Keiharde dromen s3 426 Kleuren Door: EsQuizzy Commentaar van de schrijver: Categorie: Diversen Geschatte leestijd: ca. 4 minuten
Zacht, voorzichtig, deed de stille schim de deur achter zich dicht, waarbij hij oppaste dat die niet in het slot viel. Het schemerlicht dat uit het bescheiden maar smaakvolle aquarium straalde, zette de slaapkamer in een mysterieus schijnsel waarin kleuren ervoor oppasten nèt buiten het bereik van het menselijk oog te blijven en waarop het heldere groen en het felle oranje van de waterplanten en de kleine goudvissen de enige uitzondering vormden. Stil stond hij. Daar lag ze, op haar rug: diep, langzaam ademhalend in haar slaap. Haar bleke gezichtje vormde een lichtere vlek tegen de ondergrond van haar donkere, losse krullen die uitgewaaierd op het blanke kussen rustten. Zijn ogen wenden wat aan het schemerige schijnsel: met een teder glimlachje nam hij nota van de gespiegelde, ononderbroken gladde curve die aan weerszijden van haar hoofd van achter haar oren langs haar hals en via haar schouders onder het dekbed verdween. Hij keek naast zich: over de rugleuning van de eenvoudige stoel hingen netjes haar kleren. Hij pakte het bundeltje voorzichtig op en legde het op het bureautje dat onder het raam met de rug tegen de zware gordijnen aan stond. De stoel sleepte hij over het hoogpolige tapijt tot vlak naast het bed, achterstevoren. Net zo achterstevoren ging hij erop zitten, zodat hij op zijn gevouwen armen kon leunen en in de weldadige stilte van de rust van zijn dochter kon genieten. Zelf kwam hij tòch niet in slaap. Het eerste wat Lidhia uit de duisternis beneden haar zag opdoemen was de zachte weerkaatsing van de vijf kleuren luminescentie, diep maar snel stijgend in de glasharde, gitzwarte bodem. Noch de ring, noch de megalieten lieten zich echter zien, waarop de prinses besloot op goed geluk recht vooruit te gaan zwemmen. Ze zouden toch èrgens op zo’n rij grijze ‘tanden’ moeten stuiten, tenslotte… „Hoogheid?” hoorde ze de stem van luitenant Kamisec honderdvoudig vermenigvuldigd en van alle kanten tegelijk, vlak boven haar. „Ja, luitenant?” kaatste ze terug. „Om de metalen ringconstructie te bereiken, dient u die kant op te zwemmen,” wees Kamisec. „Hoe wéét u dat toch!?” vroeg Lidhia zich hardop verbaasd af, na omgekeken te hebben. „Een kwestie van richting blijven bepalen, Hoogheid. Maar vraag me niet, hóé ik het doe. Het heeft met allerlei kleine factoren te maken.” „O,” begreep Lidhia het niet, waarna ze bijna een kwartslag naar links draaide en in de richting begon te zwemmen, die de luitenant haar gewezen had. Inderdaad lag daar al snel de immens grote ring in hun luminescentie te glimmen. „Mooi! Dank u wel, hoor!” waardeerde de prinses de navigatiehulp van haar lijfwacht. Al gauw zwom ze vlak boven het oppervlak van de gladde vorm om het knopje te zoeken. De beide luitenanten bleven vlak bij haar in de buurt. „Ha!” flapte ze eruit, zodra ze het kleine kuiltje vond en er het topje van haar wijsvinger in drukte. Kallik! klonk het weer — waarbij het ingenieuze stoeltje zich rustig ontvouwde. Ze schoof er meteen op en zette een langgerekte toon in, zoals Gabriëlle eerder die dag vanuit deze positie had geproduceerd om heer Ashtroc de mogelijkheid te bieden om de lichtende tekst over te nemen. De klank van haar woordloze stem vulde de grot, maar moest het daarbij zonder de hulp van de ontelbare echo’s stellen. Vertoc en Kamisec keken elkaar eens aan, schuin achter de rug van de neuriënde prinses zwevend. „Zouden wij dit niet moeten tegenhouden?” fluisterde Kamisec aarzelend. Vertoc trok even zijn wenkbrauwen op; antwoordde toen: „Als ze die zin kon uitspreken? Ja.” De stelligheid die in die uitspraak doorklonk, vormde een scherp contrast met Vertocs twijfel aan Lidhia’s slagingskans. „Je denkt niet, dat het haar zal lukken?” controleerde Kamisec rustig maar gespannen. „Nee,” bevestigde Vertoc ongeveinsd kalm, terwijl hij van achteren naar het silhouet van Lidhia’s schouders en hoofd keek, dat zwart afstak tegen de stralende tekst tegenover haar. Ze leek de uitspraak nog eens goed te bestuderen. Vertoc vervolgde: „Dat ene teken, daar is de uitspraak nog niet van bekend, immers?” „O ja,” ontdekte Kamisec, die zich nu weer iets ontspande. De lang aangehouden toon stopte — nogal abrupt voor de grot waarin ze zich bevonden. Direct zette Lidhia de zin in, die voor haar uit niet de kans gekregen had om te vervagen. Vol interesse keken de militairen toe: Lidhia’s aarzelende tempo maakte de geprojecteerde tekst goed te volgen, al zagen de beide lijfwachten direct dat ze het enige obstakel — het initiatiefteken — voor het gemak oversloeg. Het geluidje dat ze na de dubbele ‘cloc’ en de afsluitende ‘clic’ liet horen, klonk dan ook meer als een verzuchting dan als een teleurstelling: er gebeurde helemaal niets. Moedig begon ze aan haar tweede poging. De beide luitenanten wisselden nòg een blik van verstandhouding. Ze kenden ‘hun’ prinses al wel zo’n beetje: Lidhia zou dit niet snel opgeven — waarschijnlijk niet voordat ze gezelschap kreeg… of trek.
Gepost op 27-03-2012 om 19:30 uur 88 keer gelezen

