Het plaatje linksboven is gezond spierweefsel. Dat is te zien aan de opbouw van het weefsel. Het bestaat uit vezels van ongeveer gelijke doorsnede, die dicht tegen elkaar liggen, met weinig bindweefsel tussen de vezels (afzonderlijke spierbundels). De celkernen met (DNA) liggen langs de buitenkant van de vezels. Tussen de vezels zitten wel bloedvaten, die voedingsstoffen en zuurstof naar de spiervezels brengen. Verder is er hier en daar nog een kleine zenuw zichtbaar, die de prikkels voor het samentrekken van de spier overbrengt.

Het plaatje rechtsboven laat spierweefsel zien, dat aangetast is door dystrofie. De doorsnee van de vezels verschilt sterk. De “aangedane” spiervezels veranderen door kleurstoffen van kleur. Sommige zijn sterk gekleurd (ernstig beschadigd), andere vezels blijven juist wit (afgestorven). Als er wel nieuwe vezels gevormd kunnen worden, dan zijn dat apart zichtbare groepjes kleine vezels.
Bij dit zieke weefsel is er wèl bindweefsel zichtbaar dat de vezels (spierbundels) van elkaar scheidt, en zit er vet tussen (kleine vlekjes tussen de vezels). Sommige aangetaste vezels hebben celkernen die zich binnenin de spiervezel bevinden. Soms zijn er ook gespleten vezels of anderszins kapotte vezels zichtbaar.

Bij het plaatje linksonder is sprake van door dystrofie aangetast spierweefsel waarbij tevens de zenuwen aangedaan zijn. Dat geeft dan een beeld van groepjes dikke vezels en groepjes dunne vezels naast elkaar.

In het geval van Karlijn krijgen we een uitslag zoals op het plaatje rechtsonder. Het kenmerkende hiervan is het optreden van dunne vezels aan de rand van een vezelbundel.