 |
| ||||
|
De volgende dag kwam Joan al vroeg in de morgen, bij het appartement van Mike. Mike liet haar binnen en ze gingen in de kamer zitten. Hij zei: ‘Joan, ik moet je iets vertellen.’ Joan wilde net een opmerking maken, maar toen ze zijn serieus gezicht zag slikte ze de opmerking net op tijd in. ‘Ik ben hier in Sydney ook een FBI-agent.’ ‘Maar je bent toch overal een FBI-agent, dat is toch normaal?’ zei Joan die het niet hele-maal snapte. ‘Nee, ik zit hier ook op een bureau, mijn baas hier wist eerst zelfs niet eens dat ik in San Francisco ook een baas had.’ Joan wist niet wat ze moest zeggen. Ze staarde voor zich uit. ‘Ik weet niet wat ik moet zeggen, je hebt al die tijd dus gelogen, waarom heb je het mij niet verteld?’ vroeg Joan na enige tijd, ‘Ik dacht dat we partners waren, dan hoor je elkaar toch te vertrouwen, maar blijkbaar doe je dat dus niet.’ ‘Joan het is niet zo dat ik je niet vertrouw, maar het is een lang verhaal,’ zei Mike. ‘Ik heb de tijd.’ ‘Oké, dat meisje dat vermist is, Martine van Dijk, ik denk dat zij mij zoekt.’ ‘Waarom denk je dat.’ ‘Omdat ze verliefd op me was of is.’ Joan werd stil, dit had ze nou nooit gedacht. Toen keek ze verschrikt op, maar dat bete-kende dat Mike Matthews die hier tegenover haar zat, Mike Manson heette? Nee dat kon niet, ze kon het niet geloven. Mike raadde haar gedachten: ’Sorry Joan, maar mijn echte naam is eigenlijk Mike Manson. Ik ben het over wie je ontdekte dat Martine daar naar op zoek is.’ Joan keek hem nog steeds geschokt aan, ze wist niks te zeggen. Mike ging verder: ’Ik heb nooit geweten dat ze verliefd op mij was. Dat vertelde jij me aan de telefoon. Toen realiseerde ik me dat het fout was geweest van me om zomaar weg te gaan uit Nederland zonder iemand iets te vertellen. Toen leek het de makkelijkste oplossing, weg gaan zonder iemand iets te vertellen waarheen en waarom. Alleen aan Peter heb ik het verteld, hij was m’n beste vriend. Jammer dat hij vermoord is, ik wilde dat ik het hem nooit had verteld.’ Joan keek hem aan en vroeg: ‘Vertel me eens eerlijk Mike ben je ook verliefd op Martine?’ Mike keek Joan aan en het duurde even voordat hij antwoord gaf: ‘Ja, ik wás verliefd op haar, Joan.’ ‘Ik vroeg of je nog steeds van haar houd of niet.’ ‘Ik weet het niet, ik heb haar al twee jaar niet gezien. Ik weet het echt niet Joan, het spijt me. Ik houd nog steeds van jou, maar ik vind het wel zo eerlijk om te zeggen dat ik niet weet of ik nog van Martine houd of niet. Het spijt me.’ ‘Ik dank je voor je eerlijkheid, maar daar heb ik niks aan. Misschien is het maar beter dat we onze verloving verbreken, Mike. Ik weet niet of ze zo verder kunnen met onze relatie.’ ‘Joan, wacht nou even,’ zei Mike smekend, ‘laten we nou niks voorbarigs doen. Laten we het daarover hebben na deze zaak. Alsjeblieft, het lijkt me het beste om even met dat gesprek te wachten, ja?’ Joan keek hem even aan en knikte toen. ‘Oké, nu we het toch over de zaak hebben, waarom ben je weggegaan uit Nederland, Mike. Waarom? In Nederland ben ik er achter gekomen dat het iets te maken heeft met de maffia in Australië, is dat correct of niet?’ ‘Sorry Joan, dat kan ik jou niet zeggen. Toen kon ik het al aan niemand vertellen en nu ook niet. Niemand weet het, zelfs m’n baas niet. Al heeft hij wel een vermoeden, maar ik kan hem niks vertellen. Het spijt me.’ ‘Waarom niet Mike waarom kun je me niks vertellen. Ik dacht dat we elkaar alles konden vertellen, we zijn toch partners of niet. Ik heb deze zaak gekregen, niet jij. Je moet me helpen, anders kom ik er niet uit. Anders kunnen we Martine ook niet vinden.’ Zei Joan in een laatste poging hem om te praten. Maar Mike zei niks meer en liep naar het raam. Hij staarde naar de stad, maar zei niks. Joan had nog meer vragen en aangezien ze toch al kwaad was had ze ook geen zin om nog langer haar mond te houden. Ze had nog genoeg vragen en die zou ze stellen net zolang totdat ze er antwoord op had. ‘Waarom ben je naar San Francisco gegaan? Waarom ben je daar ook FBI-agent geworden? Waarom?’ Mike draaide zich om en keek haar aan. Het duurde even voor hij sprak en maar toen zei hij: ‘Ik had informatie nodig die ik hier in Australië niet kon krijgen en ik had een partner nodig.’ Dat laatste zei hij heel zacht en hij had zich ondertussen al weer omgedraaid. Maar Joan had hem wel gehoord en het maakte haar nog kwader. ‘Wat! Je had een partner nodig? Dus je bent naar San Francisco gekomen om een partner te zoeken. En toen had je een partner, MIJ, maar toen heb je me niks verteld. Waarom niet, Mike, waarom heb je me toen niks over deze zaak verteld? Je had nu toch een partner of niet dan.’ Joan werd steeds kwader en ze liep ondertussen op Mike af en draaide hem om. Ze keek hem recht in de ogen. ‘Ik kon het je niet meer vertellen. Ja, ik had een partner nodig en daarom ging in naar San Francisco. Maar toen ontmoette ik jou en je was alles wat ik me in een partner kon voorstellen. Je was fantastisch, intelligent, mooi. Ik wilde je het graag vertellen, maar ik kon het niet, want ik werd verliefd op je. Daarom kon ik je niks over deze zaak vertellen. Het was en is nog steeds veel te gevaarlijk. Ik kan je niet in gevaar brengen, daarvoor houd ik te veel van je.’ Joan keek hem aan en een kant van haar wilde hem wel omhelzen om wat hij net gezegd had, maar een andere kant kon ze het wel uitschreeuwen. Ze gaf toe aan het laatste: ‘Maar waarom niet, we hebben toch al vaker zaken gedaan, gevaarlijke zaken of niet dan. En waarom is het deze keer dan anders dan anders.’ Ze was stil en keek hem aan in de hoop op een reactie. Toen bedacht ze ineens iets: ‘Het is toch niet omdat ik Martine niet mag ontmoeten of wel? Oh, dat is het of niet? Oh, wat vind ik dat gemeen.’ ‘Nee, Joan dat is het niet.’ Probeerde Mike nog maar Joan hoorde het al niet meer. Ze was al, woest weggelopen, en ze trok de deur met een harde klap achter haar dicht. Mike bleef alleen achter in zijn kamer. Hij wist niet goed wat hij moest doen. Aan de ene kant wilde hij haar wel achter na lopen, maar aan de andere kant wist hij ook wel dat het geen enkele zin had. Hij kende haar langer dan vandaag, en hij wist dat ze nog te kwaad was. Hij kon haar aan de ene kant ook wel begrijpen, maar hij kon haar de waarheid ge-woon niet zeggen. |
|||||
|
|
|||||
|
|||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||
