Paardje... ...in de regen #6 Door: EsQuizzy Commentaar van de schrijver: - Deel 6 - Categorie: Drama / Roman Geschatte leestijd: ca. 4 minuten
Met veel moeite lukt het Jon om het lichaam van zijn vader in de berm te leggen. Er zijn hier gelukkig veel grote stenen te vinden, maar het kost hem toch nog een paar uur om een afdoende stapel stenen over zijn vader op te bouwen. Hij kan hem hier niet zomaar laten liggen… zeker niet met die raven in de buurt. Met twee stevige takken maakt hij een eenvoudig kruis. Dat zet hij rechtop bovenin de stapel stenen. Iedereen die hier langs komt, zal begrijpen waar die stapel stenen voor dient… „Al ga ik door een dal van diepe duisternis, ik vrees geen kwaad, want Gij zijt bij mij,” klinkt vaders stem prettig door de kleine woonkeuken. Het hele gezin zit rond de eettafel, en vader heeft de beduimelde Bijbel voor zich liggen, in het midden, bij de Psalmen. Jon kijkt de kring rond. Moeder zit met Elia op schoot en luistert aandachtig, Gideon speelt heimelijk met zijn lepel maar krijgt een waarschuwende tik van moeder, en Celisa lijkt weer eens te dagdromen. Toch weet hij dat dat niet het geval is: ze zal heel waarschijnlijk tijdens de afwas ineens met een vraag komen, of een opmerking. Dat doet ze wel vaker, ook al vraagt Jon zich af of ze nu toch niet aan hun uitstapje naar de markt zit te denken. Morgen is het de grote dag voor haar! „Dit is een dal van diepe duisternis,” fluistert Jon, terwijl kleine druppels regenwater van zijn lippen vallen door de zachte luchtstroom van zijn adem en de bewegingen, veroorzaakt door zijn woorden. „En ik vrees geen kwaad, want U bent bij mij.” Sjlomp… sjlomp… sjlomp… „…Toch?” Als het lichtje nou eens een engel is… die hen naar huis leidt… dat zou verklaren waarom het maar niet dichterbij lijkt te komen… Voorzichtig maar ferm weet hij Celisa’s been te zetten. Hij valt er zelf bijna bij flauw als hij de stukken bot over elkaar heen voelt gaan. Hij weet uit ervaring hoe veel pijn dit het meisje moet doen, maar haar ogen blijven gesloten en haar ademhaling verandert niet. „O Vader in de hemel, wat nu?” Het is het eerste gebed dat hij in lange tijd bidt… Er zit maar één ding op: hij zal Celisa naar huis moeten dragen. Vaders lichaam zal later opgehaald moeten worden. Wat is zijn zusje hem ineens dierbaar! Hij kan zich niet voorstellen dat hij haar nog maar even geleden liever niet bij zich had gehad en jaloers op haar was geweest. Natuurlijk wilde vader hem toen, jaren geleden, de teugels niet geven! Hij had zo ontzettend gezeurd, die dag… Daarbij was Sara, het paard dat ze toen hadden, veel onrustiger dan Gewinde, die nu gestolen is. Goed, het was Gewinde die uiteindelijk op hol geslagen was, maar dat was niet de schuld van Celisa geweest. Liefdevol tilt Jon zijn zusje in zijn armen. Wat is ze licht! Toch loopt dit niet handig, zo. Veel te vermoeiend: dit houdt hij nóóit lang vol. Hij slikt eens moeilijk. Er is een andere optie. Een slechte herinnering. Maar deze keer heeft hij geen keus. Dit is geen spelletje. Met enige moeite weet hij haar op zijn rug te hijsen met haar armen langs zijn nek en haar benen rustend op zijn onderarmen, alsof ze zit. Zo kan hij haar wel een aantal kilometer dragen zonder al te veel last van haar te hebben. De laatste keer dat hij haar zo droeg, was ze nog lichter, maar toch lijkt het niet zo veel verschil te maken met die keer... „Huu! Huu! Hortsik!” Een helder kinderstemmetje spoort hem aan om nog harder te lopen. Hij slooft zich graag uit voor zijn vier jaar jongere zusje. Hij galoppeert door het weiland, over het bruggetje over de sloot, de boomgaard in… Het meisje heeft haar armpjes stevig voor zijn borst geklemd en haar beentjes met de blote voetjes steken enthousiast naar voren. Ze schatert het uit van de pret. Een boomwortel blokt zijn voet. Hij schiet voorover, probeert zijn evenwicht nog te bewaren… Celisa gilt in zijn oor, vlak achter hem… Hij probeert de klap zo goed mogelijk op te vangen, maar haar hoofdje slaat bepaald onzacht tegen zijn achterhoofd, voor ze van hem af rolt in het zachte gras. Eén lange tel zit ze beteuterd in het gras. Hij wrijft over zijn achterhoofd en glimlacht zuur naar haar. Dan zet ze het op een gillen. Hij heeft al gezien dat ze niet bloedt, gelukkig. Maar hij is wel behoorlijk geschrokken. Over het bruggetje komt moeder, die het hele drama heeft zien gebeuren, al haastig aangelopen. „Meidje, meidje van me toch! Kom maar.” Ze geeft Celisa een zoen en richt zich dan tot hem. „Jon, heb je je bezeerd? Nee? Zul je de volgende keer voorzichtiger zijn?” „De volgende keer? Nee, dank u, mamma. Voor mij niet meer...” „Dank U, Vader, voor die engel,” hijgt Jon, met zijn ogen knipperend om het regenwater eruit te persen. Vóór hem danst het lichtje. Hij voelt een beweging… Celisa verschuift haar hoofd in zijn nek; tilt het kreunend op! „Waar… ben ik?” vraagt ze zwak. Jons hart springt op van blijdschap omdat ze bijkomt, maar meteen slaat er weer de schrik omheen, dat het zwarte gat in haar geheugen aangevuld zal moeten worden. „Alles is goed, Celisa, rust maar uit,” komen woorden, niet van hemzelf, omhoog. „Zijn we… paardje aan het spelen… in de regen?” klinkt haar puzzelende stemmetje licht verbaasd. „Ja, lief zusje,” snikt Jon, die zijn tranen bij die vraag niet kan bedwingen. Het maakt niet uit. Het regent toch. Niemand die het ziet. „We spelen paardje… in de regen. Alles is… goed. Rust maar uit.” Zacht voelt hij haar hoofdje weer tegen zijn schouder aan gevlijd. „Hortsik,” mompelt ze. Er schiet een lach door Jons tranen. Hij kijkt op. Het lichtje lijkt een beetje dichterbij. >>
Gepost op 05-06-2006 om 18:11 uur 502 keer gelezen

