Keiharde dromen 138 Excuses Door: EsQuizzy Commentaar van de schrijver: Categorie: Drama / Roman Geschatte leestijd: ca. 3 minuten
„Tot morgen, hè?” zwaaide Amber. „Tot morgen!” antwoordde Tim, terwijl hij met een zwaai zijn been over zijn fiets sloeg — nog net op tijd om een ongelukkige botsing met de houten schutting te vermijden. Door het smalle gangetje ging het, tussen de huizen door. Toen draaide hij de straat weer op en zette wat extra kracht op de pedalen. Zijn moeder zou zich wel afvragen waar hij bleef. Dom van me om mijn mobiel te vergeten, dacht hij voor de zoveelste keer. Hij zag het apparaatje voor zich zoals het ongetwijfeld nog steeds op zijn bed lag sinds Amber en hij hun korte gesprek beëindigd hadden. Hij had zich blijkbaar iets te veel gehaast om bij haar langs te gaan. Opnieuw had hij haar zijn excuses aangeboden voor de kromme manier waarop hij naar het welzijn van haar huisdier had gevraagd, in de auto. Amber had zijn verontschuldiging blozend met een licht schouderophalen aangenomen en een verlegen glimlachje laten zien. Wat had Amber een ander karaktertje dan Gabriëlle! De indruk die hij de vorige dag van de beide meisjes had gekregen, was dat ze qua persoonlijkheid erg op elkaar leken. Maar Ambers stilte had een lieve, peinzende uitstraling in tegenstelling tot Gabriëlles oppervlakkig blijkende kalmte, waaruit zó onverwacht een felle uithaal kon schieten… Hij glimlachte eens wrang, en dacht terug aan een pijnlijke situatie niet zo heel lang geleden, in zijn vorige woonplaats… Ze hadden nèt twee weken verkering gehad: Marina en hij. Hij vond haar geweldig, en zij hem, dus dat was een redelijk snelle start geweest. Misschien te snel, had hij zich afgevraagd. Daar wilde hij nu met haar over praten. Ze keek hem rustig afwachtend aan, terwijl hij haar in zich opnam. In haar strakke, witte shirt en donkere jeans zag ze er adembenemend uit, en hij was er trots op dat zij bij hem wilde horen. Maar iets rustiger aan mocht wel van hem. Hij kon er niets aan doen dat zijn lichaam reageerde op haar stevige knuffels, en sinds het moment dat zij dat gevoeld had (waarbij hij zich voor die lichaamsreactie geschaamd had), had hij de indruk dat zij erop aanstuurde om met hem naar bed te gaan. Haar aanrakingen waren intiemer geworden; haar kussen intenser. Aan de ene kant was dat opwindend, maar aan de andere kant moest hij toegeven dat haar liefkozingen bij hem een soort van remmechanisme in werking stelden. Misschien had dat laatste met zijn opvoeding te maken gehad. Hij wist het niet precies. Wat hij inmiddels wèl begrepen had, was dat hij een held in onhandige uitspraken was. Nadat hij Marina gloedvol verteld had dat hij haar geweldig vond, maar dat hij het liever iets kalmer aan deed — elkaar eerst beter leren kennen en zo, en bouwen aan hun vriendschap — had zij een fronsende uitdrukking op haar gezicht gehad. Ze had hem echter wel laten praten zonder hem in de rede te vallen. Misschien was dat wel jammer geweest, want hij had zich verplicht gevoeld meer uitleg te geven. Daarbij had hij aan willen geven dat zijn voorstel om rustiger aan te doen in geen geval betekende dat hij zich niet tot haar aangetrokken zou voelen. Op dat moment had hij geleerd dat je in communicatie met betrekking tot relaties beter géén dubbele negatief kunt toepassen. Hij kon zijn eigen woorden nog letterlijk citeren: „Het is niet, dat je niet móói bent, maar…” — en verder was hij niet gekomen. Ze was diep geschokt: hij had gezegd dat zij niet móói was! Hoe kòn hij!?! Wanhopige uitleg van zijn kant, dat hij haar juist héél mooi vond en dat dàt nou juist níét het probleem was, had niet mogen baten. Blijkbaar was haar taalgevoel niet in staat te verwerken dat een dubbele ontkenning juist een bevestiging inhoudt. Het kon ook zo zijn, dat haar taalgevoel in de onbedoelde verwonding van haar overige gevoelens was meegesleurd. Zij had hem horen zeggen dat hij haar niet mooi vond, en daarmee was voor haar de kous af — en had hij hem op zijn kop gekregen.
Gepost op 04-05-2009 om 12:56 uur 315 keer gelezen

