Het portiek 2. Piet Door: Gabriëlle Commentaar van de schrijver: Categorie: Drama / Roman Geschatte leestijd: ca. 2 minuten
Om vijf voor vijf die middag werd er aangebeld en toen Lianne de deur opende, viel haar oog op Linda's vader, die zijn werkkleding verruild had voor een spijkerbroek met een sportieve polo. Eerder die middag aan tafel had Lianne Linda onopvallend uitgehoord, en aangezien het meisje niet verlegen was, was ze het één en ander over hen te weet gekomen. Linda was een jaar jonger dan Sanne, acht. Dit kwam omdat Sanne vorig jaar was blijven zitten. Nu woonden Linda en haar vader nog in een andere stad, maar ze zouden binnenkort gaan verhuizen naar deze wijk. Haar vader was nu bezig om een geschikt huis te vinden. Dat was de reden dat Linda dit jaar was ingestroomd op de school van Sanne. Linda's moeder had hen twee jaar geleden in de steek gelaten, vertelde het meisje en Lianne kon zien dat Linda het daar nog steeds erg moeilijk mee had. Ze kon dit maar al te goed begrijpen. Piet, de vader van Sanne had ook zijn gezin een paar jaar geleden de rug toegekeerd. Sanne had het daar heel moeilijk mee gehad en ook nu miste ze haar vader. Het was met gemengde gevoelens dat Lianne de deur voor hem had opengedaan. Ze zou alleen medeleven moeten ervaren, maar iets in haar zei haar dat hij misschien wel verdiend had dat zijn vrouw bij hem was weggegaan. Waarschijnlijk had dit alles te maken met het incident van eerder op de middag en het was dan ook geen wonder dat er een ongemakkelijke stilte tussen hen viel. Beiden voelden ze er niets voor om een gezellig praatje te maken. “Ik zal ze even roepen,” zei Lianne, maar vroeg de man niet binnen. Ze was inmiddels bedaard, maar dat betekende niet dat ze hem ook gelijk aardig moest gaan vinden. Linda liet haar vader zien wat ze had geknutseld. “Prachtig schat.” Ze maakte aanstalten om weg te gaan, maar hij riep zijn dochter terug. “Zeg eens netjes gedag.” “Bedankt voor het spelen. Dag,” zei het meisje en Lianne glimlachte naar haar. "Kom nog maar eens terug als je wilt," zei ze gastvrij tegen het kind, dat nu verlegen glimlachte. Hij deed een stap in Liannes richting en keek haar aan alsof hij iets moeilijks moest doen. “Het spijt me van je auto,” zei hij uiteindelijk en glimlachte even een verontschuldigend lachje. Zijn woorden hadden onoprecht geklonken en blijkbaar vond hij het nodig haar nog eens uit te lachen. Ze gaf hem een blik die hij naar waarde wist te schatten, want hij draaide zich om en liep de trap van het portiek af zonder nog iets tegen haar te zeggen.
Gepost op 17-08-2009 om 09:02 uur 213 keer gelezen

Alle verhalen in deze serie (Het portiek)
Alle verhalen van deze schrijver (Gabriëlle)

Door: inem

Zo, hij bied wel zn verontschuldiging aan... Wat goed van hem. Denk Lianne echt dat hij haar uitlacht?

Gepost op 21-08-2009 Om 19:59

Door: Gabriëlle

Soms kun je zo bevooroordeeld zijn dat je de dingen verkeerd opvat. Als ze blanco tegenover hem had gestaan, zou ze de verontschuldiging wel als oprecht opvatten. Er komt nog een post waarin Lianne daar erg veel blijk van geeft. Dit is ook een slechte eigenschap van mij, geef ik toe. Ik heb in dit verhaal wel erg veel ingelegd, ben ik bang. Maar het is wel eens leuk om kritisch naar je eigen denken te kijken, door een verhaal te schrijven. Wie zei ook al weer dat schrijven therapeutisch is?

