 |
| ||||
|
Nu was ze dus Beats speciale vriendin. Ze hadden veel plezier samen. En ze konden over van alles praten. Vicky kon nu ook nog vaker met de katjes spelen, als ze bij Beat kwam. Beat had al eerder een mooi plekje voor zichzelf gevonden: een hut op palen, aan de rand van een meertje net buiten het bos. Je kon met een trap naar boven klimmen. Vicky kwam er vaak spelen. Beat en Vicky hadden besloten om een feestje te geven vanwege hun nieuwe vriendschap. Ze hadden niet zoveel tijd, dus waren ze druk met van alles om het een leuk feest te maken. Het hele vriendengroepje zou komen. Op een avond, toen ze in het hutje zaten, begon Beat: "Vicky, ik wil je nog wat vertellen vóór het feest." "O? Wat dan?" vroeg Vicky. Beat vertelde dat hij met zijn vorige vriendin wel eens rare dingen had meegemaakt. Vicky vond het een beetje spannend worden. Wat zou hij gaan zeggen? dacht ze zenuwachtig. Beat ging door: "Soms, als zij iets deed of zei, veranderden mijn armen." "En uh, dan werden mijn handen hamers..." "Hè?" zei Vicky. "Hoe kan dat nou?" "Ja, weet ik ook niet," antwoordde Beat. "Maar het gebeurt nu niet meer hoor! Allang niet meer." "En ik wil gewoon eerlijk tegen je zijn." Nou dat kon Vicky wel waarderen, zijn eerlijkheid. En ze geloofde Beat ook. Voorbij is voorbij. En iedereen mag opnieuw beginnen. Dat stond ook in het boek van Joshua. Vicky wist niet dat ze al heel binnenkort iets vreemds aan Beat zou merken... Ze waren weer druk geweest om alles te regelen voor het feestje. Beat was knorrig. Hij is zeker moe, dacht Vicky. Ze wist niet meer hoe het kwam, maar op een gegeven moment zag ze een klein zwart wolkje boven Beats hoofd komen. Zoiets had Vicky nog nooit gezien! "Beat, wat gebeurt er?" vroeg ze gespannen. "Wat!" zei Beat boos. "Nou die wolk boven je hoofd!" Vicky kreeg het er benauwd van. De wolk werd langzaam groter... "Ik snap niet wat je bedoelt," snauwde Beat nu. Ziet hij het dan niet? dacht Vicky Of doet hij alsof? "Au!!!" gilde Vicky nu. Links in haar borst, bij haar hart stak een venijnige pijl. Het bloedde heftig en het deed verschrikkelijk pijn. Ze trok de pijl er kreunend uit en keek rond waar hij vandaan gekomen moest zijn. Zoefff... Daar kwam er weer een. De pijl kwam... uit Beats mond! Vicky kon hem nog net ontwijken. Ze dacht niet langer na en rende richting de trap. "Ik ga naar huis!" riep ze. Maar Beat stond al bij de trap. "Nee, ga niet. Alsjeblieft!" smeekte hij. "Ik moet, ik moet!" riep Vicky. De pijlen bleven uit Beats mond komen. Er was maar één optie: weg! |
|||||
|
|
|||||
|
|||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||
