Even Brief Door: Rapunzel Commentaar van de schrijver: Categorie: Drama / Roman Geschatte leestijd: ca. 3 minuten
“Karlijn!” riep Janine. “Kom eens even!” “Wat is er, mam?” vroeg Karlijn, terwijl ze naar haar moeder toeliep. “De brief uit het ziekenhuis is binnengekomen.” “Oh,” zei Karlijn droogjes. “Kijk.” Janine hield de brief voor Karlijn. “Hm.” “Lees maar. Het is immers voor jou, hè.” “Geachte mevrouw, meneer,… pffff… ben ik toch helemaal niet?! Waarom zetten ze m`n naam daar niet gewoon neer?” sputterde Karlijn, maar ze las toch hardop verder: “Op bovenstaande datum staat u gepland voor een opname in ons ziekenhuis. Houdt u er bij een klinische opname rekening mee dat u mogelijk een dag tevoren opgenomen kan worden. U kunt zich melden bij de hoofdreceptie. Indien de opnamedatum u niet schikt of u heeft nog vragen, dan kunt u contact opnemen met de afdeling opname, telefoon 0318-318318, werkdagen van 09.00 tot 12.00 uur of per e-mail: opname@onsziekenhuis.nl. Wilt u een uitdraai van uw geneesmiddelen van de apotheek meenemen? Vragen met betrekking tot uw medicijnen kunt u op werkdagen stellen bij de pre-opnamepoli, telefoon 0318-316316. Met vriendelijke groet, afdeling opname. Punt. Tsss… net alsof ik ook maar iets te zeggen heb over of de datum mij aanstaat of niet… En ik hoef niet eerder opgenomen te worden, want ik word niet geopereerd…” Karlijn gaf de brief weer terug aan haar moeder en ging zielig op een stoel bij de achtertafel zitten. Haar hoofd in haar beide handen, en met haar ellebogen leunend op tafel. “Zal ik even het broodmes pakken?” vroeg Janine. Karlijn gaf haar een niet-begrijpende blik en fronste haar wenkbrauwen, zodat er kleine denkrimpeltjes op haar voorhoofd verschenen. Ze was er even niet met haar hoofd bij. “Hm?” “Een broodmes, dat leunt meestal ook wel goed. Is ook lekker stevig.” “Oh, zo,” zei Karlijn. Ze wist heel goed, dat haar vader en moeder een hekel hadden aan deze pose. En het maakte niet uit of ze aan het eten waren, gewoon een gesprek aan tafel voerden of dat ze huiswerk aan het maken waren. Met de handen onder de kin en dan met de ellebogen op tafel leunen, werd niet gewaardeerd. “Sorry.” “Nou meisie, dan is de spanning over het wanneer er ook een beetje af, hè. Toch?” zei Janine en ze streek Karlijn zacht over haar wang. “Mjah… Denk het.” “Wil je papa even bellen?” Karlijn haalde haar schouders op. “Mag best, hoor,” zei Janine aanmoedigend. “Ja, dan weet papa het wel meteen,” zei Karlijn, en ze keek al weer wat minder verdrietig uit haar ogen, dankzij het idee even bij haar vader te kunnen luchten. “Bel maar even, meid. Dan ga ik alvast water koken, drinken we samen gezellig even een kopje thee en dan beginnen we eens op te schrijven wat je allemaal mee moet en wilt nemen. Ja?” “Ja, oké,” gaf Karlijn zuchtend toe, en terwijl ze naar de telefoon liep vroeg ze haar moeder: “Kantoor of mobiel?” “Euhm… papa zit vandaag als het goed is op kantoor, dus je kunt gewoon zijn werk bellen. Weet je het nummer?” “Jep. Drie, zeven, acht, negen, nul, één,” reciteerde Karlijn uit haar hoofd. “Prima! Bel maar!”
Gepost op 16-04-2012 om 19:44 uur 44 keer gelezen

Alle verhalen in deze serie (Even)
Alle verhalen van deze schrijver (Rapunzel)

Door: Yanaika

Aaah Karlijn Ik hoop dat ze zich niet al te veel zorgen maakt nu het bijna zover is op te worden opgenomen! Mooie post Rapunzel!

Gepost op 22-04-2012 Om 19:22

Door: EsQuizzy

Duidelijk verhaal, deze post. Vindt het alleen een beetje overdreven van Bertrand en Janine dat ze zo gefrustreerd doen over die houding. Maar goed, ieder gezin heeft zo z’n eigen aardigheden.

