248817
 
 
 
 
 

     Menu:

> Startscherm
> Schrijvers
> Verhalen
> Open verhalen
> FAQ
> Vintage

Keiharde dromen
301 Observaties
Door: EsQuizzy
Commentaar van de schrijver:
Categorie: Drama / Roman
Geschatte leestijd: ca. 4 minuten

„…en aangezien Johanna bij dat gesprek aanwezig was, leek het mij verstandig om u en uw man hier óók voor uit te nodigen. Ik kan me voorstellen dat dat meer duidelijkheid zal scheppen dan Johanna misschien zal kunnen, plus dat u op die manier in de gelegenheid zult zijn om eventuele vragen direct te stellen.”
Met de draadloze telefoon aan zijn linkeroor en een kopje koffie in zijn rechterhand stond Den Engel voor het raam van zijn kantoor. Hij had het schoolbestuur eerst op de hoogte gesteld van het gesprek dat hier die ochtend had plaatsgevonden. Daarna had hij, met toestemming, geprobeerd de ouders van de betrokken jongens en meisjes — inclusief die van David en Bianca — te bereiken. Na die uitgebreide belronde had hij een kop koffie gehaald en had hij even zitten twijfelen of het nuttig zou zijn om Johanna’s ouders óók uit te nodigen. Nu had hij haar moeder aan de lijn, die er geen twijfel over liet bestaan dat ze het prettig vond om op deze manier op de hoogte te worden gesteld.
Hij nam een slokje terwijl zij hem bedankte en haar eerste reactie gaf op het onprettige verslag dat hij ook haar gedaan had.
„Ja mevrouw Van Dijk, dat vinden wij ook. Het is lastig dat we geen direct bewijs hebben, maar de verhalen van de jongelui liegen er niet om. Het is goed om te horen dat u het óók met deze handelswijze eens bent. En heel prettig dat u er vanavond bij aanwezig kunt zijn.”
Zijn wenkbrauwen schoten omhoog: een anthracietgrijze Landrover draaide beneden van de weg af, de oprijlaan voor zijn huis op.
Hij antwoordde terwijl hij zijn kopje op het bureau zette: „Ja mevrouw, zeven uur, in de vergaderruimte op de tweede verdieping. Maar u zult aan de deur opgevangen worden.” Inmiddels hield hij de grote auto in de gaten, die intussen stilstond voor de vertrouwde voordeur.
Hij keek van linksachter op de donkere auto. Er stond een damesfiets achterop. Met één gecombineerde beweging naar rechts had hij zijn bril afgezet en een kleine verrekijker, die altijd binnen handbereik stond, opgepakt. Hij zegende zijn uit natuurliefhebberij aangewende gewoonte en bracht de kijker aan zijn ogen terwijl hij het gesprek met de moeder van Johanna afsloot.

