Keiharde dromen 126 Consequenties Door: EsQuizzy Commentaar van de schrijver: Categorie: Drama / Roman Geschatte leestijd: ca. 4 minuten
„Ik vond dat meneer Ter Heerdt het gesprek prettig leidde,” waardeerde Tim hun mentor, terwijl hij zich met Gabriëlle voor de tweede maal die dag in de richting van Den Engels kantoor begaf. „H’m,” vond Gabriëlle. „Ik was wèl blij dat hij niet liet merken dat wij Rosa gevonden hebben,” ging Tim verder. „Hmm,” reageerde Gabriëlle naast hem. Vanuit haar perspectief had Ter Heerdt hen volledig genegeerd, al moest ze toegeven dat alles beter was dan in zijn aandacht te staan. „Als hij daar wèl vanaf weet, wist hij het goed te verbergen,” ging Tim verder, zijn gedachten uitend op het moment dat ze in hem opkwamen. „Hmmm,” klonk Gabriëlles respons. Zoals hij wel méér verbergt, dacht ze intussen. Tim grijnsde: „Je moet in dat geval toegeven dat hij goed toneelspeelt!” „Hm-hmmm,” knikte Gabriëlle langzaam, haar lippen tuitend in de enige uiterlijke manifestatie van haar sarcastische overweging van dat moment. „Zou meneer Den Engel aan de leraren verteld hebben wie Rosa gevonden hebben? Toch wel aan onze mentor, zeker?” vroeg Tim zich hardop af. „Hm,” bromde Gabriëlle, die vurig hoopte dat Den Engel het niet aan de leraren verteld had, en in het bijzonder niet aan hun mentor… Plotseling voelde ze zich misselijk worden: de gedachte aan de waarschijnlijke consequenties van die mogelijkheid overdonderde haar. Haar gezicht werd vlammend rood terwijl de grond onder haar weg leek te zinken en alles om haar heen leek te zweven bij een ontluikend besef dat op haar overkwam als een onontkoombare draaikolk — of een mokerslag… Ze stond stil in een wanhopige poging haar evenwicht te hervinden. „Wat vond jij van…,” begon Tim, voordat hij Gabriëlle naast zich miste en zich verbaasd omdraaide. „Euh? Is alles goed met jou?” Gabriëlle wilde naar hem glimlachen en knikken, maar het lukte niet helemaal. Ze probeerde zich te concentreren op haar ademhaling — en daarmee verdere gedachten uit te bannen, wat evenmin wilde lukken. Dat weeë gevoel in haar maagstreek… Tim was al bij haar, aarzelde even en legde toen met een bezorgde blik zijn rechter arm ondersteunend om Gabriëlles schouders, en zijn linker hand op haar linker bovenarm. Met een zacht piepje kromp Gabriëlle licht ineen onder de aanraking, die haar gevoelens in een stagnerende wedstrijd touwtrekken veranderde. „Kom,” zei Tim, die om zich heen keek en daardoor Gabriëlles reactie miste, maar wel op minder dan tien meter afstand een staalgrijze liftdeur ontdekte. Zorgzaam leidde hij zijn beschermelinge in die richting, dwars op de stroom medeleerlingen. Gabriëlle vocht intussen hevig met zichzelf en haar tegenstrijdige emoties onder Tims aanraking. Daarnaast probeerde ze zichzelf onder controle te krijgen en niet te doen wat ze het liefst zou willen: huilend wegrennen, naar huis, en onder de dekens kruipen… „Het gaat wel weer,” dwong ze zichzelf