Keiharde dromen 106 Verwachtingen Door: EsQuizzy Commentaar van de schrijver: Categorie: Drama / Roman Geschatte leestijd: ca. 5 minuten
Waarom lig ik op mijn buik? vroeg Lidhia zich af, zodra ze zich bewust werd van haar positie. Ze tilde haar hoofd een beetje op, maar liet het direct terugzakken op het bed toen een felle pijnscheut vanuit haar rug naar haar hoofd trok. Bijna verloor ze opnieuw het bewustzijn. „Rustig maar, hoogheid,” hoorde ze een bekende stem vanuit de verte tot zich doordringen. „Medica?” vroeg Lidhia mistig. „U bent in het medisch centrum. U bent gewond geraakt toen u uw zusje beschermde. U bent allebei in veiligheid; prinses Tirashya mankeert niets.” Lidhia liet die informatie even op zich inwerken. Ineens wist ze het weer: „De haai!” „Die is gedood,” meldde Ishtaran. „Trikticlic?” vroeg Lidhia benauwd. „Licht gewond, mede door de ioloy, maar hij komt er wel weer bovenop. Uw verwonding is overigens evenmin levensbedreigend,” wist de medica te vertellen. „Is mijn vader al naar beneden?” vroeg Lidhia. „U bent nog niet te laat, hoogheid,” glimlachte Ishtaran, die blijkbaar iets van de angst voor teleurstelling in Lidhia’s stem gehoord had. „Wat is er precies met me aan de hand?” wilde Lidhia vervolgens weten. Ishtaran bracht haar op de hoogte. „Kan ik nou niet meer mee?” vroeg Lidhia, weer met het benauwde stemmetje. „U kunt het beter even rustig aan doen,” vond de medica. „Ik zou graag mee willen,” gaf Lidhia ten overvloede aan. „Ik zal uw ouders van uw wens op de hoogte stellen,” zei Ishtaran diplomatiek. „Het zou vanuit tactische overweging geen slecht idee zijn om haar mee te nemen,” gaf Silvaeo toe. „Lidhia, ik had erop gehoopt dat je mee zou komen. Maar gezien je huidige gezondheidstoestand lijkt dit mij een onverstandig idee.” Lidhia wist uit ervaring dat een poging tot tegenspreken weinig zin zou hebben, maar ze voelde zich hevig teleurgesteld. „Met uw permissie, Sire,” begon Ishtaran. „Ik geloof dat er wèl een mogelijkheid bestaat.” Het vlammetje van Lidhia’s hoop flakkerde weer wat op. Een uur later bevond prinses Lidhia zich direct achter generaal Korfos in de schacht, op weg naar beneden. Het elastische drukverband dat de medica om haar ribbenkast had aangelegd, gaf haar ruimte om vrij te ademen terwijl het losgerukte pantserdeel stevig bleef zitten. De enige restrictie aan deze oplossing was, dat ze haar schelp nu niet kon sluiten. Gezien de aard van deze expeditie verwachtten haar vader en generaal Korfos echter niet, dat dit een probleem zou vormen. Iedereen voerde zijn of haar luminescentie, wat in een heel andere sfeer resulteerde dan tijdens haar laatste afdaling. Daarbij bestond het gezelschap waarin ze zich nu bevond, enkel uit dappere, ervaren waterlingen die ze volledig vertrouwde. Slechts de onprettige herinnering aan de ontdekking van Iriniahs lichaam deed nog een poging om haar emoties uit hun evenwicht te brengen. „Prinses Lidhia, is het u al eens opgevallen hoe kunstig de wanden van deze schacht eigenlijk uitgehouwen zijn?” klonk de rustige stem van de medica vlak achter en boven haar. Lidhia draaide zich eens langzaam om haar as om te zien of haar iets bijzonders opviel. „Ik vind het mooi hoe ons licht weerkaatst wordt,” gaf ze toe. „Maar wat bedoelt u precies?” Ishtaran wees haar op verschillende details die de prinses anders nooit zouden zijn opgevallen, en vroeg toen: „Hebt u die markeringen ook al gezien die op regelmatige afstand zijn aangebracht?” „Nee,” beaamde Lidhia. Ze zag de kleine, haar onbekende tekens nu pas voor het eerst. „Wat zijn dat eigenlijk voor tekens?” Ishtaran legde uit: „Zogenaamde diepterunen, behorend bij het Oude Stelsel. Vroeger had men speciale meeteenheden voor diepte. De magister kan u er vast meer over vertellen.” „Een aangename wijze van uitnodigen tot deelname aan uw gesprek met de prinses, vrouwe Ishtaran,” glimlachte de magister