Even Bedtalk Door: Rapunzel Commentaar van de schrijver: Het is weer tijd voor een nieuwe post =) Categorie: Drama / Roman Geschatte leestijd: ca. 5 minuten
“Hoe istie met jou?”, vroeg Bertrand toen Janine en hij `s avonds in bed lagen. Vaak praatten ze eerst nog een poosje voordat ze gingen slapen. Dan was het lekker rustig en konden ze nog even samen de dag doornemen of andere belangrijke òf minder belangrijke zaken bespreken. “Wat kijk je bezorgd.”, zei Janine met een vragende blik in haar ogen. “Ja, het ging de laatste tijd toch niet zo lekker met je?”, vroeg Bertrand, “Je maakte je toch zorgen? Sliep slecht, veel denken… of niet soms?” “Hm, dat heb ik toch helemaal niet laten merken?”, zei Janine en ze keek Bertrand eens onderzoekend aan. “Nee, maar ik bèn je man en ik wéét die dingen gewoon.”, en hij boog zich naar Janine toe en drukte speels een kus op haar neus. Janine keek Bertrand eens in stilte aan en haar gedachten dwaalden even af. Ze genoot zo van deze momentjes samen. Soms zeiden ze niets en lag ze gewoon in zijn armen. Ze hoefde niet zo nodig altijd te praten, stilte zei soms nog meer en Bertrand dacht er gelukkig net zo over. Dat was zo fijn, het wederzijdse begrip zonder woorden. Bovendien, als er iets was kon ze tegen hem tenminste eerlijk zijn, zonder dat hij daarna helemaal niks meer zei of meteen heel kwaad werd. Want daar zou ze niet tegen kunnen, niet tegen díe stilte en ook niet tegen die boosheid. Aan de ene kant vond ze het een heerlijk, fijn en geborgen gevoel dat Bertrand haar zo goed aanvoelde en altijd precies leek te weten wat er speelde in haar gedachten. Aan de andere kant was dat ook wel eens lastig. Ze probeerde het soms voor zich te houden als ze ergens mee zat, wilde haar man niet onnodig bezorgd maken en dan tòch wist Bertrand er altijd weer achter te komen. Hij wist altijd de vinger op de zere plek te leggen. Maar oké, eerlijk toegegeven… ook dàt was fijn, achteraf. Op het moment zelf vond ze het maar `vervelend` dat hij haar zo goed kende. “Hmmm, ik kan ook nìks voor jou verborgen houden hè.”, glimlachte Janine naar Bertrand, die haar getrouw wachtend lag aan te kijken, toen ze er weer met haar gedachten bij was. “Neuj, maar dat hòeft ook niet hè.”, knipoogde Bertrand, “Maar vertel… wat ist.” “Nou, niks nieuws eigenlijk…”, zei Janine enigszins beschaamd, omdat ze wel wist dat ze zich achteraf gezien meestal zorgen maakte om niks, “Gewoon, Karlijn, ma… en…” “Ja… en?”, hij had dit antwoord wel van haar verwacht, maar het `en` verbaasde hem. “Ach, niks, te stom voor woorden. Ècht tè stòm voor woorden. Ik durf er zelf al niet eens meer aan te denken, omdat het gewoon echt te stom is.”, zei Janine en ze keek Bertrand vanuit haar ooghoeken aan. “Kijk me eens aan.”, vroeg Bertrand haar, “En nou vertel maar eens even wat `en` is.” Janine, die zich ondertussen net een klein kind voelde, zocht nog naar woorden en moed om haar man haar `en` te vertellen. “Nou het zit zo…,”, begon Janine voorzichtig, “Ik las laatst…” “Ja?” “Ik las laatst in een tijdschrift of boek, ik weet het niet meer, dat zoiets als met Karlijn best een belasting op je huwelijk kan zijn.” Bertrand keek eens onbegrijpend naar Janine en trok een wenkbrauw op, hij ging er eens goed voor liggen. “Enne… nou ja, dat zou het laatste zijn wat ik wil en daar zat ik een beetje mee in m`n maag.” Bertrand wist niet wat hij nu moest doen; heel hard beginnen te lachen om de rare gedachtespinsels van zijn vrouw of heel serieus hierop ingaan. Hij bleef een poosje stil om een besluit te nemen en z`n eigen gedachten te ordenen. “Bertrand?”, vroeg Janine met een enigszins bezorgde naar angstig neigende ondertoon toen de stilte haar te lang duurde, “Bertrand. Zeg eens wat? Alsjeblieft?” “Euhm… ja, ik weet eigenlijk niet precies wat ik moet zeggen hierop, Janine. Begrijp je dat?”, zei Bertrand na een poosje, tegen een voorzichtig knikkende Janine, toen hij nadenkend besloten had dat hetgeen Janine net geuit had, toch wel ernstiger was dan hij in eerste instantie dacht en dat het niet iets was om in lachen over uit te barsten. Het poosje had Janine veel te lang geduurd en het had als een eeuwigheid geleken. Ze had in die tussentijd naar hem gekeken, maar kon niets uit zijn gezichtsuitdrukking opmaken dat haar ook maar iets geruststelde. Ze kon er dit keer eigenlijk helemaal niets uit opmaken, en dat bevreemde en beangstigde haar. Het was een strak, nadenkend gezicht geweest. De glinstering