248818
 
 
 
 
 

     Menu:

> Startscherm
> Schrijvers
> Verhalen
> Open verhalen
> FAQ
> Vintage

Keiharde dromen
211 Sneeuw
Door: EsQuizzy
Commentaar van de schrijver:
Categorie: Drama / Roman
Geschatte leestijd: ca. 3 minuten

Voor Gabriëlle was die bijna-botsing bij de buitendeur extra confronterend: naast het plotselinge moment met Tim passeerde ze daar het metalen rooster dat haar pijnlijk aan Elizes dubbel valse beschuldiging van de dag ervoor herinnerde. De buitenlucht rook naar op handen zijnde sneeuw en was snijdend koud langs haar gloeiende wangen, al gaf dat nauwelijks enige verkoeling voor haar verschroeide emoties. Ze had er dat lesuur moeite mee om zich te interesseren voor de wiskundig berekende kans dat iemand een zwart balletje uit een zak met overwegend witte trok.

In het hoofdgebouw kreeg Tim dat uur een onverwachte nieuwkomerbeurt. De docent verlangde van hem dat hij een ingewikkelde vergelijking zou oplossen.
Vóór de klas.
Op het bord.
Tims gedachten waren ruisende sneeuw.
Na enkele minuten vergeefs zwoegen ontsloeg de leerkracht hem van zijn taak. Zwijgend plofte Tim opgelaten terug op zijn plek. Hij schatte onvoorzichtig in dat hij géén goede vrienden zou worden met meneer Hardeman, zijn wiskundedocent. Maar hij nam zich stellig voor om de volgende keer beter voorbereid te zullen zijn.

Het derde uur van die woensdag bracht klas 2H door in lokaal 46, waar meneer Van Duijn een groepsgesprek op gang probeerde te krijgen over gebed. Hij had de pech dat hij deze les juist voor vandaag gepland had, nu de sterk bevlogen Rosa uit de groep miste. Amber wist precies wat Rosa allemaal te zeggen zou hebben op de nogal lauwe reacties uit de klas: als ze dat wilde, kon zij wel voor Rosa invallen. Maar dat wilde ze niet.
Ze wilde geen aandacht trekken.
Ze zat voorin, aan de raamkant, naast de vreemd lege plek van haar hartsvriendin.
Ze hoopte dat meneer Van Duijn haar geen vraag zou stellen.
Ze wilde het niet hebben over de theorie van gebed.
In zichzelf maakte ze de opmerking dat ze bij meneer Van Duijn miste wat Rosa zeer zeker zou hebben aangedragen: concrete voorbeelden van persoonlijke antwoorden op gebed — en dat uit eigen ervaring. Zij zelf geloofde niet zo in gebed, al moest ze toegeven dat Rosa enkele overtuigende voorbeelden uit haar eigen leven kon aanwijzen, waarvan ook zij getuige was geweest.
Ze miste Rosa.
Ze wilde gewoon dat haar maatje er bij was.
In haar stille gedachten bad ze of haar vriendinnetje snel weer van de partij zou mogen zijn. Ze vond dat ze niets te verliezen had met die in haar ogen volledig onopgemerkt gebleven vraag. Op antwoord van boven hoopte ze niet eens — als het daar al gehoord was.
Als er al een ‘boven’ is, dacht ze, en ze besefte dat ze met die onuitgesproken woorden de toch al kleine kans op een positief antwoord hoe dan ook wel weer volledig verknoeid zou hebben.
Van Duijn merkte halverwege de les dat er een papiertje door de klas reisde, doorgegeven van leerling aan leerling, van tafel tot tafel en van rij naar rij. In eerste instantie schonk hij er weinig aandacht aan, maar het papiertje liet een vreemde glimlach of grijns achter op de gezichten die het gepasseerd had. Links achterin zat Brenda met Karina te smoezen — beide meisjes met diezelfde zweem van een spottende lach om hun lippen.
Hij liep onopvallend naar de raamkant, terwijl hij een vraag stelde over het karakter van ‘eerbied’. Op de voorste rij zat Amber, die zich vandaag duidelijk niet helemaal op haar gemak voelde. Op de tweede rij zaten Chris en Edwin. Vanuit zijn ooghoek zag Van Duijn hoe de stevig gebouwde jongen met het zwarte stekeltjeskapsel Amber zacht op haar schouder tikte. Het meisje keek schuchter om; kreeg het briefje aangereikt.
„Geef maar hier, Edwin,” onderbrak Van Duijn zijn eigen les. Met een aarzelende zucht reikte Edwin hem het blaadje aan. Amber draaide zich betrapt blozend terug naar voren. Vanuit verschillende hoeken van de klas meende Van Duijn een teleurgesteld zuchten te horen.
Hij vouwde het papiertje open en las in stilte: Amber, waarom kom je niet gewoon in je vrijetijdskleding naar school? Wees lekker jezelf!
Hij vertrok geen spier maar zette de les voort en dacht er verder ongeïnteresseerd het zijne van. Zonder dat de geadresseerde het gelezen had, verdween het briefje versnipperd in de prullenbak.
Als dwarrelende sneeuw.

