248816
 
 
 
 
 

     Menu:

> Startscherm
> Schrijvers
> Verhalen
> Open verhalen
> FAQ
> Vintage

Keiharde dromen s2
364 Stiletto
Door: EsQuizzy
Commentaar van de schrijver:
Categorie: Drama / Roman
Geschatte leestijd: ca. 7 minuten

Alsof ze het lemmet van haar automatische stiletto probeerde te overtreffen kwam Elize even later in beweging: aan de andere kant van de ruime, flink gelambriseerde hal morrelde plotseling een sleutel in de voordeur! Ze lanceerde zichzelf bij de woonkamerdeur vandaan, greep met rechts haar rugtas en met links de houten bol die het toppunt van de met sierlijk houtsnijwerk getooide baluster onderaan de trapleuning vormde, slingerde zichzelf rond dat punt in de ruimte en racete in tegengestelde richting de trap op. De prestatie om dit alles acuut en zonder enig noemenswaardig geluid uit te voeren zou grote bewondering hebben kunnen oogsten als iemand haar vlucht had opgemerkt, maar haar bijna wanhopige poging had het door haar gewenste effect. Zo kwam het dat geen van de vier volwassenen, die nog geen twee minuten later in de hal stonden te praten, ook maar de minste argwaan toonde toen ze in haar ruimzittende, vaaloranje-met-grijze pyjama en met warrig, loshangend kapsel uitgebreid geeuwend op helderblauwe, pluchen pantoffels de trap af kwam hobbelen. Het rood en de tranen in haar ogen waren afkomstig van een korte maar hevige poetsbeurt, maar bleken voldoende om de juiste indruk te wekken.
„Ah, Elize, hebben wij je wakker gemaakt?” vroeg mevrouw Den Engel bezorgd, zodra ze haar logeetje in de gaten kreeg.
„Neuh, ’k sliep nog niet,” antwoordde Elize loompjes.
„Je ziet er wèl moe uit, kindje,” zei tante Magda vriendelijk zorgzaam. „Ga zo maar lekker proberen te slapen, hoor!”
„Zal ik doen,” knikte Elize voldaan met een beginnend glimlachje naar de vrouw die zo zorgzaam was dat je het niet kon hèlpen om je bij haar op je gemak te voelen — zelfs als je dat eigenlijk niet wilde. „Hoe is ’t gegaan?” vroeg ze haar gastvrouw direct daarop, mede vanwege de aanwezigheid van Gabriëlles vader. Hij kende haar goed en stond waarschijnlijk wantrouwend tegenover haar en haar vraag. Niet dat dàt gegeven haar ook maar een zier kon schelen, maar toch: schone schijn helpt, vond Elize.
„De onderzoeken zijn goed gegaan, meisje, maar we zijn er nog niet. Ze zit buiten in de auto te wachten.”
„Oh — ik ga haar wel even gedàg zeggen!” bood Elize spontaan aan, waarop ze naar de deur stapte en die opentrok, al vóór meneer Den Engel kon reageren: „Zou je dat wel doen? Het is koud buiten, hoor!”
„’t Kan bèst!” zei Elize onverschillig, terwijl ze op haar zachte sloffen naar buiten stapte. Ze trok de deur achter zich dicht.
„Brrrr!” huiverde ze. Zo in pyjama was het inderdaad flink kouder dan in haar jeans en met haar jas aan, maar als ze haar armen goed stijf om zich heen sloeg zou het wel gaan. Deze kans wilde ze zich niet laten ontglippen! Even nog voelde ze aan de onpraktisch kleine zak in haar pyjamabroek, toen stapte ze op de haar bekende auto af en boog zich voorover bij de passagierskant. Ja, daar zat Gabriëlle, die haar zo te zien nog niet opgemerkt had — òf deed alsof zij bevroren lucht was.
Ze klopte op het raam. Gabriëlle schrok in een korte reflex, maar op de één of andere manier zat er een vertraging, die onnatuurlijk op Elize overkwam, in de manier waarop ze haar hoofd naar het raampje draaide. En Gabriëlles reactie op háár aanwezigheid was al helemáál niet wat ze de laatste tijd gewend was…
Ze besloot haar verrassing door het overwegende duister te laten maskeren. Het zou wel met dat onderzoek te maken hebben. Misschien zat ze nog wel onder de drugs, dan zou haar reactiesnelheid toch minder kunnen zijn, bedacht ze.
Dat komt alleen maar goed uit! meende ze, waarbij haar rechtermondhoek iets omhoog kwam. Dat kunnen we wel gebruiken!
Ze trok het portier open en zei, met opzet net iets te vriendelijk: „Hoi Gabriëlle! Hoe gaat het met jou?”

