|
|
 |
Keiharde dromen
213 Liever
|
|
Door: EsQuizzy
|
|
Commentaar van de schrijver:
De rewrite. Ik heb de titel kunnen behouden.
=)
|
Categorie: Drama / Roman
Geschatte leestijd: ca. 3 minuten
|
|
Rosa liet de krant in haar handen op de dunne ziekenhuisdekens zakken en keek haar bezoek met haar onbedekte linkeroog aan.
„Mevrouw Meyer heeft niet alles erin gezet wat ik gezegd heb — maar wèl de belangrijkste dingen, denk ik. Ze heeft alleen de naam van de Here Jezus eruit gelaten,” evalueerde ze het artikel dat ze zojuist gelezen had.
„Dat zou ook een actie van de redactie kunnen zijn geweest,” veronderstelde de man met de zware stem, die in een stoel naast haar bed zat en haar de krant bezorgd had. „Ze zetten niet zomaar iets op de voorpagina, hoor!”
„Grappig dat ze de anderen ook zo goed laat zien!” vond Rosa intussen alweer iets om blij mee te zijn.
„De foto is ook erg goed, vind ik,” mengde haar moeder, die aan haar raamkant zat, zich in het gesprek. „Hij laat precies genoeg zien en laat precies genoeg weg.”
„Mag ik deze krant houden?” vroeg Rosa hoopvol naar links.
„Natuurlijk,” antwoordde haar bezoeker direct. „Dat spreekt toch voor zich!”
„Dank u wel!” glom Rosa tussen haar blauwe plekken en het oogverband door. „Mag ik nóú weten wat er in die doos zit?”
Een geamuseerd lachje klonk door de kamer terwijl haar moeder haar naam waarschuwend noemde, maar de man zei: „Misschien vind je het leuk om de column op pagina drie eerst nog even te lezen.”
Rosa keek hem voorzichtig quasi gepikeerd aan; probeerde in te schatten of hij haar de intrigerende doos zou willen geven vóórdat ze die column gelezen had. Ze mompelde: „Ik heb die doos liever,” maar de voor Rosa bekende man, die haar zo onverwachts was komen bezoeken, schudde zijn hoofd en wees onverbiddelijk glimlachend naar de krant op haar schoot. Ze glimlachte voorzichtig terug en zei vrolijk berustend: „Nou, goed dan.”
Het krantenpapier kraakte terwijl Rosa langzaam de pagina omsloeg. Bij het zien van de pijnlijke uitdrukking op haar gezichtje schoot de bezoeker even te hulp.
„Dank u,” fluisterde Rosa.
„Rechterkolom, bovenaan,” werd haar de route naar de bedoelde tekst uitgelegd.
Het bleef even stil. Rosa was pas halverwege de column toen de telefoon van haar moeder overging. Gedempt sprekend nam ze op: „Fabiënne Welder? …O, hoi!”
Rosa las verder terwijl haar moeder even stil was en luisterde. De beller had een vrij schelle stem, die door de hele kamer te horen moest zijn al was het niet te verstaan.
„Nee, hè?” reageerde haar moeder op het onbekende verhaal. „Ik snap niet dat hij dat nou alwéér voor elkaar heeft!”
Rosa keek op van de krant. Haar moeder vervolgde geïrriteerd na nog een pauze: „Ik weet het, maar ik zit hier bij Rosa in het ziekenhuis! …Wat? Ja, natuurlijk ben ik met de auto!” Opnieuw een klaagzang aan de andere kant van de lijn. „Nee, dat snap ik ook wel,” begreep mevrouw Welder, die de nieuwe ontwikkeling duidelijk niet kon waarderen. „Nou goed, ik kom eraan, maar ik houd het kort hoor!”
„Wie was dat?” vroeg Rosa nadat haar moeder de verbinding verbroken had — je zou kunnen denken dat haar gezichtsuitdrukking haar telefoon van die wens overtuigd had.
„Oom Albert heeft zijn auto in elkaar gereden,” zuchtte haar moeder.
„Alwéér?” reageerde ook Rosa op dat nieuws. „Dat was nog maar een paar maanden geleden!”
