 |
| ||||
|
Futuris zat in haar hutje. Opeens werd de deur met een harde zwaai opgeslingerd. Wolverinx kwam binnen met zijn klauw tegen zijn kop aan. Als je nog eens iets weet siste hij. Futuris stond op. Is het je gelukt? Is heeft ze de kapel niet bereikt of nog beter is ze dood. Dood? Ze is helemaal niet dood. Ik ben zelf een tijdje buitenwesten geweest. Wat? Ja ik wilde haar een genadeslag geven maar ze was me voor. Dus kreeg ik zelf een klap tegen mijn kop. Ik heb Demion beloofd dat zij de kapel niet zou bereiken en jij komt mij vertellen dat ze jou neergeslagen heeft en nu waarschijnlijk allang in de kapel zit? Ja dat zou best kunnen. Wat doe je hier dan nog? Zorg dat je haar te pakken krijgt. Dat ze niet meer kan vertellen hoe het in de kapel was. Als Demion erachter komt dat die meid toch in de kapel is geweest maakt hij gehakt van me en niet alleen van mij. Wolverinx stond op en rende het bos weer in. Er waren nu al twee dagen om van Dominee Haselt’s verblijf in het huis. Hij had besloten om voor zichzelf een dagboekje bij te houden. Hij had het huis al uitvoerig bekeken. Maar in een kamer was hij nog niet geweest. De torenkamer. Daar wilde hij vandaag wel een kijkje nemen. Hij liep de trap op. Het oude hout kraakte onder zijn voeten. De deur ging met een piepend geluid open. Wat was het donker binnen. Hij zou wel even terug gaan om een lantaarn te pakken. Hij wilde terug lopen en merkte toen opeens dat er achter hem iets stond te gloeien. Hij draaide zich weer om. Het licht kwam van iets wat in de kamer stond. Hij liep terug en deed de deur achter zich dicht. Langzaam liep hij de kant op waar het licht vandaan kwam. Nu zag hij waar het gloeiende licht vandaan kwam. Het kwam van een voorwerp wat onder een wit laken zat. Hij pakte het laken vast en trok het van het voorwerp af…….. Het is dus een boek dan dingen opschrijft die al gebeurd zijn? Precies ja vlak voor jij hierheen kwam stond er opeens de tekst: De dochter keert terug naar de witte kapel in. En zie nu je bent gekomen. Het enige wat ik nog niet begrijp is dat er twee boeken zijn. Misschien zijn er nog wel meer boeken. Gabrielle pakte het boek en bladerde helemaal terug naar het begin. Kijk hier staat nog iets. Hoopfulis boog zich over het boek heen. Die worden die er stonden waren moeilijk te lezen. Dit boek is voor iedereen die gelooft dat de hoop in de wereld nog niet verloren is Die zin begrijp ik niet. Hoopfulis fronste zijn wenkbrauwen. Ik denk dat ik hem gedeeltelijk snap. Verder op in dit boek is te lezen dat Neveria niet altijd zo zal blijven zoals het nu is. Zoals je weet hebben de Neverianen zich nu al afgekeerd van de witte kapel. Tot groot genoegen van Demion. Hij zag dat Gabrielle hem vragend aankeek. Demion herhaalde ze? Ken je dat verhaal dan niet? Gabrielle schudde haar hoofd. Het moet in Het Boek van Hoop staan. Maar goed ik zal het je vertellen. Hoopfulis begon te vertellen. Hoe Demion eerst een dienaar in de witte kapel was geweest maar nu verbannen was. En hoe Demion er alles aan deed de mensen weg te houden bij de witte kapel. Het verbaast me dat hij niet geprobeerd heeft jou tegen te houden besloot Hoopfulis zijn verhaal. Ik ben onderweg hier naar toe wel aan gevallen door een groot beest. Het had scherpe tanden en leek erg op een wolf. Dat moet Wolverinx geweest zijn. Demion weet dus dat jij op weg was naar de witte kapel. En hem kennende zal hij niet rusten tot hij je te pakken heeft. Je moet vluchten Gabrielle. Wolverinx kan ieder moment hier zijn. Neem Het Boek van Hoop mee. Mocht er iets met mij gebeuren dan heb jij altijd nog een exemplaar. Gabrielle schrok, vluchten? Waar moet ik dan naartoe? In de bossen van Rustix staat een houten blokhut. Daar zal Demion je niet kunnen vinden. Ga nu vlug, zodra het weer veilig is zal ik het je laten weten. Ik zal mijn uil Arges iedere dag met eten naar je toe sturen. De beekjes in Rustix zijn erg helder dus drinkwater zal je niet tekort komen. Het spijt me dat die moet. Gabrielle knikte. Ze wilde opstaan en naar de deur lopen. Nee niet via de kerkdeur. Dan loop je Wolverinx straks tegen het lijf. Hoopfulis stond op en liep naar de voorkant van de kapel. Hij schoof een vloerkleed dat daar lag weg. In de vloer was een houten luik te zien. Deze tunnel loopt tot ver in het bos. Gabrielle liep snel terug. Hoopfulis deed het luik open. Ze keek Hoopfulis nog een keer aan en verdween toen in het leuk. Hoopfulis deed het luik dicht en schoof het kleed er weer overheen. Er bonsde iemand keihard op de deur. Hoopfulis open maken ik weet dat jij er bent en dat zij er is!!! Het was Wolverinx. Als je niet open doet beuk ik de deur in. Hoopfulis kreeg geen tijd deur te openen. De houtsplinters vlogen al in het rond. Waar is ze? Wolverinx kwam dreigend op Hoopfulis aflopen. Hij greep de oude monnik bij zijn keel. Ik vroeg je iets waar is ze? Over wie heb je het? probeerde Hoopfulis. Jij weet precies over wie ik het heb. Dat meisje. Waar is dat meisje? Ik weet niet waar je het over hebt. Wolverinx tilde Hoopfulis op en gooide hem weg. Hoopfuli klapte met zijn rug tegen de muur aan en slaakte een kreet van pijn. In de tunnel hoorde Gabrielle de schreeuw. Zou ze teruggaan? Nee dat zou Hoopfulis niet gewild hebben, ze moest door. Hoopfulis lag nog steeds op de grond. Wolverinx kwam met dreigende stappen op hem afgelopen. Hoopfulis bleef roerloos liggen en hield zijn adem in. Hij voelde de poot van Wolverinx in zijn zij. Die wilde natuurlijk controleren of hij nog leefde. Toen hoorde hij hem iets weggrissen en daarna verdwenen de zware voetstappen langzaam uit de kapel. |
|||||
|
|
|||||
|
|||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||
