Amerika School Door: Tara Commentaar van de schrijver: Ja, die arme Tara. Sorry, alle Amerikanen die dit lezen. (dat zullen er veel zijn) No offence. Categorie: Diversen Geschatte leestijd: ca. 2 minuten
'Je bent te laat!' Tara keek de man geschrokken aan. De klas grinnikte zachtjes op de achtergrond. Dat klonk niet als een leuke, hechte groep dacht Tara. De moed zonk haar in de schoenen. 'Ik kon de weg niet vinden, meneer. Ik ben nieuw op school.' 'Al was je honderd keer nieuw, je hoort op tijd in de les te zijn. Schrijf hoofdstuk 1 in je boek maar drie keer over. En ga onmiddellijk zitten.' Met uitgestrekte vinger wees de man naar een kruk aan een tafel die vol zat met vier langharige, in zwart leer gehulde meisjes met piercings in neus, wenkbrauw en mondhoek. Tara liet zich op de aangewezen kruk zakken. De les ging heel langzaam voorbij. Niemand sprak Tara aan. Dat ging de hele dag zo door, haar meegebrachte boterhammen at ze op in het toilet. Toen ze namelijk de kantine binnenkwam waren de stoelen bijna allemaal bezet. Ze wilde gaan zitten aan een tafeltje toen een ander meisje eraan kwam en haar simpelweg aan de kant schoof, ging zitten en aan het kletsen sloeg. Tara was zo verbaasd dat ze even stokstijf bleef staan, waarna ze de kantine verliet en haar lunch nuttigde in de dameswc. Na de pauze had ze nog twee uur les: Engelse literatuur en wereldgeschiedenis. Die lessen werden allebei gegeven door Miss Gordon, een vriendelijke maar strenge lerares van een jaar of dertig. Ze droeg een ouderwets mantelpak en een bril, haar mooie lichtbruine haar was in een wrong opgestoken. Tara mocht haar wel, maar de rest van de klas begon te kreunen toen ze het lokaal binnenkwam. Engelse literatuur was niet te volgen, het Engels ging te snel voor haar en de lerares ging er van uit dat ze allerlei boeken had gelezen die ze nog nooit had gezien en zelfs niet van naam kende. Wereldgeschiedenis was veel leuker, ze kon zelfs antwoord geven op de vraag in welk jaar Francisco Pizarro het Incarijk in Peru had veroverd, namelijk in 1530. Na de les liep ze naar haar kluisje en haalde haar jas op. Buiten kostte het haar zoveel tijd om de juiste bus te vinden dat die bijna wegreed zonder haar. Thuis liet ze zich op haar bed vallen met een zoet romannetje. Het eten verliep in stilzwijgen en na het Bijbellezen vertrok Tara weer naar boven. Ze startte haar laptop op en surfde wat op internet. Ze vond nog meer info over de Amish. Geďnteresseerd las ze dat de sekte leefde alsof ze honderd jaar terug in de tijd waren. Hoewel er ook groeperingen waren die meer moderniteiten hadden, zoals telefoons, auto's en elektriciteit. Sommige dingen kwamen nogal hypocriet op haar over. Ze zou eens naar hen toegaan om te kijken hoe zo'n gemeenschap eruit zag, nam ze zich voor. Hoe snel dat zou zijn, wist ze nog niet...
Gepost op 14-09-2009 om 16:15 uur 272 keer gelezen

Alle verhalen in deze serie (Amerika)
Alle verhalen van deze schrijver (Tara)

Door: Tara

Hey Levanda. Voor de tweede keer mijn reactie. Goed: ik zei dat ik het niet met je eens was wat betreft de leraar. Jij kent vast ook wel leraren die zo streng zijn dat je niet naar binnen mag als je te laat bent. Oké, deze man is misschin ietwat overdreven maar ik vind het niet onrelistisch. Bovendien: het is gewoon grappig, toch? Fijn trouwens dat je mijn verhalen leest. CU tomorrow!

Gepost op 15-09-2009 Om 20:25

Door: Tara

Onrealistisch.

Gepost op 15-09-2009 Om 20:26

Door: EsQuizzy

Ik vind de leraar niet onrealistisch. Ik heb eens (bijna) hetzelfde meegemaakt. Het is wel heel naar wat Tara allemaal meemaakt, op haar eerste dag nog wel. Als ik iets onrealistisch zou vinden, is het dat er niemand naar haar toe komt. Doorgaans ben je als nieuwkomende buitenlander heel erg interessant. Ik zou me eerder voor kunnen stellen dat ze door de meisjes heeeeeeel kritisch bekeken wordt, maar dat ze contact zoeken om haar uit te horen. Van de jongens zou ik me kunnen indenken dat ze juist geďnteresseerd zijn in Tara (vandaar het gevoel van bedreiging, concurrentie, aan de kant van de meisjes. Zou ik doen. maar zoals je het nu doet, kan het ook. Verder maar weer, Tara. Je maakt heel duidelijk dat de Tara in het verhaal het erg moeilijk vindt allemaal, en volgens mij is dat je bedoeling.

Gepost op 15-09-2009 Om 21:30

Door: inem

Hm, 3 keer een hoofstuk overschrijven, moesten wij vroeger ook wel eens, in groep 8. Of klas 1.

Gepost op 16-09-2009 Om 21:24

Door: Tara

Heey, een beetje late reactie, maar ik heb persoonlijke ervaring met mensen in het buitenland die niet naar je toekomen. Ik heb een week op Frankrijk op school gezeten, niemand kwman naar me toe. Ze praten óver me maar niet tégen me. Ik vind het dus niet onrealistisch, Tara komt ook best wel stug over, dus niet aantrekkelijk om mee te kletsen. Is nu alle onrealisme uit de post gedebatteerd?

Gepost op 16-10-2009 Om 10:50

Door: Tara

En praten is dus praatten, het is verleden tijd.

Gepost op 16-10-2009 Om 10:51

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.