Keiharde dromen s2 355 Doodeng Door: EsQuizzy Commentaar van de schrijver: Categorie: Drama / Roman Geschatte leestijd: ca. 4 minuten
Krriiiiie… … Krrrrrr… … Krriiiiie… … Krrrrrr… … Nog ruim vijf minuten na Ambers exit had Tim nodig gehad om tot zichzelf en in beweging te komen. Krriiiiie… … Krrrrrr… … Vanuit ‘het Vliegend Tapijt’ lag hij nu in het duister te staren, terwijl hij met één hand zo nu en dan het plafond een zetje gaf om in beweging te blijven. Als hij het irritante gekraak van de krulhaken maar bleef horen, zou hij tenminste weten dat er tijd voorbij ging, zo redeneerde hij. Krriiiiie… … Krrrrrr… Klik. … Krriiiiie… Door het diepe duister werd iets zichtbaar, als een rots die opdoemt uit de nevel, of als zware bewolking, die door de rode avondzon nog nèt van onderen aangestraald wordt voordat de dag definitief voorbij is. Krrrrrr… Het plafond, herkende Tim emotieloos de kleurloze massa boven hem. De zolderdeur klikte open en het licht op de overloop brandt. „Tim?” Ma, herkende hij haar stem, die nu een toontje bezorgd klonk. Hij reageerde niet. Kriiiiie…, zong de hangmat zacht. Shoot, dacht Tim in ‘proper English’. Zijn moeder kwam de trap op. Gelukkig liet ze de zolderlamp uit. Intussen landde hij vakkundig het Tapijt zodat het stil kwam te liggen. „Ik vroeg me af of je zin had in een kopje koffie,” zei Hetty, terwijl ze om zich heen keek in het bijna-duister dat bijna doorbroken werd door de zachte straling die van beneden kwam. Tim zweeg. Het aanbod kon hem niet boeien. Zijn moeder voegde aan het aanbod toe: „Ik wil het ook wel boven komen brengen?” Tim zuchtte eens. „Ik hoef niet,” bromde hij met zijn nog nèt niet volwassen tienerstem. „O, ècht niet?” reageerde Hetty verbaasd. „Jammer, ik heb er wat lekkers bij…” „’k Heb géén zin,” besloot Tim volhardend. Even was Hetty stil. Toen vroeg ze mild: „Wou je d’r over praten?” „Néé,” reageerde Tim chagrijnig. „Oké,” antwoordde zij, waarna ze zich omdraaide om de trap weer af te dalen richting lichtere regionen van het huis. Ver kwam ze niet. „Mà-àm!?” Ze bleef afwachtend staan, een voor Tim onzichtbare glimlach rond haar lippen. Eén tel wachtte ze, voordat ze met diezelfde milde stem vroeg: „Ja?” Weer bleef het even stil. Hetty vroeg zich af hoe vaak ze dit ritueel inmiddels al doorlopen hadden. Ze vroeg zich af wat de vraag zou zijn. Die kwam al snel. „Waarom doen meisjes steeds precies het tegenovergestelde van wat je dènkt dat ze zullen doen?” vroeg Tim, waarbij hij haar aan het kleine jongetje deed denken dat haar lange slungel van een zoon nog niet zo héél lang geleden was geweest. Ze zuchtte eens en vroeg: „Wat denk je dat ik nu ga doen?” „Mà-ham…” „Beantwoordt de vraag eens, Tim?” Tim besloot het spelletje mee te spelen, al had hij er geen zin in. „Ik denk dat je nu weer naar boven komt.” „Dan ken je in ieder geval één uitzondering op de regel zoals je hem nu ziet,” zei Hetty, terwijl ze weer terugkwam, de vier treden omhoog. „Jij bent geen meisje meer,” vond Tim. „Dat is anders.” „O ja?” vroeg zijn moeder