Keiharde dromen 285 Afwezig Door: EsQuizzy Commentaar van de schrijver: Gewijzigd 28-09-2010 11:35u Categorie: Drama / Roman Geschatte leestijd: ca. 3 minuten
„Ik vind het echt heerlijk dat ik weer naar huis mag! Ik was het ziekenhuis zó zat! De zusters waren wel aardig, hoor, maar ik ben toch véél liever thuis!” Rosa zat naast haar moeder in de auto op het korte stukje snelweg tussen het ziekenhuis en hun woonplaats. Ze had de afgelopen nacht voor het eerst weer echt goed geslapen en praatte nu honderduit in haar letterlijk uitgelaten bui. „Weer in mijn eigen bed slapen! Hmmmm!” genoot ze bij voorbaat al, terwijl ze een sms’je aan Amber verstuurde met het goede nieuws van haar vrijlating. Ze staarde dagdromend voor zich uit naar de achterkant van de bruine auto die voor hen reed. Voorzichtig draaide ze haar hoofd naar haar moeder, die met een zachte glimlach op haar lippen en de handen ferm aan het stuur zat te genieten van haar dochter. Rosa raakte er intussen maar niet aan gewend dat de wereld er vanuit het enkelvoudige perspectief van slechts haar linkeroog zo anders uit leek te zien. „Mag ik nou morgen weer naar school?” probeerde ze zelfverzekerder dan ze zich eigenlijk voelde. „Laten we morgen maar kijken hoe je je dan voelt,” stelde Fabiënne Welder na een korte stilte voor. „Niet te snel gaan, de komende weken.” „Ik ben benieuwd of Amber deze week nog nieuwe contacten heeft opgedaan,” vroeg Rosa zich hardop af — voornamelijk om het onderwerp even van de onzekerheid rond haar rechteroog af te wenden. Ze moest de komende tijd regelmatig voor controle terug naar het ziekenhuis, en zag daar als een berg tegenop. „Ze kan nogal verlegen zijn…” „Hmmm,” reageerde haar moeder, terwijl ze van de snelweg af draaide. „Misschien…” Rosa keek haar moeder verbaasd aan en vroeg: „Wat bedoel je?” Fabiënne trok haar rechterwenkbrauw fijntjes op, zodat Rosa het kon zien, en speculeerde: „Het kan ook wel eens juist heel goed geweest zijn voor Amber, om het een paar dagen zonder jou te moeten doen.” Rosa keek haar moeder zwijgend aan. Die vulde zichzelf verdedigend aan met: „Ze is je beste vriendin, en je vader en ik vinden allebei dat je het met Amber heel erg getroffen hebt, maar…” Rosa vulde haar moeder al aan met: „…maar ze hangt te veel aan mij?” Nu was het Fabiënnes beurt om verbaasd te kijken. Rosa vervolgde zonder haar moeders verdere reactie af te wachten: „Ik weet het, mam. Van de week in het ziekenhuis heb ik daar óók aan liggen denken. Ik doe ècht mijn best om haar in contact te brengen met anderen.” Zichtbaar opgelucht knikte mevrouw Welder. Ze zei: „Ik ben blij dat je het net zo ziet als wij, meisje.” De wagen kwam tot stilstand voor een verkeerslicht. Rosa vroeg nadenkend: „Hoe dàchten jullie dan, dat ik het zag?” Haar moeder zuchtte eens en zei, waarbij ze optrok en rechtsaf sloeg: „Wij maakten ons eerlijk gezegd een beetje zorgen om jullie. Soms krijgen wij de indruk dat je Ambers aanwezigheid onbewust als vanzelfsprekend bent gaan beschouwen. Dat jij haar onbewust voor jezelf probeert te houden.” „Dat is niet waar!” reageerde Rosa impulsief, nog voordat ze het gezichtspunt van haar ouders verwerkt had. Ze vond het niet leuk om te horen wat haar moeder haar vertelde. Plotseling veerde ze impulsief een stukje omhoog in haar stoel, maar ze liet zich direct weer terugzakken met een kreun van pijn. „Wat dóé je!?” schrok haar moeder. „Het gaat alweer,” hijgde Rosa nog na. „Dat leek meneer Ter Heerdt wel!” „Waar?” vroeg Fabiënne. „Duh! In die grijze auto die we daarnet tegenkwamen!” „Oh… Niet gezien,” reageerde Rosa’s moeder afwezig. Rosa rolde met haar ogen en bedacht te laat dat ook dàt gebaar behoorlijk wat pijn veroorzaakte. Na de tranen uit haar linkeroog te hebben geveegd, controleerde ze haar mobieltje. „Het tweede uur is nog maar net begonnen,” mompelde ze. „Zou het eerste uur dan uitgevallen zijn, vandaag?” „Ik heb géén idee, meisje,” verklaarde haar moeder naar waarheid. „Misschien is hij wel op weg om mij te bezoeken in het ziekenhuis!” glunderde Rosa. „Dàt zou nog eens een bak zijn!” „Ik heb de school toch gebeld?” ontkrachtte Fabiënne die veronderstelling nuchter. „H’m,” vond Rosa, die liever vasthield aan haar eigen grappige visie op de ongewone situatie.
Gepost op 26-09-2010 om 18:34 uur 143 keer gelezen