Alle verhalen in deze serie (Paardje...)
Alle verhalen van deze schrijver (EsQuizzy)

Door: prinses

Ja hier, flashback in flashback: 1)De scène met Bijbellezen aan tafel 2)Paardje spelen: je gebruikt daar in de laatste drie zinnen trouwens wèl de verleden tijd.

Gepost op 05-06-2006 Om 22:05

Door: EsQuizzy

O nee, ik heb het fout. Je hebt gelijk bij die tweede, over het paardje rijden. Ik zal het in overweging nemen om deze in vt te maken. Eigenlijk schrijf ik dan liever die andere (in Deel 4) in tt... Jawel: EsQuirrel die iets liever in tt schrijft... Let op, Snow en Hawkeye en Derkerik!

Gepost op 05-06-2006 Om 22:30

Door: EsQuizzy

Bij nadere inspectie... ze zweven hier allebei een beetje, hè? Vooral die tweede hangt tussen een flashback en het heden in, geldt eigenlijk als een overgangsflashback... De eerste alinea heeft met de tweede weinig te maken, of het moet de laatste regel van Psalm 23 (buiten beeld aanwezig) zijn... Ik ben er nog niet helemaal uit.

Gepost op 05-06-2006 Om 22:36

Door: prinses

Zie je, we groeien hier met sprongen. Op meerdere gebieden!

Gepost op 05-06-2006 Om 22:37

Door: prinses

EQ, raak nou niet verstrikt in je eigen puzzel hè?

Gepost op 05-06-2006 Om 22:38

Door: EsQuizzy

Oei, dat was een snelle reactie van je! Ja, ik leer hier wel van. Ben eens bewust met andere technieken bezig. Toch zie ik het als het delen van een ontroerend verhaal met een boodschap, en niet zozeer als een leerproject...

Gepost op 05-06-2006 Om 22:41

Door: prinses

Help, mijn reactie is drie keer geplaatst! En ik was niet snel met reageren, maat ik postte bijna gelijk met jou... En ik bedoel met groeien op meerdere gebieden juist de diepere laag! You know?