glimlachend, waarop ze heel serieus zei: „Vind je het èng, om met meisjes om te gaan?” „Wat is dàt nou weer voor vraag?” reageerde Tim verontwaardigd. Hij kwam overeind en ging op de rand van de hangmat zitten. Raak, dacht Hetty eenvoudig. Ze bleef hem in het donker aanstaren, wachtend op zijn antwoord. Hij haalde zijn schouders op en mompelde terwijl hij van haar wegkeek: „Als je gewoon vríénden met ze bent, niet.” „Hm-hm?” knikte Hetty afwachtend. Tim mokte: „Maar zodra je ze léúk gaat vinden, en om ze gaat géven, en dat een keertje laat mèrken—” Hetty wachtte geduldig terwijl Tim de moed verzamelde om zijn antwoord uit te spreken. Hij opende zijn mond en haalde adem— liet zijn longen weer leeglopen en zijn schouders afhangen. Nogmaals ademde hij in; dit keer keek hij boos en stak hij een wijsvinger in de lucht. Maar ook dit keer zette hij niet door. Met een diepe grom liet hij zich achterover op het gespannen doek vallen. „Ik snàp ze niet, mam! Ik kan volgens mij bèst wel goed met de meeste meisjes overweg. Geen enkel probleem! Maar zodra ik gevóélens voor een meisje krijg, dan… dan lijken ze wel te verànderen. Dan willen ze het liefst dat ik zo ver mogelijk bij ze vandáán blijf! Terwijl ze eerst deden alsof ze gevoelens voor mij hadden!” Hetty’s wenkbrauwen gingen omhoog. De meervoudsvorm die Tim bij die laatste getergde uitroep gebruikte, had ze niet verwacht. „’t Is níét eerlijk,” mompelde Tim van ergens uit de donkere schim van de hangmat-met-benen. „Nee, dat denk ik ook,” antwoordde Hetty meelevend, leunend tegen de balustrade rond het trapgat. Krriiiiie…, klonk het weer door de stilte die volgde. … „Weet je, Tim,” zei ze nadenkend. „Al zie je mij nú niet meer als een meisje, ik ben er op zijn minst ooit eentje gewéést.” … Krrrrrr… … Hetty vervolgde: „En ik weet nog goed dat ik heel veel gevoelens had voor jongens — soms wel voor meer dan één tegelijk.” … Krriiiiie… … „Maar ik vond het dóódeng en wist me geen ráád als een jongen liet merken dat hij gevoelens voor mij had.” … Krrrrrr… … „Dan deden ze ineens vréémd…,” herinnerde Hetty zich met een weemoedige glimlach. … Krriiiiie… … Krrrrrr… … „…en durfde ik niet meer goed met ze om te gaan.” … Er klonk géén nieuw Krriiiiie. ‘Het Vliegend Tapijt’ hing stil. „Dus…,” aarzelde Tim zacht. „Als je gevoelens hebt voor een meisje, en zij heeft gevoelens voor jou… dan word je bàng voor elkaar!?” „Hóéft niet,” antwoordde Hetty. „Maar het kàn. Gevoelens kunnen èng zijn.” „Fègh,” blies Tim. „Dóódeng!” Hetty knikte bij die eerlijke uiting van haar zoon. „Maar… wat moet je dan dóén!? Je blijft toch, hoop ik, niet bang voor elkaar!?” Hetty overdacht haar mogelijke antwoorden op die vraag. Uiteindelijk zei ze: „Jij hebt wel wat ervoor nodig is om daar het antwoord op te vinden.” „Mà-hààm! Niet zo váág!” reageerde Tim geïrriteerd. Hetty begon opnieuw aan de afdaling, waarbij ze met een mysterieuze glimlach zei: „Kom je koffie drinken? Ik heb wat lekkers voor je.” … Krriiiiie… … Krrrrrr… …
Gepost op 31-05-2011 om 13:14 uur 201 keer gelezen