Gepost op 22-08-2009 Om 12:13

Door: EsQuizzy

Je doet hier het tegenovergestelde van wat ik in Kd doe: je geeft een enorme hoeveelheid informatie binnen één post. Heel goed van je dat je heel ver hebt doorgedacht over de achtergronden van de personen hier. Wel een pittige post. Ik moet eerlijk bekennen dat dit *voor mij* niet werkt omdat ik vastloop in de enorm gedetailleerde beschrijving die over allemaal namen, geschiedenissen en relaties gaat die voor mij nog geen enkel beeld vormen. Ik ben in die beschrijving helemaal kwijt wie nou wie is, wat er met wie gebeurd is, wie wat zegt, wie nou wiens dochter is... en naar wie het herhaaldelijke "haar" verwijst in de verschillende zinnen. Let nog even op "verdwene" (daar is een letter verdwenen) en "verdient had" (t=d). Ook verbaas ik me over je gebruik van het woordje "ze". Ik dacht dat je "zij" prefereerde? Zou ik in ieder gevoel doen bij "aangezien zij beiden er niets voor voelden..." >>

Gepost op 31-08-2009 Om 17:05

Door: EsQuizzy

(Daar ging iets fout...?) >> Wat ik erg sterk vind is het laatste stukje: je krijgt direct medelijden met de man die zijn verontschuldigingen aanbiedt.

Gepost op 31-08-2009 Om 17:08

Door: EsQuizzy

Ik hoop dat je het niet erg vindt als ik mijn gedachten (tussen haakjes) bij een stukje van je tekst plaats. Misschien maakt dat iets duidelijker waar ik (nog) vastloop. Waarschijnlijk ben ik de enige, maar toch... Komt ’ie. »

Gepost op 02-09-2009 Om 10:48

Door: EsQuizzy

« Die middag werd er om vijf voor vijf aangebeld en toen ze open deed, stond Linda’s vader voor de deur. (Die "ze" lijkt naar Linda te verwijzen, dus Linda deed open?) Hij had zijn werkkleding verruild voor een spijkerbroek met een sportieve polo. Eerder die middag aan tafel had Lianne het meisje (is Linda, duidelijk.) uitgehoord, en aangezien het meisje (zou ik "Linda" doen, voorkom herhaling.) niet verlegen was, was ze (lijkt Lianne?) het één en ander over hen (Linda en... haar vader?) te weet gekomen. Linda was een jaar jonger dan haar dochter (...dus Linda heeft een dochter en die is een jaar ouder dan Linda? Naar wie verwijst die "haar"???), acht, omdat Sanne vorig jaar was blijven zitten. (verwarring compleet.) Nu woonden ze (wie?) nog in een andere stad, maar ze zouden binnenkort gaan verhuizen naar deze wijk. Haar vader (die van Linda?) was nu bezig om een geschikt huis te vinden. »

Gepost op 02-09-2009 Om 10:52

Door: EsQuizzy

« Die herhaaldelijke nachtmerries krijg ik van de schijnbare samenstelling van dat gezin... Het doet me denken aan het gezin van Khany, de Vineaanse uit Roger Leloups science-fiction stripverhaal "De drie zonnen van Vinea" uit de Yoko Tsuno-serie: vaders brein en bewustzijn in een geheugenmodule, die via een robot contact kan hebben met zijn gezin, de moeder (Sinda) even oud als één van hun dochters (Khany, begin twintig), die een tweelingzusje heeft dat een jaar of vijf is (Poky). Dat allemaal vanwege de geschiedenis van hun volk. Wordt in de serie uitgelegd. Maar... Als iemand jouw post bij de eerste keer lezen snapt, vind ik hem of haar een hele Piet of Pieternel. Wees heel voorzichtig met verwijzende woordjes als"haar", "ze", "hen" etc.: zorg er altijd voor dat die maar op één ding of persoon van toepassing kunnen zijn... Want wat ik (foutief maar schijnbaar correct) begrijp, bedóél je helemaal niet... »

Gepost op 02-09-2009 Om 11:04

Door: EsQuizzy

« Ik hoop dat dit verheldert waarom ik in deze post vastloop...

Gepost op 02-09-2009 Om 11:05

Door: Gabriëlle

Nou, ik heb het helemaal bijgeschaafd. Ik hoop dat alle onduidelijke verwijzingen eruit gehaald zijn. Zo niet,

Gepost op 02-09-2009 Om 15:47

Door: EsQuizzy

Knap opgelost.

Gepost op 02-09-2009 Om 16:09

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.