was uit zijn ogen verdwenen en had plaats gemaakt voor een doffe uitdrukking, terwijl hij zijn blik van haar strak naar het dekbed gericht had. “Dat `zoiets als met Karlijn`… mooie omschrijving maak je daarvan trouwens… uit een boek of tijdschrift…há… en daar maak jij je druk om? Dingen gaan zoeken om een artikel bevestigd te zien werkt ook niet echt bevorderlijk voor je gemoedsrust en onze relatie, of wel dan? En hoe kom je erop dat dat voor ons ook het geval zou zijn? Is daar reden toe? Ik dacht juist dat we samen sterk stonden… staan?”, zei Bertrand geïrriteerd en hij keek zijn vrouw weer aan. “Dat zei ik toch? Ik vind het nu achteraf ook te stom voor woorden, dat ik aan ons, aan jou heb kunnen twijfelen. Ach die domme gedachten van mij ook. Soms gaan ze gewoon met me op de loop.”, zei Janine en ze kon zichzelf wel voor haar hoofd slaan, “We stáán samen sterk, Bertrand. We hebben het goed samen. We slaan ons er doorheen… sámen.” “Kijk, dat klinkt al heel anders.”, Bertrand zuchtte eens, zijn irritatie verdween samen met de denkrimpel op zijn voorhoofd, en op een rustiger toon vervolgde hij, “Je moet je ook niet zulke rare dingen in je hoofd halen. Er is toch helemaal niets aan de hand? Oké Karlijn is ziek, maar daar zijn we nu toch mee bezig? Dáár kun je je beter druk over maken, àls je je al ergens druk over wilt of moet maken.” “Hmhm.” “Misschien moeten we weer eens samen hardop gaan bidden om de dag af te sluiten en rustig de nacht in te gaan.”, vond Bertrand, “Daar zijn we een aantal jaren geleden mee gestopt. Waarom weet ik zelf eigenlijk niet eens meer. Maar ik weet wel dat ik het fijn vond dat we dat deden en in jezelf in stilte bidden kan altijd toch óók nog? We kunnen àltijd bij Hem aankloppen, om hulp te vragen, onze dank uiten of voor wat dan ook onze gebeden tot Hem richten. Al weet ik dat ik dàt al gedaan heb en jij vast en zeker ook in jouw eigen gebeden. We hoeven niet te vrezen, maar alleen geloven. Dat geeft rust ook in moeilijke omstandigheden.” “Ach, Bertrand, je brengt het zo eenvoudig… Ik weet niet of ik dat wel kan…”, zei Janine, “Hoe kan het toch dat jij zo kalm en rustig blijft? Dat je… dat je het los kunt laten? Dat je zoveel steun vindt in het geloof? Ja, mijn gebedsleven is de laatste weken ook uitgebreid en daarover heb ik me óók schuldig gevoeld, dat mag je best weten. Ik had het idee hypocriet bezig te zijn. Waarom nu juist bidden nu we het zo moeilijk hebben en minder toen het ons voor de wind ging? Dat is toch slecht of niet?” “Natuurlijk moeten we God ook danken voor alle goeds en moois in ons leven, en niet alleen maar met Hem praten als het ons slecht gaat. Als we wat van Hem nodig hebben, om het zo te zeggen. Hij is bij ons in de goede èn in de moeilijke tijden. Maar waarom zou je je daar nu ook nog eens zorgen over maken? God kent je. Denk je echt niet dat Hij wéét hoe het met je gaat, hoe je je voelt? Als je vreugde in je leven hebt, maar ook als je door een diep, donker dal gaat? Ach, meisje toch...”, Bertrand schudde zijn hoofd eens en keek naar Janine waarop hij zei, “En voor wat betreft mijn rust… ach… ook ik heb zo m`n momenten… Maar ik ben blij, dat je het nu met me gedeeld hebt.” “Wil jij dan nu met me bidden?”, vroeg Janine, terwijl ze tegen hem aan kroop. “Tuurlijk, mijn meisje, tuurlijk.”, zei Bertrand en hij legde zacht zijn hand op het hoofd van Janine. “Slaap lekker, lieverd.”, en Bertrand gaf Janine een kus, “En geen spookgedachten meer.” “Dank je wel, Bertrand. Wat ben ik blij dat ik jou heb.”, zei Janine, ze beantwoordde zijn kus en nestelde zich moe, maar opgelucht tegen hem aan, “Slaap lekker, schat.” Bertrand keek ditmaal vertederd naar Janine die nu veilig tegen hem aan lag en in gedachten sprak hij, `Och, Heer neem toch die spookdingen en nare gedachten uit haar hoofd weg en laat haar lekker slapen en morgen weer vol goede, nieuwe moed de dag tegemoet treden. En als ik nog iets voor mezelf mag vragen… helpt U mij om mijn gezinnetje door deze moeilijke tijd heen te slepen. Geeft U mij kracht en moed om de juiste dingen te doen en de juiste beslissingen te nemen, de juiste woorden te spreken. En er gewoon te zijn voor hen, want Heer, U kent ook mijn stille, moeilijke momenten, mijn twijfels en angsten. Maar helpt U mij alstublieft om er te zijn voor mijn gezin.` En nadat hij dit gezegd had viel ook Bertrand nog nadenkend, maar toch rustig, in slaap.
Gepost op 13-09-2011 om 18:40 uur 130 keer gelezen