Alle verhalen in deze serie (Keiharde dromen)
Alle verhalen van deze schrijver (EsQuizzy)

Door: Gabriëlle

Leuke beeldspraak, dat met die kous! Ik zou het hebben over een steegje, in plaats van een gangetje tussen twee huizen. En mij in plaats van me, maar dat kan natuurlijk allemaal. Vrijheid, blijheid. Wat een kluns op relationeel gebied, die Tim! Wat een herkenning Maar wat goed van hem om Amber zijn excuses aan te bieden! Ik maak hieruit op dat hij een oogje heeft op G., hoewel jij dat er natuurlijk niet uithaalt. Ik had laatst ook zo een stomme uitspraak. Dagen van slag geweest en nadat ik eindelijk de stoute schoenen had aangetrokken, wist de persoon in kwestie helemaal niet waar het over ging!!!!

Gepost op 04-05-2009 Om 16:33

Tja... Vrijheid, blijheid: ‘mij’ krijgt meer nadruk dan ‘me’. Helemaal vrijheid is er dus niet, want er is wel degelijk een ‘betekenisverschil’ in gevoelswaarde. Bijna niemand denkt: Ik heb mij bezeerd. De meeste mensen denken: Ik heb me bezeerd. Ook in schrijftaal is dat verschil duidelijk waarneembaar. Ik gebruik allebei de vormen, en altijd met reden. Kluns: helemaal mee eens. =) Herkenning: idem. De conclusie die je trekt: inderdaad, waar maak je dat uit op, dan??? =D Stomme uitspraak - excuus - waar heb je het over: bekend... =) Wat betreft dit citaat van Tim zal ik eerlijk en open zijn: dit is een stukje eigen beleving, en al was de oorspronkelijke uitspraak in het Engels, het waarneembare effect was vergelijkbaar. Deze scène is dus ook als waarschuwing bedoeld... =D

Gepost op 04-05-2009 Om 16:57

Door: EsQuizzy

Trouwens, ik zou Kd·127 aandragen als ik een boom zou willen opzetten over de vraag of Tim gevoelens heeft voor Gabriëlle.

Gepost op 04-05-2009 Om 21:40

Door: Tines

Het is mij niet helemaal duidelijk wanneer hij zijn mobiel is vergeten... Want wanneer heeft hij hiervoor een kort gesprek met Amber gehad? Dat was blijkbaar bij hem thuis, dus heeft ze hem gebeld? Misschien ben ik iets vergeten wat in een paar posts terug is geschreven, maar het komt nu wat onlogisch over... Maar jee... Zijn wij vrouwen echt zo onbegrijpend? Dit is wel hard, zeg! Arme Tim (en jij! )... En nu heeft hij weer twee exemplaren waar hij mee klunst... (Ik vind dat het een werkwoord moet kunnen zijn, dus ) Leuk dat hij Gabriëlle en Amber zo met elkaar vergelijkt, maar zo trek je stiekem Amber er ook bij en kan hij zowel Gabriëlle als Amber leuk vinden! Ik zal eerst Kd 127 nog eens lezen dan...

Gepost op 05-05-2009 Om 14:16

Er is maar één moment waarop hij zijn mobiel thuis vergeten kan zijn na een gesprek tussen hem en Amber, voordat hij naar haar toe gaat. =) Ik geef alle informatie die je nodig hebt om in één keer goed te raden. Dus zo onlogisch is het niet. =)

Gepost op 05-05-2009 Om 14:44

Door: EsQuizzy

Maar het feit dat hij zijn mobiel vergeten is, bewijst iets anders. Weet je misschien ook wat dàt is?