De persoon op wie dit alles het meest onwerkelijk overkwam was niet Elize, maar Gabriëlle zèlf, die de gebruikelijke weerstand in haar gedachten meemaakte en alle reacties die voor haar intussen bij Elize hoorden doormaakte — behalve de lichamelijk gebaseerde gevoelens. Lidhia had Elize al een aantal keren via haar meegemaakt. Gabriëlle wist ook van de waterlinge zèlf dat zij Gabriëlles emotionele respons niet deelde. Op dit moment ervoer Gabriëlle naast de stroom koude lucht die de auto binnendrong iets totaal nieuws voor haar doen, al had ze er eerder al een vleug van meegekregen toen Lidhia onder water over Elize was begonnen: Lidhia’s gevoel voor rechtvaardigheid.
Waar zij zèlf intens verward zou zijn over Elizes plotseling vriendelijk klinkende opmerking die in zúlk schril contrast stond met haar gebruikelijke manier van doen, bleek Lidhia’s kalme houding met een ondertoon van boosheid een sterk stabiliserende factor voor haar eigen gedachten. Dat voelde wel prettig aan, vond ze. Lidhia liet zich niet van haar stuk brengen: die keek Elize met een nietszeggende, afwachtende blik aan. Gabriëlle vroeg zich heel even af of dat een bewuste non-actie van Lidhia was of een gebrek aan controle over haar gezichtsuitdrukkingen.
Of allebei, dacht ze.
Elizes vriendelijke glimlach verviel al gauw tot een geïrriteerde uitdrukking, bij het volledig uitblijven van de gehoopte reactie. Ze zei met bijpassende stem: „Nóú zeg? Ik vróég het toch gewoon vriendelijk!?”
Nu knikte Lidhia met Gabriëlles hoofd. Gabriëlle kon duidelijk voelen dat Lidhia’s wrevel richting Elize haar van een glimlach weerhield. Dus dàt was in ieder geval bewust, concludeerde ze. Ze merkte in stilte op dat zij zich op dit moment schuldig zou zijn gaan voelen, maar daarvan bemerkte ze op dit moment totaal niets.
Elize staarde haar aan, blijkbaar zonder de situatie in te kunnen schatten. Gabriëlle betrapte zichzelf op de gedachte dat ze deze situatie eigenlijk wel vermakelijk vond. Het lichtblonde meisje zei beledigd: „Ben je je tòng kwijt, of zo?”
Heel even bleef een reactie van Lidhia uit — Ze denkt na over die voor háár vreemde vraag, dacht Gabriëlle — maar toen knikte Lidhia opnieuw. Terwijl Elize geïrriteerd terugdeinsde en reageerde met een „Wàt!?”, dacht Gabriëlle triomfantelijk: Ja natuurlijk, daar lijkt het voor Lidhia waarschijnlijk nog het meeste op!!!
„Luister, bitch,” begon Elize. Het Engelse woord klonk op de populaire manier, alsof ze een hooghartige aardappel in de keel had. „Waar heb je mijn pèn gelaten!?”
Gabriëlle voelde en zag dat haar hoofd ‘nee’ schudde, naar Lidhia’s emoties te oordelen bedoeld als een „Ik weet het niet.”
Oh oh, dacht Gabriëlle. Dat gaat Elize ànders oppikken!
„Wil je het niet zèggen!?” klonk Elize nu inderdaad een paar graden dreigender. Lidhia, nu óók geïrriteerd, probeerde met handgebaren en hoofdbewegingen duidelijk te maken dat ze niet kòn praten.
„Jij bent echt zó’n mega-loser,” vond Elize, die haar rechterhand in de zak van haar pyjamabroek stak om hem er direct weer uit te halen. „Je kunt toch wel normaal tegen me práten!?”
Opnieuw schudde Lidhia Gabriëlles hoofd gefrustreerd heen en weer, maar dit keer schrok ze van een scherp, rinkelend mechanisch geluid, alsof er iets van metaal pijlsnel verschoven werd. In het licht van de straatlantaarn die over de beukenhaag heen straalde, glom iets in Elizes hand.
Een mes! herkende Gabriëlle met een schok het voorwerp in de schaduwen van het kunstlicht. Dat kent Lidhia niet als wapen!
