 |
| ||||
|
“Ja, dat is een interessante speler. Het aan de kant gezette meisje. Je weet niet wat dat allemaal in haar heeft losgemaakt. Ze aanbad Richard moet je weten. Het was geen gezonde relatie, als je het mij vraagt,” gaf Seb ongezouten zijn mening. “Als ik mijn mening mag geven, na alles wat ik over Richard heb gehoord, was dat geen gezonde jongen,” voegde Geert eraan toe en trok er een afkeurende blik bij. “Ja, je hebt gelijk. En toch kon ik het altijd goed met hem vinden, maar ja, mij heeft hij ook nooit echt iets geflikt.” “Jij was geen concurrentie of bedreiging voor zijn ego,” stelde Geert vast en Seb begreep wat hij bedoelde. Was Richard ten diepste een onzekere jongen geweest? Hij kon het niet zeggen. In ieder geval had hij hem daar nooit iets van laten merken. “Oké,” zei Geert om Seb weer terug te brengen op het onderwerp van hun overdenkingen, “Lydia.” “Nou, die is samen met Richard naar het feest gegaan. Kiki kon me vertellen dat ze onderweg hun uit elkaar gaan als stel hebben besproken. Maar voor Lydia was dat nog steeds, ze had al eerder de bons van hem gekregen, onacceptabel. Ze wilde zich aan hem vast blijven klampen en hij was dat zat. Je kunt je dus wel voorstellen in wat voor stemming ze aankwamen op het feest.” Geert knikte. “Van haar weten we eigenlijk heel de avond waar ze heeft uitgehangen. Ze heeft de feestzaal niet verlaten, behalve om even naar de wc te gaan. Ook later toen Richard en Mandy naar buiten gingen, ging ze hen achterna. Daar heeft een scène plaatsgevonden, waarna Lydia overstuur terugkwam. Henk heeft zich toen over haar ontfermd.” “Ja, dat heeft hij. Het was maar goed ook. Magda is op zijn aandringen met haar mee naar huis gegaan.” Seb stak zijn vinger op. “En nu komt het vreemde. Lydia beweert dat ze niets hoorde toen ze naar bed ging. Je hebt zeker al gehoord hoe gehorig dit pand is. De verwarmingsbuizen geleiden geluid, waardoor je van boven naar beneden en omgekeerd letterlijk de gesprekken kunt volgen. Als Richard thuis was en iets zei tegen Magda, dan had Lydia dat moeten horen.” “Misschien werd het gefluisterd,” suggereerde Geert. “Ja dat kan. Of er is helemaal niet gesproken en Magda heeft niet de waarheid gesproken. Of Lydia heeft niet de waarheid gesproken. Ik geloof er niets van dat ze meteen is gaan slapen. Stel je voor. Je begint eindelijk te beseffen dat je relatie op de klippen is gelopen. Je bent heel de avond vernederd door je ex. Kun je dan meteen slapen?” Geert keek Seb aan en antwoordde: “Klinkt niet echt logisch nee. Ik kan me voorstellen dat ze nog wel minimaal een half uur heeft gedraaid in haar bed, van woede of van ellende.” “Precies. Dus waarom liegt Lydia dan? Daar kan ik niet bij? Ze heeft of wel iets gehoord en verzwijgt dit of ze heeft niets gehoord en dan liegt Magda. Wat zit hier achter?” Seb zweeg, maar kreeg geen antwoord op deze vraag, want Geert vervolgde, “Magda is volgens eigen bewering langzaam teruggelopen. Ze moest alles even laten bezinken en eigenlijk was ze gewoon afgepeigerd en vond ze dat Paul zelf wel het meeste kon opruimen. Toen ze bij de zaal terug was, hebben ze samen de laatste glazen afgewassen en opgeruimd. Met zijn drieën zijn ze toen naar huis gegaan.” “En van Paul en Henk weten we dat ze niet op de bewuste tijd op het Jerichoplein konden zijn geweest,” concludeerde Seb. Geert knikte en zei: “Precies, beiden geven aan dat ze heel de tijd aan het opruimen waren in de feestzaal en de keuken. Ze zijn daarin elkaars alibi. Gelukkig maar voor Paul, gezien het feit wat jij hebt gehoord en gezien op het herentoilet.” Nu was het Sebs tijd om te knikken. “En die nacht heeft niemand meer iets gehoord?” “Nee, niemand,” zei Geert. Weer viel er een stilte. “Kiki,” zei Geert om verder te gaan. “Jullie hebben haar verklaring?” “Ja, ze is opgehaald door een jongeman, rond half elf,” zei Geert en Seb kon dat beamen. “Ik heb haar zien weggaan met iemand die ik niet kende.” “Een vriendin uit Dordrecht heeft bevestigd dat ze daar die nacht is blijven slapen.” “Dordrecht zeg je?” vroeg Seb en Geert knikte bevestigend. Geert keek Seb aan met een achterdochtige blik, waarop hij vroeg, “denk je dat er iets niet klopt?” Seb stelde een wedervraag, “ze heeft gezegd dat ze een bespreking had voor een toneeluitvoering?” “Ja dat klopt,” zei Geert aarzelend. “Is dat nagetrokken?” “Alleen bij die vriendin, die ook bij die uitvoering betrokken was en nog een paar vrienden die ze als referentie opgaf,” zei Geert voorzichtig. “Ga het maar eens navragen bij de leider van die uitvoering, ik kan je de naam en het telefoonnummer wel geven,” zei Seb en liep naar de telefoon waar hij het nummer opzocht en opschreef. “Ik heb een vermoeden, maar daar doe ik nu niets mee,” zei Seb raadselachtig en Geert keek hem opnieuw achterdochtig aan. “Waarom?” vroeg hij en Seb haalde zijn schouders op. “Ik wil daar even niets over zeggen, vind je dat goed?” “Ik vind dat helemaal niet goed, en dat weet je maar al te best, Seb Krikke,” zei Geert op norse toon, maar moest het er uiteindelijk bij laten, toen Seb voet bij stuk hield en niets meer los wilde laten. |
|||||
|
|
|||||
|
|||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||