„Zo, jongedame,” zei Clara Feenstra tegen Gabriëlle, die in de zwartleren passagiersstoel van de stoere Britse 4x4 zat. „Bestemming bereikt. Je woont hier mooi, hoor!” Gabriëlle schudde haar hoofd en legde uit: „Mijn dokter woont hier. Ik kan het beste eerst maar even bij háár aangaan voor ik naar huis ga.”
„Daar zit misschien wel wat in,” overwoog Clara. „Trouwens, als je dat wilt, ben je van harte welkom op de verjaardag van ons tweetal, zaterdagmiddag. Ze deden die uitnodiging daarstraks heel spontaan en zowel mijn man als ik waren wat terughoudend om ze geen valse hoop te geven, maar Joram en Fenna zouden het geweldig vinden als je zou komen — en wij ook. We wonen nog maar betrekkelijk kort hier in de buurt en ze hebben nog niet veel vriendjes en vriendinnetjes kunnen maken. Elk contact vinden ze dus interessant.”
„Aha,” aarzelde Gabriëlle.
„Wacht, hier heb je mijn kaartje,” zei Clara, terwijl ze haar gordel losklikte en een visitekaartje uit de binnenzak van haar sučde jack trok. Gabriëlle las dat ze interieurarchitecte was terwijl Clara voorstelde: „Ik kan me voorstellen dat je ouders het misschien een beetje vreemd zullen vinden, maar laat hen gerust opbellen — of kom samen met je ouders! Hoe dan ook, zie maar wat je doet. Je bent welkom, maar voel je nergens toe verplicht, alsjeblieft.”
„Oké,” glimlachte Gabriëlle, die het kaartje wegstopte en aanstalten maakte om uit te gaan stappen.
Clara aarzelde: „Gabriëlle?” De nieuwe klank in haar stem liet Gabriëlle verbaasd stilhouden halverwege een beweging. Ze keerde zich naar de vrouw die haar hier naartoe gereden had en gaf haar een vragende blik.
Clara vervolgde zacht: „Toen Stian en ik je rugtas doorzochten om uit te vinden wie jij was en of we je ouders konden bereiken, kwamen we ook een verkreukelde envelop tegen.”
Gabriëlles gedachten sloegen muurvast. Ze voelde zich betrapt, beschaamd, slap, plotseling misselijk en gloeiend heet terwijl ze opnieuw dieprood kleurde en een stukje terugzakte in de zachte stoel. Een ondiepe zucht was alles wat ze wist uit te brengen: „Oh…”
„Wij weten niet in wat voor problemen je zit,” zei Clara vriendelijk, „of waarom je spijbelde en alléén in een natuurgebied ging wandelen terwijl je daarmee een bewust risico nam. Het gaat ons ook helemaal niets aan. De kinderen weten nergens van, die waren er trouwens niet bij. Maar… heb je al eens met iemand over die brief gepráát? Iemand, die je kunt vertrouwen?”
Een traan drupte op Gabriëlles mouw. Ze schudde langzaam haar hoofd.
„Ik weet niet, hoor,” aarzelde Clara verder. „Het is maar een gedachte, maar je huisarts kan je waarschijnlijk goede raad geven. Huisartsen kennen zoiets als beroepsgeheim. En anders… Misschien helpt het om eens je hart te luchten bij een vreemde. Als je eens wilt praten, of er gewoon even uit wilt zňnder erover te hoeven te praten… je bent altijd welkom bij ons. Bel maar gewoon even, je hebt mijn telefoonnummer nu. Enne...” Ze glimlachte even voordat ze haar zin afmaakte: „Probeer daarbij liever zo min mogelijk te spijbelen.”
Gabriëlle zat als versteend terwijl Clara uitstapte en naar de achterkant van de auto liep om de fiets los te maken.

„Een onbekende vrouw in een Landrover levert een fiets bij ons af,” becommentarieerde Den Engel zijn observaties. „Ik vraag me nu toch čcht af wie er nog méér in die auto zit!”
Er werd op de deur van zijn kantoor geklopt.
Zeer tegen zijn zin liet de rector zijn verrekijker zakken om zijn aandacht op de nieuwe onderbreking te richten.
Altijd op het juiste moment,” mopperde hij zacht. Toen even later de deur op zijn „Binnen!” opendraaide, zat hij netjes met zijn bril op achter zijn bureau — de handen vóór zich over elkaar gevouwen.

Gepost op 22-11-2010 om 10:39 uur
179 keer gelezen
<< Vorige in deze serie

Alle verhalen in deze serie (Keiharde dromen)
Alle verhalen van deze schrijver (EsQuizzy)



Door:
Genoeg spannende ontwikkelingen. Leuke post, Esquizzy.


Ik heb alleen 1 kleine, niet ter zake doende opmerking, maar die me toch even van het hart moet.
Den Engel nodigt de ouders uit voor een bijeenkomst, bij hem thuis. Ik kan me voorstellen dat dat intiemer is, maar toch denk ik dat dat tegenwoordig niet zo gepast is. Dingen die met school te maken hebben worden doorgaans op school besproken, met name om werk en prive te scheiden. Nou ken ik toevallig de lerarenkamer van het Vivaldi College en ik denk dat die ook intiem genoeg kan zijn voor een dergelijke bijeenkomst.

Gepost op 22-11-2010 Om 10:55

Goede tip, wel degelijk ter zake doend.

Thanks!

=)

Gepost op 22-11-2010 Om 11:02

Door: EsQuizzy
Aanpassinkje gedaan. Het feit dat het om een fictieve school gaat, geeft me de vrijheid om het gebouw een aparte vergaderruimte te geven. Ik kan me zo voorstellen dat er weleens vergaderingen op bestuursniveau zijn terwijl de leraren pauze hebben. Dan zou de lerarenkamer minder geschikt zijn.



