 |
| ||||
|
Het vriendengroepje van Vicky had haar de rug toegekeerd. Ze was nog één keer naar de speelplek in het bos gegaan. Maar ze voelde zich helemaal niet meer op haar gemak bij de anderen. Vooral Vorg en Oudi leken haar wel weg te kijken. Er waren nog wel twee vriendinnetjes die bij háár kwamen. Ze speelden dan samen en praatten over Joshua. Dat vond Vicky heel erg fijn. Een van de vriendinnetjes vertelde dat ze Vicky en Perv allebei een bosje bloemen wilde brengen, want ze vond het toch wel heel verdrietig wat er gebeurd was. Maar Oudi en Vorg hadden haar verboden om een boeketje aan Vicky te geven. Ze mocht er alleen een aan Perv geven. Dàt is raar, dacht Vicky. Het lijkt de omgekeerde wereld... Pas veel later hoorde ze dat Perv nu altijd bij het groepje speelde en dat hij had gezegd dat juist Vicky van de zwarte bessen had gegeten! Vicky zag de twee vriendinnetjes maar af en toe en ze miste een groepje waar ze bij zou horen. Op een middag hoorde ze vrolijke liedjes in het bos klinken en Vicky ging op zoek waar dat geluid nou vandaan kwam. Ze hoefde helemaal niet zo ver te lopen toen ze op een open plek kwam. Ademloos stond ze te kijken. Er waren jongens en meisjes aan het dansen; ze hadden duidelijk veel plezier. Zal ik ook? dacht Vicky. Maar ze voelde zich te verlegen. Toen hoorde ze ineens de naam Joshua. Die kwam voor in het liedje. Vicky luisterde eens goed. Ja, ze had het goed gehoord: ze zongen over Joshua! Dat hij zo'n goede vriend was enzo. Maar dàt was mooi! Misschien had ze nu wel een groepje nieuwe vrienden gevonden, die óók naar Joshua luisterden! "Kom maar hoor!" riep een ouder meisje, al dansend. Ze had Vicky gezien. Vicky werd zo blij dat ze alsmaar de naam van Joshua hoorde, dat ze niet meer kon wachten. Het verlangen om mee te doen was sterker dan haar verlegenheid. Ze huppelde naar de andere kinderen en danste zomaar vanzelf... Joshua, Joshua, was je maar hier! dacht ze verlangend. Ineens zag ze hem vanuit haar ooghoek zitten, langs de kant. Hij glimlachte haar toe en zwaaide naar haar. O, wat fijn dat hij er was... En zouden dit misschien haar nieuwe vrienden en vriendinnen kunnen worden? Ze hoopte het. |
|||||
|
|
|||||
|
|||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||