„Hm-hmmm,” knikte haar moeder, die opstond en het bezoek een hand gaf met: „Ik moet helaas weg, maar heel vriendelijk van u dat u gekomen bent!”
„Graag gedaan, mevrouw Welder,” antwoordde hij, terwijl hij ook beleefd opstond.
„Jammer dat je nou de doos mist!” vond Rosa.
„Je vertelt het me straks maar, liefje!” glimlachte haar moeder vermoeid. „Ik moet echt weg. Maar wacht vooral niet op mij met openmaken, hoor!” Ze wendde zich nog even tot de man, die weer was gaan zitten en stelde voor: „Laat Rosa maar niet te lang meer wachten op die verrassing. Ik kan wel een paar uur onder de pannen zijn.”
Hij knikte haar vriendelijk toe en zei: „Zodra ze die column uit heeft, krijgt ze hem. En ik zal erop toezien dat ze hem ook opent, als u dat wilt.”
„Goed zo,” glimlachte mevrouw Welder hem toe. „Tot ziens. En tot straks, meisje!”
„Doei mam,” zei Rosa, die zich bij het dichtvallen van de deur weer op de krant richtte om zo snel mogelijk haar nieuwsgierigheid bevredigd te zien.
Haar bezoek wachtte rustig tot ze klaar was met lezen.
|
| Gepost op 25-01-2010 om 08:07 uur |
273 keer gelezen |
|
Alle verhalen in deze serie (Keiharde dromen)
Alle verhalen van deze schrijver (EsQuizzy)
| Door: Gabriëlle |
Sorry, ik vind dit nou jammer. Hoe goed het vorige is, dit kan me dan toch niet boeien. Ik ben eerlijk gezegd als lezer niet zo geïnteresseerd in die mening van ene Gijsbrecht. Het houdt het verhaal onnodig op.
|
| Gepost op 25-01-2010 Om 09:33 |
Dat mag je vinden. *bloempje*
Bedankt voor je mening! =)
|
| Gepost op 25-01-2010 Om 09:41 |
| Door: EsQuizzy |
Quote (Gabriëlle): "Het houdt het verhaal onnodig op."
Houdt dit het verhaal op?
Is deze post onnodig?
Waarop baseer je dat?
|
| Gepost op 25-01-2010 Om 09:48 |
| Door: Gabriëlle |
Oké, ik vraag me af: wat wil de schrijver nou met dit stuk?
|
| Gepost op 25-01-2010 Om 15:17 |
| Door: EsQuizzy |
…Bedoel je mij als schrijver of Gijsbrecht Mahler in het verhaal?
Ik vermoed het eerste. Maar dat is opnieuw hetzelfde onderwerp waar we het al eerder over gehad hebben, vrees ik…
Ik weet niet goed meer hoe ik je dat uit zou moeten leggen.
|
| Gepost op 25-01-2010 Om 15:45 |
| Door: EsQuizzy |
Ik doe een poging. Kan het niet laten.
Of de lezers van dit verhaal de column van Gijbrecht Mahler interessant vinden of niet, interesseert mij als schrijver maar matig.
Van de personen die het verhaal beleven en bij Rosa betrokken zijn (o.a. Gabi LaCroix en meneer Den Engel), weet ik heel zeker dat ze het bijzonder interessant vinden. Dus lezen ze het. En dus komt het in het verhaal terecht.
Mijn functie als schrijver is niet zozeer "bedenken wat ze meemaken" als wel "doorleven wat ze meemaken en dat vervolgens beschrijven".
In mijn beleving zijn het echte, autonome personen die echt dingen meemaken. Naarmate het verhaal vordert leer ik de personen beter kennen. En soms verrassen ze mij.
Zij zijn niet ondergeschikt aan het verhaal, maar het verhaal is afhankelijk van wie zij zijn en wat zij denken en voelen en doen.
Tenminste, zo ervaar ik het. 
|
| Gepost op 26-01-2010 Om 09:13 |
| Door: kiezel |
Ik sluit mij bij de mening van Gabriëlle aan... Voor mijn gevoel past dit niet in de rest van het verhaal. En inderdaad: Gijsbrecht Mahler kan ook mij niet zo boeien (of jij je daar nu wel of niet voor interesseert ). Ik vind het trouwens ook niet erg realistisch, deze column - maar ja wie ben ik.