Alle verhalen in deze serie (Keiharde dromen)
Alle verhalen van deze schrijver (EsQuizzy)

Door: Tines

Het valt me op dat je heel veel knipoogjes naar visuele spreekwijzen gebruikt... (En ik nu ook!) Is dat met reden? Ik vind het wel leuk! Blijkbaar valt het Rosa zelf niet op... Het staat toch nog niet vast of ze haar zicht altijd kwijt zal zijn aan dat oog? Oeh, wat is Ter Heerdt toch van plan?

Gepost op 26-09-2010 Om 20:26

; ) Nee, goed dat je het zegt! ik zal die ene vraag even beantwoorden in deze post… =) Bedankt!

Gepost op 26-09-2010 Om 21:27

Door: EsQuizzy

Aangepast!

Gepost op 26-09-2010 Om 21:41

Door:

Hoi Esquizzy. Leuk om weer iets over Rosa te lezen. De afwisseling houdt het boeiend. Wat betreft Rosa; je schrijft dat ze het leuk vindt om weer in haar vertrouwde omgeving te zijn. Ik vraag me af hoe vertrouwd die omgeving nog voor haar is. Mijn ervaring is dat mensen na een misdrijf vaak een zeer negatieve associatie hebben met de plaats van het delict. Bovendien heb je nog niet laten doorschemeren of bij Rosa al iets bekend is over de arrestatie van een verdachte. Wat ter Heerd betreft; ben benieuwd wat er gebeurd is die ochtend.

Gepost op 26-09-2010 Om 21:53

associatie dan de school. Inderdaad heb ik over een eventuele arrestatie en even zo tuele wetendheid daarvan bij Rosa nog niets laten doorschemeren. =) Wat Ter Heerdt betreft: blijf vooral goed lezen. =)

Gepost op 26-09-2010 Om 22:11

Door: EsQuizzy

Hm. Vreemd verschijnsel in de reactie hierboven. Enfin. Opnieuw: Hoi! Thanks! =) Ik zal nog even naar dat stukje over "vertrouwd gevoel" kijken. Daar kan nog wel wat aan geschaafd worden, vermoed ik. =) Wat Rosa’s perspectief betreft: zij heeft het delicht zelf niet meegekregen. Ze liep goedgemutst de fietsenstalling in en werd ineens wakker in het ziekenhuis. Het ziekenhuis lijkt mij voor haar daarom een traumatischer associatie dan de school. Zo. Nou klopt het weer. Voor de rest van deze reactie: zie hierboven.

Gepost op 26-09-2010 Om 22:15

= delict, natuurlijk. Pavlov-effect vanwege mijn werk... =D

Gepost op 26-09-2010 Om 22:20

Door:

Oke, goed argument wat Rosa betreft.

