| |||||
Joan was gelijk doorgelopen naar het hotel gelopen waar ze een kamer had geboekt. Ze wist niet eens waarom ze gelijk nadat het vliegtuig geland was, een kamer in een hotel geboekt had. Want Mike had hier toch een appartement, dus ze kon dan wel bij hem slapen. Maar waarschijnlijk had ze al een vaag gevoel gehad over wat er zou komen. Ze realiseerde zich dat ze Mike eigenlijk niet eens zo goed kende. Hij had eigenlijk nooit veel verteld over zijn jeugd, zijn verleden en zijn privé leven. Ze was ondertussen aangekomen bij haar kamer. Ze ging op bed liggen om na te denken. Ze liet het hele gesprek nog eens in haar gedachten aan zich voorbij gaan. Nog steeds kon ze Mike niet begrijpen. Al twee jaar was ze zijn partner, samen hadden ze de meest uiteenlopende zaken behandeld. Van saai tot spannend, van slaapverwekkend tot levensgevaarlijk. Ze was toch al vaker in gevaar geweest, waarom was het deze keer dan anders? Waarom kon Mike het haar niet vertellen. Ze begreep er nog steeds niks van. Had ze gelijk gehad met die laatste opmerking van haar. Ze kon nog steeds zijn gekwetste blik in zijn ogen zien, nadat ze dat laatste over Martine had gezegd. Ze wist het niet. Misschien was ze toch iets te voorbarig geweest met haar opmerking. Maar aan de andere kant, wat voor andere reden kon ze nog meer bedenken dat hij het haar niet kon vertellen. Naarmate ze meer ging nadenken over de afgelopen twee jaar, hoe meer ze begreep dat ze Mike nooit echt gekend heeft. Mike bevond zich ondertussen nog steeds in zijn appartement. Hij had belangrijke zaken aan z’n hoofd dan zich zorgen lopen te maken over Joan. Gelijk nadat Joan de vorige dag hem gebeld had, had hij verscheidene mensen opgebeld en informatie verzameld voor deze zaak. Hij was veel te weten gekomen. Onder andere over de plaats waar Martine zich kon bevinden. En dat maakte hem er niet blijer op. Ze bevond zich namelijk te dicht bij het gevaar naar zijn mening. Ze dacht zeker dat hij al gevangen was genomen of iets dergelijks. Want ze was toch naar hem op zich gegaan en niet naar de zaak waar mee ik bezig ben, dacht hij. Hij stond op en liep naar de deur. Hij liep het appartementencomplex uit en ging naar de vermoedelijke verblijfplaats van Martine. Hij bedacht zich dat hij eigenlijk Joan mee moest nemen of op z’n minst haar moest inlichten over waar hij heen ging. Toch deed hij dat niet, want hij kon het niet. Het was veel te gevaarlijk om haar mee te nemen, en als hij haar inlichtte wilde ze toch mee en dat kon dus niet. Dus ging Mike alleen op pad. |
|||||
|