|
|
 |
Keiharde dromen
302 Lichaamstaal
|
|
Door: EsQuizzy
|
|
Commentaar van de schrijver:
|
Categorie: Drama / Roman
Geschatte leestijd: ca. 3 minuten
|
|
„Hoeven Joram en Fenna niet naar school?” vroeg Gabriëlle, die uiteindelijk toch maar was uitgestapt om Clara te helpen. Het was tenslotte háár fiets, die haar chauffeur stond los te maken in de bijtende kou. Het kwam op haar zo vreemd over: de tweeling leek kerngezond te zijn, maar liepen op een doordeweekse dag thuis rond en gingen zelfs met hun vader wandelen! En nu kreeg zij — nota bene van hun moeder — te horen dat ze maar liever niet moest spijbelen!
„Ze gaan niet ‘naar school’ zoals jij dat gewend bent, nee,” antwoordde Clara met een zachte glimlach, terwijl ze met één hand aan het stuur en de andere op het zadel de fiets aan Gabriëlle overdroeg. Die knipperde en reageerde verbaasd: „Huh!?”
„Joram en Fenna krijgen les van òns,” legde Clara uit. „Ze waren met een biologie- en aardrijkskundeles bezig toen ze jou vonden.”
Dat idee fascineerde Gabriëlle. Ze vroeg: „Maar… zijn jullie dan hun leraars?”
„In feite wel,” knikte Clara.
„In alle vakken?” wilde Gabriëlle weten.
„In alle vakken,” bevestigde Clara beslist.
„Maar hoe zit het dan met schoolplicht!?”
„Daar hebben we vrijstelling voor aangevraagd en gekregen. In Amerika en Canada wordt heel veel aan ‘home schooling’ gedaan. Hier in Nederland nauwelijks.”
„Ik wist niet eens dat dat kòn,” gaf Gabriëlle toe. Even droomde ze weg. Dàt zou nog eens een idee zijn! Ze stelde het zich al helemaal voor: les krijgen van haar vader! Géén school meer; geen leraren meer — Géén Ter Heerdt meer! bedacht ze optimistisch. De wereld leek ineens weer kleur te krijgen.
„Het is hier in Nederland ook niet echt makkelijk om er toestemming voor te krijgen, plus dat je het hier ruim voordat een kind leerplichtig is, moet hebben geregeld,” vertelde Clara. „Anders kun je het wel vergeten.”
Gabriëlles wereld gleed terug in grijstinten. Blijkbaar zag Clara het aan haar lichaamstaal, want ze legde een hand op Gabriëlles schouder en zei: „Kop op, joh. Er zijn méér mogelijkheden om een probleem te overwinnen! En ervoor weglopen is meestal niet de beste. Ga eerst maar eens met je dokter praten.” Ze knikte Gabriëlle nog eens hartelijk toe, herinnerde haar er nog eens aan dat ze van harte welkom was in huize Feenstra en liep naar het openstaande portier van de Range Rover. Met een serieus „Hou je taai, hè?” stapte ze in om een paar tellen later het knoerpende grind van de oprijlaan weer achter zich te laten.
Het sprookje leek voorbij. De koets verdween in de verte.
Gabriëlle besefte op dat moment hoe Assepoester zich gevoeld moest hebben toen ze weer thuiskwam van het bal.
„Mooi klote,” omschreef ze die ervaring kort maar krachtig.
Ze keek eens opzij naar de mooie voordeur, waarachter een moeilijk gesprek lag te wachten. Zou tante Magda wel thuis zijn? Dan had ze toch zeker wel gereageerd op het zachte maar lage brommen van de automotor, of het lawaai van het grind…?
„Weet je, Lidhia?” mompelde ze. „Ik denk dat ze niet thuis is. Anders was ze al làng naar de deur gekomen.” Ze keek eens neer op haar fiets en zei met een samenzweerderige klank in haar stem: „Ik heb een idee. Ga je mee?”
|
| Gepost op 25-11-2010 om 22:01 uur |
229 keer gelezen |
|
Alle verhalen in deze serie (Keiharde dromen)
Alle verhalen van deze schrijver (EsQuizzy)
| Door: |
Assepoester? 
Als verliefd zijn mooi klote is, dan klopt de vergelijking met Assepoester waarschijnlijk. Persoonlijk denk ik dat zelfs de diepste kerker nog gekleurd is als je verliefd bent en je weet dat die liefde wederzijds is.
Dus in deze vergelijking kan ik niet met je mee gaan.