Voordat haar gedachten verder konden komen, voelde ze echter hoe haar arm als in een reflex uitschoot. Elize slaakte een gesmoorde kreet van pijn. Het scherp blinkende mes viel vanuit haar hand via het dashboard op de bodem van de auto, waarbij Lidhia Gabriëlles benen naar links uit de weg schoof. Fel staarde ze nu Elize aan, die naar adem happend piepte: „Ah…!!! Lamelòs, kreng!” Haar linkerhand klauwde naar binnen, maar Lidhia kreeg ook dat gevaar te pakken, zij het met iets meer moeite: een scherpe pijn trok door haar hoofd bij een felle ruk die Elize aan Gabriëlles haar gaf.
Lidhia liet echter niet los, maar verstevigde de druk op Elizes rechterpols nog iets verder, in de scherpe hoek tussen het dashboard en de deurstijl. Elizes linkerpols moest het inmiddels ontgelden tegen de handbeugel boven het portier. Ze klauwde nog steeds naar Gabriëlles haar, maar Lidhia boog zich iets voorover en zocht het mes, terwijl Elize gromde en hijgde en haar rechtervoet probeerde te gebruiken om Gabriëlle te trappen.
Daar lag het! Gabriëlle keek toe hoe Lidhia het wapen met háár rechtervoet naar voren duwde en het zo stevig mogelijk tegen de voorplaat van de autobodem aan drukte, al deed dat haar wèl pijnlijk terugdenken aan haar val met de fiets…
Opnieuw benadrukte Lidhia haar overwicht door Elizes polsen een laatste keer flink stevig aan te drukken; toen pas liet ze los. Elize trok zich direct terug om haar pijnlijke polsen te wrijven, waarop Lidhia een uitval naar de openstaande deur deed. Ze kreeg hem te pakken, maar op dat moment liet Elize haar karakter opnieuw gelden: ze stond nog binnen de draaicirkel van de deur en hield hem tegen, waarbij ze Gabriëlles pols greep en siste: „Geef mijn mès terug!”
Gabriëlles hoofd schudde ontegenzeggelijk ‘nee’, waarop Elize een emotionele pijl afschoot: „Weet je nog, dat ik zei dat je je moeder niet vermoord hebt?”
Lidhia bleef onafgeleid haar best doen om Elize aan de kant te duwen, maar Gabriëlles aandacht richtte zich nu volledig op haar vroegere vriendin. Elize vervolgde na een moment stilte van haar kant: „Dat méénde ik.”
Haar onverwachte woorden drongen kennelijk niet tot Lidhia door, want die staakte haar pogingen niet. Voor Elize was dit gegeven zo te zien precies zo onverwacht als de plotselinge aanval was geweest. Zij kon niet zien dat het emotionele aas wel dégelijk zijn mentale uitwerking had op Gabriëlle, die zich afvroeg waar Elize héén wilde.
Het antwoord kwam snel genoeg. Elize beet haar toe, terwijl ze haar best deed haar positie te bewaren maar Lidhia Gabriëlles pols wist te bevrijden: „Je hebt mijn moeder vermoord!”
Een felle uithaal van Gabriëlles elleboog tikte Elize gevoelig opzij, waarop Lidhia de autodeur zo snel ze kon dichttrok en er wanhopig aan bleef hangen, voor het geval dat Elize nog een poging zou ondernemen binnen te dringen om haar wapen terug te krijgen.
Ze herinnert zich niet meer dat ze het knòpje alleen maar hoeft in te drukken, besefte Gabriëlle, die Elizes laatste uitspraak niet kon plaatsen omdat het gewoon te bizar klonk voor woorden. Wat wèl haarscherp tot haar doordrong was het feit dat Elize zich omdraaide en bij de auto wegliep. Eén tel later bleek ook Lidhia dit door te krijgen, want haar greep op de deur verslapte. Hijgend keek ze toe, hoe de volwassenen naar buiten kwamen en even vriendelijk met Elize praatten, die haar armen stijf voor zich gevouwen hield. Nu herinnerde Lidhia zich klaarblijkelijk het knopje, want ze drukte het in en zakte met een zucht onderuit in de zachte stoel.
Tot Gabriëlles verbazing zat ze nu hevig te trillen, maar wat ze nòg opvallender vond, was dat ze plotseling in tranen uitbarstte…