Gepost op 26-09-2010 Om 22:22

=) Dank je. Zelf vind ik mijn argument m.b.t. Ter Heerdt ook wel aardig. =)

Gepost op 26-09-2010 Om 22:33

Door:

Tja. Hmmmm

Gepost op 26-09-2010 Om 22:45

Ja. Kd·88 Sterrenwacht. =D

Gepost op 27-09-2010 Om 08:23

Door: Tines

Ik was zelf ook wel benieuwd, dus ben even op zoek gegaan: post 89 is het! Er is niet veel bekend, aangezien Rosa van niks weet, er geen andere getuigen waren en het auctoriale perspectief ook summier is met aanwijzingen... Zo kennen we je weer, Christiaan... Maar wanneer wordt nou bekend hoe alles zit? Ik ben erg benieuwd! Oh enne, graag gedaan hoor! Fijn dat mijn gezeur wordt gewaardeerd

Gepost op 27-09-2010 Om 00:27

Dank je voor het opzoeken, Tines! Ik had uit mijn hoofd direct kunnen roepen: "Kd·Sterrenwacht!" — maar dat hoeft dus nu niet meer. *grinnik*. Mag ik vriendelijk maar nieuwsgierig vragen waarom jullie juist die post allebei wilden terugvinden? O ja: die vraag over "Wanneer wordt nou bekend...": precies daarvoor zeg je dat jeullie mij zo weer kennen. Denk je nou ècht dat ik dan antwoord op die vraag ga geven? =D *bloempje*

Gepost op 27-09-2010 Om 08:19

Door:

Ik heb er nog eens een nachtje over geslapen. Ik denk toch dat, alhoewel Rosa het delict niet bewust heeft meegekregen en ze dus geen negatieve associatie heeft bij school, je haar toch niet zomaar naar school kunt laten gaan. Er is iets zeer ernstigs gebeurd. Iemand heeft het op haar (leven) voorzien. Daar moet ze over hebben nagedacht gezien haar manier van denken wat betreft Amber. Ook haar ouders, hoe gelovig ze misschien ook zijn, zullen hun dochter niet zomaar naar een plek toe laten gaan waar mogelijk iemand rondloopt met slechte bedoelingen wat betreft hun dochter. Of ze zullen hun dochter thuis houden vanuit angst of ze zullen in alle volwassenheid eerst met God overleggen of het wel wijs is om hun dochter naar school te laten gaan, terwijl de dader niet gevonden is.

Gepost op 27-09-2010 Om 10:11

Wat betreft Rosa’s visie: Rosa wil graag terug, zoals je merkt. Je hebt door heel Kd kunnen zien dat Rosa absoluut niet bang uitgevallen is. Zij gaat liever een confrontatie áán dan uit de weg. Wat betreft haar nadenken hierover: daarin geef ik je gelijk, maar dan vraag ik me nog steeds af tot welke conclusie Rosa zelf zou zijn gekomen. =) Over haar ouders: ik gaf in deze post aan dat haar moeder eerst geen bezwaar maakt tegen het idee dat Rosa de volgende dag naar school wil, maar daar vlak daarna toch wel wat in terugkrabbelt. Dit kan ik wel bijschaven, daar heb je gelijk in: pa en ma Welder zullen niet staan te springen bij het idee hun dochter naar een omgeving te laten gaan waar iemand het op haar leven voorzien heeft. Goed punt, dank je! Ik vind deze argumenten van jou erg sterk, en ik zal er rekening mee houden. Thank you! *bloempjes*

Gepost op 27-09-2010 Om 10:36

Door: EsQuizzy

Zó beter?

Gepost op 27-09-2010 Om 10:41

Door:

Bedankt dat je mijn reactie waardeert. Ik heb Rosas karakter wel degelijk meegenomen in mijn overweging. Ik herinner mij de post nog met haar heftige nachtelijke ervaring. En vooral hoe ze daarmee omging. Maar Rosa is toch nog maar 14. Nog een vraag over Rosa wat mij prikkelt. Wat is haar intelligentieniveau?