van ergens boven de medica. Op die manier duurde de afdaling veel korter in Lidhia’s beleving dan voorheen, en kostte het haar veel minder emotionele energie. Toen ze na de generaal de bodem bereikte, keek ze al met heel andere ogen naar de haar eerder zo beklemmende omgeving. Waar eerst angstaanjagende onzekerheid van een dreigend verleden had geheerst, vond ze nu een leergierige nieuwsgierigheid in haar hart — en die vroeg om bevrediging. Terwijl de medica naast haar stilhield, bedacht Lidhia tot haar eigen verbazing dat ze er zin in had om nieuwe, onbekende dingen te ontdekken en de bekende dingen verder te onderzoeken. Silvaeo keek in het rond en vroeg de generaal om een richtingsindicatie. Korfos pakte zijn kompas erbij en wees: „Dit is de zuidelijke gang; dat de oostelijke.” „Onze onbekende heeft de ons bekende ligging van de gangen dus weer hersteld,” stelde de koning vast. „Goed, dan is ons eerste doel het vinden van het mechanisme dat ervoor zorgt dat we de noordelijke — en, als die bestaat, de westelijke gang kunnen bereiken.” „Twijfelt u daar dan aan?” vroeg Lidhia, en ze verduidelijkte: „Aan een westelijke gang, bedoel ik.” Silvaeo keek haar met een zachte glimlach aan en zei: „Tot nu toe hebben wij geen direct bewijs dat er een westelijke gang is. We hebben evenmin bewijs dat hij niet zou bestaan. Mijn verwachtingen zijn dus niet echt van invloed op de realiteit, wel?” „Misschien niet, maar twijfelt u ook aan het bestaan van de noordelijke gang?” wilde Lidhia weten. „Nee,” gaf Silvaeo direct te kennen. Lidhia’s verraste blik pleitte voor verdere uitleg, dus zei hij met een glimlach: „Ik vertrouw jullie ooggetuigenverslag.” Daarop richtte hij zich tot de generaal. „Korfos, het lijkt mij verstandig als vier van uw mannen de beide gangen verkennen. In de tussentijd kunnen wij ons hier bezighouden met een meer plaatselijke speurtocht.” De generaal knikte en gaf enkele van zijn mannen een kort teken. Twee van hen zwommen de zuidelijke gang in, terwijl twee anderen de oostelijke voor hun rekening namen. „Majesteit?” vroeg Toenak de aandacht. Hij was enkele meters de oostelijke gang in gezwommen en zweefde nu halverwege tussen de vloer en het plafond, waar hij zich langzaam om zijn as liet draaien. Silvaeo zwom naar hem toe en zei: „Vertel mij wat u ontdekt hebt.” „Wellicht wilt u mijn huidige observatie controleren, majesteit,” antwoordde Toenak. „Behoort het tot de mogelijkheden dat de alhier scherp afgebakende lichte variatie in zowel kleur als textuur van het mij omringend gesteente bevestigend kan duiden op de eerder opgeworpen theorie van een roterende cilinder?” Silvaeo volgde de lijn die Toenak aanwees. Inderdaad was er — als je wist waar je naar zocht — een duidelijke scheiding in het gesteente zichtbaar. De koning volgde de overgang, die vrijwel naadloos leek te zijn. In allebei de wanden liep recht tegenover elkaar een loodrechte lijn tussen de bodem en het plafond. De magister had met zijn hand wat slib van de bodem weggeveegd. Langzaam zonk de wolk terug naar de bodem, maar één ding was duidelijk: de scheidslijn bleek zowel in de bodem als het plafond door te lopen, en sloot de snede. „Luitenant,” bromde generaal Korfos. Eén van zijn mannen kwam bij hem en bekeek de lijnen. Korfos vervolgde: „Die lopen niet recht, wel?” „Dat weten we snel genoeg, meneer,” antwoordde de luitenant, die zijn speer nam en hem langs de onopvallende grens legde. De scherpe speer paste maar net tussen de wanden, maar het werd al snel duidelijk dat Korfos het bij het rechte eind had: de overgang volgde in de bodem en het plafond een licht gebogen pad. „Het ziet er naar uit dat u gelijk krijgt, magister,” waardeerde Silvaeo. Lidhia was inmiddels een stukje de zuidelijke gang in gezwommen. Ze wist nu wat ze zocht en had het al snel gevonden: „Pappa, hier is het ook!”
Gepost op 08-01-2009 om 10:29 uur 417 keer gelezen