De rest van de post vind ik leuk. Tja, en wat gaat ze nou doen! 
|
| Gepost op 26-11-2010 Om 09:07 |
Volgens mij ken jij een andere versie van het sprookje dan hoe ik het altijd gehoord en gelezen heb.
Want deze post gaat nergens over ‘verliefd zijn’. Is dat het enige waar aan te denken valt bij de naam Assepoester? Gabriëlle denkt aan de real life Assepoester uit het sprookje. Assepoester-in-het-echt.
Welke vergelijking trekt Gabriëlle met Assepoester, en waar gaat die vergelijking over?
En, on a side note, soms is zèlfs verliefd zijn ‘mooi klote’, ja.
=|
|
| Gepost op 26-11-2010 Om 10:19 |
| Door: inem |
Ze gaat waarschijnlijk ergens heen met de fiets? Waarheen... Ik heb nu nog even geen idee...
Mooi geschreven! 
|
| Gepost op 26-11-2010 Om 15:25 |
Waarheen... tjááá... =)
|
| Gepost op 26-11-2010 Om 16:38 |
| Door: inem |
Nouuuu! 
|
| Gepost op 26-11-2010 Om 16:51 |
=)
|
| Gepost op 26-11-2010 Om 16:58 |
| Door: |
Eh...tja.  ......
|
| Gepost op 26-11-2010 Om 19:20 |
...?
|
| Gepost op 26-11-2010 Om 19:25 |
| Door: EsQuizzy |
Uitleg van mijn perspectief op de vergelijking met Assepoester, om de zaken te verduidelijken?
Assepoester danst gelukkig met de prins, op wie ze hopeloos verliefd is geworden. Dan hoort ze de klok, de eerste slag van twaalf uur.
En daar lopen onze perspectieven uiteen.
In mijn versie spat daar, op dat moment, haar verliefde zeepbel uit elkaar: bang om herkend te worden door haar stieffamilie, bang om ineens in haar dagelijkse vuile kloffie midden op de dansvloer voor de prins te staan, vlucht ze weg voordat de betovering voorbij is.
Tot over maat van ramp verliest ze één van haar schoentjes van een peperduur merk.
Ze weet net buiten het paleis te komen als de betovering verbroken wordt en zij ineens weer het arme weesmeisje is. Tegen de tijd dat ze thuiskomt, is ze nog steeds hopeloos verliefd, maar heeft de realiteit van haar situatie haar ook ingehaald:
|
| Gepost op 26-11-2010 Om 21:32 |
De prins vond haar leuk, dat was duidelijk zichtbaar, maar — in haar betoverde toestand. Hoe moet die prins, die misschien wel helemaal niet de daadkracht bezit om op zoek te gaan, haar ooit herkennen!?
Hij heeft immers toch slechts de herinnering aan het mooiste, meest bijzondere meisje op het bal? Hij weet niet eens haar naam!
Haar stiefmoeder en aanhangsels zullen haar bij hun thuiskomst heus niet beter behandelen dan anders: ze hebben een tegenvaller gehad op dat bal: een onverwachte en onbekende concurrente, die de prins voor zichzelf opeiste, de hele avond. Alle reden voor hen om dat op Assepoester af te reageren.
Tegen de tijd dat Assepoester thuis aankomt, is het druilerig gaan regenen, wat nog eens aan haar wanhopige stemming toevoegt. Ja, ze heeft haar hart aan de prins verloren, maar ze ziet heel duidelijk in dat het een onmogelijke liefde is: er is gewoon geen enkele kans dat ze hem ooit nog zien zal! Kwaad op zichzelf dat ze ooit naar dat verwenste bal is gegaan, en...
|
| Gepost op 26-11-2010 Om 21:41 |
| Door: |
|
Tja, die variant kende ik inderdaad niet. Zo kan ik me jouw vergelijking wel voorstellen. De versie die ik altijd hoorde was een beetje anders, maar dusdanig anders dat ik jouw vergelijking niet kon volgen.
|
| Gepost op 26-11-2010 Om 21:38 |
Ah, je was me voor. =)
Need I go on?
Weinig kans dat Assepoester thuiskwam, drijvend op een roze wolk...
Misschien in de Disney-tekenfilm, die ik overigens nog nooit gezien heb...
*bloempje!*
|
| Gepost op 26-11-2010 Om 21:45 |
| Door: |
De versie die ik ken is meer in de Jip-en-Janneke stijl: T was misschien maar even, maar t was wel leuk. En Assepoester was alleen nog maar in de zevende hemel.
|
| Gepost op 26-11-2010 Om 21:45 |
Tja, in mijn ogen is Assepoester een romantisch drama van de bovenste plank. Hoogstaande kwaliteit plot voor een mooi, aangrijpend en meeslepend vervolgverhaal.