te zeggen toen de dubbele deur openschoof. De huisregels van het Lyceum bleken een goede katalysator voor het onderdrukken van haar gevoelens. „Eigenlijk mogen we de lift…” „Sst, daar weet ik nog niks van, als nieuwkomer,” onderbrak Tim haar resoluut. Blijkbaar had hij de afstand tot de lift óók nuttig gebruikt. „En jij gaat zó geen traplopen.” Gabriëlle liet zich als verdoofd de lift binnenloodsen en leunde half zittend op de brede, metalen reling die de drie liftwanden sierde. Tim trok zich terug en bloosde. Zijn handen verdwenen in zijn broekzakken nadat hij de lift met een nonchalant gebaar geïnstrueerd had, waarop de dubbele deur zich met een diep rommelend, hol geluid gehoorzaam sloot. Eén moment kruisten hun blozende blikken elkaar. De spanning was te snijden; het touw stond strak. Te strak, realiseerde Gabriëlle zich vaag. De lift zette zich kreunend in beweging. „Ik… euh…,” aarzelde Tim. Gabriëlle prikten de tranen achter de ogen. „Wil je dat nóóit meer doen?” hoorde ze zichzelf vragen. Het was eigenlijk geen vraag. „Euh,” puzzelde Tim, knipperend met zijn ogen. Gabriëlle keek hem nu strak aan — fel zelfs, en haatte zichzelf terwijl ze trillend eiste: „Ik wil niet dat je me óóit nog aanraakt.” Het wedstrijdtouw begon te scheuren. Het leek alsof haar ziel aan rafels getrokken werd. „Oh, oké,” begreep Tim, die nu vuurrood was. „Sorry…” „Wat dènk je wel…,” mompelde ze ten overvloede, zichzelf daarmee vèr boven hem plaatsend. Ze wendde haar gezicht van hem af, kwaad op hem, maar meer nog op zichzelf — al was ze niet in staat haar opstandige gevoelens de baas te worden. Boven de liftdeur werd een lelijk groengeel schijnende ‘2’ door een net zo lelijk gekleurde ‘3’ vervangen. Met een lichte schok hield de lift stil, waarop de deur openschoof en Gabriëlle de mogelijkheid zag om de benauwende situatie te ontvluchten. Zonder Tim ook maar een verdere blik waardig te keuren, stapte ze resoluut op het kantoor van Den Engel af en klopte op de deur. Tim kwam zwijgend correct naast haar staan op het moment dat de rector de deur opende. Gabriëlle vroeg zich af of hun verhitte gezichten hem zouden opvallen, maar als dat zo was liet hij het niet merken. Hij nodigde hen vriendelijk uit om binnen te komen. Vanuit haar ooghoek ving Gabriëlle een glimp op van lang, blond haar. Amber was er blijkbaar al, concludeerde ze. Maar dat bleek niet te kloppen. „Mevrouw Meyer, mag ik u voorstellen aan Gabriëlle LaCroix en Tim Bouwman, twee van onze leerlingen?” sprak Den Engel de blonde jonge vrouw aan, die vriendelijk in hun richting knikte en beleefd opstond om hun een hand te geven. Den Engel vervolgde inmiddels correct: „Gabriëlle en Tim, dit is mevrouw Meyer, verslaggeefster voor een bekend landelijk dagblad.” De twee tieners glimlachten verlegen bij de officiële introductie, die vakkundig met een glimlachje werd versoepeld door de dame van de pers: „Zeg maar Ditte, hoor.”
Gepost op 27-03-2009 om 12:46 uur 425 keer gelezen

