248818
 
 
 
 
 

     Menu:

> Startscherm
> Schrijvers
> Verhalen
> Open verhalen
> FAQ
> Vintage

Keiharde dromen
91. Dilemma
Door: EsQuizzy
Commentaar van de schrijver:
Categorie: Drama / Roman
Geschatte leestijd: ca. 3 minuten

„Kan ze niet naar iemand anders zijn gegaan, dan?” vroeg Tim, zich bijna omdraaiend op zijn fiets om Amber, die schuin achter hem reed, aan te kunnen kijken.
„Nee, dan zou ze me gebeld hebben. We hadden bij háár thuis afgesproken!” stelde Amber zonder een spoor van twijfel.
„Rosa heeft toch veel vrienden en vriendinnen op school?” vroeg Gabriëlle, daarmee meteen een deel van haar onderdrukte worsteling prijsgevend. Ze pikten het geen van drieën op. „Misschien is ze bij een van hèn?”
„Dat geloof ik ècht niet…,” drong Amber aan. „Ze zou me niet laten staan. En dat weet jij nèt zo goed als ik. Er is iets mis, ik wéét ’t gewoon!”
Ze fietsten met z’n drieën door het donkere centrum van hun woonplaats. Er hing een koude mist, die overal doorheen leek te dringen. De bundels van hun fietsverlichting zwaaiden heen en weer bij hun langzame tempo, alsof ze meehielpen met het gespannen speurwerk. De slippende dynamo op Gabriëlles fiets zong een jammerende weeklacht door het duister.
Gabriëlle had nu nog méér strijd met zichzelf: ze wilde het liefst zo ver mogelijk bij Amber uit de buurt zijn, helemaal nu Amber nog méér pijnlijke herinneringen naar boven haalde. Ze voelde zich alles behalve prettig op dit moment, maar kon nu niet meer terug… Wáárom had ze Amber aangeboden te helpen met zoeken?
Eigenlijk wist ze het antwoord op die vraag wel.
Ze deed het niet voor Amber.
Het was voor Rosa.
Een andere vraag kwam bij haar op: Zou bidden hier óók helpen?
Ze schudde haar hoofd, in de hoop dat de ongemakkelijke gedachte uit haar haar zou vallen als druppels water. De gedachte bleek echter meer de eigenschappen van kauwgom te bezitten…
Wat zou Tim wel niet denken!? ruziede ze met de zacht aandringende aanwezigheid in haar hart. Hij gelooft niet in gebed! En Amber… weet ik niet. Maar Tim… nu hèb ik eindelijk een nieuwe vriend erbij, zou ik ’m meteen wegjagen met zo’n voorstel! Mooi niet!
Ze besloot in haar gedachten te bidden: stilletjes. Een mooie oplossing voor haar dilemma, vond ze zelf.
Jezus, dacht ze stilletjes. Laat ons Rosa alstublieft vinden!
…Daar stopte het gebed. Wat moest ze nu nog meer ‘zeggen’?
„Oh…,” hoorde ze Amber achter zich. Tim en zij keken om.
„Wat is er?” vroeg Tim.
„Ik bedacht me ineens…,” begon Amber. „Toen ik naar huis ging, daarstraks, toen stonden er nog een paar fietsen bij school. In de fietsenstalling, bedoel ik. Jullie kennen ze vast ook wel — of, nou ja, jij dan, Gabriëlle: dat oude, gesloopte ding, en nog een paar. Ik vroeg me ineens af of Rosa’s fiets daar misschien ook nog bij stond…”
„Dat zou best eens kunnen,” antwoordde Tim op Ambers gedachtegang. Gabriëlle realiseerde zich, dat haar gebed misschien de directe oorzaak van Ambers idee geweest was… Maar ze voelde heel goed aan dat ze dat nóóit meer geloofwaardig aan haar metgezellen zou kunnen overbrengen… Ze verbaasde zich over haar eigen teleurstelling.
Tim stelde voor: „We kunnen in ieder geval even gaan kijken…!”
Ze maakten vaart.
Waarom zou ze nog op school zijn? vroeg Gabriëlle zich af, maar ze voelde een golf van misselijkheid opkomen toen ze zich realiseerde dat zij zèlf laatst óók tegen haar wil laat thuis was geweest… Ter Heerdt zal toch niet… omdat ik met Tim meeging…?
Het was dat ze Tim wilde bijhouden, anders had ze nu haar snelheid weer flink getemperd… Ze zag het gezicht van Ter Heerdt opnieuw voor zich, vorige week in het magazijn, nadat hij…
„Laat ik het nog even bij-zon-der duidelijk maken,” had hij met die lage, afschuwelijke stem van hem gezegd. „Nie-mand hoort hiervan. Dit is òns… geheimpje. Heb je dat góéd begrepen? Want anders…!”
Hij had zijn zin niet afgemaakt. Het was ook niet nodig geweest: ook zonder de dreigbrief in haar tas zou de boodschap volledig duidelijk zijn geweest. Ze had slechts zwak durven knikken…
…of er gaan doden vallen…
Purschuim was nog erger dan kauwgom om in je haar te hebben, zo wist ze uit ervaring. Voor kauwgom waren er tenminste nog trucjes…

Gepost op 06-11-2008 om 21:30 uur
300 keer gelezen
<< Vorige in deze serie

Alle verhalen in deze serie (Keiharde dromen)
Alle verhalen van deze schrijver (EsQuizzy)



Door: EsQuizzy
Tines, dank je wel voor de opmerking over de fietsen, onder de vorige post. Die was erg behulpzaam bij het schrijven van dit deeltje.