Gepost op 05-06-2006 Om 22:50

Door: Moderator Admin

Als je een reactie geplaatst hebt, of een bericht verzonden met de Inbox, blijf dan uit de buurt van de 'Pagina Vernieuwen'-knop van je browser. Die verstuurt de informatie van de reactie of het bericht namelijk ook opnieuw.

Gepost op 06-06-2006 Om 17:10

Door: EsQuizzy

Ik heb het experiment met chronologische volgorde gedaan. Dat gaf meteen voer voor nog een paar kleine tijd-edits en een paar wijzigingen in herhalend taalgebruik. O, en het subtiele gevoelsverschil tussen 'zij had (hadden) gelachen' en 'zij heeft (hebben) gelachen' is me nu ook duidelijk(er). Daar zat ik een beetje mee, tijdens het schrijven van dit verhaal. Maar ik kan het nu voor mijzelf onder woorden brengen en toepassen. De versie met 'had' is specifieker van tijdsaanduiding: Zij had (op dat moment) gelachen. De versie met 'heeft' lijkt algemener te zijn: Zij heeft (in het verleden, eventueel in een afgebakende periode) gelachen. Weer wat geleerd. Correct me if I'm wrong.

Gepost op 06-06-2006 Om 22:15

Door: EsQuizzy

Het blijft een auctoriale vertelstijl, dus die paar zinnen, dat doet volgens mij geen afbreuk aan het verhaal. Trouwens, ook in tt mag wat flexibiliteit zichtbaar zijn, toch? Ik heb dit verhaal niet als tt-purist geschreven...

Gepost op 07-06-2006 Om 14:12

Door: EsQuizzy

Kiezel, Klopt volgens jou mijn beschrijving van het verschil tussen de twee tijdsbepalingen in de reactie van 06-06-06 22:15?

Gepost op 07-06-2006 Om 14:14

Door: kiezel

Hm, op het eerste gezicht ga ik niet helemaal met het door jou aangegeven onderscheid mee, hoewel ik je wel snap. Voor mij is het meer als volgt: als ik in tegenwoordige tijd iets vertel, en ik vertel iets dat al eerder is gebeurd, dan gebruik ik voltooid tegenwoordige tijd (of eventueel verleden tijd, het gebeurde, dan is het meer verhalend). Toen ik in verleden tijd iets vertelde, en ik iets vertelde dat al eerder was gebeurd, gebruikte ik voltooid verleden tijd. Voor mij ligt het onderscheid dus meer in je 'vertrekpunt'; je gaat één stapje terug in de tijdschaal (is dat een goed woord?). Voor mijn idee ga je dus een stap te ver als je vanuit de tegenwoordige tijd ineens iets vertelt dat was gebeurd in voltooid verleden tijd. Kortom: mijn persoonlijke mening is dat je in een verhaal dat een 'filmachtige' vertelstijl heeft (tegenwoordige tijd) in principe geen voltooid verleden tijd moet gebruiken, tenzij dat vanuit een flashback in verleden tijd is.

Gepost op 07-06-2006 Om 14:22

Door: EsQuizzy

Ik heb alinea 4 en 5 van deze post gedeeltelijk herschreven. Het gedeelte dat in vt stond is nu weg, de inhoud ervan wordt nu geïmpliceerd op het moment dat Jon Celisa voor het eerst in dit verhaal optilt (alinea 4 hier), en direct nadat hij in de flashback-back met haar gevallen is. En jawel, in tt. Ik vind dit een behoorlijke verbetering, zo. Mee eens? Suggesties?

Gepost op 07-06-2006 Om 22:27

Door: kiezel

Geneugd... Ik bedoelde natuurlijk geneigd!

Gepost op 08-06-2006 Om 10:06

Door: Arnet

Mooi verhaal hoor en dan nog wel in een andere tijd geschreven...

Gepost op 09-06-2006 Om 08:22

Door: Arnet

Ja, heb ik wel gedaan hoor... heb deze reactie gewoon bij deel 6 geplaats, om verwarring the voorkomen en ik vond dit leuker smoesje natuurlijk... Maar deel 7 heb ik welgelezen, maar ik heb mijn reactgie gewoon bij deel 6 geplaatst. foutje...

Gepost op 12-06-2006 Om 08:26

Door:

Wat lief! En dat lichtje: Ik had al zon vermoeden

Gepost op 29-08-2010 Om 14:43

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.