Keiharde dromen s2 356 Curven Door: EsQuizzy Commentaar van de schrijver: Categorie: Drama / Roman Geschatte leestijd: ca. 3 minuten
Met de meest zorgvuldige precisie liet Amber de schuin afgesleten punt van haar favoriete vulpotlood zachtjes over het papier heen en weer glijden. Ze lag bovenop haar bed, dat sinds ze haar kamer opnieuw had ingericht naast de radiator stond. Die zoemde zacht en voorzag haar slanke lichaampje van een behaaglijke stralingswarmte — vooral aan één kant. Maar dat detail hinderde niet: haar bloedsomloop verspreidde de warmte, zoals de potloodstift het grafiet, dat een gelijkmatig verlopende schaduw in een fijngevormd meisjesgezicht liet ontstaan. Ondanks de kou die dit seizoen buitenshuis heerste, zorgde de centrale verwarming voor een aangenaam binnenklimaat, waarin ze haar kleren comfortabel over de leuning van haar bureaustoel had gehangen. Op haar bureautje stond een kleine laptop, die een stereo-effect aan het zoemen van de verwarming probeerde mee te geven en met de dansende curven van een schermbeveiliging de aandacht van het tienermeisje trachtte te trekken. Hij kon haar, over de kleuren van het slordig gedrapeerde textiel heen, maar nèt zien liggen. Er klonken voetstappen op de trap, die rustig naar boven kwamen. Amber schonk er niet méér aandacht aan dan de bijna onbewuste herkenning van de manier van lopen: het was haar vader. De ritmische beweging van haar tekeninstrument veranderde evenmin als haar concentratie, zelfs niet toen er op haar slaapkamerdeur werd geklopt. Zonder op te kijken vroeg ze: „Ja?” De klink werd naar beneden gedraaid; de deur open. Vanuit haar ooghoek zag ze, dat het hoofd van haar vader om de grijze deur verscheen. „Ik zou de laptop graag meenemen, meisje,” kondigde hij aan. Nú haalde Amber het potlood van het papier en keek ze verschrikt op. Ze zei: „Maar ik heb hem nog nodig voor een schoolopdracht!” „Erg druk ben je daar anders niet mee, zo te zien!” besloot haar vader, terwijl hij de twee stappen naar haar bureautje zette en de computer oppakte om hem van het lichtnet en de muis los te koppelen. De schermbeveiliging trok zich op die beweging geschrokken terug. Amber kwam haastig overeind, legde een hand op haar vaders rechtermouw om hem tegen te houden en zei snel: „Nee, dat is zo, maar ’k wist niet dat jij hem óók nodig had. Ik zal het nu metéén gaan doen, oké?” Smekend keek ze naar hem op met de blik waarvan ze uit ervaring wist dat hij er waarschijnlijk wel voor zou smelten. „Ik wil alléén maar even een paar schetsen scannen voor in trueSpace, meisje,” lachte hij bij het herkennen van die poging. „Ben er zó mee klaar, je krijgt hem zó weer terug!” „Als ik nu éérst mag, doe ik die scans straks voor je,” beloofde Amber blozend. Verbaasd keek haar vader haar aan, maar na een paar tellen zette hij het L-vormige apparaat terug en zei: „Nou goed, dan. Ik kwam eigenlijk óók vragen of je zo eerst even beneden komt voor de thee. Mamma vroeg of ik je wilde roepen.” „Is goed,” knikte Amber. Haar vader keek eens naar het schetsboek dat op de plaats van haar kussen op het bed lag. Zij keek met hem mee, al was het door haar blonde sluier heen. „Mooi gedaan!” becomplimenteerde hij zijn dochter. „Hoe héét ze?” „Manoucheca,” antwoordde Amber zacht. „Hoe kom je bij die naam?” vroeg haar vader verbaasd. „Oh, gewoon… zomaar,” haalde Amber haar smalle schouders op. „Het is een mooie tekening, hoor,” waardeerde haar vader nogmaals. „Haar ogen lijken je ècht áán te kijken!” „Hmmm,” vond Amber vaagjes, maar ze aanvaardde het compliment: „Dank je.” „Kom je mee?” vroeg hij vriendelijk. „Ik kòm eraan,” knikte Amber zonder op te kijken, waarop haar vader de kamer verliet. Bedaard klonken zijn voetstappen op de overloop en, gelijk daarna, op de trap. Amber ging op de rand van haar bed zitten met een blik op de laptop: de afbeelding op het bureaublad was een oude foto van haarzelf als klein kind. De schermbeveiliging zou het beeld straks wel weer overnemen. Ze zuchtte eens, draaide haar hoofd opzij naar haar schetsboek — en beet op haar onderlip. Vanaf het bovenste vel keek haar tekening haar aan. Bekende ogen. In Manoucheca’s ogen zag ze een paar àndere, lévende ogen. Haar onderlip trilde even, terwijl ze licht vibrerend inademde en fronste om de hete tranen te bedwingen. „Oh, Tim,” piepte ze, terwijl ze zich opzij liet zakken, naar de tekening toe. Eén traan ontsnapte en viel als gesmolten metaal gloeiend op het lichtruwe papier.
Gepost op 02-06-2011 om 19:33 uur 193 keer gelezen

