Even Voorkomen Door: Rapunzel Commentaar van de schrijver: Alsjeblieft, Yanaika (en de rest natúúrlijk!) hier istie dan! =D Categorie: Drama / Roman Geschatte leestijd: ca. 5 minuten
“Zo meisje, ga maar even lekker hier zitten.”, Bertrand hielp zijn dochter het laatste stukje trap af lopen en hij liet haar op de bank plaatsnemen. Uit voorzorg was hij de hele tijd vlak voor haar op de trap blijven lopen terwijl Karlijn de afdaling was aangegaan, “Haal ik even wat drinken voor je. Je vermaakt je verder wel vandaag hè. Leerboeken liggen naast je op de grond, afstandsbediening ligt er èn ik heb nog wat lekkers voor je neergezet.”, somde Bertrand in zijn bezorgdheid alles op. “Dank je pap, ik red me wel. Steffie is vroeg uit vandaag, dus ik ben niet zo lang alleen.”, stelde Karlijn haar vader gerust. “En als je opstaat… doe je wel voorzichtig hè?”, informeerde en waarschuwde Bertrand tegelijkertijd. “Ja, pap, komt goed.”, zei Karlijn, “Ik merk het toch meteen vanzelf als ik iets doe wat eigenlijk niet kan…” “Hmm.”, deed Bertrand, “Voorkomen…” “Is beter dan genezen.”, maakte Karlijn het gezegde lachend af. “Nou, hier alsjeblieft, drinken. Dan ben ik nu weg.”, zette Bertrand het drinken voor Karlijn naast haar op het bijzettafeltje en al mompelend vervolgde hij, terwijl hij zijn jas aanschoot en zijn tas pakte, met, “Ik moet nu toch echt naar m`n werk. Beetje later beginnen kan wel, maar…” “Dàg pap!” “Dag meisje van me.” “Hé sissie!”, Steffie gooide haar rugzak op de eerste de beste stoel die ze tegenkwam en liet zich naast Karlijn op de bank vallen, “Hoe is het gegaan vandaag in je uppie?” “Goed, wist je dat er bijna niks leuks op tv is `s morgens?”, zei Karlijn, die haar frustratie over het vele zappen die ochtend uitte. “Ja, dáárom gaan we nu ook naar school hè.”, lachte Steffie, “Dat is veel beter voor onze jonge hersens.” “Ja, ja.”, vond Karlijn en toen zei ze met een nieuwsgierige glimlach, “En hoe was het op school? Nog iets beleefd?” “Na, euhm, neuj niks bijzonders eigenlijk.”, maar toen het tot haar doordrong hóe Karlijn haar vraag bedoeld had, deed ze net alsof ze haar een duw wilde geven. Karlijn die een por verwachtte begon al bij voorbaat te gillen, “Haha, bangerik.” “Nou, zou niet de eerste keer zijn, dat ik wel een duw van je zou krijgen.”, zei Karlijn verontwaardigd terug. “Zou ik nu toch zeker nooit doen, nu je gewond bent.”, wees Steffie naar Karlijns been, die netjes omhoog lag op de door Bertrand vanochtend professorisch met kussens en een deken gemaakte verhoging, “Oh trouwens, ik heb Nina nog gesproken net…” “Oh.” “Ja, ze vroeg of het goed was als zij en Bjorn straks nog even langskomen. Ze wilde iets vertellen over het sponsors winnen of zo?”, zei Steffie, en Karlijn kon het vraagteken op haar voorhoofd bijna zien. “Aah, ja, dat moest ik je nog vragen!”, zei Karlijn, “Is er helemaal bij in geschoten. We hebben besloten dat we de avondvierdaagse gaan lopen.” “En hoe denk jij dat te gaan doen?” “Ja, daar hebben we iets op gevonden. Laat me nou eerst even uitpraten.” “Oké, sorry hoor, mevrouw.” “We willen dus meedoen aan de avondvierdaagse, Nina, Bjorn en ik. Zij lopen en ik in een rolstoel. En we zouden eigenlijk in de meivakantie sponsoren gaan winnen met z`n drieën maar dat zit er nu toch niet in.”, Karlijn knikte eens naar haar rechterbeen. “Aha.” “Maar ik vroeg me af of jij misschien ook mee wilde doen?”, vroeg Karlijn, “Misschien ook nog met een paar vrienden of klasgenoten?” “Hm, ja, lijkt me wel leuk. Ik zal eens bedenken wie ik nog kan vragen mee te lopen. Moet wel gezellig zijn