248816
 
 
 
 
 

     Menu:

> Startscherm
> Schrijvers
> Verhalen
> Open verhalen
> FAQ
> Vintage

Keiharde dromen
315 Uitstraling
Door: EsQuizzy
Commentaar van de schrijver:
Categorie: Drama / Roman
Geschatte leestijd: ca. 3 minuten

Buiten was het mooi weer, vond de receptioniste van een middelgroot bedrijf dat dichtbij het centrum van de plattelandsstad een pand had betrokken. Een verbouwing had het oude herenhuis van een nieuwe façade voorzien.
Waarom ze dat getinte glas voor de pui hebben gebruikt, is mij een raadsel, dacht ze er achteraan. De koude maar stralende herfstdag zag er van binnenuit bekeken maar sombertjes uit — ondanks het feit dat de laagstaande zon recht naar binnen scheen.
Ze zuchtte maar eens en pakte de hoorn van een uitgebreid telefoontoestel dat vlak voor haar onder de balie stond.
„Met de receptie?” vroeg ze met de verplichte glimlach, waarna ze om het belachelijke van die standaardwijze van opnemen grijnsde terwijl de mannenstem aan de andere kant haar iets vroeg. Een heldere zonnestraal zwaaide door de hoge ruimte; een man met een lange, zwarte jas, een bordeauxrode sjaal, een grijzend stoppelbaardje en moeilijk te peilen rimpels rond de ogen stapte huiverend binnen. Hij liet duidelijk merken dat de dranger op de deur te strak stond afgesteld naar zijn zin: de deur liet veel te lang de kou binnen, zo…
„Ik denk dat hij juist binnenkomt, meneer,” zei de receptioniste, die inmiddels vriendelijk naar de gast glimlachte en gebaarde dat hij zijn jas en sjaal wel aan de kapstok om het hoekje mocht hangen — maar die kende hij zo te zien al. De lange man droeg zwartleren puntlaarzen met donkerrode accenten in combinatie met zwarte jeans, zag ze, en zijn halflange krullenkapsel liet in combinatie met de ruwe kaken in het midden of hij ongeïnteresseerd was in zijn uiterlijk, of dat hij dit als een stijl beschouwde. Ze gokte het eerste en hoopte stiekem het laatste.
Hij kwam, in afwachting van haar telefoongesprek, op de balie leunen. Zijn kleding was netjes, maar had onmiskenbaar diezelfde uitstraling van zelfverzekerde nonchalance.
„Jazeker, meneer,” zei ze beleefd tegen de telefoon, waarop ze de hoorn oplegde en de bezoeker haar volledige aandacht kon geven. Die stak tot haar verrassing zijn hand naar haar uit.
Schone, goed verzorgde nagels, merkte ze op, terwijl ze het gebaar beantwoordde.
Hij noemde zijn naam.
Zij noemde de hare. Ze ademde bewust in door haar neus.
Géén overdreven luchtje, gelukkig, stelde ze opgelucht vast. Het minieme vleugje van een heel lichte, net-niet-bloemige citrusgeur was misschien uit zijn haar afkomstig. En op de één of andere manier had ze ineens de compleet onlogische impressie dat de buitenlucht, die met hem mee naar binnen was gekomen, tussen de deur en haar neus veranderd was in die van een regenzwangere hoogzomerdag met versgemaaid gras waarin de eerste grote, sprankelende druppels opwindend uiteenspatten voor een snel naderende onweersbui… Onwillekeurig controleerde ze het uitzicht: vallende blaadjes, hoog opgetrokken kragen, een strakblauwe lucht met een laaghangend, koud zonnetje, géén druppels en géén gras. Ze keerde zich, afgeleid, terug naar hem waarbij ze nogmaals — gericht, nu — inademde en opnieuw diezelfde, typisch zomerse lucht opmerkte die om hem heen leek te hangen.
Hoe krijgt hij dat voor elkáár!?
„Nieuw, hier?” vroeg hij vriendelijk.
„Ja,” knikte ze, terug bij de les. De man, die hier duidelijk een vaste bezoeker was, glimlachte. De rimpels naast zijn groenige ogen verdiepten zich. Zij betrapte zich erop dat ze staarde en keek op ‘haar’ iMac, waarvan de digitale agenda zijn naam vermeldde.
„Ik heb een afspraak met Van Doorn,” bevestigde hij haar sterke vermoeden. Hij had geen indrukwekkende stem — maar zijn uitstraling maakte veel goed.
„Hij verwacht u al,” knikte zij.
„Leuk u te ontmoeten. Veel succes met de nieuwe baan,” zei hij beleefd.
„Dank u wel,” knikte zij hem toe.
Ze keek hem na terwijl hij de open wenteltrap naar boven nam. Tussen de treden door glimlachte hij haar nog eens met zijn open blik toe.
Twee minuten lang staarde zij door de donkere ramen naar het verkeer op straat; toen schudde ze haar hoofd, als in een poging iets te verjagen.
„In your dreams!” berispte ze zichzelf. „Zet dàt maar uit je hoofd!”
Ze zuchtte eens. Diep.
„Trouwens, hij droeg een trouwring,” mompelde ze, terwijl ze zich het beeld van de uitgestoken hand opnieuw voor de geest haalde.

