 |
| ||||
|
In Australië legde Mike ook de telefoon neer. Hij hoopte dat Joan niet achterdochtig werd van zijn gedrag. Hoe moest hij haar ooit uitleggen dat hij al in Australië was op het moment dat zij belde. En dat hij deze zaak, toen het aan het voorgelegd werd om op zich te nemen, had afgewezen. Maar sterker nog hoe kon hij haar ooit vertellen dat hij Mike Manson was?! Hij was hier een paar jaar geleden naar toe gekomen vanuit Nederland. Nu kwam hij er dus achter dat Martine naar hem op zoek was. Hij wist niet of hij daar blij mee moest zijn. Toen hij nog in Nederland, in Hardenberg, op school zat had hij een oogje op haar. Maar hij wist niet dat het wederzijds was. Nu dus wel. Maar nu was het te laat, hij was al verloofd met Joan. Hij wist niet wat hij moest doen. Hij bedacht dat hij eerst maar eens naar Martine op zoek moest gaan. Hij had nog een kleine 24 uur voordat Joan zou komen. Dus liep hij naar buiten op weg naar het FBI-kantoor. Hij stond in dit land ingeschreven als Mike Matthews. Dus de kans was klein dat Martine hem zou vinden. Het zou in ieder geval lang duren. Hij moest haar gewoon eerst vinden en kijken hoe ver ze was. Het leek hem beter om maar geen direct contact met haar te krijgen. Onderweg stopte hij bij een telefooncel en belde naar zijn vriend in Nederland, naar Peter Lucassen. Hij belde naar de flat in Zwolle, waar Peter woonde. Maar hij kreeg niemand aan de lijn. Toen belde hij de ouders van Peter maar, die in Hardenberg woonden. Hij kreeg de moeder van Peter aan de lijn. Ze dacht eerst dat het een flauwe grap was, toen Mike naar Peter vroeg. Maar toen bedacht ze zich dat Mike dat nooit zou doen, waar-schijnlijk wist hij het nog niet. Mike was geschokt toen hij hoorde dat Peter vermoord was. Hij legde de telefoon neer. Als Peter vermoord is, dan is Martine in gevaar! Hij moest haar vinden, maar hij kon zijn identiteit nog niet aan Joan onthullen, dat was nog te gevaarlijk. Hij was ondertussen aangekomen bij het FBI-kantoor. Het was een oud gebouw, dus het viel niet zo op, maar het had toch ook wel z’n charme. Het geheim van dit gebouw zat hem o.a. in de handige geheime gangen, bijna niemand wist dit. Mike was één van wei-nigen die van het bestaan van die gangen op de hoogte was. In Australië was hij ook een FBI-agent, hier heette hij ook Mike Matthews. En niemand had ooit ontdekt dat hij in ook in Amerika een agent was. Maar hij dacht dat Joan er wel achter zou komen, daarom had hij ook niet afgesproken met haar op het bureau. Maar nu hij er zo over nadacht leek het hem toch maar beter als hij het haar zou vertellen. Ook al dacht hij dat Joan wel boos zou zijn, maar dat risico moest hij dan maar nemen. Hij liep het kantoor binnen. Toen hij bijna bij zijn eigen bureau kwam riep Tom, een col-lega, hem iets toe. Tom zei dat Mike bij de baas moest komen. Mike keek raar op, want als iemand bij de baas moest komen was dat meestal als er iets niet goed was. Mike liep gauw naar het kantoor van zijn baas, hij had geen idee wat de baas te vertellen had, hij had toch niets verkeerd gedaan. Hij klopte op de deur. Er klonk een boos ‘Binnen’, dat beloofde niks goeds, dacht Mike. ‘Ga zitten Mike’, zei David Hart, de baas van de FBI in Australië. Hij begon al aardig op leeftijd te raken, maar dat wilde nog niet zeggen dat hij al aan zijn pensioen dacht. Als het aan hem lag, duurde dat nog even. Maar ja, je wist maar nooit wat de mensen boven hem met hem wilden. Mike probeerde van het gezicht van zijn baas af te lezen wat er was, maar dat lukt niet. Eerlijk gezegd was het hem nog nooit gelukt om ook maar enige emotie van zijn baas’ gezicht af te lezen, als het om serieuze zaken ging. Mike vermoede dat hij een verleden had waar weinig mensen van op de hoogte waren. Hij wist genoeg mensen die zich vergisten in David. Veel mensen dachten dat ze hem wel aan konden, vanwege zijn uiterlijk. Maar het feit dat David niet zo groot was en een beetje gezet, zei weinig over zijn eigenlijke conditie en ervaring. En er zijn genoeg gevallen bekend die daar heel veel spijt van hebben, dat ze hem onderschat hebben. ‘Mag ik vragen waarom ik hier moest komen?’ vroeg Mike, ‘heb ik iets verkeerds gedaan?’ ‘Nee, je doet je werk heel goed, ik ben zeer tevreden over je,’ zei David. Mike was opgelucht, hij had ook niet gedacht dat hij iets verkeerd had gedaan, maar je kon nooit weten wie er nu weer ergens over geklaagd had. ‘Maar er is wel iets, wat ik wil weten.’ ‘En wat is dat, meneer?’ vroeg Mike voorzichtig. ‘Ik vraag me af waarom je ons nooit verteld hebt dat je ook in San Francisco een FBI-agent bent, waarom mocht niemand dat weten. Nee, wacht even, als niemand het mocht weten had je je hier wel onder een andere naam ingeschreven, maar dat heb je niet gedaan. Weet je Mike, ik begrijp jou niet meer. En als je hier een verklaring voor hebt, dan wil ik die nu graag horen.’ ‘Ik vond het gewoon niet nodig om dat te vertellen, het leek me niet echt belangrijk.’ ‘Weet je zeker dat dát de enige reden is, of mag je partner uit San Francisco niet weten?’ ‘Ik heb net een paar minuten geleden besloten om het toch maar aan Joan te vertellen, want we zijn met een zaak bezig.’ ‘Een nieuwe zaak, vertel eens,’ David schakelde gauw over naar het volgende onderwerp, maar Mike wist ook wel dat David nog lang niet tevreden was over zijn antwoord. En dat hij vroeg of later toch echt een verklaring af zou moeten leggen over zijn dubbele identiteit. Maar goed dat was van latere zorg, eerst die nieuwe zaak maar eens even bespreken met de baas. ‘Er was een mysterieuze vermissing in een plaatsje in Nederland en toen hebben ze de hulp ingeroepen van Joan. Het spoor leidde naar Australië, maar voordat ze daarheen zou gaan belde ze mij op, we zijn namelijk verloofd. Ik zat hier toen al, dat wist zij niet, maar nu komt ze hierheen.’ ‘Dus ze komt hierheen om met jou een zaak te bespreken?’ ‘Nou dan lijkt het me het beste dat jij haar de waarheid verteld en dan zal ik jou ook op die zaak zetten, zodat je hier op het kantoor geen andere zaak meer hoeft te doen,’ ging hij verder nadat Mike had geknikt. Daarna ging Mike naar zijn kantoor en belde een paar mensen op, hij verzamelde zo al wat informatie voor de zaak waar ze mee bezig waren. Daarna ging hij naar zijn appartement om wat te gaan slapen, het zou morgen een drukke dag worden. |
|||||
|
|
|||||
|
|||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||
