 |
| ||||
|
Na het dansen gingen de kinderen in een kringetje zitten om te praten en spelletjes te doen. Vicky leerde al snel een paar namen kennen. Het oudere meisje dat haar geroepen had, heette Profi en haar vriend Apos. Zij hadden duidelijk de leiding. Ze leken Vicky heel aardig. Niemand zei er wat over dat Vicky nieuw was. Ze deed gewoon mee met alles en het leek of ze er altijd al bij gehoord had. Eindelijk een leuk plekje, dacht Vicky. Er zat een jongen tegenover haar in de kring die mooi op zijn gitaar kon spelen. Hij was niet zo groot, maar wel breed. Net een beer! dacht ze. Vicky genoot van de mooie muziek die hij maakte. Toen ze even een spelletje deed met een vriendinnetje naast haar, kwam de jongen onverwachts naast haar zitten. Ze schrok er een beetje van. "Hallo, ik ben Beat," zei hij tegen Vicky. "En hoe heet jij?" Vicky noemde haar naam. Ze vond dat Beat veel te dichtbij haar was komen zitten. Dat voelde niet prettig. Ze schoof voorzichtig wat van hem af. "Heb je dorst?" vroeg Beat nu. "Zal ik wat water voor je halen?" "Eh..., nee dat hoeft niet hoor," antwoordde Vicky afwerend. Toch stond Beat op en kwam even later terug met een beker water. Vicky zuchtte zachtjes. Wat wil hij van me? dacht ze. Ik wil niet dat hij zo dichtbij me zit en ik wil ook geen water! Vicky voelde zich verder in haar nieuwe vriendenclubje erg op haar gemak. Ze was er blij mee. Vooral omdat haar nieuwe vrienden en vriendinnen veel over Joshua praatten en zongen. En het dansen vond ze ook heerlijk! Het fijnst vond Vicky het als Joshua er zèlf bij was. Ze danste vaak met hem samen en dan vergat ze alles om zich heen. Behalve Joshua natuurlijk! Beat was vaak naast Vicky komen zitten in de kring. Eerst vond ze hem echt vervelend. Maar op een keer had hij zijn drie katjes meegenomen. En dàt vond ze leuk... De katjes waren nog klein. Twee poesjes en één katertje. Vicky was dol op katjes. Ze had er altijd al graag eentje willen hebben, maar nog nooit gehad. Met de poesjes Shar en Pri knuffelde ze vaak. Ze gingen dan lekker op haar schoot liggen. Het katertje Mick was niet zo knuffelig. Maar hij maakte grappige sprongetjes, waar Vicky om moest lachen. Beat nam de katjes nu bijna altijd mee. "Zal ik je volgende keer komen ophalen met de fiets?" vroeg Beat eens. Vicky's nieuwe vrienden hadden nu een plek verderop in het bos uitgezocht en dat was veel te ver voor Vicky om te lopen. Eigenlijk wist Vicky niet zo zeker of ze wel bij Beat achterop de fiets wilde. Ze kende hem nog maar net en wist niet eens of ze hem wel echt aardig vond. "Ehm,...ik zeg het straks wel tegen je," antwoordde Vicky. Wat moest ze nou doen?! O wacht, ik ga het aan Profi en Apos vragen; die kennen Beat al wat langer. Ze liep onopvallend naar Profi en Apos toe en legde hun haar vraag voor. "O, je kunt gerust met hem meerijden hoor," zei Apos. "Beat is wel te vertrouwen." Vicky voelde zich opgelucht en stapte met een gerust hart op Beat af. "Het is goed hoor," zei ze. "Bedankt dat je me wilt ophalen." |
|||||
|
|
|||||
|
|||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||
