 |
| ||||
|
“Vertel dan!”, zei Karlijn ongeduldig. “We waren dus sponsors aan het werven en toen belden we aan bij een huis met een naambordje waarop stond “Julian en Karen”. En verder niks.”, vertelde Bjorn, “Nou zou je zeggen dat dat niks bijzonders is… maar dat is niet zo.” “En?” “Raad eens wie de deur open deed.”, zei Nina raadselachtig tegen haar vriendin. “Ja, hoe moet ik dat nou weer weten. Geen idee.”, antwoordde Karlijn, “Euhm… Sinterklaas of zo?” “Haha, grappig.”, zei Bjorn, “Nee, niet Sinterklaas, nee. Véél erger!” Karlijn keek hem eens niet-begrijpend aan en daarna liet ze haar blik rusten op haar vriendin, die met een stralende glimlach voor zich uit zat te glunderen. “Ja, jongens… zeg het nou!”, Karlijn werd nu echt nieuwsgierig. Bjorn en Nina keken elkaar een aan en schreeuwden daarna in koor, “Wansenke!”. “Hèh?”, was de verbaasde reactie van Karlijn, “Wànsenke?” “Ja-ha, Wansenke.”, zei Bjorn trots. “Dus jullie weten nu waar ze woont?”, vroeg Karlijn. “Ja, dû-hûh.”, zei Nina, “Tuurlijk. Jij bent ook lekker wakker vandaag hè?” “Ach, laat `r nou.”, zei Bjorn met een meelevende blik op Karlijn. “Hm, geeft niet hoor, Bjorn… we kennen Nina.”, Karlijn keek eens naar Nina, die haar mond alweer half open had om een volgende zin te produceren, “Ja, zeg het eens?” “Ze wil ons sponsoren!”, zei Nina alsof ze het nog steeds niet kon geloven, “Ja, hoe vind je die?” “En ze vroeg ook nog hoe het met jou ging.”, voegde Bjorn toe aan de door Nina verstrekte informatie. “Oh?”, was Karlijn nu helemaal verbaasd, “En wat hebben jullie gezegd?” “Dat we dat nog niet echt wisten, omdat we nog niet bij je geweest waren na de operatie.”, zei Nina. “Maar dat het vast wel zeer gedaan had, omdat je nog thuis was en eerst niet naar school mocht komen.”, vulde Bjorn aan. “Hmhm, maar ik hoop voor de vakantie toch nog wel even weer één of twee dagen naar school te gaan. Anders mis ik zoveel.”, zei Karlijn. “Ja hoor, dat is weer typisch jou, studiebolletje.”, lachte Nina, “Ieder ander zou blij zijn als hij niet naar school hoefde. Zéker niet met een goede reden om níet te gaan… maar jij… jij maakt je zorgen dat je teveel mist als je zelf niet in de schoolbankjes zit, haha.” “Ja, niet om jullie of zo hoor, dat jullie het niet goed doen. Jullie geven alles netjes door, dus wat dat betreft mis ik niet te veel, maar ik pik gewoon meer informatie op als ik zelf naar de uitleg in de les luister.”, legde Karlijn uit, “Ach, ik ben gewoon een nerd. Daar kan je ook niks aan doen.” “Nou, blijf jij maar lekker de nerd die je nu bent. Ons goed genoeg.”, zei Bjorn en hij keek Karlijn met een glimlach op z`n lippen aan. “Dank je.”, glimlachte Karlijn dankbaar terug. “Hè, moesjie-smoesjie”, zei Nina. “Jaloers? Hm?”, plaagde Karlijn haar vriendin, “Of ben je het er niet mee eens?” “Mjewel.”, bracht Nina zacht uit. “Nou, nog meer van zulke verhalen beleefd tijdens het sponsors winnen?”, wilde Karlijn weten en ze wreef in haar handen, “Vertel…” |
|||||
|
|
|||||
|
||||||||||||||||||||||||||
|
|
|||||||||||||||||||||||||
