 |
| ||||
|
Haelle is zelf nog meer verbaasd over haar woorden dan Jared. Het gezicht van hem staat geschrokken en zijn gezicht is bleek weggetrokken. “Sorry, ik weet niet waar dat op sloeg.” Zegt Haelle zacht en loopt dan naar hem toe en kijkt hem in zijn ogen. “Het spijt me, echt waar, vergeef je mij?” Ze legt haar hand op zijn schouder maar hij staat op en ijsbeert door de kamer heen. “Je hoeft je excuses niet aan te bieden jij kon het ook niet weten. Je deed het gewoon uit reflex. Het is een soort van gave die je nu hebt omdat je elfje was. Je was blijkbaar altijd al goed in het inschatten van mensen en hun gevoelens en nu is dat versterkt.” Jared zucht en haalt diep adem. Zijn hand gaat gedachteloos door zijn haar en maakt er een rommeltje van. “Ik moet mijn excuses maken omdat ik jouw niet hierop heb voorbereid, dat ik jouw deze mogelijkheid nooit verteld heb. Dit is mijn fout en niet de jouwe, onthoud dat.” Haelle kijkt hem even verbaasd aan. Dan loopt ze naar hem toe en gaat zacht met haar handen door zijn haar om zijn haar weer te fatsoeneren. Ze slaat dan haar armen om hem heen en legt haar hoofd op zijn borst. “Ik vergeef je, ik vergeef je voor alle fouten die je hebt gemaakt en die je nog gaat maken. Ik vind het niet erg, echt niet.” Murmelt ze tegen zijn T-shirt aan. “Dat is erg lief van je.” Zegt Jared zacht en hij kust haar zacht op haar lippen. Haelle kijkt hem verbaasd aan en raakt haar lippen voorzichtig aan met haar vingertoppen. “Wat is er?” “Dat kennen wij niet, ik bedoel elfen doen dat niet.” Ze schud haar hoofd en kijkt hem weer aan met haar, zoals altijd als zij hem aankijkt, open en liefdevolle blik. “Wij worden gewoon gekoppeld. Hoe knapper, rijker of slimmer je bent des te meer kans je hebt dat je gekoppeld word en ooit kinderen mag krijgen maar dat gaat ook anders. De overheid beslist het en dan gebeurt het. Je zegt het simpelweg tegen elkaar en dan gebeurt het met de hulp van de regering. Niemand weet hoe zodat niemand een kind kan krijgen wat niet geboren had moeten worden omdat het geen taak heeft in onze maatschappij. Daar moet ik een keer mee ophouden de elfenwereld is mijn wereld niet meer.” Hij kijkt haar aan en slaat zijn armen nog steviger om haar heen als hij merkt dat ze zich gerealiseerd heeft wat ze zojuist zei. Haar lichaam schokt van het huilen, pas dan voelt Jared de onvoorwaardelijke liefde voor Haelle die hij, volgens de regels van het inprenten, voor haar zou moeten voelen. Het voelt als een doffe pijn in zijn borst, een pijn die hij niet over kan laten gaan, pijn omdat Haelle verdriet heeft maar aan de andere kant voelt het ook geweldig om haar in zijn armen te hebben, in zijn omgeving te hebben, tegen haar te kunnen praten en met haar te kunnen samenleven. Hij weet nu dat hij de woorden die hij eerst tegen haar zei, dat hij haar lief vond, een understatement waren. Hij vind haar niet lief, nee, hij houd van haar! |
|||||
|
|
|||||
|
|||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||
