 |
| ||||
|
Carlo kwam die dag niet aan de deur en ze was er blij om, omdat ze wist dat ze zich niet goed kon houden. Was dit de man die op zondag met haar mee was gegaan naar de kerk en geraakt was door de prediking? Natuurlijk wist ze dat ze zelf ook niet volmaakt was. Jezus had ze aangenomen als een reddingsboei en haar leven was niet zoals ze zelf zou willen, nu ze zichzelf toestond om zich christen te noemen. Maar dit was toch wel iets anders. Hij onthield een moeder de omgang met haar eigen vlees en bloed en deed het voorkomen dat ze dood was! De volgende dag moest ze zichzelf dwingen om Linda niet uit te horen over haar moeder. Maar ze bedacht dat het kind het al moeilijk genoeg had en ze wilde geen zout in de open wond strooien. Wel bedacht ze een list om aan de gewenste foto te komen. Ze had het zichzelf als doel gesteld dat tegen de tijd dat Sonja haar weer benaderde, ze haar het goede nieuws kon vertellen. Woensdagmiddag zat ze met een oud fotoboek van Sanne op de bank en het duurde niet lang of het had de aandacht van de meisjes. Ze grinnikten om de foto's van de kleine Sanne en Linda vroeg of de man op de foto's haar vader was. Sanne begon bij elke foto te vertellen wat er die dag voor bijzonders was geweest en Lianne merkte dat Linda het moeilijk vond om antwoord te geven op de spontane vragen van Sanne. Zoals gezegd vroeg Lianne haar niets, behalve of ze ook wel eens met haar vader foto's bekeek. "Mijn vader wil dat niet," zei ze sip. "Heb je ook zo een fotoboek?" vroeg Sanne, die merkte dat het meisje het moeilijk vond. "Ja, ze liggen hoog op de kast. Ik zou ze willen bekijken, maar papa wil de foto's van mama niet zien. Hij zei dat hij ze dan zou weggooien en dat hij daar later spijt van zou krijgen, omdat hij dan ook de foto's van zijn kleine meisje zou moeten missen." Lianne hoorde het hem in gedachten zeggen. Een wijs besluit, vond ze zelf, hoewel ze de situatie niet helemaal kon begrijpen. Wat deed een man besluiten om zijn vrouw te verlaten en haar met niets achter te laten? Toch was haarzelf precies hetzelfde overkomen. Piet was geboren voor het vrije leven, het huwelijk had hem te veel ingeperkt, had hij op een morgen tegen haar gezegd. Lianne had gehoopt dat de geboorte van hun dochter hem op andere ideeën zou brengen. Maar uiteindelijk had hij die verantwoordelijkheid niet aangekund en was hij, met zijn hang naar avontuur, begonnen met gokken. Zij was het natuurlijk pas te weten gekomen, op het moment dat hij zijn schulden niet langer geheim kon houden. Zij had ze betaald, van het geld dat niet eerder al verdwenen was. Hij beloofde er mee te stoppen en gek genoeg geloofde ze het hem in het begin ook wel. Later ging ze door met hem geld geven omdat ze hem gewoon niet wilde verliezen. Uiteindelijk was zijn vrijheid belangrijker gebleken dan zijn vrouw of zijn dochter. Dit gebeurde op het moment dat Lianne zei dat ze het niet meer op kon brengen. Hij had haar achtergelaten met de schulden. Het zou nog zeker twee jaar duren voordat alles was afbetaald. Maar Sonja was nog veel meer kwijtgeraakt. Zelfs haar dochter was haar afgenomen. Lianne wist dat zij in Sonja's plaats gek was geworden van verdriet. Ze had zo met de arme vrouw te doen. Dus de fotoboeken lagen hoog op de kast. Zou ze durven om er een kijkje in te nemen? Had ze dat recht? |
|||||
|
|
|||||
|
|||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||