natuurlijk. Weten papa en mama er al van, of heb je er nog niet met hen over gehad?” “Nee, nog niks over gezegd… zal ik vanavond eens doen.” “Dàt lijkt me wel zo handig.”, vond Steffie., “Hé, heb je nog iets nodig? Anders ben ik even weg. Ben wel zo weer terug. Moet nog even iets doen.” “Neuj, ik red me wel. Waar ga je heen?”, vroeg Karlijn. “Hm, oh, niks, is niet belangrijk. Ben zo terug!”, en voordat Karlijn iets kon zeggen was Steffie alweer verdwenen. “Nou ja!”, bracht Karlijn redelijk verbaasd uit, “Het zal wel, hihi.”, en ze besloot maar eens één van de boeken te openen die haar vader vanochtend naast haar op de grond neergelegd had. Om klokslag vier uur stonden Nina en Bjorn op de stoep. Thuis als ze waren bij de familie Vanderlinden stalden ze hun fietsen achter het huis en liepen ze de achterdeur binnen. Steffie die net in de keuken bezig was het gebruikelijke dagelijkse appeltje te schillen, vroeg meteen of Nina en Bjorn ook een appel wilden. “Nee, dank je, maar ik lust wel wat drinken.”, was Nina`s antwoord, “En jij Bjorn?” “Euhm, ja, doe mij ook maar wat drinken.” “Wat willen jullie?”, vroeg Steffie. “Zelfde als altijd.”, was het simpele antwoord van Nina. “Oké, tweemaal sinas, coming up.”, zei Steffie, “Karlijn zit in de voorkamer op de bank. Ga maar alvast, ik breng het wel.” “Wat een service.”, zei Bjorn, “Dat gebeurt niet vaak.” “Ach, ja, ben toch bezig, dus maakt niet uit.”, reageerde Steffie gelaten. “Hé Karlijn!”, zei Nina vrolijk, “Hoe is het?” “Hoi!”, was de korte maar daarom niet minder vriendelijke begroeting van Bjorn, die hij kracht bijzette door zijn hand kort omhoog te steken. “Hé Nina, Bjorn! Gezellig!”, keek Karlijn op vanaf het schermpje van haar spelcomputer, “Ja, gaat wel hoor.” “Niet dus…”, concludeerde Nina, die wist dat haar vriendin altijd zei dat het goed met haar ging, ook al was dat absoluut niet het geval, “En nu het eerlijke, èchte antwoord graag.” “Ja, het èchte antwoord graag.”, herhaalde Bjorn. Omdat hij ook wat wilde zeggen, maar niet goed wist wat, herhaalde hij simpelweg de laatste paar woorden van Nina. Nina keek eens lachend naar Bjorn, die een scheve, verlegen glimlach teruggaf. “Oké, tsjonge wat zijn jullie vervelend zeg.”, zei Karlijn, “Maareh, ik ben dus weer thuis en het viel best tegen, maar ik heb het overleefd. Doet best zeer nog, maar ja, dat wisten we van tevoren, hè.” “Vervelend, joh.”, leefde Nina mee, “Heb je niks tegen de pijn dan?” “Oh, jewel, gewoon paracetamol, verder niks.”, antwoordde Karlijn, “Alleen liggen op bed doet extra zeer, omdat m`n been dan in de weg ligt.” “Owh.”, bracht Bjorn uit. “Ja, maareh, jullie zijn hier toch niet om aldoor mijn gezeur aan te horen?”, vroeg Karlijn. “Nou, das toch niks meer dan beleefd bij een `ziekenbezoek`.”, zei Nina gekscherend, ze wist dat Karlijn een hekel had aan de bestempeling zieke. “Ja, vertel nou maar eens wat jullie gedaan hebben. Dat is véél interessanter.”, beantwoordde Karlijn het plagerijtje van haar vriendin. “Wij zijn nu al bezig geweest sponsor te werven voor de avondvierdaagse.”, begon Bjorn, “En we hebben er al best veel.” “Ja, klopt.”, beaamde Nina, “We konden niet wachten tot de vakantie.” “Èn…”, Bjorn ging er eens goed voor zitten op de stoel tegenover Karlijn, terwijl Nina naast haar vriendin op de bank plaatsnam en het drinken van Steffie aanpakte. “Ja?”, Karlijn ging verzitten om geïnteresseerd naar het verhaal van Bjorn te luisteren. “Nou, wat we nu toch beleefd hebben, dat geloof je nooit!”, werd Bjorn enthousiast.
Gepost op 23-09-2011 om 17:05 uur 153 keer gelezen