Gepost op 22-04-2012 Om 23:43

Door: EsQuizzy

Dan zou ik er eerder voor kiezen om iemand die *niet* sympathiek wordt gevonden door de kinderen dat commentaar te laten geven. Waarom geef je twee zulke positieve, gewaardeerde karakters die gefrustreerde eigenschap van iemand mee, van wie je niet eens wilt zeggen wat je van hem/haar vindt? Om Bertrand en Janine op deze manier te laten reageren valt, althans in *mijn* beleving, zó ver buiten hun established karakters… ik was er echt serieus verbaasd over. Een gekscherende opmerking in de trant van “Als we nu in een restaurant zaten, zou ik daar wat van zeggen,” zou ik binnen hun karaktergrenzen vinden passen. En als ze ècht in een restaurant zaten, zou het zoiets worden als: „We zijn hier niet thuis.” Maar thuis? Afgezien daarvan: ik weet natuurlijk niet waarom je vond dat het *moest*. Maar welke reden je daar dan ook voor hebt, het is jouw keuze. Ik vind het persoonlijk een beetje jammer. zou graag willen weten waarom het *moest*. …

Gepost op 24-04-2012 Om 07:19

Door: EsQuizzy

… Want als het later belangrijk wordt voor het verhaal, kan ik je vertrouwen dat dat verderop wel duidelijk zal worden. Als het echter opvulling van de post is, zoiets als omgevingsdetail, dan zou ik er persoonlijk liever voor kiezen om dit *niet* te doen. Althans, niet op deze manier. Of om op zijn minst in de post meteen uit te leggen waarom die houding niet gewaardeerd wordt — dan kan de lezer alsnog bepalen of hij of zij het met die reden eens is, maar dat maakt dan niet uit. Dan is het gewoon zo. Punt uit. Nu leg je er heel veel nadruk op met die uitgebreide uitleg-zonder-reden, waardoor het de stemming en sfeer van de post serieus naar beneden haalt — evenals mijn beeld van deze ouders. Maar goed, als je er een duidelijk doel mee hebt, gewoon lekker laten staan. Ik kom er dan vanzelf wel achter.

Gepost op 24-04-2012 Om 07:28

Door: EsQuizzy

You’re welcome!

Gepost op 24-04-2012 Om 09:31

Door: EsQuizzy

#schoonheidsfoutjes: bijna helemaal mee eens, hoor. Maar… die moeten dan wèl consequent door het hele verhaal al min of meer zichtbaar zijn geweest. Tot nu toe lijken ze weinig om etiquette te geven en zijn ze juist vrij makkelijke ouders wat betreft uiterlijke vorm. Dit is, in dat licht, wel een heel afwijkend, onverwacht en dus gefrustreerd overkomend schoonheidsfoutje. In *mijn* ogen, althans. Dan ga ik mij als lezer afvragen waar dat zo ineens vandaan komt. Hebben ze een trauma of zo opgelopen met die houding? En, belangrijker: hebben ze dat sámen opgelopen? Of doet de één hier moeilijk over om de ander te steunen? Tijd voor wat counseling, zou ik na het lezen van deze scène denken… Maar dat ben ik.

Gepost op 24-04-2012 Om 09:45

Door: EsQuizzy

By the way. Eén Kd·post die wat meer achtergrond bij een bepaald karakter gaf, heb ik ooit weggehaald op verzoek van een lezer. Zij vond dat de extra informatie dat karakter in haar ogen naar beneden haalde. Dat begréép ik, al vond ik van niet. Maar omdat ik het begreep, heb ik het weggehaald. In een verhaal mogen karakters m.i. best wel eens wat éénzijdig belicht worden, denk ik. Ik houd van complexe karakters, maar er zijn ook karakters die een gelijkmatige uitstraling moeten hebben om des lezers wil. Omdat de lezer dat gelijkmatige misschien nodig heeft. Misschien omdat een verhaal niet altijd de volledige werkelijkheid hóéft weer te geven maar ook deels de functie van een aangestuurde dagdroom vervult. Zoals een portret dat door Photoshop is gehaald om onregelmatigheden weg te poetsen en een beetje meer kleur en sfeereffect aan de foto toe te voegen. Ik zeg niet dat je dat hier moet doen, maar in mijn beleving zouden Bertrand en Janine daar wel degelijk voor...

Gepost op 24-04-2012 Om 09:56

Door: EsQuizzy

...in aanmerking komen. Ze zijn (mèt de schoonheidsfoutjes die je al heel knap hebt weergegeven) heel stabiele factoren in dit verhaal. Als ze een keer emotioneel uit het lood raken vanwege Karlijns toestand, kan ik dat als lezer plaatsen. Vallen over één minuscuul element van de etiquette... nou ja. Je snapt me al wel.

Gepost op 24-04-2012 Om 09:58

Door: EsQuizzy

Als het één keer zou zijn, een chagrijnige reactie vanuit andere emotie, kan k het ook plaatsen. Maar dit is, zoals je het omschrijft, een vast consigne. En daar heb ik vraagtekens bij. Excuses voor de rant. Ik wilde mijn mening even wat nuanceren... Hoop dat dat gelukt is.

Gepost op 24-04-2012 Om 10:01

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.