Keiharde dromen 253 Corrosie Door: EsQuizzy Commentaar van de schrijver: Categorie: Drama / Roman Geschatte leestijd: ca. 4 minuten
Silvaeo en Korfos gingen voorop, met getrokken zwaarden — een aanbeveling van de generaal. Achter hen zwommen Toenak en Murox. De medica en Lidhia volgden, wat niet geheel naar de zin van de prinses was, maar haar vader wilde het zo en Lidhia had geen geldige argumenten om een discussie op te kunnen zetten. De reden van haar verlangen om dichter bij haar vader in de buurt te zijn, zou ze nooit willen toegeven aan de andere waterlingen. Gabriëlle was dan ook de enige die Lidhia’s stemming aanvoelde: de waterlinge vond het bijzonder griezelig om deze gang binnen te zwemmen. Zo lang Lidhia geen mondelinge toelichting gaf, had Gabriëlle echter geen idee waar Lidhia precies zo angstig gespannen over was en dus moest Lidhia er op zichzelf doorheen bijten. Het verbaasde Gabriëlle dat het meisje nu plotseling zo bang was, terwijl ze al verschillende onbekende ruimten alleen was binnengezwommen. Maar de prinses zweeg. Ze wilde niet dat de anderen haar zouden uitlachen om haar vreemde voorstelling dat de geest van Hagiysh wel eens in deze tunnel zou kunnen rondwaren… Ze hoorde luitenant Lartiyon iets onduidelijks mompelen, en bewonderde hem om zijn moed: in zijn eentje vormde hij de achterhoede. Voor geen prijs zou zij daar alleen achteraan willen zwemmen! De natuurlijke verlichting van het zevental zette de kale traliewanden in een kleurrijke gloed, die met de waterlingen mee dieper de gang binnendrong. Een veilig omhulsel van licht was het in Lidhia’s ogen: een cocon, waarin het duister niet kon binnendringen. Toch huiverde ze bij het zien van de grauwe kerkers links en rechts, die volledig nieuw voor hen waren. Stel je voor dat ze nòg een lijk vonden…! Ze besloot strak voor zich uit naar de bodem te kijken… „Magister Toenak,” hoorde ze haar vader zeggen. „Het zou mij eigenlijk niet moeten verbazen, maar dat doet het tòch: deze kerkers zijn leeg…!” „Majesteit, daarbij dienen wij in onze overweging mede te nemen dat deze ruimte absoluut onbekend was in de dagen van koning Dachitroh’s ontlediging van de toenmaals bekende kerkergangen. Derhalve pleegt deze uw magister de mening toegedaan te zijn hier zekere gevolgen van een veel recentere kuisingsactie te aanschouwen, welke niet onwaarschijnlijkerwijs is uitgevoerd door niemand minder dan de waterling die alhier zijn hoofd verloor.” „Meer kennis inzake de geschiedenis van deze gangen zou wellicht ook verder helpen in de begripvorming, Sire,” meende Murox. „Het is niet ondenkbaar dat de koning die deze gang met haar kerkers liet aanleggen, daar nooit het bedoelde gebruik van heeft gemaakt.” „U bedoelt dat het mogelijk is dat hier nooit waterlingen gevangen hebben gezeten?” mijmerde Silvaeo. „Hmmmm… Een interessante gedachte, maar geen van beide hypothesen wordt op dit moment nog door bewijsmateriaal ondersteund.” „Pappa, zou Hagiysh mamma en Tirsch in één van deze kerkers gevangen hebben willen zetten?” vroeg Lidhia. Silvaeo bromde: „Ik vermoed van wel, meisje,” duidelijk niet gelukkig met dat idee. „Maar die gevangenschap heeft nooit plaatsgevonden en daar mogen wij dankbaar voor zijn.” „Ben ik ook,” knikte Lidhia. „Majesteit?” begon Korfos. „Ik zie het, generaal,” knikte Silvaeo. „Wat is er?” vroeg Lidhia, die zich niet kon inhouden. „De bodem is vanaf dit punt wederom bedekt onder voorwerpen van allerlei aard, ongeduldig dochtertje,” antwoordde haar vader, duidelijk met een glimlach. „Nou!” reageerde Lidhia direct. Langzaam zwommen de waterlingen verder, vlak onder het ruwe plafond, met beneden hen opnieuw een uitstalling van de meest uiteenlopende maar hen vrijwel allemaal onbekende objecten. Gabriëlle weet vast wel wat die dingen zijn, dacht Lidhia, die heel bewust haar blik op ieder voorwerp liet rusten om de luchtlinge de kans te geven het te herkennen. Zij zelf kon er in ieder geval nauwelijks wijs uit worden. „Me dunkt, Majesteit, dat wij thans zaken aanschouwen, dewelke hier — evenals de ons onbekende voorwerpen in de gang van grotere diepte — door koning Grecadec zijn verborgen.” Magister Toenaks stem klonk droevig, vond Lidhia. Ze vroeg: „Maar waarom zijn die zaken dáár en deze dingen híér verborgen? Er is toch nog genoeg ruimte in déze gang?” „Daar zouden verschillende aanleidingen toe kunnen zijn, Hoogheid,” zei Ishtaran, waarop ze voorstelde: „Misschien zijn de spullen in deze gang afkomstig uit een andere… bron… dan de spullen in de mijngang?” „Het kan ook zo zijn, dat deze spullen uit een andere tijd stammen,” opperde Silvaeo. „Hoe bedoelt u dat, Sire?” vroeg Murox verbaasd. „Wel, wij hebben ons, toen wij de ontluisterde crefalm vonden, verbaasd over de verschillende stadia van corrosie waarin enkele van de daar aangetroffen objecten van dezelfde metaalsoort zich bevonden,” herinnerde generaal Korfos zich. Silvaeo knikte en maakte de gedachtegang af met: „Juist. Kirja’s verhaal doet het vermoeden rijzen dat deze gangen als een opslagplaats gebruikt werden — klaarblijkelijk door Hagiysh en zijn trawanten. Een opslagplaats voor wat zij op de luchtlingen buitmaakten…” „Ik moet toegeven dat ik mij moeilijk een beeld kan vormen van de wijze waarop slechts enkele waterlingen een gevaarte tot zinken kunnen brengen, als hetgeen wij hedenochtend tijdens de bijzettingsceremonie gezien hebben,” verklaarde Murox. „Dat, heer Murox, is werkelijk een groot raadsel,” knikte Silvaeo, waarop hij zijn vaart inhield en riep: „Ho! Einde van deze gang!” De groep kwam tot stilstand. „Correctie,” ging Silvaeo al verder. „Het is een splitsing — haaks, zowel naar rechts als naar links. Welke uitloper onderzoeken we het eerst?” Terwijl de anderen overlegden, glimlachte Murox zwijgend. Hij dacht terug aan een interessant gesprek dat hij nog maar pas geleden met iemand gehad had.
Gepost op 02-06-2010 om 21:13 uur 173 keer gelezen

