| |||||
Er was een jaar voorbij gegaan. Gabrielle woonde nog steeds in de hut, in de bossen van Rustix. Nog vaak had ze de brief die Hoopfulis vlak voor zijn dood aan haar had geschreven gelezen. Ze vond het een naar idee dat zij nu verantwoordelijk was voor Neveria. Hoe zou het met opa en oma zijn? Zou Demion nog steeds naar haar opzoek zijn? Ze hoopte dat ze snel duidelijkheid zou hebben. Ja zo ging hij het doen, wat een pracht plan. Wolverinx, Futuris Ik heb jullie hier heen laten komen. Ik heb een heel speciale taak voor jullie. Een jaar lang heb ik het Boek van Hoop bestudeerd. Bijna ben ik erachter hoe ik uit dit huis kan ontsnappen, en de hele wereld in duisternis kan hullen. Maar dat kan ik niet alleen. In het Boek van Hoop staat een stuk geschreven over de Shadow. Een groot en machtig wezen. Nog sterker dan ik. Jaren geleden heeft hij geprobeerd Neveria door een grote schaduw weg te laten vagen, het is hem toen niet gelukt omdat Garandes daar een stok je voor stak. Hij heeft de Shadow opgesloten in de ijsberg. Ik kan hier nog niet weg daarom wil ik dat jullie naar de ijsberg gaan en de Shadow bevrijden. Met hem aan onze kant zijn we oppermachtig. Ga nu, stel me niet teleur. Gabrielle zat op haar knieën voor de blokhut. Ze speelde op haar Flunix. Opeens hoorde ze een geruis achter zich. Is daar iemand? Het geruis hield op, ze speelde verder. Daar was het weer een zacht geruis, vlak achter haar. Het kwam achter die boom daar vandaan. Gabrielle stond op en liep naar de boom toe, niet te zien. Toen ze zich omdraaide zag ze een schim wegschieten aan de overkant. Snel rende ze naar de plek toen. Ze kon nog net een glimp van de schim opvangen. Het was een vrouw. He wacht even ik doen je niets. De vrouw draaide zich om en kwam terug naar Gabrielle. Deze vrouw liep niet, nee ze zweefde. Haar hele lichaam leek wel van lucht. Haar haren zweefde, Haar jurk was van sterren gemaakt ze was prachtig. “Sorry dat ik voor je weg vluchtte” zei ze met een zachte stem. Ik dacht dat je die gemene Wolverinx of Futuris was. Nee mijn naam is Gabrielle. Voor mij hoef je niet bang te zijn. Ben jij degene die Hoopfulis naar mij zou sturen? Hoopfulis wie is dat? Dat is de zonderlinge Monnik die tot voor kort in de witte kapel woonde. Garandes woont daar toch? Ja sorry ik ben al zolang weg uit Neveria. Jaren geleden ben ik gevlucht en……..wacht ik zal je alles vertellen. Zou je dan willen beginnen met je naam? Zei Gabrielle lachend. Dat is waar ik hem me nog niet eens voorgesteld. Ik ben Wilow de bosnimf. Mijn naam is Gabrielle. Zullen we naar mijn blokhut gaan? Dan kun je me daar alles vertellen. Wilow knikte. Samen gingen ze naar de Blokhut. Demion tekende met een wit stuk krijt een grote witte cirkel op de houten vloer. Het Boek van Hoop lag opengeslagen op tafel. In de cirkel tekende hij een grote witte ster, met vijf punten. Nadat hij dit gedaan had keek hij nog een keer in het boek en ging daarna in de cirkel staan. Hij hief zijn hoofd omhoog en sprak de woorden: O Shadow vol van duisternis, bevrijd mij uit mijn gevangenis. Er klonk een harde knal. De deur van het huis sprong open. Het was gelukt…… het was hem echt gelukt. Hij was vrij! Nu snel Wolverinx en Futuris achterna. Nee wacht hij had een beter plan. Eerst naar de witte kapel om zicht te wreken op die oude Monnik. Het zou een hele klim worden maar dat had hij er graag voor over. |
|||||
|