In ieder geval heb je voor je verhaal volgens mij deze column niet nodig om de artikelen uit de vorige post al bijzonder genoeg te laten zijn. En dat ze veel indruk maken op de hoofdpersonen is ook wel duidelijk - en zou je imho op een meer Esquirriliaanse wijze nog duidelijker kunnen maken (als ik dat woord even mag gebruiken).
Euh en nu maar hopen dat ook jij `kritisch` niet verwart met `negatief`...
P.S. Het liedje ken ik nog; wist je dat veel van de kinderen voor kinderen liedjes uit `onze` tijd ook op youtube te vinden zijn? 
|
| Gepost op 27-01-2010 Om 11:47 |
Ja, ik had hem daar ook opgezocht toen ik dit schreef, om zeker te zijn van de geciteerde tekst. =)
Leuk hè, die kleren die ze daar dragen? =)
|
| Gepost op 27-01-2010 Om 12:17 |
| Door: EsQuizzy |
Nee, ik wil "kritisch" niet met "negatief" verwarren.
Ik waardeer jullie kritiek te veel om dat te willen, al raakt het me natuurlijk wèl. Maar dat is mijn eigen probleem, denk ik dan maar. Ik vraag er tenslotte om. 
Als deze column onrealistisch is (wat ik niet ontken), dan volgt daaruit dat het artikel van Ditte ook onrealistisch is. Maar komt dat niet voort uit wat wij van de media verwachten en bevestigen wij juist niet met dat gevoel "onrealistisch" wat er in deze column geschreven wordt? Zouden de mensen in het Londen van Charles Dickens de verandering in Ebenezer Scrooge óók niet onrealistisch hebben gevonden? Omdat ze hem niet zo kenden?
Ik blijf voorlopig even bij mijn mening, al is die van jullie anders: het is wel degelijk van belang voor het verhaal wat hier gebeurt.
Maar ik ben bereid de column weg te laten en deze post te vervangen als je dat voorstelt. "…een meer Esquirriliaanse wijze…" — misschien wil je dat iets verder toelichten, kiezel?
|
| Gepost op 27-01-2010 Om 12:02 |
| Door: kiezel |
Ik denk dat je in jouw betoog over het al dan niet onrealistisch zijn precies de kern raakt: het vijfkolommige artikel van Ditte is al op (over?) het randje - vanuit ons referentiekader -, maar vooruit, dat accepteer je dan als lezer. Maar dan komt er nog zo`n column achteraan, die naar mij toe (voor mij dus, persoonlijk) niet alleen zelf onrealistisch overkomt, maar daarmee ook het eerdere - het mooie artikel van Ditte - van zijn geloofwaardigheid berooft. Snap je wat ik bedoel?
Voor wat betreft die Esquirriliaanse wijze... Tja ik denk dat ik bedoel dat ik het niet in je verhaal vind passen en dat je er met jouw schrijverskwaliteiten vast wel een mouw aan zou weten te passen. Maar misschien zegt dat meer over mijn verwachtingen, dus zou Kiezeliaanse wijze misschien juister geformuleerd zijn. Hetgeen mij in bescheidenheid op mijn plek zet als eenvoudige lezer van een geweldig verhaal, geschreven door een bijzonder getalenteerd schrijver...
Het is dus geheel aan jou, Christiaan!
|
| Gepost op 27-01-2010 Om 13:29 |
Dank je voor het grote compliment. Maar ik moet eerlijk bekennen dat veel van de kwaliteit van dit verhaal te danken is aan de commentaren van mijn meest kritische lezers.
*bloempje*
|
| Gepost op 27-01-2010 Om 13:55 |
Een slordige zin van mij, daar:
...met ... mee... =(
=D
|
| Gepost op 27-01-2010 Om 13:57 |
| Door: EsQuizzy |
NOG EVEN:
Ten tijde van deze rewrite is de identiteit van de bezoeker al bekend bij de lezers. Ik wil jullie vriendelijk verzoeken om die identiteit hieronder niet te verklappen voor de lezers die de volgende post nog niet gelezen hebben.