Alle verhalen in deze serie (Keiharde dromen)
Alle verhalen van deze schrijver (EsQuizzy)

Door: Tines

Aahh! Helpt niet! Meer, meer, meer Kd!!! Begrijp ik het trouwens goed dat ze hebben gezien dat het schip (door Rehinor) tot zinken is gebracht? En Murox is een stiekemerd! Wat heeft die te verbergen?

Gepost op 02-06-2010 Om 22:40

Dank! Euhm... waaruit meen je dat begrip (over dat "hebben gezien") op te kunnen maken? =?

Gepost op 02-06-2010 Om 23:39

Door: kiezel

Hm, ik vertrouw ze nog steeds niet, die zwijgende glimlachjes...

Gepost op 03-06-2010 Om 10:34

Door: Tines

Ah, ik zie het al. Jouw verwijzing van `als hetgeen wij hedenochtend ... gezien hebben` verwees niet naar `tot zinken kunnen brengen`, maar naar `gevaarte`... My bad, als ik er zo naar kijk, moet dat woord ook wel op het schip slaan... Het laatste deel van de zin in een bijzin zetten, wordt wel een beetje warrig, dus ik denk dat deze zinsconstructie wel de beste is...

Gepost op 03-06-2010 Om 15:58

Ah zo. Ja, die zin mag misschien nog wel; ietsje scherper. Daarbij, het is Murox en niet Toenak die dat zegt dus iets eenvoudiger mag wel. Dank je voor je reactie, Tines! =)

Gepost op 03-06-2010 Om 16:52

Door: inem

Wowie... Mooie post! Brrr...die Murox...