Alle verhalen in deze serie (Keiharde dromen)
Alle verhalen van deze schrijver (EsQuizzy)

Door:

Ik heb weer een heleboel bij te lezen. En wat ik gelezen heb is mooi en spannend!!! Gedraag me echter als een chinees... Ben namelijk achteraan begonnen!

Gepost op 08-01-2009 Om 15:52

Als je dat volhoudt, ga je er steeds meer van snappen... denk ik... =)

Gepost op 08-01-2009 Om 16:32

Door: Tines

Ah, ze zijn weer beneden! Handig dat ze nu wel al die details kunnen zien... Ik moet zeggen dat ik het wel hoogst vreemd vind dat Lidhia zonder al teveel gedoe toestemming van zowel haar ouders als van de medica krijgt om naar beneden te gaan! Met een verwonding die zo ernstig is/ lijkt, zou rust mij beter lijken en ook lijkt mij dat Lidhia hier wel pijn van zal hebben... Daar zou ze dan een medicijn voor kunnen nemen, maar de bijwerkingen daar weer van lijken mij ook een reden om Lidhia te laten rusten...

Gepost op 08-01-2009 Om 16:17

Ik heb Ishtarans evaluatie van Lidhias verwonding iets anders verwoord, in deze post. Ter info: Lidhia was bewusteloos geraakt door de hevige pijn. Het bloedde behoorlijk, maar dat doet een goed voorbeeld van ‘tand door de lip’ ook, al is het niet direct een gevaarlijke verwonding te noemen. Niet iets waarvoor je thuis zou moeten blijven. Zoiets is dit ook. Als ze maar rustig aan doet, is er niet veel aan de hand. Dank je voor de goede tip! Hoop dat je je in de aanpassing kunt vinden.

Gepost op 08-01-2009 Om 16:38

Door: Tines

Hmm, bedankt voor de aanvulling! Dan snap ik de aard van de verwonding nu beter. Dat had ik er in eerste instantie niet zo uitgehaald... Maar ik vind toch nog steeds dat ze niet zomaar mee had gekund... Want ze is nog maar net weer bij bewustzijn en voelt daarbij nog hevige pijn, maar wordt die volledig opgeheven door het drukverband? Dat lijkt me eigenlijk nog steeds een beetje optimistisch... Trouwens, met een lip kun je iets gemakkelijker rustig aan doen dan met een rug... Het lijkt mij dat Lidhia bij elke beweging die ze maakt die wond moet voelen... Ik bedoel dit niet als aanval, hoor! Slechts mijn bescheiden (doch eigenwijze, zoals wel vaker) mening... Go EsQuirrel!

Gepost op 09-01-2009 Om 00:34

Ik denk dat ik op dit moment gebruik (misbruik?) maak van het voordeel van een fantasie-wereld: als medica Ishtaran het geen bezwaar vindt, lijkt het mij geen probleem. =) Als het om iemand in onze eigen wereld zou gaan, zou ik je volledig gelijk geven. Maar hier ligt het mijns inziens anders. =)

Gepost op 09-01-2009 Om 16:07

Door: EsQuizzy

Daarbij lijkt het mij onder water eenvoudiger om rustig aan te doen met je rug. Daarbij: het lichaam van de onderwatermensen zal ok wel anders met dingen omgaan dan dat van ons...

Gepost op 09-01-2009 Om 16:19

Door: Tines

Nou, goed dan...

Gepost op 10-01-2009 Om 15:52

Door: Levanda

Tja, onder water rustiger aan doen zou gemakkelijker zijn... Hoeveel spieren gebruik je bij zwemmen? En hoeveel daarvan lopen er over de rug? Naar mijn idee zijn dat er best wel veel. Als dit soort wezens ongeveer het postuur van een mens hebben, dan zullen de meeste spieren ook wel ongeveer hetzelfde zijn, zij het misschien wat leniger. Maar ik heb al twee jaar geen biologie meer gehad, dus... Toch kon ik het niet laten hier vriendlijk, zonder kritiek op te reageren. Ookal had Tines zich er al bij neergelegd.