Alle verhalen in deze serie (Keiharde dromen)
Alle verhalen van deze schrijver (EsQuizzy)

Ja, hè? =(

Gepost op 27-03-2009 Om 20:25

Door: Tines

Ahh.. Ik snap wel waarom ze zo doet... Maar het is toch wel heel erg hard voor Tim! Hij probeerde haar te helpen... Ik vind haar reactie eigenlijk een beetje té hard, want ze weet vast (misschien nu heel diep vanbinnen) dat Tim het goed bedoelde... Of kan ze echt al dat onderscheid tussen goede en slechte aanraking niet meer maken?

Gepost op 27-03-2009 Om 15:17

Je zegt dat je “wel snapt waarom ze zo doet”. Zou je dat eens met ons willen delen, Tines? Ik ben benieuwd naar wat jij denkt dat de achtergrond en de reden voor Gabriëlles gedrag zijn. =)

Gepost op 27-03-2009 Om 20:30

Door: Gabriëlle

Ik snap helemaal niets van deze eerste conversatie. Welk gesprek? En wie is hun mentor nou eigenlijk? En ook nu reageert ze wel heel fel voor een meisje dat zo verlegen is. Maar ja, wie ben ik...

Gepost op 27-03-2009 Om 18:15

Wat betreft die eerste paar vragen: misschien is het een idee om de vorige en deze post nog eens rustig door te lezen en daarbij je horloge goed in de gaten te houden. =) Enne... ik kan me niet herinneren dat ik Gabriëlle LaCroix ooit een etiket heb opgeplakt, of dat ik haar in een hokje/vakje/zuil geplaatst heb. Als je haar echt hebt gecategoriseerd als een verlegen persoon, ...nou ja... *???* *bloempje*

Gepost op 27-03-2009 Om 20:46

Door: Tines

Nou, ik denk dat ze zo reageert, omdat ze een dergelijke aanraking van Ter Heerdt misschien ook heeft gehad en dat was een negatieve ervaring. En aangezien Tim zo enthousiast-achtig over die man is, kan ze dat niet uitstaan... Want zij weet hoe hij echt is en Tim trapt er nu wel in... Maar daarnaast vindt ze hem (= Tim) eigenlijk ook wel erg aardig, maar weet ze niet hoe ze moet reageren, want dankzij Ter Heerdt heeft ze ook wel een beetje een raar beeld van mannen, misschien... Afhouden is dan het meest veilige, waarschijnlijk... Klinkt dat logisch?

Gepost op 28-03-2009 Om 00:43

Een goed begin van het inleven in Gabriëlles gedachtenwereld. Maar... ik heb deze post niet voor niets deze titel gegeven. Doe daar eens wat mee? =)

Gepost op 29-03-2009 Om 01:51

Dat is een originele gedachte, maar helaas niet heel erg waarschijnlijk: het is eenvoudiger om mensen om de tuin te leiden die je *niet* kent, Levanda. =)

Gepost op 29-03-2009 Om 01:52

Door: Gabriëlle

Ja, dat kan een uitleg zijn. Toch komt deze felle reactie voor mij onverwachts.

Gepost op 28-03-2009 Om 18:51

Dat deze reactie onverwachts komt is goed. Zo bedoelde ik het ook. =)

Gepost op 29-03-2009 Om 01:53

Door: Gabriëlle

Ik haal er geen gesprek uit met Ter Heerdt, helaas.

Gepost op 28-03-2009 Om 18:54

De vorige post eindigt op ongeveer een kwartier (of zelfs minder) in het derde lesuur. Tim en Gabriëlle hebben ná dat uur een afspraak met Den Engel, om naar zijn kantoor te komen (Kd·124). Deze post begint dus 35-40 minuten nadat de vorige eindigt. Het lijkt mij veilig om aan te nemen dat de leerlingen na Den Engels mededeling/toespraak/overdenking/waarschuwing daar even over na willen praten. Het lijkt mij onwaarschijnlijk dat wie dan ook van de leerkrachten na het einde van Kd·125 direct heeft gezegd: „Goed. Open jullie boeken op bladzijde…” Initiatief voor een klassikaal gesprek zou hoe dan ook van de leerlingen uit gekomen zijn, maar een professionele docent zou de touwtjes meteen in handen nemen. Denk ik. Zou ik doen. Als ik docent was. =) Maar... ziedaar het gesprek waar Tim aan refereert. *bloempje*

Gepost op 29-03-2009 Om 11:30

Door: Tines

Nou... De consequentie is dat ze niemand meer zo dicht bij zich kan hebben... En dat ze nu juist een lief iemand wegjaagt die zij ook lief vindt (stiekem wel toch? )... Terwijl ze juist een lief iemand nodig heeft! Veel consequenties, maar heb ik de goeie?

Gepost op 29-03-2009 Om 10:35

De consequenties die je hier noemt heb je goed gezien, in ieder geval. =)

Gepost op 29-03-2009 Om 11:09

Door: Tines

Ik hoor een maar! Zijn er meer? Belangrijke?

Gepost op 29-03-2009 Om 14:37

Lees maar. =)

Gepost op 29-03-2009 Om 23:17

Door: kiezel

Mooi, EsQuirrel! Emoties... Lastige dingen hoor...

Gepost op 30-03-2009 Om 16:52

Dank je kiezel! *blush* Ja. Héél lastig... =(

Gepost op 30-03-2009 Om 17:03

Door: Tines

Gemenerd... Jij geeft ook nooit iets weg! Nou moet ik zelf prutsen... Ik ben een luie lezer! Maar ik heb al een paar (goede) consequenties, dus ik denk dat ik het hier maar bij laat.

