 |
| ||||
|
Vicky was blij met Beats vriendschap. Hij nam vaak een leuk kadootje voor haar mee, als verrassing. En hij vertelde haar hoe mooi hij haar wel vond. Welk meisje vindt dat nou niet fijn om te horen? Vicky plukte rode besjes voor Beat. Beat vond ze wèl lekker, en dat was verrassend nieuw voor Vicky. Ze vond het nu pas ècht leuk om het mandje met besjes mooi te versieren. 's Avonds zaten ze samen te smullen tot hun mond en wangen rood waren van het sap. Vicky had één keer een zwarte bes gevonden in Beats hut, al voor het feest. Maar Beat had gezegd dat dat een oud grapje was geweest. Hij had er nooit van gegeten, zei hij. Vicky gooide de bes direct ver weg. De katjes waren voor Vicky ook een genot om mee te spelen. Mick, het katertje wilde niet. Ze vond hem wel lief, maar hij negeerde haar zoveel mogelijk. 's Morgens vroeg sloop Mick het trappetje af en pas 's avonds laat kwam hij weer binnen. De poesjes Shar en Pri werden daarentegen steeds aanhaliger. Ze liepen steeds in Vicky's kielzog en vonden het heerlijk om met haar te spelen en door haar geknuffeld te worden. Vicky zorgde goed voor de katjes. Ze gaf ze op tijd melk en brokjes en borstelde de klitjes uit hun vacht. Ze had gemerkt dat Beat daar niet zoveel aandacht aan besteedde. Misschien ziet een jongen dat niet zo, dacht ze. Het was nog steeds heerlijk om naar Beats gitaarspel te luisteren. Hij zong veel over Joshua. Vaak zong Vicky de tweede stem. Ze zat dan tevreden aan zijn voeten. Vicky maakte de hut zo gezellig mogelijk. Dat was niet altijd makkelijk, want Beat had veel rommel in de hut. Toch werd het een aardig leuk plekje. Jammer genoeg werd Beat al gauw wat knorriger. Hij begon commentaar te leveren op allerlei kleine dingetjes. Dat vond Vicky wel jammer. Niet dat ze alles goed deed, maar ze deed toch haar best? Ze besloot om nog méér haar best te doen en verzon allerlei dingen waar ze Beat een plezier mee kon doen. Op een middag was Vicky druk bezig met het borstelen van de poesjes, toen Beat met een ontevreden gezicht de trap opkwam. "Wat is er Beat?" vroeg Vicky "Je kijkt zo ongelukkig..." "Hou erover op!" zei Beat kortaf. "Ik hoef je toch niet àlles te zeggen?!" Vicky keek verschrikt naar zijn gezicht. O nee! Daar verschijnt het zwarte wolkje weer boven Beats hoofd! dacht ze. Gespannen legde ze de borstel van de poesjes op de vloer en stond langzaam op. "Beat..." zei ze, "het zwarte wolkje..." "Wàt nou zwart wolkje?!" grauwde Beat naar haar, terwijl de wolk snel groter werd. Oké, ik moet hem dus rustig zien te krijgen, dacht Vicky. Anders wordt die wolk alleen maar groter... Ze bedacht snel een plannetje. "Beat, kijk eens? Ik heb lekker rooie besjes voor je geplukt en..." Het was onmogelijk haar zin af te maken, want een grote pijl vloog met volle vaart haar richting op. Uit Beats mond... |
|||||
|
|
|||||
|
|||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||
