| |||||
Gek genoeg vond Vicky Beat toch al snel steeds aardiger. In gedachten vergeleek ze hem wel eens met Perv uit de tijd dat ze nog met hem bevriend was. Beat praatte veel met haar, terwijl Perv bijna nooit iets tegen haar zei. En Beat zag dat ze bloemen in haar haar had; daar had Perv nog bijna nooit iets van gezegd. Toen Beat op een avond weer zo mooi gitaar speelde en zong over Joshua, dacht ze: Misschien is híj wel een goede vriend voor mij. Want zo te horen is Joshua ook zíjn beste vriend. Maar ze duwde die gedachte gelijk weer weg. Het was nog veel te kort geleden dat de vriendschap met Perv was beëindigd. Natuurlijk praatte Vicky er met Joshua wèl over. Zoals altijd luisterde hij zonder haar te onderbreken. Als Joshua weer weg was, las ze in zijn boek. Er stonden niet alleen heel lieve dingen in, maar ook hele wijze! Hij had echt overal verstand van... Beat kwam op een avond naar Vicky toe. "Ik heb iets voor je..." zei hij. "Een soort verrassing." Nou dat leek Vicky wel leuk. Wat zou het zijn? Beat zei: "Ik heb speciaal voor jou een liedje geschreven!" Dat vond Vicky heel bijzonder. Volgens haar had nog nooit iemand dat voor haar gedaan! "Zal ik het voor je zingen?" vroeg Beat. Daar werd Vicky wel een beetje verlegen van. Maar ja, hij had het speciaal voor haar geschreven... "Oké," zei ze, haar gêne wegduwend. Beat begon te zingen. Het lied ging over hoe leuk en lief hij Vicky wel vond. Vicky kreeg er een hele rode kleur van. Wat moest ze er nou mee...? Het lied eindigde met een gezongen vraag. Daar was Vicky al bang voor. Die vraag had ze al verwacht: "Wil jij, lieve Vicky, mijn speciale vriendin zijn?" Diep in haar hart wist Vicky dat nog niet. Maar nu zat Beat haar zo stil en smekend aan te kijken... En hij had dat lied speciaal voor haar gemaakt... Als ze "Nee" zou zeggen, zou ze hem kwetsen; dat wist ze zeker. Vicky was nogal goed geworden in het omdraaien van het knopje van haar gevoel. Ze slikte en draaide het knopje om. Ze kon niks zeggen, maar liep naar Beat toe en ging dicht bij hem zitten. Dat was haar antwoord en Beat begreep het als een "Ja". |
|||||
|