Gepost op 30-03-2009 Om 18:01

Begrijp ik, Tines. =) Ik zal je dan maar niet lastigvallen met een leuke aanwijzing. =)

Gepost op 30-03-2009 Om 18:55

Door: Gabriëlle

O ik ben blij dat ik geen gesprek gemist heb, nou ja ik heb het natuurlijk wel gemist, maar niet als enige, gelukkig. Anders zou ik gelijk naar Pearl of zo lopen voor een bril. Ik snap hem, maar ik zou dat gesprek zelf wel hebben willen meemaken, kan ik zien of Tim gelijk heeft of niet.

Gepost op 30-03-2009 Om 18:19

Als het van belang blijkt te zijn voor het verhaal, laat ik het misschien in een flashback terugkomen, Gabriëlle. =)

Gepost op 30-03-2009 Om 19:00

Door: Tines

Ik had eigenlijk het gesprek er wel uitgehaald... Ik had er alleen niets over gezegd @ EsQ: als je een leuke aanwijzing hebt, wil ik het best proberen hoor!

Gepost op 31-03-2009 Om 10:41

Ik waarschuw je even: het is géén weggevertje, hoor! Ik zei alleen dat het een *leuke* aanwijzing is. =)

Gepost op 31-03-2009 Om 12:56

Door: Gabriëlle

Ik geef het toe, ik ben ook een luie lezer, vooral op dit formaat. Ik vind het soms niet zo eenvoudig om Blocnoot te lezen. Geef mij maar ouderwets, je weet wel, met papier en inkt enzo. Dan kun je eenvoudiger browsen.

Gepost op 31-03-2009 Om 13:00

Mee eens. Misschien wordt de nieuwe site wel een boekvorm. Kun je online gewoon bladeren. Lijkt me wel heel cool. AW? =) =)

Gepost op 31-03-2009 Om 18:38

Door: Tines

Alsof ik van jou verwacht dat het een weggevertje is... Maar leuk is leuk! Doe maar! Ik zeg niet dat ik eruit kom, hoor! Maar ik waag wel een poging...

Gepost op 31-03-2009 Om 16:11

Daar houd ik je aan. =) Oké. Als je op zoek bent naar meer consequenties, begin dan dit verhaal nog eens vanaf het begin te lezen. =)

Gepost op 31-03-2009 Om 18:41

Door: Levanda

Welk verhaal? Dit laatste stukje, of het hele verhaal. Flauwe aanwijzing trouwens, hoe je het ook went of keert. @Gabriëlle: helemaal mee eens, een boek leest duizend maak prettiger. Je kunt het in allerlei houdingen lezen, wat anders is met een computer op een bureau, of zelfs een laptop. Het zoekt inderdaad ook makkelijker, je bladert, scant en vindt (niet )

Gepost op 31-03-2009 Om 18:49

Ik maak onderscheid tussen de begrippen ‘verhaal’ en ‘verhaalpost’. =) En het is géén flauwe aanwijzing. =)

Gepost op 31-03-2009 Om 21:45

Levanda, je vindt mijn aanwijzing flauw omdat jij er zèlf iets anders van maakt dan wat ik gezegd heb. Quote (Levanda): Lees het hele verhaal nog maar eens opnieuw ...Heb *ik* dat gezegd? =)

Gepost op 01-04-2009 Om 18:05

En nog stééds heb ik niet gezegd wat jij ervan maakt. Oók (juist) niet wat de betekenis betreft. Jij hebt niet in andere woorden gezegd wat ik zei. Jij geeft er een heel andere betekenis aan en citeert wat jij dènkt dat ik zei. Niet wat ik gezegd hèb, dus. =) Beter lezen, Levanda. ;)

Gepost op 01-04-2009 Om 20:55

Door: Tines

Ik denk dat ik weet waar je heenwilt... Maar ik heb em nog niet helemaal... Laat me nog even puzzelen...

Gepost op 01-04-2009 Om 21:04

Als je de aanwijzing goed begrijpt, is dat nog géén garantie dat je de consequentie óók vindt, Tines. =)

Gepost op 01-04-2009 Om 21:20

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.