Alle verhalen in deze serie (Keiharde dromen)
Alle verhalen van deze schrijver (EsQuizzy)

Door: Levanda

Amber houdt ook van vulpotloden! Mijn favoriete is kapot En hij lag zo heerlijk in de hand... Dat was mijn reactie toen ik de eerste regel las Aw... arme Amber... Overigens, ik ben altijd heel geïrriteerd als iemand mij vraagt wie de figuur op mijn tekening heet: ik teken meestal geen mensen na, nog doen de meeste meiden die ik ken dat. Maar Amber doet dat wel? Anders zou ik als vader eerder vragen: "Heeft ze een naam?"

Gepost op 02-06-2011 Om 20:52

Vulpotlood is het enige medium dat ik gebruik om live te tekenen. =D Je zou, over "tekenen/naam/vraag" in plaats van a+b=c, ook c-b=a of c+a≠b o.i.d. kunnen redeneren. Probeer dat óók eens als je wilt? =) =)

Gepost op 02-06-2011 Om 21:29

Door: EsQuizzy

…òf a-(b+c)=d of een dergelijke constructie…

Gepost op 02-06-2011 Om 22:41

Door: Levanda

Ehm, Esq, ik heb even een algebra pauze, sinds mijn wiskunde examen Ik kwam hier alleen op, omdat ik van mezelf weet dat ik nog al eens geÏrriteerd raak als jongens (want het zijn ALTIJD jongens en nooit meiden) vragen "Wie is dat?". En ik weet ook dat andere meiden weliswaar niet geïrriteerd raken, maar zich wel af vragen waarom jongens altijd denken dat je iemand tekent: alsof je niet genoeg fantasie hebt om iets zelf te bedenken. Daarom kan ik me sneller voorstellen dat Amber al vaker de vraag heeft gehad "wie is dat?" En dat ze daar misschien ook een beetje geïrriteerd van is. Maar dat is ze dus niet.

Gepost op 02-06-2011 Om 22:56

Duidelijk verhaal. Maar in plaats van uit te komen bij wat Amber *niet* is, lijkt het mij juist leuk voor jou om te kijken wat je *wel* uit deze post kunt concluderen of, op zijn minst, vermoeden. =)

Gepost op 02-06-2011 Om 23:00

Dáár hadden we het over, ja. =) Je lijkt, vanuit eigen ervaring, een paar conclusies te trekken naar aanleiding van de vraag die meneer Konings stelt naar de naam van het figuurtje in de tekening. Maar er wordt meer gezegd naar aanleiding van die tekening, en als je dat volledige gesprekje meeneemt in je redenatie, zou dat je volgens mij tot àndere conclusies en/of hypothesen leiden. =) *bloempje*