Vijf minuten later draaide een zwarte auto de oprijlaan af, de weg op naar links, richting het centrum. Vlak daarna draaiden twee andersgekleurde wagens in het onderbroken donker rechtsaf naar het zuiden. Vanuit de voordeur van de villa keken Elize en Magda ze na, tot ze het hek uit en uit zicht waren.

Gepost op 27-06-2011 om 08:27 uur
190 keer gelezen
<< Vorige in deze serie

Alle verhalen in deze serie (Keiharde dromen)
Alle verhalen van deze schrijver (EsQuizzy)



Door: EsQuizzy





• Een plaatje van Elizes lieverdje

Gepost op 27-06-2011 Om 12:10

Huh. Ik wist dat ik dat plaatje ergens opgeslagen had. =)

Gepost op 06-08-2011 Om 23:20

Door:
Zware post, hoor. Iedereen gaat maar dood...
Oke, ik zie het. Geen spoor van Ditte in deze post. Die is waarschijnlijk dus al weg. Mijn reactie onder de vorige post sloeg dus nergens op.

Los van het feit dat het verhaal heftig is, vind ik het wel goed geschreven.
Gepost op 27-06-2011 Om 13:32

Euh, uhm… =) Dank je voor het compliment!

Geen spoor van Ditte... Volgens mij wèl, hoor. =)

Een paar (drie, in dit geval) hints:
· Beredeneer de beginsituatie van deze post eens aan de hand van het einde van de vorige?
· Tel de volwassenen eens die met elkaar staan te praten op het moment dat Elize naar beneden komt?
· Welke auto’s rijden er aan het einde van deze post de oprijlaan van Den Engels huis af?

Dus, misschien slaat je reactie wèl ergens op, maar dan zou ik graag even iets meer uitleg van je willen zien. =)

Gepost op 27-06-2011 Om 14:00

Door: EsQuizzy

Oh. By the way. Beware: truth can be tainted by deception or perception.



Gepost op 27-06-2011 Om 14:09

…or both.

=

Gepost op 27-06-2011 Om 14:11

Door: EsQuizzy

Als referentiemateriaal bij deze post: zie Kd·148.



Gepost op 27-06-2011 Om 14:48

Door:
Het is bijna te warm om nog helder te denken en normaal heb ik daar al wel eens moeite mee, maar ik zal proberen mijn gedachtengang te beschrijven.

