Keiharde dromen s2 366 Binnen Door: EsQuizzy Commentaar van de schrijver: Categorie: Drama / Roman Geschatte leestijd: ca. 6 minuten
Binnen had Den Engel inmiddels het één en ander aan Clara verteld over wat hij van Magda over Gabriëlles onderzoek gehoord had. „Er is volgens de onderzoeken niets direct aanwijsbaars acuuts met haar aan de hand,” herhaalde hij Magda’s conclusie. „Dus feitelijk zijn we nog niet veel verder. We waarderen het ten zeerste dat u ons deze mogelijkheid biedt.” Clara keek even opzij naar haar logeetje, dat voorzichtig maar op eigen kracht overeind kwam en achter het bankstel langs langzaam in de richting van het dressoir schuifelde, wat haar redelijk goed af ging. De gastvrouw vroeg: „Maar als het niet iets lichamelijks is, is het dan niet mogelijk dat er… iets anders… aan de hand is?” Den Engel zuchtte en antwoordde: „Iets psychisch, dat invloed heeft op haar lichamelijk functioneren… Ja, dat begint zelfs steeds waarschijnlijker te worden. Er zijn alleen een aantal factoren, die de situatie bemoeilijken. Eén daarvan is, dat ze vanaf vanmiddag niet meer praat — of nauwelijks. Ze is er zelfs mee gestopt het te proberen, maar het enige wat we van haar begrepen hebben is dat ze volgens zichzelf niet zichzelf is, maar een ‘prinses Lydia’.” Clara glimlachte even bezorgd naar Gabriëlle, die het zwarte brokstuk van de meteoor had opgepakt en opkeek bij het horen van die naam. Het meisje glimlachte terug. „Euhm…,” zei de vrouw des huizes, toen ze zich weer tot Den Engel richtte. „Ik ben geen psychiater of psycholoog of zo, maar… dat van dat praten… Kan dat ook betekenen dat ze zichzelf ervan probeert te weerhóúden om ergens over te praten, en daar een soort van — hoe zal ik het zeggen? — een soort van ‘aankleding’ omheen heeft bedacht?” Peter en Stian kwamen op dat moment weer binnen, zacht pratend over het één of ander. „Dat is zéker een mogelijkheid,” knikte Den Engel, die even nadenkend voor zich uit keek met een korte blik op het meisje, dat de weinig indrukwekkende steen rustig stond te bekijken. Hij keek Clara aan en vroeg: „Misschien is er een mogelijkheid om nog even rustig met z’n allen plaats te nemen?” Clara gaf hem een inschattende blik, waarop ze zacht als wedervraag stelde: „U bent iets van plan?” Den Engel knikte, en zei hardop: „Poe, dat was me het dagje wel, hoor!” Hij veegde over zijn voorhoofd, deed een stap opzij en greep de rand van het dressoir om erop te steunen. Lidhia keek met Gabriëlle verrast op, terwijl Clara de rector te hulp schoot en aanbood: „Meneer Den Engel, gáát het?” Ook Stian schoot hem te hulp. Lidhia legde de steen in Gabriëlles handen weer op de metalen standaard en richtte zich toen volledig, met een bezorgde uitdrukking, op Den Engel en de andere volwassenen. Die hielpen hem al naar een comfortabele stoel, waarin hij plaatsnam en zei: „Het spijt me, vandaag was een nogal… intensieve dag.” „Dan gaan we gewoon nog even rustig zitten. Géén probleem,” vond Clara, die op de driezitter plaatsnam. Stian keek haar eens aan en volgde toen het voorbeeld door naast haar te gaan zitten, terwijl Peter zijn dochter te hulp schoot om even later de plek naast