Dank jullie wel!
|
| Gepost op 27-01-2010 Om 14:17 |
Waarschuwing aan degene die dat tòch doet: zodra ik het zie, verwijder ik de betreffende reactie... =D
|
| Gepost op 27-01-2010 Om 14:21 |
| Door: kiezel |
...dit bedoelde ik dan dus blijkbaar toch met `Esquirriliaans`...
Chapeau!!!!!!
|
| Gepost op 27-01-2010 Om 14:28 |
...dank.
|
| Gepost op 27-01-2010 Om 14:40 |
| Door: Gabriëlle |
Ik begrijp niet waarom je de identiteit van een bezoeker zou geheim moeten houden. Ik vind het net zo gek als dat ik een film van deze scene zou kijken en iemand met een zak op zijn hoofd zou zien zitten. Dit kun je alleen doen als er in het verborgen iets engs gebeurd. Mijn geliefde Agatha Christie doet dat ook wel eens, maar dan is de situatie niet zo als deze. Erg vreemd.
|
| Gepost op 28-01-2010 Om 11:47 |
| Door: Gabriëlle |
Sorry, ik kom in plaats van kritisch denk ik erg negatief over. 
Was niet de bedoeling. Had natuurlijk moeten vragen: waarom geef je de identiteit niet prijs?
|
| Gepost op 28-01-2010 Om 12:02 |
Klopt. Je bereikt bij mij dan ook meer met stroop dan met azijn, getuige bovenstaande reactie-waterval. =)
Precies. En in een film zie je ook weleens een scène waarin je alleen iemand handen of voeten of silhouet ziet zodat om de spanning nog even iets te rekken, de identiteit niet wordt prijsgegeven.
Daarom. =)
*bloempjes*
|
| Gepost op 28-01-2010 Om 12:28 |
| Door: Gabriëlle |
Ja, maar ik voel me als lezer niet serieus genomen als je het op de manier zoals jij het nu doet presenteert. De filmscènes waar jij op doelt, kun je wat mijn mening betreft niet vergelijken met jouw stukje.
|
| Gepost op 28-01-2010 Om 15:34 |
Als jij het zo op wilt vatten kan ik daar weinig aan veranderen. Het is IMHO gewoon een bepaalde verteltechniek: "Laat die details weg die de lezer te veel antwoorden kunnen geven."
Ik neem jullie als lezers heel serieus. Anders zou ik deze post niet herschreven hebben.
Waarom vat je het zo persoonlijk op in plaats van gewoon te genieten van het verhaal zoals het op je af komt? Zo jammer. Je maakt het zo moeilijk voor jezelf, in mijn ogen.
Moet ik mij constant afvragen of ik jou wel serieus genoeg neem, wanneer ik een post schrijf? Dat doe jij toch, hoop ik, ook niet over mij wanneer je aan je eigen verhalen schrijft? Als jij bepaalde verteltechnieken laat liggen omdat je je lezers daar volgens jou mee kwetst omdat zij zich niet serieus genomen zouden kunnen voelen, laat je IMHO een wereld aan geweldige mogelijkheden ongebruikt liggen...
Of neem je jezelf misschien te serieus als lezer?
*bloempje*
|
| Gepost op 28-01-2010 Om 15:49 |
| Door: EsQuizzy |
 
Ik vergelijk "mijn stukje" noch met het werk van Agatha Christie, noch met de filmscènes waar ik op doelde.
Dat doe jij.
Dank je voor dat compliment in ieder geval. Maar ik heb niet de euvele moed om die vergelijking zelfs te willen maken.
Ik heb echter wèl genoeg zelfrespect om mijzelf toe te staan mij een eigen schrijf- en vertelstijl aan te meten.
Ik gebruik daarom een vergelijkbare techniek in deze verhaalpost, al doe ik dat in een andere setting dan wat jij mogelijk vindt.
Blijkbaar is het dus wèl mogelijk.
|
| Gepost op 28-01-2010 Om 16:20 |
| Door: Gabriëlle |
Even voor wat het waard is. Stroop krijg je bij mij alleen bij de pannenkoeken en azijn gebruik ik heel sporadisch, in de keuken.