Alle verhalen in deze serie (Even)
Alle verhalen van deze schrijver (Rapunzel)

Door:

Leuk weer. Zo real-life.

Gepost op 23-09-2011 Om 18:19

Door: EsQuizzy

Sorry, lezen gaat even niet zo soepeltjes aan deze kant. Ik lees ’m zo snel mogelijk.

Gepost op 23-09-2011 Om 19:16

Door: EsQuizzy

I will.

Gepost op 23-09-2011 Om 20:24

Door: EsQuizzy

Nee, ALS is wel een heel erge. Mijn opa had het. Maar MS is niet minder erg, hoor...

Gepost op 25-09-2011 Om 19:41

Door: EsQuizzy

Opletten, Yanaika. Ik zei: *niet* minder erg. Het enige is dat, als het tussen ALS en MS gaat, ik geen gevallen ken van tieners met ALS. Wel ken ik een jonge vrouw die als tienermeisje MS gehad heeft. Maar ik weet laaaaang niet alles over ziektes. Gelukkig.

Gepost op 26-09-2011 Om 08:18

Door: EsQuizzy

Zie je wel: ik weet lang niet alles &c. Maarre... met Yanaika’s creatieve manier van typen had ik dat ook niet kùnnen weten. Wat zij typt consequent volhardend ‘mj’ òf ‘mf’ als ze ‘ms’ òf ‘mg’ òf ‘ja’ òf ‘geweldig’ bedoelt...

Gepost op 26-09-2011 Om 12:07

Door: EsQuizzy

Wat= Want, voor de toegevoegde raadselachtigheid.

Gepost op 26-09-2011 Om 12:07

Door: EsQuizzy

@Yanaika:

Gepost op 26-09-2011 Om 12:10

Door:

haha ik bedoel inderdaad mg ik weet er ook niet alles over toevallig over deze 2 soorten mg en als ennuh ik zal proberen beter te typen esquizzi haha

Gepost op 26-09-2011 Om 14:53

Door: EsQuizzy

Waarom? Laat ons maar lekker puzzelen hoor.

Gepost op 26-09-2011 Om 16:34

Door: EsQuizzy

‘allmelaal’ vind ik bijvoorbeeld erg grappig.

Gepost op 26-09-2011 Om 16:36

Door: EsQuizzy

@Yanaika: Ik hoop het van harte. ...hoorde jij nou óók iets?

Gepost op 26-09-2011 Om 16:51

Door:

geen idee wat je bedoeld mischoen is bij julie een aarbeving maaruh hier is het rustig bedoell je strike

Gepost op 26-09-2011 Om 17:55

Door: EsQuizzy

Oh... Zou dàt het zijn geweest?

Gepost op 06-10-2011 Om 19:07

Door:

ik snap er niks meer van ben heel traag van begrip leg ff allemelaal uit

Gepost op 06-10-2011 Om 19:11

Door: EsQuizzy

Allemelaal!? Klinkt als ‘allememachies!’ Je snapte het anders prima, tot je laatste reactie.

Gepost op 06-10-2011 Om 19:18

Door: EsQuizzy

@Rapunzel: zie ik nu pas, nu ik de post echt lees (bloos). Die ‘professorisch’ van jou, was dat een grapje? If so: erg grappig. If not: volgens mij bedoel je ‘provisorisch’... ...bezig geweest sponsor te werven... Kon je niet kiezen, Rapunzel?

Gepost op 06-10-2011 Om 19:31

Door: EsQuizzy

@Yaiks: 26-09-2001 om 16:46. Zo, en nu snap je ook meteen waarom je het al snapte.

Gepost op 06-10-2011 Om 19:32

Door: EsQuizzy

...of ietsje later, maar dat geeft niet, hoor.

Gepost op 06-10-2011 Om 19:40

Door: EsQuizzy

Ik vroeg dat aan jou om Rapunzel te plagen, Yanaika. Ik deed net alsof ik die “STRIIIIII-KE!” ergens heeeeel in de verete gehoord had.

Gepost op 06-10-2011 Om 20:24

Door: EsQuizzy

Verete = natuurlijk op meerdere manieren verkeerd op te vatten, zucht...

Gepost op 06-10-2011 Om 20:26

Door: EsQuizzy

@Rapunzel: als je dat leuke woord tussen enkele aanhalingstekens zet, kun je het volgens mij ‘professorisch’ laten staan...

Gepost op 06-10-2011 Om 20:28

Door:

oke gelukkig maar haha

Gepost op 06-10-2011 Om 21:36

Door: EsQuizzy

In mijn ogen heb je het alleen maar lolliger gemaakt, Yanaika.

Gepost op 06-10-2011 Om 21:57

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.