haar op de tweezitsbank te kiezen. „Ja, het spijt me, hoor,” verontschuldigde Den Engel zich bij het gezelschap, waarbij hij Peter aankeek. „Het gaat al wel weer. Ik werd even duizelig. Maar het was al met al een behoorlijk heftige dag!” Terwijl hij in het bezorgd kijkende gezichtje van Gabriëlle keek, corrigeerde hij zichzelf: „Wéék, eigenlijk. Het was ook wel wat vroeg, vanmorgen… er spelen zó veel dingen tegelijk. Dit met jou, —Lydia, is maar één van de dingen waar ik als niet zo héél jonge rector mee te maken heb, maar deze week is wel het meest turbulent gebleken van mijn hele loopbaan. En dan laat ik privé-zaken nog buiten beschouwing.” Met een zorgelijk gezicht zei hij: „En we hebben mòrgen nog te gaan!” Hij somde op, waarbij hij op zijn vingers meetelde: „Maandag was er die nare aanval op Rosa, dinsdag hadden we de pers van ons af te slaan, Rosa een bezoek te brengen en kregen we een onverwacht logeetje, en woensdag verstopten een paar leerlingen de kleren van een meisje uit hun klas, dat zich na de gymles nietsvermoedend stond te douchen en zo alléén in de kleedkamers achtergelaten werd. Die middag kwam er een jongen bij mij op kantoor naar aanleiding van een oproep die ik dinsdag gedaan had, met het verhaal dat er bijzònder onverkwikkelijke zaken op onze school spelen,” — bij die woorden zag Den Engel hoe Gabriëlle hevig rood kleurde en Stian een als onopvallend herkenbare blik op Clara wierp terwijl Peter verbaasd opkeek. Hij besloot zijn opsomming door elkaar te gooien en vervolgde, waarbij hij onmiskenbaar de volledige aandacht van de hele kamer had: „…en vandaag heb ik in willekeurige volgorde te maken gekregen met nachtelijke insluipers in de school, een hevig emotioneel gesprek met een aantal leerlingen naar aanleiding van die jongen van gistermiddag, een gasexplosie die naar alle waarschijnlijkheid het leven heeft gekost aan één van onze docenten en zijn vrouw, en een vergadering met de ouders van de leerlingen van vanmorgen, over dat zij gemanipuleerd werden met dreigbrieven.” Na dat woord stopte hij bewust, al was de opsomming nog niet helemaal volledig. Dat leek hem ook niet nodig: hij keek naar Gabriëlle, die plotseling zat te trillen in haar stoel en hem vuurrood aanstaarde. Stian was in een gesprek op basis van gezichtsuitdrukkingen verwikkeld met zijn vrouw, en Peter kopte zijn voorzet in met een onaangenaam verrast: „Dreigbrieven!? Zo, jij hebt een lekker weekje achter de rug! Geen wonder dat het je even teveel wordt!” „H’m, tja,” reageerde Den Engel daarop, dankbaar dat Peter hem deze aanzet gaf. Hij keek zijn vriend aan en vertelde rustig: „Bij ons op school zijn door een onverlaat negen dreigbrieven verspreid onder zeer uiteenlopende leerlingen. Deze brieven bevatten alle dezelfde kort-maar-krachtige tekst, dat de ontvangers hun mond dienden te houden over iets dat hun bekend was. Anders zouden er doden vallen, waaronder zijzelf.” „Afschuwelijk,” gaf Peter zijn mening. Het kwartje valt nog niet bij hem, merkte Den Engel bij zichzelf op. Begrijpelijk: het is ook zó bizar! Daarbij, er is geen logische reden om aan te nemen dat… Hij schudde even zijn hoofd en vertelde verder: „De