Alle verhalen in deze serie (Even)
Alle verhalen van deze schrijver (Rapunzel)

Door:

Op mij komt Bertrand hier nogal vrouwelijk over. Maar dit kan ook pure projectie zijn. De meeste mannen die ik ken zijn zo. (niet sensitief) Ik ken ook een jongeman die dol is op kleding kopen, maar zijn vrouw vindt daar niks aan. Als hij thuiskomt laat hij uitgebreid zijn aankopen zien,zijn nieuwe blouse en sjaaltje en zo. Heel gezellig. Ik weet dat dat soort mannen wel bestaat, maar in mijn beleving zijn ze heel schaars. Maar dit heeft verder niks met jouw schrijven te maken, want dat is goed. Het leest lekker door en het verhaal klinkt gemoedelijk. Dus daarvoor wel mijn complimenten.

Gepost op 13-09-2011 Om 19:19

Door: Rapunzel

Enne... Schrijver... dank je wel voor het lezen en reageren. Stel het op prijs, dat je zo`n trouwe lezer bent van mijn verhaal

Gepost op 13-09-2011 Om 19:36

Door:

srry rap zie er tegen op al die posten te lezen als ik een keer helemaal vrij ben of al m,n huiswerk van die week af lees ik allesff in een keer is dat goed?

Gepost op 13-09-2011 Om 19:41

Door:

haha dat is waar maar wel leuk dat ik lees maar ja ik moet toch jou,n regels uitvoerenhaha lezen is toch onspannen??

Gepost op 13-09-2011 Om 19:55

Door: Rapunzel

Oh, hihi, ik zit dit zo nog ff te lezen… maareh zo`n man die shoppen leuk vindt en zijn inkopen showt enzo… not my kind of guy (die mogen van mij ook heel schaars zijn, hahaha, no offence) Denk ook niet dat ik dat heel gezellig zou vinden Maar zo`n (type) man bedoel ik ook niet met Bertrand. Lastig uit te leggen dit… Als het al ooit uitgelegd kan (en moet) worden. Ach, zal ook meer een gevoelskwestie zijn. Je kunt niet alles zwart-wit vastleggen, zeker niet op dit gebied Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. Het gaat mij meer om het aanvoelen en meeleven… jezelf kunnen en mogen zijn, rekening met elkaar houden, nou ja… gewoon…, snap je? En natuurlijk is er wel eens iets, waarbij je botst, of door karakter of door het verschil man/vrouw… maar daar is ook weer doorheen te komen, lijkt mij… Geven en nemen… En dat wilde ik hier zo een beetje neerzetten… H`m gevoelig puntje merk ik…, maar goed, dat is ook niet zo gek... mezelf kennende...