Gepost op 17-02-2009 Om 20:38

Door: EsQuizzy

>> Het verhaal te blijven volgen. In dit geval, met Lidhias rugpantser (ik ben er nu toch al op in aan het gaan LOL ), is het zo, dat de medica haar rugpantserplaten langs haar lichaam heeft ver-/gebonden zodat de beschadigde spier/pees niet kan bewegen door de stromingen in het water, veroorzaakt door Lidhias bewegingen. Lidhia moet het wel rustig aan doen, want te heftige bewegingen van haar inderdaad erg lenige rug doen haar wel degelijk pijn! Maar rustig aan doen en stil liggen... Zullen we die beoordeling, zoals ik al eerder aangaf, maar overlaten aan de medica? Die weet er meer van dan ik. Zij heeft ervoor gestudeerd voor haar medewaterlingen. Nogmaals: leuk dat je erover nadenkt en een prettige toon, die je gebruikt. Heb ik een en ander wat ik bedoel zo iets duidelijker gemaakt voor je? En vind je (als het je goedkeuring weg kan dragen) dat ik delen van deze uitleg aan de tekst moet toevoegen? Zo ja, wat dan?

Gepost op 17-02-2009 Om 22:48

Door: kiezel

Wow, wat een boel reacties, en vooral: wow, je gaat in de reactie-op-reacties al gelijk enorm diep in op wat ook mijn reactie zou zijn: is het wel realistisch (hoezo, fantasy? ) dat Lidhia mee mag naar beneden? Niet alleen moet zij herstellen van haar wond, maar ook waren haar ouders eerder in het verhaal stukken voorzichtiger en beschermender jegens haar. Maar goed - je hebt jouw standpunt al duidelijk gemaakt! Nog één opmerking: ...dappere, ervaren mensen die ze volledig vertrouwde...: sinds wanneer doen er mensen mee in de onderwaterwereld?

Gepost op 11-03-2009 Om 16:31

O... gemist! Dank je! =) Wat betreft beschermender: ze was al eerder mee geweest naar beneden, dat is niet echt iets nieuws. =)

Gepost op 11-03-2009 Om 16:39

Ho, AW. Mooi opstel, dank je voor je overwegingen. En dank je voor je inzet!!! De enige reden dat Lidhia niet vervoerd mocht worden was voorzichtigheid. Volgens mij noem ik dat ook. Onderzoek wees uit dat het meeviel. Ga er alsjeblieft niet te snel vanuit dat ik ergens niet of te weinig over nagedacht heb, of dat ik niet al lang een planning heb over hoe ik dingen die nu misschien vragen oproepen, aannemelijk ga maken... vanuit deze post gezien in de toekomst. Want zelfs onder je "Stel nou"-opsomming zie ik er al één waarbij ik als schrijver weet dat die in de toekomst niet eens relevant zal blijken te zijn voor het verhaal. Maar nogmaals: het bleek mee te vallen met Lidhia’s fysieke toestand. =)

Gepost op 14-07-2009 Om 16:51

Door: Auke-Willem (AW)

Daarmee roep je bij mij ook de vraag op of dit nog wel zo -voorstelbaar- is. Persoonlijk had ik me beter kunnen -voorstellen- dat haar zusje een eerste stap zette om haar angst te overwinnen. Maar uiteindelijk blijf jij de schrijver en hak jij de knopen door. Ik heb er echt geen grote moeite mee als je dit allemaal lekker laat staan. Het leest lekker weg en blijft spannend!

Gepost op 14-07-2009 Om 16:37

Dank je voor het vertrouwen dat je nog in mij, mijn voorstellingsvermogen en mijn intelligentie blijft stellen. Enne... lees maar verder. =)

Gepost op 14-07-2009 Om 16:53

Door: Auke-Willem (AW)

Probeer dergelijke opmerkingen van mij alsjeblieft niet persoonlijk op te vatten. Ik onderschat jouw intelligentie en doordenkvermogen geen moment! Maar je wilt graag reacties horen van je lezers en die krijg je dan ook. Maar ik vertel alleen hoe dingen op mij overkomen. Gelukkig zijn mijn gedachten geen reflectie van de gedachten van -het volk-! Ik waardeer je schrijverskunsten en lees dit verhaal met veel plezier.

Gepost op 14-07-2009 Om 22:59

Weet ik, AW. Soms voel ik me te snel aangevallen als ik heel diep over dingen nagedacht heb en het blijkt dan niet goed over te komen. Had ik het maar duidelijker moeten schrijven, denk ik dan. Het kan best zijn dat ik dit en die enkele andere zaken uitgebreider in het verhaal moet laten uitkomen. =)

Gepost op 15-07-2009 Om 07:38

Door:

spannend ben benieuwd hoe het verder in elkaar zit

Gepost op 12-07-2011 Om 11:54

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.