Gepost op 22-11-2010 Om 11:20

Door:
Graag gedaan.


maarreh... gaan ze vallen?
Gepost op 22-11-2010 Om 11:22

...

Ja. Ze gaan struikelen over de drempel. Daarom staat er opvang bij de deur. Die mensen zijn er speciaal voor aangesteld om mensen die met de deur in school vallen op te vangen.

=D

Gepost op 22-11-2010 Om 11:24

Door: EsQuizzy
Ok. Nu weer serieus? Please?

=)

Gepost op 22-11-2010 Om 11:30

Door:
Ik dacht meer aan een woord als ontvangen. Opgevangen gebruik je meer voor kinderen. Die hebben meer begeleiding nodig. Dacht ik zo.
Gepost op 22-11-2010 Om 11:35

In *mijn* beleving is het een normale zegswijze. Het is een grote school en er zullen niet vaak ouders in die ruimte ontvangen worden.

Den Engel zegt dit in een gesprek - hij is geen tekst aan het schrijven voor een uitnodiging. Misschien is "ontvangen" wat meer correct, maar dan nog: dat geeft niet de betekenis weer van "naar de juiste locatie gedirigeerd". En *dat* is de boodschap die hij hier wil overbrengen.

Ik geloof dat er maar weinig mensen zijn die zich beledigd zouden voelen bij die uitspraak in deze setting.

Als die er zijn: jammer. Ik geef slechts weer wat Den Engel op dat moment zei.

*bloempje*

=)

Gepost op 22-11-2010 Om 11:53

Door:
Ik denk niet dat er mensen beledigd zullen zijn. Het is inderdaad een veelgebruikte term. En volledig geaccepteerd. Er zijn ook taalfouten die volledig geaccepteerd zijn en uiteindelijk is taal bedoeld om een boodschap over te brengen. Als die over is gekomen, is de taal goed gebruikt, of die nou correct was of niet. Ik bedoelde deze opmerking ook niet als serieus punt. Het begint een gewoonte van mij te worden om letterlijk naar taal te luisteren en dan zie ik ineens dit soort woorden.
Gepost op 22-11-2010 Om 12:02

Tjoh... waar komt dŕt nou toch door?

Je hebt gelijk dat die zin "verkeerd" of "grappig" opgevat kan worden, maar dat gebeurt in het dagelijks taalgebruik óók. Je grapje is dus volledig natuurlijk, wat in mijn ogen weer toevoegt aan de geloofwaardigheid van Den Engels uitspraak.

En dat is meteen een reden voor mij om het *niet* te omzeilen.

=)

Gepost op 22-11-2010 Om 12:30

Door:
Moet je ook vooral niet doen.
Gepost op 22-11-2010 Om 12:37

=)

Gepost op 23-11-2010 Om 08:51

Door: inem
Ik dat het al...dat ze de brief toch had gelezen... Wat een aardig en verstandige vrouw, die Clara...
Mooie post...

|:
Gepost op 22-11-2010 Om 19:46

Door: inem
Huh... die smiley bedoelde ik niet: Bedoelde deze:
Gepost op 22-11-2010 Om 19:46

Aha. Ik vind ze allebei leuk. =)

Gepost op 22-11-2010 Om 21:59

Door: wies
nu vraag ik me echt af wat er besproken is, en of het hetzelfde is als bij Gabriëlle...

please?
Gepost op 23-11-2010 Om 11:50

Natuurlijk, wies. =)

Gepost op 23-11-2010 Om 12:21

Door: EsQuizzy

’k Moest even tussendoor wat aan ‘plotting’ werken voor dit verhaal. Nu dat achter de rug is, ga ik weer verder met schrijven!



Gepost op 25-11-2010 Om 21:06

Door:
echt een heel indrukwekkend verhaal ik blijf doorlezen!!
mijn complimenten
ik lees dit als ik het verhaal helemaal gelezen heb echt nog een keer zkr weten en dan ook wel een 3e en mischoen wel een 4e keer haha
Gepost op 14-07-2011 Om 22:57

Ik wist wel dat je niet zou stoppen…

Maar met deze reactie doe je me enorm veel plezier, Janine! Ik hoop dan ook dat je er elke keer dat je het leest meer uit zult kunnen halen.

=)

Gepost op 14-07-2011 Om 23:00

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.