Gepost op 06-11-2008 Om 22:05

Door: Tines
Graag gedaan! Een goed beeld, er staat altijd wel een verrotte fiets... Maar die andere fietsen... Goed dat je dat Amber zich laat herinneren!
Dus Gabriëlle durft het toch aan om stilletjes te bidden. Slaat die laatste zin van je daar ook op? Dat die gedachte om te bidden weer heel erg blijft hangen als ze denkt aan dat Ter Heerdt en Rosa misschien...?

En ik begin ook echt benieuwd te worden wat Gabriëlle nu tegen Amber heeft! Ik vermoed dat dat wel verteld gaat worden, maar dat neemt niet weg dat ik het toch graag wil weten...
Gepost op 06-11-2008 Om 22:20

Je zit in de richting met je invulling van dat beeld, maar zo bedoelde ik het niet.

Waar staat de kauwgom voor, in deze post? En op welk punt begin ik over purschuim?

Gepost op 06-11-2008 Om 22:37

Door: Gabriëlle
Ik snap meer dingen niet, Esq. Hoe brengt Amber bij G. pijnlijke herinneringen boven?
Ik dacht dat gedachten in je hoofd zitten, maar nu blijken die in je haar te zitten

Purschuim, kauwgom,

Gepost op 07-11-2008 Om 09:59

=)

Let op mijn gebruik van het woordje 'als' in deze post, Gabriëlle.

En wellicht is het een idee je aan een roos te snijden, vandaag, want dan wordt je poëtisch, heb ik elders begrepen. Dat helpt.

;)

Gepost op 07-11-2008 Om 10:24

Door: Tines
Nou, de kauwgom staat voor een lastige gedachte, die je niet zo gemakkelijk van je afschudt (zoals wel zou kunnen met druppels water ). En je begint over purschuim in de laatste zin... Maar ik snap het verband dan blijkbaar niet helemaal... Ik kom tot dezelfde conclusie als eerst.
Gepost op 07-11-2008 Om 14:42

...omdat die conclusie inderdaad te trekken valt als je het zo algemeen houdt (een gedachte).

Voor wèlke gedachte staat de kauwgom in deze post?

En ga van daaruit eens verder redeneren.

Ik ben benieuwd of je nu nog steeds bij dezelfde conclusie uitkomt.

=)

Gepost op 07-11-2008 Om 15:04

Door: kiezel
"...vroeg Gabriëlle zich af, maar voelde een golf van misselijkheid opkomen"
Ik durf het bijna niet te zeggen, maar...

Verder sluit ik me bij de voorgaande reactie aan m.b.t. het purschuim. Ik begrijp wel waar je heen wilt maar misschien maak je het met dat pur net iets te plastisch? Just my thoughts.
Gepost op 07-11-2008 Om 16:28

Bedankt, ik pas die inversie aan.

Purschuim: och...

=)

EsQ™
Gepost op 07-11-2008 Om 17:57

Door: Tines
Ze denkt dat ze misschien ook voor Ter Heerdt zou moeten bidden? Of liever voor wat hij haar aandoet? En die gedachte wordt natuurlijk telkens hardnekkiger. Vandaar het purschuim? Dus trucjes werken daar niet meer bij...

Zit ik zo beter?
Gepost op 07-11-2008 Om 20:26

Nee. Je denkt te ver.

De gedachte aan bidden probeert ze af te schudden als water uit haar haar. Maar die gedachte aan bidden blijkt meer op kauwgom (in het haar) te lijken: moeilijk eruit te krijgen.
Een heel stuk verder denkt ze weer aan die woorden over dat er doden gaan vallen.
Op dat moment heeft ze een nieuwe gedachte (die gedachte over die doden), die nog hardnekkiger blijkt te zijn dan kauwgom. Vandaar de purschuim, wat dus voor die woorden uit de dreigbrief staat.

Hoop, dat ik nu wel duidelijk ben. =)

Maar zo belangrijk was dit niet. Dit was net zoiets als de neon tetra, de sidderrog en de pijlstaartrog. ;) Gewoon een beeld, een vergelijking. Niet belangrijk voor het verhaal maar wel met diepgang waar je verder over na kunt denken.

=)

EsQ™
Gepost op 08-11-2008 Om 01:00

Door: Tines
Ooh zo! Dankje! Ik denk wel vaker te moeilijk Maar ik wilde het toch wel graag weten (net als de neon tetra, de sidderrog en de pijlstaartrog)
Gepost op 08-11-2008 Om 10:57

=)

EsQ™
Gepost op 08-11-2008 Om 23:39

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.