 |
| ||||
|
“Henk loopt met het idee om Richard te doden op de manier waarop het ook uiteindelijk is gebeurd. Misschien vond hij het papier toevallig en is hij daarna de ‘zelfmoord’ gaan bedenken. Misschien is hij ook bewust op zoek gegaan. Het was hoe dan ook een belangrijk stukje papier. De confrontatie van die ochtend haalde hem waarschijnlijk over de streep,” Sebs blik ging naar Henk, die met vlekken in het gezicht naar Seb zat te luisteren. Aan de gezichtsuitdrukking was niet te zien wat hij dacht. “Hij ziet wat er gebeurt op de dansvloer en moet een idee bedenken zodat Richard naar huis zal gaan, die nacht. Je had toen nog kunnen bedenken dat er een mogelijkheid was tot een breuk tussen Lydia en Richard.” Seb keek bij de laatste woorden naar Henk, maar deze regeerde niet. “Waarschijnlijk waren je plannen al zo vergevorderd en je haat tegen Richard zo hoog opgelopen, dat je niet meer terug kon. Je moet koste wat kost voorkomen dat hij niet naar het Jerichoplein terug keert die nacht.” “Een kans bestaat immers dat hij met Mandy meegaat en dus bedenkt hij een plan. Misschien hoort hij het gesprek van Thomas met zijn zus en trekt hij zijn conclusies. In ieder geval vindt hij de mobiele telefoon van Thomas, die hij in zijn zak steekt en bedenkt ondertussen iets om dit te gebruiken in zijn plannen. Richard en Mandy gaan weg, gevolgd door Lydia. Gelukkig komt ze terug. Hij overtuigd Magda van het feit dat Lydia naar huis gebracht moet worden, omdat hij haar niet in dit alles wil betrekken. Maar eerst geeft hij haar nog wat te drinken. Waarschijnlijk zat in dat drankje een slaapmiddel,” zei Seb en Lydia keek op. Lydias blik werd opeens helder. “Dat verklaart waarom ik zo moe werd onderweg,” zei Lydia. “Ik heb er niets van geproefd want het was bitterlemon. Henk zei, drink snel op, en dat heb ik gedaan,” zei ze langzaam en keek met een donkere blik naar Henk, die de hare niet beantwoordde. “Ik weet dat je me verteld hebt dat je moeder zware slaapmiddelen gebruikt,” voegde Paul toe en Henk kreeg een verbeten trek om zijn mond, maar zei nog steeds niets. “Dan komt het meesterstukje van de avond. Linda en haar vriendinnen staan op het punt om weg te gaan. In de gang sta je met Paul nog even te overleggen en ondertussen verstuur je via Linda’s mobiel, die je eerder die avond uit haar jasje hebt gepakt, een sms-je. Je had het helemaal voorbereid, je hoefde alleen nog op verzenden te klikken en hem, als Linda langs je loopt, in haar zak terug te laten glijden.” Paul keek op en verklaarde, “ik heb er niets van gemerkt, maar ja, Henk stond vlak bij de jassen, het kon zo gebeuren, zonder dat ik het zag.” “Hetzelfde heb je even later met het mobiel van Thomas gedaan,” vervolgde Seb. De meisjes vertrekken en Henk en Paul gaan opruimen. Henk in de keuken en Paul in de zaal. Het perfecte alibi. Hoewel we nu van Paul al weten dat hij is weggeweest.” Thomas keek met een ruk naar Seb, “maar hoe had hij dat dan zo snel kunnen doen?” “Op de fiets ben je er zo,” verklaarde Seb en keek nog steeds naar Henk. “Mijn fiets had een lekke band,” legde Henk effen uit, “ik ben lopend gekomen.” “Je was ook niet met je eigen fiets. Je had een fiets geleend,” legde Seb uit en keek opzij naar Geert, die hem een foto aangaf. “Magda, heb jij deze fiets op die avond toevallig ergens zien staan?” Magda pakte de foto aan en keek toen naar Seb. “Ja, dat klopt. Deze fiets heeft heel de avond achter in de steeg gestaan. Ik zag hem toen ik in de keuken de achterdeur openzette. Het was om te stikken in die keuken. Eerlijk gezegd dacht ik dat hij van Sjaak was.” “En was hij van Sjaak?” “Nee, want Sjaak was al weg toen ik de deur weer sloot. En toen stond die fiets daar nog steeds. Er was iets geks mee. De eerste keer stond hij in richting van het einde van de steeg en de tweede keer naar mij toegekeerd.” Magda keek naar Henk, die weer van kleur verschoot. “Dat was een fout, Henk,” zei Seb, zich naar hem omdraaiend, “want dat betekent dat er iemand op weg was geweest. Jij sprong op de fiets en was op het Jerichoplein voordat de meisjes terug waren. Je ging bij Richard naar binnen en daar heb je eerst gezorgd dat het berichtje van Thomas gewist werd. Misschien had hij zijn mobiel uitstaan en heb je hem gevraagd hem aan te doen om hem wat te laten zien, misschien had hij het berichtje gelezen. Je wist niet of je in staat zou zijn Thomas zijn mobiel terug te geven, voordat hij hem vermiste en alles wat twijfels zou kunnen oproepen wilde je natuurlijk zo veel mogelijk vermijden.” “Ja, maar het sms-je dat ik zou hebben gestuurd was toch echt iets vreemds?” zei Linda en Seb knikte. “Ja, maar dat kon afgedaan