In de vorige post vertelde Den Engel aan Ditte dat zijn vrouw met een patientje,een kennisje van hun, naar het ziekenhuis moest voor wat onderzoeken. Ik nam meteen aan dat dat Gabrielle is en toen vroeg ik me af waarom hij haar niet bij de naam noemt. Dus concludeerde ik daaruit (aangezien ik in de voorondersteling was dat Ditte wel weet wie Gabrielle is) dat het beroepsgeheim van Den Engel of Magda moet zijn geweest wat hem ervan weerhield haar naam te noemen. In deze post komt Magda thuis met Peter en Gabrielle en wordt haar naam wel gewoon genoemd.
Nou, dit was ongeveer mijn gedachtengang, maar ik vind het zelf nogal te diep gedacht en ik weet zelf ook niet eens wat ik hier nou me wil zeggen. Hopelijk ben ik na mijn vakantie weer wat scherper van geest. Dan lees ik het nog wel eens opnieuw.


Gepost op 27-06-2011 Om 15:12

Aha. Nou, volgens mij is dit heel scherp van jou, hoor. =)

Dank je. Pas ’t meteen aan.

=)

Gepost op 27-06-2011 Om 15:44

Door: EsQuizzy

Nee, dat Den Engel haar naam niet noemde was een geval van subtiliteit. Ditte en Gabriëlle zijn idd aan elkaar voorgesteld, maar blijkbaar vond Den Engel het niet nodig om Ditte te laten weten dat het om háár ging.
In deze post ontmoet ze Peter LaCroix, waarschijnlijk worden ze ook wel aan elkaar voorgesteld. De naam komt niet héél vaak voor, dus als Ditte een beetje opgelet heeft, dinsdagmorgen, heb je kans dat ze de link gelegd heeft.

=)

Maar je hebt gelijk: het zou meer in de lijn der verwachting liggen dat Magda dan óók Gabriëlles nam niet zo expliciet noemt.

Aangepast.

=)

Gepost op 27-06-2011 Om 16:32

Door:
Beter zo. imvho
Gepost op 27-06-2011 Om 19:16

Thanks! =)

Gepost op 27-06-2011 Om 19:50

Door: Rapunzel
Zo, nog even reageren, voordat ik weer naar een computerloos huis toe rijd in deze ongelooflijke hitte waar ik vandaag vrij weinig van meegekregen heb door vergaderingen, herkansingstoetsen, klassenindeling 2011-2012 en mentorkindjes

Weet bij deze post even niet of ik nu medelijden moet hebben met Elize of dat ik haar toch eigenlijk best een trutje vind... misschien wel beide

Hoop, dat Lidiëlle/Gabrhia snel weer hun eigen "ik" mogen worden (gevaarlijke uitspraak I know ), ben wel benieuwd wat er allemaal onder water gebeurt nu

Gepost op 27-06-2011 Om 19:26

Goed. Hierbij de belofte dat we niet lang meer hoeven te wachten op de ochtendstond in Liliaño.

=)

Graag zie ik een iets verder uitgewerkte omschrijving van de achtergrond van het door jou gebruikte woord "trutje", en die van het "zielig".

Maar ja, ik bennie sgierig... =)

Gepost op 27-06-2011 Om 19:50

Door: EsQuizzy

Tja, Rapunzel… zijn er niet heel veel mensen bij wie je je afvraagt wat je van ze moet denken, en die dubbele gevoelens en reacties oproepen?



Gepost op 28-06-2011 Om 08:14

Door: EsQuizzy

Schrijver, ik vroeg me af waar je opmerking "Iedereen gaat maar dood..." vandaan kwam. Maar je bedoelt die opmerking van Elize richting Gabriëlle, of niet?



Gepost op 28-06-2011 Om 12:33

Door: Rapunzel
Goeie belofte, Quizzy!