jongen, die mij de negen namen van de betrokken leerlingen vertelde, had sommige van de brieven zèlf onder afpersing in de kluisjes of de jaszakken van de slachtoffertjes gedaan. Alle jongens en meisjes bij wie hij zèlf de dreigbrieven had bezorgd, bleken met zijn getuigenis in te stemmen.” Het viel hem op dat Gabriëlle hem nu vreemd, niet-begrijpend aankeek. Even vroeg hij zich af waaròm — maar de meeste van de anderen hadden óók gedacht dat zij de enige waren. Hij besloot nu eerst zijn verhaal af te maken: „Ik heb Rosa, het meisje dat maandag aangevallen is, gevraagd of zij een dreigbrief heeft gehad. Zij gaf aan dat ze géén dreigbrief heeft ontvangen, maar dat ze wèl een vermoeden had wie haar zo had toegetakeld. Zij noemde dezelfde naam als mijn andere informant. Vanmorgen, toen ik zeven van de negen leerlingen die hij genoemd had, bij elkaar had, bleek dat één van hen nergens vanaf wist. Mijn conclusie was toen, dat er èrgens nog een leerling met die negende dreigbrief moet rondlopen. Van de andere twee is het verhaal inmiddels óók bevestigd.” Hij keek van Peter terug naar Gabriëlle en zag heel even Yacintha weer voor zich, zoals ze eruit had gezien vlak voordat ze flauwviel. Hij besloot het snel af te maken: „Jørgen Elberts en Martijn van Loenen zijn tussen de middag op school gearresteerd, Gabriëlle. Je hoeft niet meer bang te zijn. Ze hebben bekend en zitten voorlopig nog wel vast, want we hebben vanuit de school direct aangifte gedaan. Ook alle andere ouders hebben afzonderlijk aangifte bij de politie gedaan van afpersing onder doodsbedreiging. De envelop, die ik vorige week voor je opraapte… Dat was, denk ik, de envelop van die brief, hè?” Den Engel nam aan dat de uitdrukking op Gabriëlles gezicht een bevestiging inhield en vervolgde vriendelijk: „Hij was niet eens voor jou bedoeld, maar voor Rosa, die achter een deel van hun gemene spel met andere leerlingen was gekomen. De aanval was bedoeld als een onderstreping van de brief, die zij nooit gehad blijkt te hebben. Zij heeft hetzelfde kluisje als jij, maar dan in het pad ernáást.” Peter zat hem lijkbleek aan te staren zonder iets te zeggen — het leek of Gabriëlle alle kleur uit zijn gezicht had overgenomen. Zelf zat ze met een ingewikkelde blik haar hoofd te schudden alsof ze het nog niet vatten kon. Stian zei, duidelijk opgelucht: „Nou, dat scheelt ons een boel kopzorgen, meneer Den Engel! We hadden vanmorgen die brief in Gabriëlles tas gevonden toen we naar haar persoonsgegevens zochten, maar zij had ons bezwóren erover te zwijgen en vanwege de inhoud van die brief wisten wij niet wat we ermee áán moesten. Nu lost u dat zo mooi op voor haar, maar ook voor ons!” Den Engel knikte hem toe, blij met de keiharde bevestiging van zijn vermoeden. Peter, die nog steeds geen woord kon uitbrengen, legde hulpeloos zijn arm om Gabriëlles schouder. Er viel een stilte, waarop Clara vroeg: „Wat is er, meisje?” Den Engel was er zeker van geweest dat hij de kern van Gabriëlles probleem had opgelost met zijn verhaal, maar daar begon hij nu aan te twijfelen. Die blik in haar ogen…! *** EINDE HOOFDSTUK 12 ***
Gepost op 01-07-2011 om 09:38 uur 202 keer gelezen