Gepost op 03-06-2011 Om 07:55

Door: Levanda

Ehm, dat is natuurlijk betreft. Die doe ik steeds fout

Gepost op 02-06-2011 Om 23:39

*bloempjes* Die moeite heb ik altijd met ‘beheersd’ ‘beheerst’. =)

Gepost op 03-06-2011 Om 08:05

Quote( meneer Konings ) • „Hoe kom je bij die naam?” …doe daar eens iets mee? =) Enne... Ik begon al bang te worden dat er iets met de server aan de hand was… =D

Gepost op 04-06-2011 Om 21:24

Door: Levanda

Aha... Hmm... Dus... ze tekent karakters en geeft die namen. Dit is een ongewone naam voor haar doen, dus meestal zal ze gewone namen kiezen. Ik zie nu een hele stapel tekeningen voor me van verschillende gezichten, met een naam in mooie letters erbij. Maar misschien is dit een verkeerde conclusie... Nouja, laten we er een hypothese van maken, die zijn immers nooit fout

Gepost op 05-06-2011 Om 01:29

Goedzo, Levanda. Nu ben je wetenschappelijk bezig. *pluim* En dat op dat tijdstip! |O =) Je zou nu nog je hypothese kunnen gaan toetsen aan de hand van de beschikbare gegevens. =)

Gepost op 05-06-2011 Om 07:47

Door:

Leuke post, EsQuizzy. Ik vind jouw personificaties van diverse objecten altijd zo beeldend. Aan je verhaal zou ik niks willen toevoegen en niks willen afhalen of veranderen. Hij is echt leuk zo.

Gepost op 05-06-2011 Om 13:49

Hoi Schrijver! Dank je wel! =)

Gepost op 05-06-2011 Om 15:19

Door: Rapunzel

H`m, toch een beetje ludduvuddu... arme Amber Voor smekende blikken waren ze bij ons vroeger niet zo gevoelig, niemand die ervan smolt... h`m blijkbaar toch ìets fout gedaan, want bij Amber werkt het wèl

Gepost op 05-06-2011 Om 20:01

Trouwens, waaruit trek je de conclusie dat dit ldvd is? =)

Gepost op 19-07-2011 Om 10:47

Door: EsQuizzy

Misschien moet je wat oefenen onder leiding van de gelaarsde kat uit de Shrek films.

Gepost op 18-07-2011 Om 23:29

Door: EsQuizzy

Euhmm...

Gepost op 18-07-2011 Om 23:29

Door: Rapunzel

Deze reactie nog niet gezien. béétje laat @ldvd: Amber heeft toch net (post 351) n verstandelijk keuze gemaakt, die volgens mij in strijd was met haar gevoelens (i.r.t. Tim, Amber, Gabriëlle)? En nu ziet ze in haar eigen tekening v Manoucheca Tims ogen terug. Ze piept “Oh, Tim” en laat haar hoofd op de tekening zakken, terwijl er n traan ontsnapt… ik zeg: vd & ld lijkt me dan logisch… laten we t houden op projectie, aangezien enige vorm v herkenning mij niet vreemd was, hier… @gelaarsde kat: Tsja, dat zou ik kunnen gaan oefenen, maar de mensen bij wie ik t evt. zou kunnen “gebruiken”, zijn daar “ongevoelig” voor. Of, nou ja,” ongevoelig” niet echt, t doet ze wel wat, maar dat weten ze altijd zo goed te maskeren door heel down-to-earth of voor mijn eigen bestwil en dat soort * te reageren… weg effect v zielig/smekend kijken Òf… zouden ze juist zo reageren om vervolgens ve andere non-verbale reactie mijnerzijds op hun non-reactie te kunnen genieten, hmmm...

Gepost op 20-12-2011 Om 12:33

@ldvd: goede analyse daar, alleen "ernaartoe" is iets anders dan "erop". =) @gelaarsde kat: Miauw. Wat in dit geval zoveel betekent als: "Ik denk het." =D

Gepost op 20-12-2011 Om 12:52

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.