|
|
Micha68 2. Inside Out
|
Door: Gabriëlle
|
Commentaar van de schrijver:
|
Categorie: Drama / Roman
Geschatte leestijd: ca. 2 minuten
|
|
Geleund tegen het aanrecht stond Kim te wachten op het afslaan van de waterkoker. Ze neuriede de ballad mee, die uit de kleine radio tegenover haar klonk, waarbij de betekenis van de woorden een gevoelige snaar in haar wist te raken.
Ze zuchtte weemoedig en nadat het bekende tikje aangaf dat het water had gekookt, maakte ze in gedachten verzonken een mok thee voor zichzelf klaar.
Toen liep ze door naar de kamer, waar ze werd begroet door het zachte zoemgeluid van haar computer. Even bleef ze staan voor de grote spiegel boven de haard, waarvoor een waxinelichtje flikkerde in de luchtstroom die ze had veroorzaakt. Een fijnbesneden gezicht keek haar aan en ze dwong zichzelf om haar ogen zo te zien als ze gewoonlijk stonden, sprankelend en helder, en het trekken van haar ene oog te negeren. Dat gebeurde altijd als ze moe was. En moe was ze; dat wat er gisteren was gebeurd en de slapeloze nacht daarna had haar tol geëist. Ze glimlachte naar zichzelf, nog steeds niet gewend aan het moderne korte kapsel, waar ze eind vorige week voor had gekozen. Maar het stond haar goed, dat hadden haar collega's haar verzekerd. En ze wilde niet altijd twijfelen aan hun oprechtheid. Haar blik verstarde en een verbeten trek kwam op haar gezicht toen ze zichzelf toesprak. Die achterdocht was een nare trek waar ze echt eens aan moest gaan werken.
Ze zette de mok thee neer en glipte op de stoel, de handen in de aanslag boven het toetsenbord. Een vluchtige blik op de klok boven haar aan de muur vertelde haar dat het tijd was om even te chatten.
Ze typte: "Ken je dat lied van Bryan Adams dat ik net op de radio hoorde: Inside out?"
Ze moest wachten.
Zijn reactie kwam even later: "Nu wel, ik luister er net naar, hoezo?"
Ze glimlachte. YouTube en Google waren echt heel erg praktische uitvindingen.
"I want to know you inside out."
"Oké... dus... vraag maar."
Hij durfde. Oké, daar kwam de eerste vraag: "De grootste leugen die je ooit hebt verteld."
"Zucht, waarom had ik zo'n vermoeden dat dit moeilijk zou gaan worden..."
Had ze hem afgeschrikt?
"Ik ga hier even over nadenken. Ondertussen heb ik ook één voor jou: Wat was jouw donkerste uur?"
Ze slikte. Wat een ongelukkige timing voor dit soort spelletjes, verweet ze zichzelf. Want het dwong haar zich met een ongemakkelijk onderwerp bezig te houden. Was het antwoord te vinden in wat er gisteren op de klantenservice was gebeurd? Toen ze dacht dat haar laatste uur geslagen had?
|
Gepost op 16-01-2010 om 10:53 uur |
204 keer gelezen |
|
Alle verhalen in deze serie (Micha68) Alle verhalen van deze schrijver (Gabriëlle)
Ik snap wat je bedoelt. Als je iets spannend wilt maken, moet je natuurlijk niet iets beschrijven alsof het al gebeurd is. Toch klopt het hier ergens wel om het zo te doen. Want terwijl ze aan het chatten is, denkt ze aan de gebeurtenis terug en voor haar is het natuurlijk ook een nare droom. Dus als het zo overkomt, dan heb ik mijn werk eigenlijk goed gedaan, of niet?
Dank je voor je feedback! Ik leer hiervan!
O ja, ik ga die woorden die je noemde nakijken. wv
|
Gepost op 05-02-2010 Om 09:40 |
Door: Gabriëlle |
Nou, het woord voorfront bestaat inderdaad niet. Gek, hoor, gebruik ik vaak, alleen niet in de aanduiding van de uitsteeksels aan de voorkant van vrouwen, hahahaha.
Retourneren is misschien inderdaad iets over de top, maar wat dacht je van restitueren, dat is ook mooi, toch.
|
Gepost op 05-02-2010 Om 09:50 |
Door: EsQuizzy |
Je hebt je werk goed gedaan, hoor!
Maar zou het misschien nog sterker overkomen als je het als flashback doet in plaats van een "ze zit met grote mok lekkers aan de computer te chatten en haalt terwijl haar chatpartner zit te wachten de hele scène op het werk terug".