Alle verhalen in deze serie (Keiharde dromen)
Alle verhalen van deze schrijver (EsQuizzy)

Door: Rapunzel

Verschillende reacties mogelijk onder deze post, o.a.: 1. A-ha! 2. Wauw! 3. VERDER!!!!

Gepost op 01-07-2011 Om 10:49

=)

Gepost op 02-07-2011 Om 09:37

Door: Tines

Ja, want Gabriëlle dacht dat de brief afkomstig was van Ter Heerdt... Hmm! Ben benieuwd wat ze dan gaat doen. En welke docent zou er om het leven zijn gekomen? Ik vermoed dat het om Ter Heerdt gaat, maar aangezien ik de schrijver van dit verhaal een beetje ken...

Gepost op 01-07-2011 Om 17:07

…kan het ook om bijvoorbeeld Jantine van Gorkum, Paula de Wit, Bauke van Herveld of één van de andere docenten gaan waarvan ik tot nog toe slechts éénentwintig bij name heb genoemd, ja. *grinnik* =)

Gepost op 01-07-2011 Om 17:44

Door: EsQuizzy

O. Foutje. Nou ja, goed, die éne niet, dan. =)

Gepost op 01-07-2011 Om 17:47

O ja. En de vrouwelijke blijven buiten beschouwing. Ik ben moe. Ben even niet zo scherp. Even een avondje uitrusten maar, voor ik met 367 verder ga. =)

Gepost op 01-07-2011 Om 19:07

Bedankt voor het compliment en voor je gedachten, Levanda. Je overtuiging met betrekking tot het toneelstukje van Den Engel was trouwens loepzuiver. Wat ik me wèl afvraag naar aanleiding van je reactie, is dit: „Beter voor de rest van de wereld…” — waarom dat? =)

Gepost op 01-07-2011 Om 18:57

Door: Levanda

Beter voor de rest: hoe minder jongeren ten prooi gevallen aan Ter Heerdt, hoe beter toch? Er zijn zo al genoeg trauma`s op de wereld. Wat betrefd het toneelstukje: jammer dat het niet gelukt is. O nee, ga ik weer: betrefT

Gepost op 01-07-2011 Om 19:18

O, bedoelde je het zó! =) Ja, dan ben ik het helemaal met je eens. =)

Gepost op 01-07-2011 Om 19:29

Door: Levanda

Hmm, nu ik er naar terug kijk was ik inderdaad niet helemaal duidelijk

Gepost op 01-07-2011 Om 20:00

Door: Tines

Absoluut. Verdikke. Moeilijk om conclusies uit jouw verhaal te trekken, hoewel ik het toneelstukje wel doorhad... Het is soms een beetje modderploeteren om alle lijntjes in je verhaal vast te houden en te volgen. Ik heb het idee dat ik soms zo`n kinderpuzzel doe, met die spaghetti van lijntjes en dat je precies diegene moet vinden die naar de juiste oplossing gaat!

Gepost op 02-07-2011 Om 16:13

=)

Gepost op 03-07-2011 Om 21:11

Door: elle

Ha ha ha! prachtig om te zien dat Es na een paar jaar nog steeds aan hetzelfde verhaal werkt. Het moet intussen wel heel erg verschrikkelijk onnavolgbaar geworden zijn, ik begreep het na de eerste afleveringen al niet meer. Knap dat jullie nog steeds lijnen kunnen ontdekken. En Es is WEER zo gemeen om jullie NIET te helpen. ESquizzy: Heb je dit verhaal nu in je hoofd zitten, weet je (ongeveer) waar je naartoe wilt of ontvouwt het zich al schrijvende? Want dan bestaat het gevaar dat er nooit een oplossing komt van al die raadsels, dat kan je de volgers niet aandoen, jong!

Gepost op 03-07-2011 Om 17:14

Door: EsQuizzy

Dus.

Gepost op 03-07-2011 Om 20:29

Door: EsQuizzy

« Plaaggeest… tja. Misschien. Ik vind het zo leuk om de lezers te helpen zèlf hun ontdekkingen vanuit het verhaal te doen, in plaats van hen erop te wijzen. Dat kan als plaaggeesterig uitgelegd worden, ja. Wat betreft de dikte: ik weet het niet exact. Het is veel. Het zal niet in één deel passen wanneer ik het ga uitgeven. Ik weet van iemand die het uitgeprint heeft, 12pt dubbelzijdig op A4, en dat is inmiddels een dikke ordner vol. In vergelijking met Mizmoor, dat durf ik niet te zeggen: dat is ook een behoorlijk volumineus werk. En al weet ik waar ik begon, waar ik ben en waar ik heenga, ik kan niet goed inschatten hoe lang ik daar nog mee bezig zal zijn. Ook dat is deel van het avontuur.