Alle verhalen in deze serie (Keiharde dromen)
Alle verhalen van deze schrijver (EsQuizzy)

Zij zijn verantwoordelijk voor Lidhia’s veiligheid, Yaiks. Tot nu toe weet niemand wat er precies gaat gebeuren (àls er iets gaat gebeuren…) wanneer Lidhia die zin uitspreekt. Denk je dat Lidhia’s ouders haar toestemming zouden geven het maar op eigen houtje uit te gaan proberen? En waarom niet? Vergelijk Kd·71, ·182 en ·184. =)

Gepost op 28-03-2012 Om 04:36

Door: lady vi

Kijk, nu snap ik waarom de lijfwachten haar niet tegen hielden. Slimme gasten Enne, die schim uit het eerste deel... daar puzzel ik nog een beetje op. Is het Stian bij zijn dochtertje? Of is het iemand anders? Het zou de persoon kunnen zijn die met een afscheidsbrief bezig was. Maar dat aquarium meen ik mij te herinneren van de kamer waarin Gabriëlle terecht kwam bij de familie Feenstra. Alleen heeft Gabriëlle geen donkere krullen maar blonde, dus zij valt al af...

Gepost op 27-03-2012 Om 21:11

Door: Rapunzel

Ja, en als Lidhia de uitspraak van het infinitiefteken nou samen met Gabriëlle uitpuzzelt…, dan… Eeeeh…. lady vi….: Gabriëlle heeft donkerblonde krullen, Quizzy heeft haar al namelijk al eens donkere krullenbol genoemd o.a. Kd. 142. Amber heeft lang, blond haar. Fenna, het dochtertje van Stian en Clara Feenstra heeft idd lang, zwart haar, maar of ze krullen heeft??? Een aquarium komen we, tot nu toe, volgens mij alleen tegen in de logeerkamer van Gabriëlle (Kd. 367) bij de Feenstra`s, en dat kàn natuurlijk de slaapkamer van hun dochtertje geweest zijn…

Gepost op 27-03-2012 Om 21:42

Door: EsQuizzy

Gabriëlle’s kapsel wordt al in Kd·4 omschreven. Voor de achtergrond van die scène uit deze post zou ik het beste naar Kd·365 en ·367 kunnen verwijzen.

Gepost op 27-03-2012 Om 22:17

Door: EsQuizzy

Ik meende toch ècht zeker te weten dat ik ook Fenna Feenstra’s kapsel omschreven had. Even teruggezocht. En inderdaad: ik heb het omschreven!

Gepost op 27-03-2012 Om 22:52

Door: lady vi

Gepost op 27-03-2012 Om 22:55

Door: Rapunzel

Gepost op 27-03-2012 Om 22:57

Dank je voor het compliment! Bedoel je sec de eerste alinea, of de eerste scène? =? Ook bedankt voor je open commentaar. Je aanname vanuit je kennen van mijn persoontje is bijna correct, met één puntje correctie: ik beschrijf het wel degelijk. Al ben je het waarschijnlijk niet vergeten, je mist het inderdaad! ; ) Geeft niks. Komt wel. *bloempje*

Gepost op 28-03-2012 Om 20:41

Ok, dank voor de verduidelijking. =) Dan nu ikke: Ik beschrijf inderdaad weinig over Lidhia’s verwerking van Kirja’s dood vanuit Lidhia’s perspectief. Als ik dat ga doen, vanuit mijn eigen ervaringen, dan gaat dit verhaal daar uiteindelijk over en dat wil ik voorkomen. Maar er zijn meerdere perspectieven en manieren om met dingen om te gaan. Daarnaast hebben we te maken met een verschil in levensvorm, achtergrond, cultuur, opvoeding, persoonlijkheid, situatie en denkwijze. Dus dat je bij Lidhia niet je eigen manier van verwerken herkent verbaast me niet echt. =)

Gepost op 28-03-2012 Om 21:10

Door: EsQuizzy

Ik zal eens kijken of ik dat ergens verderop een beetje kan verduidelijken.

Gepost op 30-03-2012 Om 21:08

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.