Gepost op 18-01-2010 om 21:49 uur
221 keer gelezen
<< Vorige in deze serie

Alle verhalen in deze serie (Keiharde dromen)
Alle verhalen van deze schrijver (EsQuizzy)



Door: inem
Wat een ongeïnterseerde leraar... Maarja... aan de ene kant maargoed ook dat hij geen spier vertrok, maar aan de andere kant had hij het aan moeten pakken...

Titel past er weer perfect bij...

Het begin is al gelijk boeiend. Ontzettend goed geschreven over Gabriëlle ook.

Hm, ben niet wakker nu, dus reageer nog wel wat meer - later.



Gepost op 18-01-2010 Om 21:58
Zo... jij bent er snel bij.

Wat had Van Duijn moeten doen, volgens jou? Denk je dat hij snapte wat er met dat briefje bedoeld werd?

=)

Gepost op 18-01-2010 Om 22:02

Door: inem
Tja, ik zat toevallig op BloCnootje rond te surfen.

Ik weet niet, maar hij had wel íets moeten doen. Ik vind het naar als een docent zo reageert...
Maar ja, wat jij ook weer zegt, of die docent het had gesnapt...
Dat denk ik zelf van niet.
Maar, hij weet dat het briefje over Amber gaat, en als docent, (weet niet echt hoe die man is) moet je het toch wel een beetje doorhebben, dat Amber zich ongemakkelijk voelt...
Maargoed, hoop dat hij er toch over na denkt.
Sorry, zit een heel verhaal op te steken, in de late avond, maar vind het gewoon zo gemeen, hoe ze Amber dwars zitten. Snapje?

...



Gepost op 18-01-2010 Om 22:15
Als hij er meer aandacht aan gegeven zou hebben, zou dat prettig geweest zijn voor Amber?

=)

Gepost op 18-01-2010 Om 22:18

Door: inem
neuh
Gepost op 18-01-2010 Om 22:20
Inderdaad. En ik ben het helemaal met je eens: het is gemeen.

=(

Gepost op 18-01-2010 Om 22:23

Door: EsQuizzy
Maar, een kleine troost: Amber heeft dit briefje nooit gelezen.

=)

Gepost op 18-01-2010 Om 22:24
Ik heb het woordje "zwijgend" toegevoegd aan die zin: nu wordt het iets duidelijker dat Van Duijn het niet voorleest.

=)

Gepost op 19-01-2010 Om 09:39

Door: hope
Ik wilde even zeggen dat ik die pestkoppen gemeen vind... Maar gezien de bovenstaande reacties denk ik dat er meer mensen me dezelfde mening zijn.
Gepost op 19-01-2010 Om 07:08

Klopt! =)

Gepost op 19-01-2010 Om 08:20

Door: inem
Ja, dat is waar, dat Amber dat briefje zelf niet heeft gelezen.
Door dat woordje -zwijgend- lees ik er nu minder snel overheen, dat die docent, het briefje niet voorleest, maar voor zichzelf leest.

Gelukkig maar... Zou ook wat zijn, als Amber wel wist wat er op dat briefje stond...



...

Gepost op 19-01-2010 Om 16:56

Ik heb het toegevoegde "zwijgend" vervangen door "in stilte". Komt denk ik nog iets beter over, en "zwijgend" had ik al in de alinea over Tim gebruikt. Daarbij kan ik me goed voorstellen dat de hele klas muisstil was op het moment dat Van Duijn dat briefje las. =)

Gepost op 20-01-2010 Om 10:24

Door: Gabriëlle
Ik vind dit juist een goede reactie. Hij maakt, misschien onbewust, een eind aan het geintje, omdat het Amber niet in alle heftigheid heeft kunnen raken. Wat een rotzakken zeg, leuke school, vervelende klasgenoten! Ik hoop dat Tim haar nog spreekt. Die doet tenminste niet rot. En ook Gabriëlle zou veel voor haar kunnen betekenen en omgekeerd, als ze niet beiden zo gesloten zouden zijn. (diepe zucht)

Gepost op 20-01-2010 Om 09:25

Tja...

Dank je voor je reactie. =)

Gepost op 20-01-2010 Om 10:25

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.