Keiharde dromen s2 362 Zoektocht Door: EsQuizzy Commentaar van de schrijver: Categorie: Drama / Roman Geschatte leestijd: ca. 3 minuten
„Verschrikkelijk… Tja, zo kun je het óók noemen. Ik wilde niets liever dan wèg uit die situatie. Ze gingen allebei vreemd, ik wist het van hen allebei en ze bezwoeren mij allebei afzonderlijk om het geheim te houden voor de ander.” „…or else?” vroeg Elize anticiperend, waarna ze een nieuwe teug uit de donkergele mok nam zonder haar lichte ogen van Ditte af te nemen. De warme drank was een traktatie, maar ze dronk het verhaal van de intelligente journaliste minstens zo gretig in. „Or else, ja,” herhaalde Ditte veelzeggend, met een scherpe hint van sarcasme in haar stem. „Die kwamen dus van twéé kanten op me af. Ze waren daarin niet erg creatief. Maar ze voorzagen me wèl van genoeg motivatie om weg te vluchten, zodra ik daartoe de mogelijkheid had.” Dittes bruine ogen werden dromerig terwijl Elize begrijpend knikte. „Ik had geluk. Ik kwam goed terecht — èn wilde iets van mijn leven maken. Ik heb in die tijd alleen wel een aantal leeftijdgenoten ontmoet, die minder terecht kwamen… Misschien wel voornamelijk omdat ze geen doel hadden om zich op te richten.” „…Minder?” wilde Elize weten. Ditte gaf haar een inschattende blik, maar besloot te antwoorden: „In de twee maanden dat ik in de eerste opvang zat, hebben drie anderen die daar zaten zelfmoord gepleegd.” Elize slikte eens moeilijk en keek stil in haar bijna lege mok, waarin alleen bovenaan nog maar wat schuimrestant van de geslagen room zichtbaar was. „Hoe?” vroeg ze zacht. „Op verschillende manieren,” vulde Ditte die vraag behendig in, terwijl ze haar hoofd licht schudde en een slok van haar eigen Chocomel nam. Ze pikte de draad van haar verhaal weer op door het onderwerp terug te buigen: „Zij vonden dat ze niets meer hadden om voor te leven. Zij gaven de strijd op — zo zag ik het. Ik heb er óók over gedacht, maar gunde niemand het recht om van mij te kunnen zeggen dat ik had opgegeven.” Ze glimlachte eens wrang. „En ik gàf niet op. Maar dat heeft me heel veel gekost.” „H’m,” haalde Elize haar schouders op. „Je bènt nu wèl ergens.” „Èrgens,” herhaalde Ditte langzaam. „Iedereen is wel èrgens. De vraag is misschien meer of je op die plek blijft staan, of je opgeeft of dat je verdergaat.” „Waar ben je nú dan?” vroeg een schijnbaar ongeïnteresseerde Elize, die haar mok leeg had en er nu met haar lepeltje in zat te tinkelen om zelfs het laatste restje schuim eruit te slepen. „In mijn ogen ben ik er nog làng niet,” vond Ditte met een zwakke glimlach. „Euh… wàt!?” reageerde Elize van dromerig naar klaarwakker. „Nee,” onderstreepte Ditte haar woorden nog eens. „Het is een ontdekkingsreis, het leven. Een voortdurende zoektocht naar een schat.” „Zoiets als National Treasure?” vroeg Elize. Ditte knikte. „Zoiets, op een bepaalde manier, ja. Maar dan meer als een serie met losstaande afleveringen, dan als een enkele film. De zoektocht naar de schat, je levensdoel, gaat steeds door, terwijl je verschillende avonturen beleeft. Zoiets als Star Trek: Voyager. Ken je die?” Nu knikte Elize, voordat ze controleerde: „Dat was toch die met dat verdwaalde ruimteschip met die vrouw als kapitein — en die man met die tattoo bij zijn oog?” „Ja,” bevestigde Ditte. „Chakotay was dat. En soms ontdek je dat je ergens bent waar je niet wilt zijn. Zo heb ik het tenminste ervaren. Meestal zijn die plekken en de ervaringen die je op die plekken opdoet, niet leuk — niet makkelijk.” „Huh!” reageerde Elize, die zich dáár wel iets bij kon voorstellen. Ditte keek haar jonge kennisje rustig aan, waarbij ze oppaste dat de uitstraling van haar ogen neutraal bleef. Ze vervolgde op Elizes afwachtende houding: „Maar nu ik terugkijk, zie ik dat ik juist op die plaatsen de grootste schatten heb gevonden en de belangrijkste beslissingen heb genomen — al werd dat soms wel eens vóór mij gedaan.” „Noem eens een voorbeeld?” vroeg Elize. „Van zo’n beslissing?” wilde Ditte weten. Elize trok haar schouders op en reageerde quasi onverschillig: „Mag? Of van zo’n schat.” „Oké,” knikte Ditte, terwijl ze even nadacht, waarbij ze onopvallend een blik op haar stijlvolle polshorloge wierp.
Gepost op 21-06-2011 om 10:24 uur 167 keer gelezen

Alle verhalen in deze serie (Keiharde dromen)
Alle verhalen van deze schrijver (EsQuizzy)

Door: Rapunzel

Ook weer zo`n wijze vrouw, die Ditte... Twee passende quotes schoten me bij het lezen van deze post te binnen: 1. Life isn’t about waiting for the storm to pass, it’s about learning to dance in the rain. 2. Het leven wordt vooruit geleefd en achteruit begrepen.