Misschien val je dan vreemd van de vorige in deze post, maar aan het eind kan ze dan ineens weer terug zijn (uit haar herinnering, de flashback) ontwaken en gewoon nog aan de computer zitten.
Leuker voor de lezer, denk ik. Maar dat is hoe ik zoiets waarschijnlijk zou doen en dat is nou juist het leuke: iedereen op zijne (of hare) wijs!
|
Gepost op 05-02-2010 Om 09:51 |
Dat(iedereen op zijne (of hare) wijs!) betekent niet dat iets niet beter kan, of dat wat je schrijft niet zo goed over kan komen op de lezer. Als schrijver heb je niet het voordeel van de lezer, die leest zonder de informatie die de schrijver al heeft. Ik ga er naar kijken. Als ik er iets mee heb gedaan, hoor je het hoor.
|
Gepost op 06-02-2010 Om 13:31 |
Nou je het zegt, ik kan natuurlijk voor de verandering ook gewoon zeggen wat ik bedoel.
|
Gepost op 06-02-2010 Om 13:32 |
Door: Levanda |
Eerlijk gezegd vind ik retourneren makkelijker dan restitueren. Ondanks mijn Latijn-achtergrond
Ik denk trouwens dat er meer mensen met mij zijn, omdat retourneren lijkt op het Engelse "to return", en ik vermoed dat de meeste mensen eerder naar het Engels grijpen dan naar het Latijn
|
Gepost op 05-02-2010 Om 15:15 |
Restitueren was eigenlijk een grapje van mij en ik denk dat Christiaan daar ook zo op reageert. Sorry als ik je nu in verwarring heb gebracht, dat was niet mijn bedoeling. Ik ga het woord natuurlijk niet echt gebruiken.(hartjessmiley)
|
Gepost op 06-02-2010 Om 13:34 |
Door: EsQuizzy |
|
Gepost op 05-02-2010 Om 21:59 |
O ik geloof dat ik degene ben die nu in verwarring is gebracht. Bah jullie zijn niet leuk, hahahahaha.
|
Gepost op 06-02-2010 Om 13:36 |
Door: EsQuizzy |
Je begreep me goed om 13:34, Gabriëlle. ;)
=D
|
Gepost op 06-02-2010 Om 14:39 |
Door: EsQuizzy |
...Kwam "retourner" trouwens niet uit het Frans?
|
Gepost op 06-02-2010 Om 14:41 |
Door: Levanda |
Vastwel, maar dat maakt toch niet uit? Het lijkt toch nog steeds op het Engels? En ik denk dat ook Frans dichterbij ligt dan latijn
|
Gepost op 06-02-2010 Om 16:30 |
Door: EsQuizzy |
Tja, je hebt gelijk, Levanda.
En het Frans komt ook weer van het Latijn, wat weer een goed argument zou zijn om tòch maar "restitueren" te gebruiken, Gabriëlle!
Zo komen we er wel uit.
|
Gepost op 06-02-2010 Om 17:47 |
Nu durf ik mijn woord dat door jullie aan de ene kant verguist en dan weer gekoesterd wordt bijna niet meer te vervangen. Wat een dilemma wat een dilema, zucht. Ik moet mij bezinnen op iets spitsvondigs, maar wel helder begrijpelijk is. Heb nu maar medelijden met mijn poging om het jullie naar de zin te maken. Ik ga broeden. En post 16 is ook al zo een moeilijke kluif voor mij. Wat is schrijven toch een eenzame zware taak. Ik geniet er elke dag van! (grijnssmiley)
bloempje
|
Gepost op 07-02-2010 Om 13:34 |
Door: Tara |
Deze conversatie is erg grappig voor mij als buitenstaander van dit gesprek. Dat jullie het even weten, .
Jullie maken mijn dag weer goed, .
|
Gepost op 06-02-2010 Om 21:34 |
Door: Gabriëlle |
Nu durf ik mijn woord dat door jullie aan de ene kant verguist en dan weer gekoesterd wordt bijna niet meer te vervangen. Wat een dilemma wat een dilema, zucht. Ik moet mij bezinnen op iets spitsvondigs, dat dan ook nog helder begrijpelijk is. Heb nu maar medelijden met mijn poging om het jullie naar de zin te maken. Ik ga broeden. En post 16 is ook al zo een moeilijke kluif voor mij. Wat is schrijven toch een eenzame zware taak. Ik geniet er elke dag van! (grijnssmiley)
bloempje
|
Gepost op 07-02-2010 Om 13:36 |
Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van
de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden
teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt
worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de
auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van
het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur)
stappen ondernomen worden.
|
|
|