Maar op dat punt in het verhaal is het typisch een wederzijdse verliefdheid die in de ogen van de twee geliefden verscheurd lijkt te worden.
Nogal zielig, eigenlijk, voor hen allebei.
Dat bedoelde ik met ‘mooi klote’.
Niks zevende hemel: keiharde werkelijkheid waarin ze terugvalt...
=)
|
| Gepost op 26-11-2010 Om 21:53 |
| Door: |
|
Ik moet zeggen dat ik na jouw verhaal wel meer sympathie voor Assepoester heb gekregen. Dit lijkt meer op real life dan de versie die ik mijn dochter altijd moet voorlezen.
|
| Gepost op 26-11-2010 Om 21:50 |
=)
Misschien komt er gauw genoeg een tijd waarin je haar met een andere versie van hetzelfde sympathieke meisje kunt laten kennismaken...
Neem je vrijheid tijdens het voorlezen, zou ik zeggen.
*bloempje*
|
| Gepost op 26-11-2010 Om 22:01 |
| Door: |
Ik snap m hoor. Je mag wel stoppen. Als je zo nog even doorschrijft, ga ik nog huilen ook. 
|
| Gepost op 26-11-2010 Om 22:00 |
Wees maar gerust, hoor, ik zal stoppen.
Trouwens, dit was maar even een momentopname ergens halverwege het verhaal, aan het begin van het dieptepunt.
Enne… het sprookje loopt goed af.
Het verhaal eindigt daar niet.
Al vraag ik me af of dat glazen muiltje de werkelijke reden was, dat de prins haar herkende.
Persoonlijk denk ik, dat het haar gezichtje, haar warme blik en de glinstering in haar ogen waren.
=)
|
| Gepost op 26-11-2010 Om 22:08 |
| Door: |
I fully agree. Dat heb je mooi verwoord, Esquizzy. 
|
| Gepost op 26-11-2010 Om 22:16 |
| Door: kiezel |
Euh even los van Assepoester... 
Als ik iemand wegbreng, zeker een meisje als Gabriëlle, zou ik pas wegknoerpen als diegene binnen zou zijn, en niet eerder. (stel dat er inderdaad niemand thuis is of in het geval het iemands eigen huis is, stel dat de sleutels er ineens niet meer zijn)... 
Enne, mijn grind knoerpt niet maar knerpt. Maar er zijn natuurlijk verschillende grinden... 
|
| Gepost op 30-11-2010 Om 15:19 |
Ik vind dat wel een goeie van je, kiezel, dank je. Die ‘fout’ maakte ik dan. Maar misschien maakt Clara dan wel diezelfde fout, want zowel ik als zij zijn jou niet... =D
Als het een fout is, dan. Ik vind het wel een heel goede pointer van je, maar om het hier te veranderen komt niet goed uit in het verhaal.
Zó is het gegaan. Je mag van Clara’s keuze vinden wat je wilt. =)
Gelukkig zijn het daar ook maar nemsen. Kd is niet bedoeld als een moraliserend werkje. =)
Grind knerpt als je er overheen loopt of er met een fiets in komt. Maar als er een Range Rover overheen rijdt (of een andere auto), dan geeft dat een heel ander geluid. In mijn beleving is dat ‘knoerpen’.
=)
|
| Gepost op 30-11-2010 Om 20:00 |
| Door: EsQuizzy |
Het Groot… &c.
nem·sen znw mv 
|
| Gepost op 01-12-2010 Om 08:29 |
...mostly harmless.
=D
|
| Gepost op 14-05-2011 Om 12:34 |
| Door: Levanda |
Op een gegeven moment antwoord Gabriëlle "Zijn jullie dan hun leraars?" Is leraren hier niet correcter? Wij op school gebruiken áltijd leraren. Ik vond leraars direct héél raar klinken...
Zoals altijd weer een goed post
|
| Gepost op 07-04-2011 Om 21:24 |
"Leraren" is inderdaad correcter, maar in spreektaal wordt "leraars" ook wel gebruikt. Zoals Gabriëlle hier doet, dus.
=)
|
| Gepost op 08-04-2011 Om 12:41 |
|
Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van
de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden
teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt
worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de
auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van
het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur)
stappen ondernomen worden.
|
|
|