Gepost op 03-07-2011 Om 22:25

Door: elle

Ja, je had me natuurlijk even op het verkeerde been staan met twee namen in een persoon. Maar dat kreeg ik toch door. Zolang je niet elk hoofdstuk van locatie wisselt is het nog wel te volgen voor een seniorcitizen als ik

Gepost op 03-07-2011 Om 22:27

Het is met dit verhaal vooral „voortgaande openbaring”. Veel van wat eerst niet duidelijk is (expres) wordt verderop uitgekegd of duidelijk. En als je doorhebt hoe het tussen Gabriëlle en Lidhia zit, heb je in ieder geval het belangrijkste al te pakken. =)

Gepost op 03-07-2011 Om 22:33

Door: EsQuizzy

Krijg zojuist te horen dat Kd op dit moment rond de 316.000 woorden zweeft, op 478 kantjes A4. Dank je, Rapunzel!

Gepost op 03-07-2011 Om 22:46

Door: Rapunzel

Gepost op 03-07-2011 Om 22:55

Door: elle

Wooooowwwww.... Da is veul... Wordt een duur boeksken, Es. Ik denk toch meer Mizmoorsize dan je dacht! En het is niet het soort verhaal waar je nou veel in kan schrappen LOL Het idee! Allerlei belangrijke gebeurtenissen en verklaringen gewoon weglaten. Leuk voor de lezer

Gepost op 03-07-2011 Om 23:19

=)

Gepost op 04-07-2011 Om 08:24

Door:

Zo, eindelijk weer eens uitgebreid tijd voor Kd. Had heel veel gedachtes bij deze post. Ten eerste, fijn dat je de gebeurtenissen van de afgelopen week even op een rijtje zet. Ik was het overzicht al kwijt en het had me niks verbaasd wanneer Den Engel ook een verkeerde volgorde beschrijft. De hoeveelheid gebeurteniss in een eek zijn enorm en de intensiteit daarvan ook. Niet bepaald komkommertijd. Ten tweede, heerlijk dat Den Engel voor Gabrielle de druk van de ketel haalt door te beginnen over die brief. Ten derde, maar misschien had ik dat als eerste moeten noemen ; Ik vraag me af waarom Den Engel nu pas met het verhaal over die brief op de proppen komt. Hij had toch eerder al een 1 op 1 gesprek met Peter (voor zover ik mij herinner)? En ik vraag me af waarom hij dit niet eerst met Peter alleen bespreekt, om hem de kans te geven dit in alle rust aleen te verwerken en te informeren naar wat hij weet? En dan ook nog zomaar waar Stian en Clara bij zijn?

Gepost op 14-07-2011 Om 18:24

Ik vind het altijd leuk om te lezen dat mijn verhaal mensen aan het denken zet. =) Het antwoord op al je vragen staat volgens mij in deze post, Schrijver. Kijk nog maar eensgoed rond het moment dat Peter en Stian de kamer binnenkomen. =)

Gepost op 14-07-2011 Om 18:34

Door:

Maar wel een mooie afsluiter van het hoofdstuk. Op naar het volgende.

Gepost op 14-07-2011 Om 18:26

Ja!!! =)

Gepost op 14-07-2011 Om 18:41

=)

Gepost op 14-07-2011 Om 18:47

Hoi Auke-Willem! Vriendelijk dank voor het lezen en de complimenten! Ik hoop dat je niet lang zult hoeven te wachten.

Gepost op 26-09-2011 Om 21:02

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.