Gepost op 03-06-2010 Om 18:21

Door: EsQuizzy

@Tines: BNI laat ik die zin toch maar staan zoals hij is.Murox refereert heel duidelijk aan "tijdens de bijzettingsceremonie", en dat twijfelachtige kunststukje van Rehinor is duidelijk "erná".

Gepost op 03-06-2010 Om 19:15

Door: EsQuizzy

Voor wie geïnteresseerd is: de scène met de crefalm (reuzenzeekat) is Kd·115 Dankbaar.

Gepost op 03-06-2010 Om 21:16

Dank voor je reactie! En ik vind het heel tof dat je weer aan het bijlezen bent! Stopwoordje... Misschien moet je je eigen reactie nog maar eens doorlezen als je weer uitgeslapen bent. =D Want het feit dat jij in de gaten hebt dat Lidhia een stopwoordje heeft, zonder dat ik dat in het verhaal ooit zo genoemd heb, is juist een heel sterk argument om er géén variatie in aan te brengen, lijkt mij... Ik houd je tip (die ik als compliment zie) even in mijn achterhoofd. =)

Gepost op 07-09-2010 Om 08:06

Ja, daar ben ik het mee eens (Toenak). Maar dan de vraag: als jij merkt dat iemand een stopwoordje heeft *wanneer ze op welke manier dan ook gefrustreerd is/wordt*, ga jij daar dan iets over zeggen? Als Lidhia nou praktisch iedere zin met hetzelfde woordje zou eindigen, zou je een punt hebben. Granted. Dan zou het misschien eens goed zijn om haar daar voorzichtigjes bewust van te maken. Maar... Voor zover ik het weet gebruikt Lidhia het „Nou!” alléén als ze zich klemgezet voelt. En in dat geval zou ik het, hoe voorzichtig het ook gebracht wordt, als zijnde weinig tactvol beschouwen om daar wat van te zeggen. Ik kan het verkeerd zien, maar zo zie ik het. =)

Gepost op 09-09-2010 Om 16:41

Door: EsQuizzy

In retrospect: in deze post lokt Silvaeo het duidelijk uit. Misschien kan ik de waterlingen om Lidhia’s reactie laten lachen, hier. Dat maakt het wat ontspannener en het zal haar zich misschien bewuster maken van haar standaardreactie in dergelijke situaties. Ik kijk er nog eens naar. =)

Gepost op 09-09-2010 Om 16:52

Door: EsQuizzy

AW, ik voel mij helemaal niet aangevallen. Maar het lijkt erop dat jij anders zou reageren op iemand met een stopwoord in een dergelijke situatie en ik probeer dat gewoon uit interesse (om een referentiekader te bepalen) duidelijk te krijgen. Ik ben namelijk benieuwd waar onze inzichten en manieren van ‘kijken naar stopwoordjes’ verschillen. Misschien heb jij een ander gezichtspunt dat ik nog niet heb, vandar mijn vragen en uitleg van mijn gezichtspunt. Ik ben gewoon benieuwd naar hoe jij er tegenaan kijkt. Misschien heb jij een goede (academische? ervaringsdeskundige?) reden om iemand op een stopwoordje te wijzen, naast een plagerijtje. Dan ben ik daar benieuwd naar...

Gepost op 11-09-2010 Om 20:27

Door: Auke-Willem (AW)

Het gaat mij niet om deze specifieke situatie. IK vind het een beetje storend, tijdens het lezen van het verhaal. En ik vermoed dat me dit slechts opvalt omdat ik grote stukken ineens lees. Het heeft niet met het feit te maken dat ze een stopwoordje heeft! Het is slechts dat ik me, als lezer, hier aan stoor. Maar gezien ik, voor zover ik weet, de enige ben, die dit verhaal per hoofdstuk, in plaats van per post, lees, is het moeilijk om andere meningen hier op na te slaan. Het is dus niet een discussiepunt, wat mij betreft. IK vind het storend, maar anderen wellicht niet. Jij, als auteur, maakt hierin je keuze. En natuurlijk is die goed! Aangezien je geïnteresseerd bent, kan ik wel zeggen dat het stopwoordje minder storend (wederom: voor mij) zou zijn, als het een bekend gegeven was in het verhaal en anderen, of de persoon in kwestie zelf, hier bewust iets mee doen. Wat? Geen idee. Nou ja, dat is niet waar. Maar jij bent de schrijver van dit verhaal, toch?

Gepost op 12-09-2010 Om 12:02

=)

Gepost op 12-09-2010 Om 14:46

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.