Vwb "trutje": je kunt nu niet bepaald zeggen dat het gedrag dat wij van Elize meekrijgen "lief, aardig, meelevend" is. Zoals ze reageert is het best een krengetje, máár (en nu de link naar "medelijden", niet zielig, dat is wat anders imho) hoogstwaarschijnlijk komt dat gedrag voort uit haar thuissituatie en alles waarin ze nu verwikkeld is... so vandaar het dubbele.

Vwb je "gewetensvraag" Lastig, ik ben geneigd te zeggen: nee, niet heel veel, alleen degenen die ik ècht niet kan plaatsen of waarvan ik bij de eerste indruk (belangrijk) al meteen zo`n "raar" beeld heb. Soms is het heel zwart wit, met leerlingen, maar zeker ook met ouders (inschatten en mensenkennis en dat soort dingen), maar soms verrassen ze je... Dus als ik er langer en dieper over na denk, dan denk ik dat ik die eerste reactie wellicht kan en moet bijstellen. Maar als ik dàt ga uitleggen, dan heb ik denk ik wel heel veel ruimte nodig Al heb ik het idee dat je het zo wel snapt
Gepost op 28-06-2011 Om 18:56

Ja, ik snap het.

Ik ga hopelijk morgen beginnen met schrijven aan Kd·H13.

=)

Gepost op 28-06-2011 Om 22:10

Door: Rapunzel
Tsjonge best veel gedacht in de reactie hierboven, dacht ik zo en dat met dit warme weer

Gepost op 28-06-2011 Om 18:57

Door: Tines
Misschien dat het door de warmte komt, maar is het niemand van jullie dan opgevallen dat Elize de persoon die we tot nu toe kennen als de moeder van Gabriëlle (die zelfmoord heeft gepleegd/ is vermoord) haar eigen moeder noemt? Dat vind ik toch wel bijzonder! Hopelijk komen we er snel achter hoe dit zit!
Gepost op 29-06-2011 Om 13:17

Kijk. Jij houdt het hoofd koel. =)

Zijn er nog meer interpretaties mogelijk, Tines?

=)

Gepost op 29-06-2011 Om 13:26

Door:
Tines, die had ik ook gezien, maar ik ben benieuwd naar de verrassende wending achter dit feit.

En ja, EsQuizzy, die opmerking bedoelde ik idd.

Gepost op 29-06-2011 Om 16:41

Hihi. Als je een verrassende wending achter dat feit verwacht, hoeft het ook misschien niet helemaal zo te zijn, dat "iedereen maar doodgaat". Of wel? =)

Houd vooral mijn Engelstalige reacties in de gaten, wat dat betreft. ; )

Gepost op 29-06-2011 Om 18:44

Door:
Ok. Dus Elize was bevriend met Gabrielle en had in die tijd een diepe band ontwikkeld met Gabrielles moeder. Een band die ze met haar eigen moeder niet had. Dus toen Gabrielles moeder stierf, stierf voor Elizes gevoel haar eigen moeder.
Gepost op 29-06-2011 Om 20:11

Kijk. Nòg iemand die het hoofd koel houdt.

En ook hier de vraag: zijn er meerdere interpretaties mogelijk, Schrijver?

=)

Gepost op 29-06-2011 Om 20:58

Door: Levanda
Hmm, ik weet even niet meer hoe het zat, maar zou het kunnen dat Elize wel een band had met haar eigen moeder, maar dat die heel erg overstuur was door de dood van de moeder van Gabriëlle en dat ze er daardoor minder voor Elize kon zijn? Ik vind deze optie minder logisch dan die van Schrijver, maar even om alles open te houden.
Gepost op 30-06-2011 Om 13:31

Ook dit is een optie, ja.

=)

Gepost op 30-06-2011 Om 21:56

Door: Tines
Jou kennende wèèt ik dat er meerdere interpretaties zijn, zoals Schrijver en Levanda laten zien. Maar ik ben niet van plan alle opties uit te denken als ik ook gewoon verder kan lezen.
Gepost op 01-07-2011 Om 16:58

=)

Gepost op 01-07-2011 Om 17:40

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.