gehoord had van Beats boze buien. Vicky miste de katjes verschrikkelijk; ze was zo aan ze gehecht geraakt en gewend om voor ze te zorgen... Aan de andere kant was ze blij dat ze nu veilig waren. De wonden van Vicky waren gaan ontsteken en ze lag de laatste tijd met koorts in een hoekje van de hut. Dat maakte dat ze zich nog machtelozer voelde, want zo kon ze niet meer vluchten als Beat een boze bui had. Waarom ben ik hier eigenlijk nog bij Beat? dacht ze vaak. Ze kon geen goed bij hem doen. Vrienden, waren ze dat nog? |
|||||
|
|
|||||
|
|||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||
