 |
| ||||
|
“Oh, nog wel even je gegevens noteren. Altijd handig als ik eeh nou ja wij eeh je moeten bereiken als het boek binnen is.”, stamelde Gerd-Jan. Anne lachte, ze wist heel goed dat Gerd-Jan de gegevens inmiddels kon dromen, maar vooruit ze speelde het spelletje wel mee als hij dat leuk vond. “Uw naam, mevrouw?” “Gerd-Jàhàn.” “En is dat uw voor- of achternaam?” Anne probeerde een zo verontwaardigd mogelijk gezicht te trekken, wat maar half lukte, omdat Gerd-Jan haar aan zat te kijken met het puntje van zijn tong tussen zijn lippen uit. Duidelijk genoeg, dat hij haar lekker aan het plagen was en er zichtbaar van genoot. Zij ook trouwens, dus een klein glimlachje bleef niet uit. “Haha, nou, ik zal stoppen met plagen… voor vandaag.” knipoogde Gerd-Jan. “Volgens mij moet het zo kloppen.” Hij schoof een papiertje met Anne’s naam, adres en telefoonnummer naar haar toe. “Wilt u even controleren, alstublieft?” “Maar natuurlijk, men….” Anne bleef haken in het laatste woord. Haar oog viel meteen op de laatste regel onderaan het papiertje… Anne de Hertogh Rembrant van Rijnstraat 44 Tel.: 0138-551234 Zullen we zondag samen naar de kerk gaan? Vragend keek Gerd-Jan haar aan. Bespeurde ze daar enige twijfel in zijn ogen? Was hij bang dat ze nee zou zeggen? Die jongen zou nu toch ondertussen moeten weten, dat ik stapelgek op hem ben. Dus over het antwoord hoeft hij niet te twijfelen. Ik zat alleen te wachten op dit moment. Anne voelde een raar gevoel door haar lichaam trekken, van top tot teen. Zeker zenuwen van de spanning, dacht ze. En nu? Ik wil ook niet raar overkomen door ineens superenthousiast te reageren… Wat ben ik toch ook een raar, vreemd figuur. Is het eindelijk zover, ga ik weer te veel nadenken over m`n reactie… “Anne?” “Ja, sorry Gerd-Jan. Beetje overrompeld, haha. Maareh ja, is goed, leuk, gezellig.” “Mooi zo, ik was al bang, dat ik te ver gegaan was.” antwoordde Gerd-Jan oprecht. “Nee joh. Blij dat je eindelijk gevraagd hebt.” glimlachte Anne dankbaar terug. “Okay, ben ik zondag om half negen bij je.” “Prima. Gaan we naar `jouw` kerk of `die van mij`?” vroeg Anne nadenkend. “Dacht zo dat we naar `jouw` kerk gaan. Leek me wel zo logisch. Je weet wel…” “Nee, je weet niet, maar dat mag je me zondag dan uitleggen onderweg naar de kerk.” |
|||||
|
|
|||||
|
|||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||