 |
| ||||
|
„Tim! Opstaan of ik stuur Tosha naar boven!” Derde herinnering, dacht Tim, die nog heerlijk warm onder zijn dikke dekbed lag. De hond wordt erbij betrokken. We zijn hier niet religieus maar doen wèl aan een paar tradities, zoals het ochtendritueel. Hij zuchtte eens en ging bij zichzelf te rade. Eigenlijk had hij best zin in vandaag. Het eerste uur had hij vrij, maar van die vrije tijd had hij al een stuk liggen soezen. Naar alle waarschijnlijkheid zou hij Amber wel weer te spreken krijgen. Een prettig vooruitzicht. Prettig genoeg om zijn dekbed met ‘Star Trek’-hoes aan de kant te slaan, uit bed te rollen en zich eens uitgebreid gapend uit te rekken. Hij was benieuwd of bij Amber thuis de poes al gejongd had. Een leuk ontspannen onderwerpje om een gesprek mee op gang te brengen. Hij stelde zich zo voor dat het zachtaardige meisje wel niet zo graag meer over gisteren zou willen praten. Gisteren op schóól dan, verbeterde hij zichzelf. Misschien nog wèl over gisteren, hier thuis, hoopte hij, terwijl hij zijn favoriete zwarte jeans aantrok. De rechterpijp zat gedraaid: Tim maakte bijna een noodlanding, maar wist zich staande te houden. „Tim!” riep zijn moeder onderaan de trap. „Ik ben er al uit!” riep hij terug. „Vooral dat ‘al’ klinkt geloofwaardig,” kreeg hij als antwoord. Hij grimaste eens. Op de badkamer bekeek hij zichzelf eens kritisch in de spiegel. Was hij ècht verliefd aan het worden op Amber? Of verlangde hij gewoon naar de eenvoudige vertrouwelijkheid van een zusje — zoals Manoucheca? Dat óók, overwoog hij. Maar dat is niet alles. Met een zusje ga je tòch anders om… Maar bij Amber heb ik gewoon het gevoel dat ik mijzelf mag zijn, heel… kinderlijk… heel… puur? Was dat het? Hij liet zijn schouders afhangen en vroeg zich open af of zijn gevoelens misschien met het feit te maken hadden dat hij Amber sans tissu had gezien. Hij had er naar haar toe heel makkelijk over gedaan op dat moment, maar het had echt wel indruk op hem gemaakt. Als dat de oorzaak van zijn gevoelens was, dan was dat wel erg goedkoop, of niet? Niet echt ‘puur’, waarschijnlijk… Op die gedachte volgde de conclusie dat hij haar al bewonderde vóór dat incident achter de kleedkamers. En over zichzelf maakte hij in stilte de opmerking dat zijn gevoelens wel heel makkelijk wisselden tussen verschillende meisjes. Want als Gabriëlle dat intieme moment in de fietsenstalling niet zo abrupt had verbroken, was die onverwachte ervaring een bijzonder aangename herinnering geworden. Van haar kreeg hij zulke tegenstrijdige signalen: hij snapte er in ieder geval helemaal niets van! Wat wilde ze nou eigenlijk? Hij vroeg zich af of hij verliefd was op Amber en Gabriëlle tegelijk… Kon dat? Misschien was dat wel iets heel vreemds in de ogen van — ja, van wie eigenlijk? Van iederéén, vermoedelijk, zuchtte hij. Maar als het zo was, wat zei dat dan over zijn standvastigheid? En over zijn betrouwbaarheid? Vast niet veel goeds, vermoedde hij. Hij wilde gewoon van één meisje houden! Was hij daar wel toe in staat? „Ach joh,” zuchtte hij tegen zichzelf, terwijl een rupsje tandpasta vanuit de tube op de vrolijk gekleurde borstel kroop. „De meisjes die jij leuk vindt, vinden jou tòch niet interessant!” Terwijl hij langer dan anders zijn tanden poetste, vroeg hij zich af waarom relaties zo ingewikkeld leken te zijn. Als hij zijn eigen ervaringen als voorbeeld nam, tenminste. Het was misschien eenvoudiger om het gewoon bij vriendschap te houden. Eenvoudiger, ja, bedacht hij. Maar leuker? Vertrouwder? Veiliger? Fijner? Dáár was hij niet zo zeker van. Hij wilde in géén geval alléén blijven. Dat stond vast. Dat nooit! |
|||||
|
|
|||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ik kende de term niet, maar kon heel makkelijk uit de context op maken waarover het ging. Gelukkig maar, anders had ik niet veel hoop voor mijn examen. Elk onbekende woord opzoeken is héél erg vermoeiend. En ik trok ook de conclusie dat Tim het van zijn moeder geleerd zou hebben. Dus zeker niet veranderen!