 |
| ||||
|
„Kan ze niet naar iemand anders zijn gegaan, dan?” vroeg Tim, zich bijna omdraaiend op zijn fiets om Amber, die schuin achter hem reed, aan te kunnen kijken. „Nee, dan zou ze me gebeld hebben. We hadden bij háár thuis afgesproken!” stelde Amber zonder een spoor van twijfel. „Rosa heeft toch veel vrienden en vriendinnen op school?” vroeg Gabriëlle, daarmee meteen een deel van haar onderdrukte worsteling prijsgevend. Ze pikten het geen van drieën op. „Misschien is ze bij een van hèn?” „Dat geloof ik ècht niet…,” drong Amber aan. „Ze zou me niet laten staan. En dat weet jij nèt zo goed als ik. Er is iets mis, ik wéét ’t gewoon!” Ze fietsten met z’n drieën door het donkere centrum van hun woonplaats. Er hing een koude mist, die overal doorheen leek te dringen. De bundels van hun fietsverlichting zwaaiden heen en weer bij hun langzame tempo, alsof ze meehielpen met het gespannen speurwerk. De slippende dynamo op Gabriëlles fiets zong een jammerende weeklacht door het duister. Gabriëlle had nu nog méér strijd met zichzelf: ze wilde het liefst zo ver mogelijk bij Amber uit de buurt zijn, helemaal nu Amber nog méér pijnlijke herinneringen naar boven haalde. Ze voelde zich alles behalve prettig op dit moment, maar kon nu niet meer terug… Wáárom had ze Amber aangeboden te helpen met zoeken? Eigenlijk wist ze het antwoord op die vraag wel. Ze deed het niet voor Amber. Het was voor Rosa. Een andere vraag kwam bij haar op: Zou bidden hier óók helpen? Ze schudde haar hoofd, in de hoop dat de ongemakkelijke gedachte uit haar haar zou vallen als druppels water. De gedachte bleek echter meer de eigenschappen van kauwgom te bezitten… Wat zou Tim wel niet denken!? ruziede ze met de zacht aandringende aanwezigheid in haar hart. Hij gelooft niet in gebed! En Amber… weet ik niet. Maar Tim… nu hèb ik eindelijk een nieuwe vriend erbij, zou ik ’m meteen wegjagen met zo’n voorstel! Mooi niet! Ze besloot in haar gedachten te bidden: stilletjes. Een mooie oplossing voor haar dilemma, vond ze zelf. Jezus, dacht ze stilletjes. Laat ons Rosa alstublieft vinden! …Daar stopte het gebed. Wat moest ze nu nog meer ‘zeggen’? „Oh…,” hoorde ze Amber achter zich. Tim en zij keken om. „Wat is er?” vroeg Tim. „Ik bedacht me ineens…,” begon Amber. „Toen ik naar huis ging, daarstraks, toen stonden er nog een paar fietsen bij school. In de fietsenstalling, bedoel ik. Jullie kennen ze vast ook wel — of, nou ja, jij dan, Gabriëlle: dat oude, gesloopte ding, en nog een paar. Ik vroeg me ineens af of Rosa’s fiets daar misschien ook nog bij stond…” „Dat zou best eens kunnen,” antwoordde Tim op Ambers gedachtegang. Gabriëlle realiseerde zich, dat haar gebed misschien de directe oorzaak van Ambers idee geweest was… Maar ze voelde heel goed aan dat ze dat nóóit meer geloofwaardig aan haar metgezellen zou kunnen overbrengen… Ze verbaasde zich over haar eigen teleurstelling. Tim stelde voor: „We kunnen in ieder geval even gaan kijken…!” Ze maakten vaart. Waarom zou ze nog op school zijn? vroeg Gabriëlle zich af, maar ze voelde een golf van misselijkheid opkomen toen ze zich realiseerde dat zij zèlf laatst óók tegen haar wil laat thuis was geweest… Ter Heerdt zal toch niet… omdat ik met Tim meeging…? Het was dat ze Tim wilde bijhouden, anders had ze nu haar snelheid weer flink getemperd… Ze zag het gezicht van Ter Heerdt opnieuw voor zich, vorige week in het magazijn, nadat hij… „Laat ik het nog even bij-zon-der duidelijk maken,” had hij met die lage, afschuwelijke stem van hem gezegd. „Nie-mand hoort hiervan. Dit is òns… geheimpje. Heb je dat góéd begrepen? Want anders…!” Hij had zijn zin niet afgemaakt. Het was ook niet nodig geweest: ook zonder de dreigbrief in haar tas zou de boodschap volledig duidelijk zijn geweest. Ze had slechts zwak durven knikken… …of er gaan doden vallen… Purschuim was nog erger dan kauwgom om in je haar te hebben, zo wist ze uit ervaring. Voor kauwgom waren er tenminste nog trucjes… |
|||||
|
|
|||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ik vermoed dat dat wel verteld gaat worden, maar dat neemt niet weg dat ik het toch graag wil weten... 
). En je begint over purschuim in de laatste zin... Maar ik snap het verband dan blijkbaar niet helemaal... Ik kom tot dezelfde conclusie als eerst. 
Maar ik wilde het toch wel graag weten (net als de neon tetra, de sidderrog en de pijlstaartrog)