Gepost op 27-09-2010 Om 10:44

Wat betreft Rosa’s karakter: ik zat aan een andere post te denken dan de meer geestelijk georiënteerde Kd·35 Ophouden. =) De vraag naar haar intelligentieniveau mag je prikkelen, dat vind ik wel grappig. Maar ‘IQ’ is in mijn ogen een te instabiele factor om echt relevant te zijn voor dit verhaal. Suffice to say that she attends what we call ‘havo’. =)

Gepost op 27-09-2010 Om 11:05

Door:

Yes. Dit is overtuigend.

Gepost op 27-09-2010 Om 10:48

Mooi. =)

Gepost op 27-09-2010 Om 11:17

Door:

Met intelligentieniveau bedoelde ik ook niet echt IQ. Wat ik bedoel is het volgende. Je schrijft: ze voelt zich zo veilig in mijn vriendschap dat ze nooit een stap zet om andere mensen te leren kennen. Ik hoor niet veel meisjes van 14 op zon manier praten. Zelfreflecterend, met inlevingsvermogen in een ander en dan ook nog zon mooie volzin. Daniel vroeg toen hij zes was aan mij: Mama, waarom was Julius Caesar zon machtige generaal? Dat vind ik voor een jongen van zijn leeftijd een abnormale vraag. Maar bij Daniel ken je de reden waarom hij zoiets vraagt. In mijn beleving is dit gesprek tussen Rosa en haar moeder ook een beetje zo. Bovendien heb ik Rosa nog nooit betrapt op vleselijke gedachten/gedragingen. Ook niet op communicatieve missers. Ze komt op mij over als de meest ideale tiener. En die ben ik nog nooit tegengekomen. Begrijp je wat ik bedoel?

Gepost op 27-09-2010 Om 11:36

Ik zal die volzin nog eens bekijken. Ik snap wel wat je daarmee bedoelt. Ook met dat andere snap ik je, maar ja, inderdaad heb ik Rosa nog niet vaak op een minder positief moment in beeld laten komen. Die heeft ze anders wel degelijk, hoor. Ik denk bijvoorbeeld aan dat geval met die briefwisseling tijdens de les met Amber? En dan het papiertje met gevoelige persoonlijke info over iemand anders laten slingeren? Dat was toch een behoorlijke misser van o.a. haar. Ik kijk nog eens naar haar uitspraak hier. Ik ben al vaker aangesproken onder Kd-posts over de taalvaardigheden van mijn tieners. Zoals ik daar ook al betoogd heb, ik geloof in het geven van een goed voorbeeld omdat ik zelf ook heel veel geleerd heb van juist het lezen van verhalen. Maar het moet niet onrealistisch worden. Aan de andere kant: och, als Daniël die vraag zo stelt, warom zou Rosa van 14 dan niet eens een taalkundige uitschieter mogen hebben? =)

Gepost op 27-09-2010 Om 12:06

Door: EsQuizzy

Een andere overweging. In Kd ben ik tot nu toe behoorlijk direct over heel gevoelige onderwerpen, waar (quote reacties) "iedereen mee worstelt". Maar hoe veel christelijke romans lees jij waarin je worstelingen met seksuele gevoelens, gedachten en gedragingen bij de hoofdpersonen tegenkomt? Betekent dat dat zij die niet hebben? Ik denk het niet. De schrijver kiest er voor om dat niet of geromantiseerd te omschrijven. Waarom? Geen idee. Maar hoe realistisch is dat? Net zoals het standaard vraag: "Gaan mensen in verhalen nooit naar de wc?" Dat laat je buiten beschouwing in de meeste gevallen, tenzij het voor het verhaal van belang is. Maar het weglaten kan óók onrealistisch overkomen - op mij, althans. Rosa komt nu misschien een beetje onrealistisch op jou over omdat ik met haar datgene doe wat de meeste schrijvers lukraak met hun hoofdpersonen doen: selectieve weergave. En het valt op omdat ik het met de meeste van mijn hoofdpersonen juist heel bewust niet doe, denk ik.