Gepost op 12-01-2011 om 21:26 uur
214 keer gelezen
<< Vorige in deze serie

Alle verhalen in deze serie (Keiharde dromen)
Alle verhalen van deze schrijver (EsQuizzy)



Door:
Spannend. Wie zou dit zijn? Misschien kan ik het wel weten, maar de details zijn weer weggezakt. Ter Heerdt mischien?
Spannend spannend spannend.
Gepost op 12-01-2011 Om 22:10

=)

Gepost op 13-01-2011 Om 19:21

Door: Rapunzel
Tsja... it might be Ter Heerdt or IS it Ter Heerdt? Let me quote Quizzy: "Time will tell"

Leuke/interessante gedachtegang/observatie van de receptioniste. H`m, is het trouwens heel ernstig gesteld met me als ik er ook wat van mezelf in zie qua gedachtegang/observatie?
Hihi, denk dat je hiermee wel weer bewezen hebt, het weer mooi/netjes op papier te hebben gezet.

Gepost op 13-01-2011 Om 17:40

Niet ernstig gesteld met jou. Ik zie het eerder als een compliment voor mij.

=)

Gepost op 13-01-2011 Om 19:19

Door:
Hmmh. Esquiz, zou je ons alsjeblieft willen vertellen of we het (or anything at all) zouden kunnen weten aan de hand van wat we al (zouden moeten) weten?
Gepost op 13-01-2011 Om 18:00

Antwoord op je vraag is ‘ja’.

=D

Gepost op 13-01-2011 Om 19:20

Door: Tines
Hihi, ik moest juist denken aan House. Ik weet niet waarom...

Eén tipje: in je eerste zin is het grammaticaal gezien het pand dat de verbouwing deed. Klopt niet helemaal, vermoed ik. Ook vind ik de bijzin een beetje te lang voor een nonchalante vermelding van meer informatie over het bedrijf. Kun je daar nog eens naar kijken?
Gepost op 13-01-2011 Om 18:56

Juridisch gezien lijkt een bedrijf mij, net als een stichting of een kerkgenootschap, een rechtspersoon. Ik zie geen probleem met de huidige omschrijving. De bijzin zal ik nog eens bekijken.

=)

Gepost op 13-01-2011 Om 19:17

Door: Rapunzel
@Tines can`t resist to react
Grammaticaal gezien heeft het middelgrote bedrijf een pand betrokken en verbouwd Maar eerlijk is eerlijk, ik moest hem ook 2x lezen

@Quizzy khad bij de laatste zin even een "aha-dáár-ligt-het-aan-momentje", zal m`n ringen ook eens af doen
Gepost op 13-01-2011 Om 19:16

=)

Gepost op 13-01-2011 Om 19:23

Door: Tines
Hm. Het klopt dat een middelgroot bedrijf een rechtspersoon is. Er is echter een wezenlijk verschil tussen rechtspersonen en natuurlijke personen. Laatstgenoemden zijn personen die door geboorte natuurlijke personen zijn, eerstgenoemden zijn samenwerkingsverbanden die door natuurlijke personen zijn opgericht. Op deze manier is een verbouwing ook niet door de rechtspersoon uitgevoerd, maar door natuurlijke personen, in opdracht van de rechtspersoon.

Het ging hier natuurlijk niet om de juridische definitie van een bedrijf, Christiaan, maar simpelweg om de ongemakkelijke formulering van de zin. De slachterij slacht geen dieren, dat doet de slager. In de slachterij worden wel dieren geslacht (door de slager). Maar misschien is dit een persoonlijke voorkeur...

@ Rapunzel: weet ik en dit bedoelde ik ook, maar ik had gereageerd zonder letterlijk de term over te nemen die Christiaan gebruikt heeft.
Gepost op 14-01-2011 Om 12:45

...en als ik het nou een woordspeling noem, is het dan een leuke?

=)

Gepost op 14-01-2011 Om 15:59

Door: Tines
*shrugs* Misschien...
Gepost op 14-01-2011 Om 17:05

=)

Gepost op 14-01-2011 Om 22:18

Door: EsQuizzy
Ik heb die eerste alinea’s nog eens bekeken.

=)

Gepost op 15-01-2011 Om 11:26

Door: Rapunzel
Niet alleen bekeken, zo te lezen

Gepost op 15-01-2011 Om 12:51

Klopt.

=)

Gepost op 15-01-2011 Om 23:27

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.