Gepost op 05-05-2009 Om 17:31

Door: inem

EsQ please, verder! Ik ben zo benieuwd hoe het nu verder gaat... Ben op een één of andere manier benieuwd hoe het met Gabrielle gaat

Gepost op 05-05-2009 Om 17:49

Je enthousiasme werkt aanstekelijk, inem! =)

Gepost op 05-05-2009 Om 19:55

Door: Tines

Ik heb even gezocht, maar ik kan niet vinden wanneer zijn laatste gesprek met Amber was daarvoor... Maar bewijst het feit dat hij zijn mobiel is vergeten dan dat hij met zijn gedachten ergens anders was? Bij Gabriëlle bijvoorbeeld?

Gepost op 05-05-2009 Om 22:19

Ik heb nooit gezegd dat zijn gesprek met Amber in het verhaal verder naar voren komt. Een tijdje terug verwees Tim naar een gesprek dat niet uitgebreid verteld was, en dat pikte je feilloos op. Wat vind je hier dan moeilijk aan? Dit is net zoiets... =) En het feit dat hij zijn mobiel niet bij zich heeft, zegt iets over Gabriëlles redenering in de vorige post. =)

Gepost op 05-05-2009 Om 22:37

Door: EsQuizzy

Pas je trouwens op voor ‘tunnel vision’?

Gepost op 05-05-2009 Om 22:43

Door: Tines

Jep! Wilde ik er nog bij zetten, maar ik kon niet op het woord komen... Pff, ik denk dat het vermoeidheid is ofzo... Of het wordt allemaal wat teveel, want ik ben ook het hele gevoel voor tijd kwijt nu. Voor mijn gevoel is dat gedoe met Rosa tot nu al ongeveer een week lang bezig, terwijl dat denk ik niet zo is...

Gepost op 05-05-2009 Om 22:56

Nee, dat was gisteren, nu ongeveer 24 uur geleden. =D

Gepost op 05-05-2009 Om 23:03

Door: inem

Gepost op 05-05-2009 Om 23:24

Door: EsQuizzy

Tja, het hele verhaal omspant nu net iets meer dan een week: van maandagavond laat tot het begin van de dinsdagavond in de erop volgende week. En het verhaal loopt al bijna anderhalf jaar. Dus...

Gepost op 06-05-2009 Om 11:04

Door: Gabriëlle

Dus...

Gepost op 07-05-2009 Om 08:26

Door: inem

dus......

Gepost op 07-05-2009 Om 09:48

Door: EsQuizzy

...Dus?

Gepost op 07-05-2009 Om 12:44

Door: inem

Dus!

Gepost op 07-05-2009 Om 14:52

Door: kiezel

Dus... Een flashback van Tim! Met een erg leuk gevonden einde (de kous), zoals Gabriëlle ook al opmerkte!

Gepost op 07-05-2009 Om 15:42

=)

Gepost op 07-05-2009 Om 15:51

Door: Gabriëlle

Eigenlijk zijn het twee weken. Namelijk een week van Gabriëlle en een week van Lidhia. Alleen duren de dagen van Lidhia gevoelsmatig korter, omdat deze plaatsvinden in de slaaptijd (ca. 8 uur) van Gabriëlle. Alleen duren de dagen van Gabriëlle weer korter, gevoelsmatig dan, omdat ze plaatsvinden in de slaaptijd van Lidhia.

Gepost op 08-05-2009 Om 18:24

Ik dacht dat de dagen juist langer werden...

Gepost op 08-05-2009 Om 18:27

Door: EsQuizzy

Maar je hebt gelijk: in het verhaal is het eind november / begin december... Dan worden dagen nog korter...

Gepost op 10-05-2009 Om 21:47

Maar over die slaaptijd (nu serieus), ik vermoed dat de tijdsbeleving tussen de beide realiteiten ongeveer zo is als die tussen deze wereld en Narnia. =)

Gepost op 10-05-2009 Om 21:48

Door:

Kijk, dat is nou zoooo fries he, iets beweren door het tegendeel te ontkennen. Maar hij kwam ook uit Buitenpost. Niet slecht geschreven

Gepost op 12-08-2010 Om 22:33

...Dat maakt mij dus méér Fries dan ik zelf wist. *frowns, unsure* =)

Gepost op 12-08-2010 Om 22:39

Precies. =)

Gepost op 12-08-2010 Om 22:49

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.