Gepost op 13-09-2011 Om 20:10

Door:

I fully agree. Ook hier op BloCnoot. Juist hier is het belangrijk om duidelijk aan te geven wat je bedoelt en als je iets niet begrijpt van een ander dat je het eerst vraagt wat die persoon bedoelt. Jezus zegt: Hieraan zullen de mensen weten dat je mijn discipelen bent, dat is wanneer je je naasten liefhebt. En als dat is wat God wil, is het de wil van de tegenstander om dat kapot te maken en vooral onder christenen. Dus ook op BloCnoot. Daarom is het ook hier belangrijk in Hem te blijven.

Gepost op 13-09-2011 Om 21:13

Door: EsQuizzy

Persoonlijk vind ik (my penny worth of thoughts) Bertrand in deze post heel geloofwaardig en heel verstandig overkomen. De enige keer dat ik denk: hm, is bij zijn uitspraak ‘ik had jou wijzer willen hebben’ — als ik Janine was zou ik dat als een enorm afwijzende uitspraak opvatten. Maar goed, dat ben ik. Weet je, dat ‘geven en nemen’ is een heel bekende kreet, maar ik vind dat ‘nemen’ altijd een beetje egoïstisch klinken. Zou ‘geven en ontvangen’ niet een betere verwoording van een meer naar Gods karakter ingevulde relatie kunnen zijn? Tjonge, hier valt veel over te zeggen. Geen behoefte aan, nu, het is al laat aan het worden. Maar één ding: ik wil graag meer als Bertrand en vooral meer als Jezus zijn. Volgens mij zou Jezus de ideale man zijn — ook voor een vrouw. En begrijp me niet verkeerd, ik bedoel: zowel als mannen en vrouwen mogen we meer op Hem gaan lijken qua karakter. Dat zal relaties echt ten goede komen, en onderling begrip en vertrouwen ook, denk ik. …

Gepost op 13-09-2011 Om 22:45

Door: EsQuizzy

… Welterusten!

Gepost op 13-09-2011 Om 22:46

Door: EsQuizzy

Volgens mij is die gedachte, heel simpel, de basis van Gods bedoeling met het huwelijk (vergelijk bijvoorbeeld Efeze 5:21-31) en in bredere zin van ons geloof (veel teksten mogelijk). Maar let op: Jezus zou niet alleen zijn vrouw een voetmassage hebben gegeven, ook zou Hij zelf van zijn vrouw een voetmassage met kostbare nardusolie hebben ontvangen. Er valt inderdaad veel over te zeggen. Daarom denk ik ook dat als de kern van ieder geloofsgesprek Jezus zou zijn, er veel meer eenheid en liefde zichtbaar zou worden vanuit de gelovigen...

Gepost op 14-09-2011 Om 09:00

Door: EsQuizzy

Over dat ‘lasten dragen’: ja, Hij zou de lasten voor haar hebben gedragen, of haar helpen met het dragen; óók zou Hij haar de ruimte hebben gegeven om haar eigen activiteiten en verantwoordelijkheden te ondernemen en te dragen (Spr. 31). De rol van de vrouw is in Jezus’ visie volgens mij meer ‘actief en zinvol vervullend’, en niet zozeer ‘passief en verwend wordend’ — en ik vraag me eerlijk gezegd af of Hij de financiën zou hebben uitbesteed. Ik denk dat Hij dat sámen met háár zou willen doen. Jezus heeft genoeg te zeggen over het beheer van financiën. Ik zou me niet kunnen voorstellen dat Hij zijn eigen financiën niet zou beheren. Ik zie Hem graag als Iemand Die van de meest vervelende taken een romantisch samenzijn met zijn geliefde weet te maken. Wat denken jullie?

Gepost op 14-09-2011 Om 09:10

Wat ik denk? En wat ik verder nog denk? In liefde is er geen plaats voor weegschaaltjes (als jij dit voor mij doet, doe ik dat voor jou of ik heb dit gedaan voor jou, dus dan… enz.) =)

Gepost op 14-09-2011 Om 17:05

Door: Rapunzel

En nu nog even hieronder mijn reactie op het totale bovenstaande Ik vind dit persoonlijk altijd heel mooi, en ik hoop, dat ik het nog zo uit m`n hoofd weet… God schiep Eva uit een rib van Adams zij: niet uit zijn hoofd om hem te overtreffen; niet uit zijn voeten om door hem vertreden te worden, maar uit zijn zij, om zijn gelijke te zijn, onder zijn arm, om door hem beschermd te worden en nabij zijn hart om door hem bemind te worden. Mooi toch?

Gepost op 14-09-2011 Om 17:10

Door:

heel erg mooi met zo,n gezin moet je blij mee wezen en hoe ze handelen komt gauw de nieuwe post mooi verhaal!!!!

Gepost op 15-09-2011 Om 19:13

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.