Alles wat ik als commentaar geef en dat wil ik niet in A4-tjes geven, dus beperkt (dus misschien iets te kort door de bocht), is gebaseerd hoe het bij mij als lezer overkomt. Dat heb ik gemeld en ik neem aan dat je wilt weten hoe iets op een lezer overkomt, anders schrijf je alleen voor jezelf en niet voor BloCnoot. Als je in een schemergebied iets laat gebeuren, dan komt dat geloofwaardig over. Als je dat in een helder verlichtte kamer doet, dan denk ik, hoe is het mogelijk dat ik de identiteit van die persoon niet mag weten, of ik moet hem nog niet kennen, dan is het wat anders.
Dat wilde ik weergeven, maar aan alles wat je hierboven zegt, denk ik dat jij het zelf persoonlijk opvat.
|
| Gepost op 30-01-2010 Om 10:52 |
| Door: EsQuizzy |
Door de manier waarop je je reacties geeft komt het inderdaad op mijn emo verkeerd over en ja, is de kans groot dat ik het persoonlijk opvat, Gabriëlle. Kun jij je inleven in de manier waarop jouw reacties bij mij overkomen?
We willen allemaal serieus genomen worden. Ik doe enorm mijn best om een verhaal te schrijven waar jullie allemaal van kunnen genieten. Dus in dat opzicht schrijf ik inderdaad voor bloCnoot.
Aan de andere kant schrijf ik puur en alleen omdat ik er lol in heb en een mooi verhaal in mijn hoofd heb dat ik wil neerzetten. Al jullie kritiek helpt mij daarbij.
Maar ik zou je willen vragen: waarom denk je dat kiezel mij heel eenvoudig zo ver krijgt dat ik zonder enig probleem een post waar ik uren met veel plezier aan gewerkt heb schrap en volledig herschrijf? Ik wil niet bot zijn, maar dat zou jou nooit gelukt zijn met jouw manier van reageren.
En blijkbaar hebben anderen er geen moeite mee om hun kritiek op een positieve manier te brengen, terwijl ze dezelfde >>
|
| Gepost op 30-01-2010 Om 11:49 |
| Door: EsQuizzy |
>> ruimte-per-reactie hebben als jij. Ik vind het niet erg als je kritiek geeft, ik vind het ook geen probleem dat je het niet eens bent met dat wat ik in deze post doe.
Maar om heel eerlijk te zijn: jammer voor jou, want Tines heeft er geen moeite mee, en bedankt zelfs voor het geheimhouden van de identiteit van Rosa’s bezoeker in deze post (zie Kd·214). Blijkbaar heeft zij er geen moeite mee, evenmin als kiezel, Levanda en inem. Maar zelfs als zij dat wel hadden, hadden zij dat anders aangegeven.
De achtergrond waarom ik even een minder sterke buffer heb is niet relevant. De situatie is gewoon zo. Maar ik hoop wel dat je nog eens wilt kijken naar de pagina "Regels", onder puntje 3. Je hoeft niet met stroop te smeren. Je hoeft me geen complimentjes te geven als je niet vindt dat dat nodig is. Maar houdt dan je mond als je niet weet hoe je op een positieve manier kritiek geeft.
Want ik wil niet iedere post die ik hier plaats in spanning zitten van: "Hoe zal Gabriëlle reageren?"
>>
|
| Gepost op 30-01-2010 Om 11:56 |
| Door: EsQuizzy |
>>
Het is mijn probleem, en ik weet dat dat niet je bedoeling is, maar ik vraag je om dat mee te nemen als je reageert. Die spanning haalt voor mij een boel van de lol af van het posten van een nieuw verhaaldeel, op dit moment.
Hoe mijn emo zo gekomen is, daar ga ik niet op in. Niet relevant, zoals ik zei.
Ik vraag je alleen om er rekening mee te houden en een beetje meer respect voor andermans gevoelens te tonen.
Want ook al bedoelen we het geen van beiden persoonlijk, het is het wel. Dit verhaal wordt persoonlijk door mij geschreven en ik ben er persoonlijk bij betrokken. Mijn emo pikt het als zodanig op — en als dat alleen bij jouw reacties is vraag ik me af waardoor dat komt. Want anderen geven soms precies dezelfde kritiek als jij.
