Amerika De druppel Door: Tara Commentaar van de schrijver: Ja, het wordt nog erger. Arme, arme Tara... Let op de US in een van de laatste regels. Amerikanen noemen hun land namelijk United States en geen America. Ze neemt die gewoonte dus over. Categorie: Diversen Geschatte leestijd: ca. 2 minuten
Tara zat nu al twee weken op school, maar er was weinig veranderd. De weg raakte ze niet meer kwijt en de ergste leraar had ze leren mijden. Dat waren de meest opvallende verbeteringen. Haar klas negeerde haar echter stelselmatig en zelf was ze niet dapper genoeg iemand uit een andere groep aan te spreken. De groepenverdeling was hier veel erger dan in Nederland, in films was het slechts ietwat overtrokken. Er waren de sportievelingen, meestal jongens, die verkering hadden met de cheerleaders. De coole gozers die uitgingen met de drama-queens en de nerds die hand in hand liepen met de toekomstige zakenvrouwen. Deze verdeling was het handigste, want drama-queens waren te druk met het uit het hoofd leren van rollen om tijd te hebben voor de wedstrijden van sportievelingen en coole gozers waren te lui om met hun business-woman mee te gaan op stage-jacht. Tara hoorde bij geen van deze groeperingen, zij was ingedeeld bij de buitenbeentjes. Dit betekende dat ze alleen zat in het lokaal, alleen at in de kantine in het hoekje bij de deur, zodat het al meerdere keren was voorgekomen dat haar dienblad van tafel vloog, en alleen in de bus zat. Tara voelde zich diep ongelukkig, ze las alle romannetjes die zich door het hele duis hadden verzameld. Vooral Barbara Cartland was ruim vertegenwoordigd. Uiteindelijk kende ze een heel arsenaal van Engelse koosnaampjes en beschrijvingen van het prachtige uiterlijk van de beeldschone, blonde, blauw-ogige, tengere, naïeve en onschuldige heldin. Ze huilde zich geregeld in slaap en martelde zichzelf door te denken aan hoe haar leven was geweest als ze in Nederland was gebleven. Het was een dag voor de vakantie dat haar ouders haar naar de woonkamer riepen. Haar vader zei met een ernstig gezicht: 'Tara, je moeder gaat in de vakantie terug naar Nederland voor twee weken om je broer te bezoeken. Ik blijf hier.' Het leek erop dat ze zich al hadden voorbereid op een uitbarsting, want toen Tara explodeerde en hen van alles naar het hoofd slingerde, bleven ze kalm zitten. Dat ergerde haar nog meer, zodat ze naar boven rende en voor de zoveelste keer haar kussen nat huilde. Hoe durfden ze zoiets te bedenken? Ze wisten toch wat voor een hekel ze aan de US had? Ze kon niemand vertrouwen! Iedereen liet haar in de steek. Zelfs Rutger. Ze had nog steeds niets van hem gehoord...
Gepost op 16-10-2009 om 11:53 uur 143 keer gelezen

Alle verhalen in deze serie (Amerika)
Alle verhalen van deze schrijver (Tara)

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.