worden als gekibbel tussen twee meisjes die jaloers waren op elkaar vanwege Richard,” zei Seb en had even oogcontact met Geert, die beschaamd knikte. “En toen kwam het ergste. Terwijl de meisjes binnenkomen, wordt Richard vermoord, gewurgd met zijn stropdas. Richard was versuft door de drank, dus voor Henk moet het geen problemen gegeven hebben.” Seb keek de kring rond en zag het afgrijzen in de gezichten. Hij voegde er aan toe, “Magda had Lydia achtergelaten, die vrijwel meteen sliep, vanwege het sterke slaapmiddel dat zijn werk deed. Hij hoefde zich niet druk te maken dat ze ook maar iets zou horen die nacht. Inmiddels was Magda begonnen te schelden en als ze de deur had gevoeld, had ze kunnen weten dat hij inmiddels op slot gedraaid was. Maar ze voelde niet. Henk zegt op dronken toon dat Magda moet ophoepelen en Magda druipt af. De kamer van Richard moest afgesloten blijven, voor het geval iemand zomaar binnenloopt. Hij verlaat het pand via de noodtrap om te voorkomen dat iemand die toevallig thuis komt, hem ziet. Hij is immers nog steeds aan het werk in de keuken. En terecht, want inmiddels is Thomas thuis gekomen om zijn spullen te halen. Hij hoort nog net hoe Henk de fiets aan de voorkant pakt en richting de zaal fietst. Het zou me niets verbazen als hij onderweg de auto van Paul ziet, die in de wijk zijn afval dumpt. Dit gebruikt hij later tegen hem.” “Ja, dat klopt denk ik,” zei Paul tot een besef komend, “want ik kreeg het gevoel dat de afspraak tussen Henk en mij om elkaar rugdekking te geven, op mijn initiatief gebeurde, maar nu ik er nog eens over nadenk, denk ik toch dat Henk me manipuleerde in die richting. Hij wilde een alibi van mij, in plaats van dat ik er één van hem kreeg.” Seb knikte. “Het zou me niets verbazen als Henk ook op het herentoilet zat, op het moment dat Paul en Richard daar hun scène hadden, hij wist dat Paul belang had bij een alibi. Hij fietst terug naar de zaal en is ruimschoots op tijd terug voordat eerst Paul en later Magda het pand weer binnenkomen. Om een lang verhaal kort te maken. Die nacht, als iedereen slaapt, gaat Henk de kamer van Richard binnen, zet de zelfmoord in scène en verlaat de kamer via het raam. Via zijn eigen raam komt hij het huis weer binnen. Ondertussen maakt hij gebruik van de mogelijkheid die Thomas hem heeft gegeven, omdat hij, net als Richard, nooit zijn deur afsluit. Daar vindt hij het colbertjasje en ontdoet zich vervolgens van het mobieltje.” Er viel een stilte, die alleen onderbroken werd door het zachte rommelen van het onweer in de verte. De regen was nu overgegaan in een zachte miezer. “Er is één ding die ik in dit alles niet heb kunnen plaatsen,” zei Seb en keek de groep rond. Hij hoopte dat ze zelf op dit idee wilden komen. “Wat was dat Seb?” “Alles was in de puntjes verzorgd en alle mogelijke tegenslagen werden ingedekt. Maar Henk, waarom heb je zo'n risico genomen met Lydia? Als uit zou komen dat Richard vermoord was, en dat was een reëel risico, dan was zij de eerste mogelijke verdachte. Zij was in huis toen de moord plaatsvond.” Lydia ontsnapte een kreet. “Ik had begin van de week tegen Henk gezegd dat ik niet naar het feest zou gaan. Mijn moeders verjaardag zou die avond gevierd worden. Maar uiteindelijk konden er meer mensen niet en werd de verjaardag uitgesteld. Alleen heb ik dat niet tegen Henk gezegd.” “Dat verklaart waarom je alles liet neerkomen op die avond,” zei Seb begrijpend. “Je wilde een dag kiezen waarop je zeker wist dat Lydia er niet was. En toen het niet bleek op te gaan, was je inmiddels zo overtuigd van het feit dat je plannen zouden lukken, dat je ermee doorging. Je was een lijn over gegaan en je kon niet meer terug.” “Je kunt hier niets van bewijzen,” zei Henk op kille toon tegen Seb en deze keek hem verdrietig aan. “Nou,” mengde Geert zich er in, “dat zou ik toch maar niet als vanzelfsprekend aannemen. Indirecte bewijzen genoeg, zou ik zo denken. Henk Romus, ik moet je arresteren op verdenking van moord op Richard Geerlings, ik zal je zo je rechten voorlezen,” voegde hij er plechtig aan toe, terwijl hij zijn hand op de schouder van de ander legde. Henk liet zijn schouders zakken en zuchtte diep. Met een vermoeide stem zei hij, “en dat allemaal voor niets. Richard had Lydia al lang aan de kant geschoven. Als hij het die zaterdagochtend had gezegd, dan was dit allemaal niet gebeurd. Is dat nou niet typisch Richard, hij wilde iedereen zo veel mogelijk te laten flippen. Hij moest en zou me voor schut zetten en tot het uiterste drijven. En nu is hij daar, wat mij betreft, volledig in geslaagd.” |
|||||
|
|
|||||
|
|||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||