Gepost op 27-09-2010 Om 12:17

Nee, ik begreep wat je bedoelde met het woordje "vleselijkheid". En dat is niet de interpretatie die mevrouw Flushpool eraan geeft (Adrian Plass). Daar heb je ook helemaal gelijk in: behalve in Kd·23 Opvallen zie je Rosa (nog) nergens iemand afbekken. Maar je ziet wel degelijk onzekerheid bij haar: Kd·50 Verstoppen is daar een goed voorbeeld van. Wat betreft een (bijna) volgroeid christen: heb je wel eens van Rachel Joy Scott gehoord? In de ogen van veel mensen was zij zo ongeveer de perfecte christen, al was ze pas 16 toen ze vermoord werd. Maar als je haar dagboek leest kom je ook van alles aan twijfels, angsten en vragen tegen die voor de buitenwereld lang niet altijd zichtbaar waren. Thuis ben je jezelf - meer dan buiten de deur. Dat geldt voor velen van ons, vermoed ik. En Rosa heb ik nog maar heel weinig "thuis" laten zien. De briefwisseling vind je trouwens in Kd·9, ·10, ·16 en ·17. =)

Gepost op 27-09-2010 Om 14:10

Door:

Waarschijnlijk dat dat mijn beeld van Rosa weer wat realistischer maakt.

Gepost op 27-09-2010 Om 12:58

Ik hoop het. Want van zichzelf zou zij zeker toegeven dat ze verre van volmaakt is. =)

Gepost op 27-09-2010 Om 14:12

Door:

Verder: Ik ben reuze nieuwsgierig naar het vervolg.

Gepost op 27-09-2010 Om 13:03

Goedzo! Maar je hebt het zèlf bedacht! =)

Gepost op 27-09-2010 Om 14:22

Door: Tines

Retorische vraag, natuurlijk weet ik dat je daar geen antwoord op gaat geven Ik was niet echt nieuwsgierig naar de aanval, maar meer naar hoeveel jij hierover los had gelaten. Niet veel, dat wist ik al, maar wellicht zit er een aanwijzing in die op dit moment opeens wel ergens aan vast valt te knopen! Nee, dus. Behalve dan dat de dader schoenen aanhad...

Gepost op 27-09-2010 Om 13:59

Je kent me dus tòch! =D Het punt dat ik probeerde te maken is, dat ik niet snap waarom jullie voor het antwoord op jullie vragen dáár gaan zoeken. Want, inderdaad, dáár bevinden zich weinig aanknopingspunten. =)

Gepost op 27-09-2010 Om 14:15

Leuk. Nu heb ik jou net zo nieuwsgierig als je dochtertje! =D

Gepost op 27-09-2010 Om 14:44

Door: Tines

Mjah, ik weet niet echt waar ik de antwoorden moet zoeken. Het liefst lees ik verder, in plaats van terug Dat levert namelijk ook antwoorden op.

Gepost op 27-09-2010 Om 16:45

...waarbij je dan wèl de antwoorden die je al aangereikt zijn, laat liggen. Maar inderdaad, dat is ook een manier van antwoorden krijgen! =)

Gepost op 27-09-2010 Om 17:30

Good. =)

Gepost op 27-09-2010 Om 17:34

Door:

I knew you wouldnt give a clue.

Gepost op 27-09-2010 Om 18:25

Door: EsQuizzy

No, I wouldn’t. You know me. Even ter info: ik heb de post een beetje herschreven, met name om Rosa’s taalgebruik.

Gepost op 28-09-2010 Om 11:34

Door:

Mooi. Ik denk dat jem hier te pakken hebt. De juiste mix tussen het goede voorbeeld en realistisch blijven. Mijn complimenten.

Gepost op 28-09-2010 Om 11:44

Ik dank u zeer. =)

Gepost op 28-09-2010 Om 17:47

Door: Tines

Jep. Bewuste keus, ik ben niet echt een spoorzoeker... Je kent me toch wel een beetje, inmiddels?

Gepost op 28-09-2010 Om 19:27

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.