Doe alsjeblieft ietsje meer moeite om reacties te verwoorden en neem de bocht iets rustiger in het vervolg. Dan houden we het hier gewoon zoals we het graag willen hebben: een plek waar iedereen zichzelf mag zijn en zich veilig voelt.
>>
|
| Gepost op 30-01-2010 Om 12:05 |
| Door: EsQuizzy |
>>
Misschien ben ik de enige die het zo ervaart. Dan is dat opnieuw mijn probleem. Ik ben kwetsbaar in mijn gevoelens. Misschien ben ik daar ook de enige in. Dan is dat óók mijn probleem — als deze dingen echt problemen zijn.
Hoe dan ook, ik wil je graag respecteren en serieus nemen. Echt waar. Maar je bent hard bezig mijn respect voor jou en mijn vaardigheid om je serieus te nemen te ondermijnen.
En dat heb je zelf in de hand.
|
| Gepost op 30-01-2010 Om 12:18 |
| Door: Gabriëlle |
Het spijt me dat ik niet in staat ben om op een acceptabele manier commentaar te geven op je stukken. Het was nooit de bedoeling om te kwetsen, mijn excuses daarvoor. Ik neem je advies van harte aan en zal geen kritiek meer geven. Het is inderdaad zinloos als het de bereidheid tot serieus nemen ondermijnt.
|
| Gepost op 30-01-2010 Om 13:05 |
| Door: Gabriëlle |
Bedankt dat je me deze olijftak aan wilde bieden, want ik voelde me er helemaal niet prettig bij en eerlijk gezegd herkende ik mezelf maar ten dele in wat je had geschreven. Blijkbaar ben ik daarin ook tekort geschoten, om me meer in de kritiek te profileren als de persoon die ik graag zijn wil. 
Fijn dat Kiezel het beter kon verwoorden, maar ikzelf onderschrijf zijn eerste alinea weer niet. Want ik vond het juist heel realistisch overkomen! Dat was niet mijn kritiek. Maar, dat is omdat iedereen het anders leest. Ik zal proberen mijn mening anders aan te kleden en meer uit te leggen. Wil je me daarbij helpen door meteen uitleg te vragen als ik onduidelijk overkom? En misschien wil je het de volgende keer als iets niet leuk overkomt, gelijk terugkoppelen? Misschien dat we dan allebei minder emo hoeven te zijn. 
Dank je wel!
|
| Gepost op 30-01-2010 Om 15:57 |
| Door: EsQuizzy |
Jij ook bedankt voor deze reactie, Gabriëlle.
En vergeef me dat ik zo hypergevoelig reageerde.
Soms heb ik gewoon het gevoel dat jij en ik gewoon op heel verschillende "golflengten" communiceren, en dat daardoor misverstanden ontstaan. En de laatste tijd is aan deze kant behoorlijk heftig geweest, mijn emo is wat verschroeid hier en daar. En brandplekken zijn gevoelig... Vandaar dat ik ook anders reageer dan ik misschien wel wil.
Ik kreeg onder deze post het gevoel dat je van mij verwacht dat ik precies hetzelfde doe als Agatha Christie. Maar ik bèn haar niet, en ik heb geen verlangen om haar te kopiëren. Ook is het niet mijn doel om aan jouw verwachtingen te voldoen, al zie ik graag dat mensen mijn verhalen met plezier en spanning lezen. Ook jij. Maar de lat "Agatha Christie" ligt wel héél erg hoog, hoor! Ik ben liever mijzelf op mijn eigen niveau, groeiend naar een stapje hoger.
>>
|
| Gepost op 30-01-2010 Om 16:37 |
| Door: EsQuizzy |
>>
In mijn ogen is dat hoog genoeg.
|
| Gepost op 30-01-2010 Om 16:44 |
O, en dank je voor het compliment over dat "realistisch".
=)
|
| Gepost op 30-01-2010 Om 16:46 |
|
Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van
de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden
teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt
worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de
auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van
het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur)
stappen ondernomen worden.
|
|
|