Alle verhalen in deze serie (Keiharde dromen)
Alle verhalen van deze schrijver (EsQuizzy)

Door: Levanda

Aw... Leuke post, Esq! Niet echt wat je verwacht bij de titel "Doodeng" Maar erg leuk

Gepost op 31-05-2011 Om 13:58

Zo nu en dan iets onverwachts houdt het leuk. =) Dank je!

Gepost op 31-05-2011 Om 14:45

Door:

Nou, ik snap het helemaal. Mooi geschreven, EsQuizzy.

Gepost op 31-05-2011 Om 14:36

Dan snap je méér dan ik, Schrijver! =D *knipoog*

Gepost op 31-05-2011 Om 14:45

Door:

Need some explanation?????

Gepost op 31-05-2011 Om 15:02

Huh. Leg mij de clou van deze post maar eens uit, als je dat aandurft. =D

Gepost op 31-05-2011 Om 15:32

Door:

We hebben het weer eens over appels en peren. Mijn eerste reactie was een reactie op Levanda.

Gepost op 31-05-2011 Om 16:04

Zèg dat dan. =D

Gepost op 31-05-2011 Om 16:07

Door: EsQuizzy

@Schrijver: nog bedankt voor het compliment.

Gepost op 31-05-2011 Om 16:10

Door: Levanda

Jullie zijn me een stelletje

Gepost op 31-05-2011 Om 17:02

=D

Gepost op 31-05-2011 Om 21:19

Waar moet in dat ‘in’ dan invoegen, Inge? =)

Gepost op 01-06-2011 Om 00:38

Door: Rapunzel

Gepost op 31-05-2011 Om 22:23

=)

Gepost op 01-06-2011 Om 06:19

Door: EsQuizzy

@Inge: dat eerste ‘in’ moet ‘ik’ zijn, uiteraard...

Gepost op 01-06-2011 Om 00:44

Let op, Inge: het is een hangmat, die door Tim en Manouchce (in het verleden) de naam "Het Vliegend Tapijt" gekregen heeft (Kd·238 Licht). Tim ligt nu inderdaad in die hangmat te schommelen, en hij legt hem stil. Vandaar de woordspeling. Tim landt niet in de hangmat, hij landt het vliegende tapijt. Dat is een groot verschil. =)

Gepost op 01-06-2011 Om 09:01

Door: EsQuizzy

Manoucheca, natuurlijk... ’t is nog vroeg...

Gepost op 01-06-2011 Om 09:01

Enne... Als hij in het Tapijt zou landen, zou dat daar juist minder stil van komen te liggen, stel ik me zo voor. Tim zou dan wel eens hard en pijnlijk op de zoldervloer terecht kunnen gaan komen. =) *bloempje*

Gepost op 01-06-2011 Om 13:45

Het is een woordspeling, naar aanleiding van de naam die de kinderen de hangmat ooit hebben gegeven, Inge. Ergens is het een vorm van personificatie, maar ook weer niet helemaal. =) Euhm... *denk* Even een andere benadering. Welk geluid wordt aan het begin en aan het eind van deze post weergegeven? Waardoor wordt dat geluid veroorzaakt? Klinkt dat geluid door de hele post heen? Wanneer begint het? Wanneer houdt het op? Wanneer begint het weer? =)

Gepost op 01-06-2011 Om 19:14

Door: Tines

De hangmat heet Tapijt. Aka Het Vliegend Tapijt.

Gepost op 01-06-2011 Om 19:13

…en een vliegend tapijt moet je landen. Dat hang je niet stil. =)

Gepost op 01-06-2011 Om 19:17

De piloot van een vliegtuig landt het vliegtuig. Het vliegtuig doet het namelijk niet zelf of uit zichzelf. Dat is echt heel normaal taalgebruik, hoor.

Gepost op 01-06-2011 Om 20:06

Door: EsQuizzy

...maar, om op het onderwerp terug te komen. Inge, je zegt over deze post: "vaag einde". Explain, please?

Gepost op 01-06-2011 Om 20:13

Quote{ Inge } • „Ze zou haar zoon nog meer kunnen helpen door dat te zeggen.” …Is dat zo? Quote{ Inge } • „Jij stelt heel vaak precies de goede vragen waardoor mensen … ook beter over de tekst nadenken.” In het licht van juist die laatste woorden van jou betwijfel ik die eerste stelling, namelijk. =) Side_note{ EsQuizzy } • Bedankt voor het grote compliment. *bloos* =)

Gepost op 01-06-2011 Om 21:40

Door:

leuk haha !!! ik les verder ik wil alles lezen voor morgen want dan ga ik weg

Gepost op 15-07-2011 Om 14:25

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.