 |
| ||||
|
De vogels hadden hun ochtendlied al lang en breed gezongen toen Marit langzaam wakker werd. Ze had geen vroege dienst maar een late, en dus kon ze heerlijk rustig aan doen. Ze rekte zich uit, genoot van de ontspanning die ze ervoer, zonder hier verder bij na te denken. Toen ze haar ogen opende, keek ze heel even verbaasd. Wat hing daar boven haar bed? O ja! Het kruis van papa! Terwijl ze wat rechter op ging zitten en werktuigelijk Socrates aaide, die zich op haar dekbed had genesteld, keek ze er nog eens goed naar. Langzaam gingen haar gedachten terug naar gisteravond. Het leek al weer zo lang geleden, dat ze zo verdrietig in dat park had gezeten. Wat was er veel gebeurd! De warme ontvangst door Lucia, de bijbelstudie die haar zo geraakt had, het kaartje van die vreemde man uit de trein... Marits ogen dwaalden af naar de vensterbank. Daar stond het kaartje, in een mooi oud lijstje. Het was toen ze dat lijstje zocht, dat ze het kruis had gevonden, ergens op de bovenste plank van de inbouwkast in haar slaapkamer. Liefdevol hadden haar vingers de prachtig uitgesneden lijnen gevolgd. Papa had het ooit gekocht, in een klein dorpje in het Engadindal. Florins, heette het dorpje, en een oude man verkocht daar zijn houtsnijwerk vanuit zijn garage. Na het ongeluk van haar ouders, had Marit het kruis verstopt, de aanblik ervan niet kunnen verdragen. Maar toen ze het gisteravond weer in handen kreeg, had ze gevoeld hoe de wonden geheeld waren. Littekens waren het die nog trokken, maar niet meer bloedden. Het kruis had een ereplaatsje gekregen boven haar bed. Nog in pyjama liep Marit naar de keuken, zette een pot koffie, schonk yoghurt in een schaaltje en strooide er een flinke berg müsli in. Even later zat ze in haar schommelstoel te ontbijten, terwijl ze naar buiten keek. Socrates was van het bed afgestapt en op het bureau in de woonkamer gesprongen. Daar gaf hij kopjes aan het beeldscherm van de computer. O ja! Marit vergat te kauwen toen ze ineens bedacht dat ze gisteravond naar die Matthias gemaild had. Zou hij al... Nieuwsgierig en nerveus tegelijk liet ze haar ontbijt staan en startte ze de computer op. De mail werd tergend langzaam binnen gehaald. Een grappig jodelgeluidje dat ze ooit gedownload had, liet weten dat er inderdaad nieuwe mail was. Daar, een berichtje. Re: Waarom Een kriebel in haar buik. Marit hield haar adem in en klikte op het mailtje. |
|||||
|
|
|||||
|
|||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||