Gepost op 21-06-2011 Om 10:56

Too much? =? Tja, misschien moet ik er ook maar eens een paar echt domme, oppervlakkige, misschien best wel intelligente maar in ieder geval onwijze figuren in schrijven. Daar ben ik, denk ik, nog niet zo goed in, om die neer te zetten. Een leerdoel, blijkbaar. Of karikaturen/typetjes, niet echt geschikt voor Kd. Eigenlijk geloof ik niet zo dat er "wijze mensen" en "dwaze mensen" zijn. In mijn beleving is het meer zo dat we allemaal weleens iets "wijs" of "verstandigs" doen, en dat we allemaal weleens iets "dwaas" of "doms" doen. Personen die overwegend verstandig zijn zullen leren van hun fouten en dus steeds minder van hun dwaze dingen herhalen? Zoiets. =) Tenminste, zo kijk ik er tegenaan. Alle personen in Kd kunnen vertellen van heel bijzonder domme, dwaze fouten die ze gemaakt hebben. Alleen doen ze dat niet zo gauw, misschien. Magda is hierin een uitzondering: Kd·142 Gelukkiger Mooie quotes, trouwens. =)

Gepost op 21-06-2011 Om 11:10

Door: Rapunzel

Néé, helemaal niet too much! Dat is juist een deel van de kracht van Kd. IMHO Vind het mooie figuren, zoals Den Engel en de moeder van Tim, bijvoorbeeld. Enne, de echt domme, oppervlakkige, maar iig misschien wel intelligente en toch onwijze figuren haal ik er in mijn eigen voorstellingsvermogen, dat soms nogal aangepast wordt, wel uit Ja, perhaps you`re right. Iedereen leert van zijn/haar fouten, de één wat sneller dan de ander en de één weet het (zijn/haar ervaringen/leermomenten/etc.) ook beter onder woorden te brengen dan een ander... so... ja

Gepost op 21-06-2011 Om 11:35

Oké, duidelijk. Dank je wel. =)

Gepost op 21-06-2011 Om 21:25

Door: Levanda

Nee, zeker niet too much. De hoofdpersonen van Kd zijn vooral de jongeren: Gabriëlle, Lidhia, Tim, Amber en Rosa. De posts worden voor het grootste deel uit hun perspectief geschreven, met Gabriëlle en Lidhia op nummer 1. Het gaat naar mijn idee vooral om dit deel van de reis van hen. Hoewel we van de volwassenen ook stukjes van hun reis zien, hebben zij naar mijn idee in Kd meer een begeleiden de rol. Daarom is het juist mooi dat dit vooral `wijze` personen zijn. Ze zijn ook niet zomaar wijs: ze hebben al veel jaren achter zich, met verkeerde en goede keuzes waar ze van geleerd hebben. Ik ben het in ieder geval eens met Rapunzel

Gepost op 21-06-2011 Om 14:14

*bloempjes* =)

Gepost op 21-06-2011 Om 21:25

Door: EsQuizzy

Er komt nòg een niet-geplande post bij dit hoofdstuk. Noodzakelijk kwaad, al heb ik er wèl zin in hem te schrijven. En het is niet de eerstvolgende. Die ligt namelijk al klaar. Maar er zijn een aantal zaken waardoor ik blij ben dat ik even wat vóór loop. Dat komt mij echt heel goed uit, nu. Hierdoor zal ik mijn gewone schema kunnen aanhouden de komende week.

Gepost op 21-06-2011 Om 21:32

Door: Tines

Waarom kijkt ze op haar horloge? Moet ze ergens heen? Wat heeft ze meegemaakt? Leuk.

Gepost op 22-06-2011 Om 22:08

Tjàà… =)

Gepost op 24-06-2011 Om 11:09

Door:

Mooe post, EsQuizzy. Je hebt een vraagteken achter *mag* (bijna aan het eind). Kan ik me wel voorstellen, vanwege de toon die daar omhoog gaat. Maar ik zou hier denk ik gewoon voor een punt hebben gekozen. Ik vind het lichtelijk verwarrend. Maar ik zal er geen punt van maken.

Gepost op 27-06-2011 Om 13:03

Dank je voor het compliment! =) …Persoonlijk maak ik er liever óók geen punt van… =D Eigenwijs ben ik, hè? Hihi! =) Leuk dat je er even bent en aan het lezen bent. Ondanks de drukte. *bloempje*

Gepost op 27-06-2011 Om 13:36

Door: kiezel

Mooi en diep... Kijk nog eens even naar de lay-out; in het laatste stuk is het niet overal even duidelijk hoe de dialoog loopt. Vóór Nu knikte Elize, voordat ze controleerde: „Dat was toch... zou ik een regeleinde doen. Net als vóór Elize trok haar schouders op en... En in het volgende stukje klopt er iets niet; wie zegt nu wat? „Ja,” bevestigde Elize. „Chakotay was dat. En soms ontdek je dat je ergens bent waar je niet wilt zijn. Zo heb ik het tenminste ervaren. Meestal zijn die plekken en de ervaringen die je op die plekken opdoet, niet leuk — niet makkelijk.” „Huh!” reageerde Elize, ...

Gepost op 29-06-2011 Om 17:39

Ha, bedankt! Ik ga er even naar kijken. =)

Gepost op 29-06-2011 Om 18:37

Door: EsQuizzy

Gecorrigeerd. Bedankt nogmaals!!! =)

Gepost op 29-06-2011 Om 18:57

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.