 |
| ||||
|
Gabrielle zat aandachtig naar het verhaal van Wilow te luisteren. In de tijd dat ik nog in Neveria was, woonde Garandes nog in de witte kapel. Vaak ging ik even bij hem langs. Op een keer vertelde hij mij dat er iets vreselijks ging gebeuren. Shadow een wezen dat in de zwarte bossen woonde hield zich met zwarte magie bezig en wilde dat de Neverianen hem gingen volgen. Zijn plan was alle Neverianen tot slaaf te maken, en een grote zwarte schaduw over Neveria te trekken. Garandes had een plan om hem tegen te houden. Het zou niet makkelijk worden. Maar het moest gebeuren. Neveria was in gevaar. Na een lange zware strijd is het Garandes gelukt de Shadow te verslaan. Hij bracht hem naar de ijsberg. Een schitterende grote berg die een aardig eindje van Neveria afstaat. De Shadow zit daar nu nog steeds gevangen. Het ijs van de ijsberg is geen gewoon ijs. Met vuur krijg je het niet gesmolten. Dus de Shadow zit nu voor eeuwig vast op de ijsberg? Nee was het maar waar. Het ijs kan op één manier gebroken worden. Wilow’s ogen werden vochtig. Een kristal heldere traan viel naar beneden. “de enige die het ijs kan breken ben ik” zei ze met een zachte stem. Ik had in Neveria een hele speciale taak. Als na een koude winter de eerste zonenstralen door de wolken kwamen ging is naar de bloemen velden. Ik ging op mijn knieën op het besneeuwde gras zitten begon te zingen. Een oud Neveriaans lied wat ik van mijn moeder geleerd had: De Winter is reeds voorbij. Kom bloemen in het veld dans en zingen met mij. In de lente zal de boer het veld weer maaien. Kom nu toch naar boven en laat de wind de sneeuw van jullie kopjes waaien. Het is weer lente straks horen we weer de bel, die Garandes luid in de witte kapel. De bel van vrede en geluk. Maar op een dag mooie bloemen gaat alles stuk. Een kwade macht zal naar ons komen. En zal verwoesten al onze mooie dromen. Zolang we blijven geloven in Hoop redden we het wel. Zijn we moe of zwak kunnen we altijd vrede en rust vinden in de witte kapel. O bloemen de Winter is reeds voorbij. Kom bloemen in het veld dans en zing met mij. Terwijl ik dat in het veld deed begon de sneeuw te smelten, en de bloemen staken langzaam hun gekleurde kopjes weer boven de grond. Boven aan de heuvel stond Garandes naar het schouwspel te kijken. Garandes kon heel goed dichten. Dag ontving ik een brief van hem. Wilow Jouw stem is zo mooi en puur. Veel sterker dan het kwade vuur. Met jou gezang zet je heel Neveria op stelten. Ja, Wilow jou stem doet zelfs een ijzig koud hart smelten. Kom naar de kapel ik moet met je praten. Maar pas op de vijand houd je in de gaten. Garandes Ik ben naar de kapel gegaan. Daar vertelde Garandes me iets vreselijks. Ik mocht niet meer zingen. Als de vijand erachter kwam dat ik met mijn stem sneeuw kon smelten, en ijs kon breken zouden ze de Shadow kunnen bevrijden. Hij zou mijn zangstem bewaren in een stenen kruik. Eerst was ik bang om wat er komen ging. Maar stel je voor dat ik toch per ongeluk zou zingen, en de vijand hij zou horen. Ik besloot op Garandes voorstel in te gaan. Op de vloer van de kapel was een witte cirkel. Daar moest ik in gaan staan en gaan zingen. Ik wist niet goed was. Het werd een droevig lied: Waarom word de stem waar mee ik zong over mooie landen en dromen mij nu afgenomen? Hopelijk gaat alles vlug. En heel misschien krijg ik ooit mijn zangstem weer terug. Langzaam voelde ik mijn zangstem verdwijnen. De tranen stroomde over mijn wangen, maar ik wist dat het goed was. Maar wat ik nu niet begrijp, waarom zie je er als een Nimf uit? Op een nacht werd de witte kapel geplunderd. De kruik met mijn Zangstem werd meegenomen. Ik was ontroostbaar. Garandes was ook er teleurgesteld. Ik moest de kruik vinden, en ging op pad. Veel heb ik van de wereld gezien. Maar de kruik tot nu toe niet gevonden. Ik huilde zoveel en op een dag merkte ik dat ik langzaam oploste. Geschrokken ging ik terug naar de kapel. Garandes was ook verbaasd, en wilde me helpen. Uit de boekenkast pakte hij een groot boek. Boek van Hoop stond er met gouden letters op. “Wacht” dat boek heb ik hier ook. Gabrielle stond op en liep het hutje in. |
|||||
|
|
|||||
|
|||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||