 |
| ||||
|
* Seb liep na zijn gesprek met Lydia naar beneden en kwam in de hal Henk tegen, die net thuis was gekomen. “Hoi Henk, heb je even,” zei hij terwijl hij de sleutel in het slot stak. Deze knikte. “Loop even mee,” zei Seb en opende de deur voor hem. Zelf liep hij achter hem aan en bleef in het halletje staan. “Hoeveel heb jij die avond gedronken?” Henk trok een wenkbrauw op en vroeg: “Je bedoelt zaterdag? Nou, een paar pilsjes, niet zoveel denk ik, hoezo.” “Zou jij mij een overzicht kunnen geven van de tijden waarop iedereen kwam en ging? En dan bedoel ik iedereen die met Richard te maken had die avond.” Seb liep door naar de kamer en liet Henk plaats nemen voor de grote openhaard. “Oké, dat is moeilijk te zeggen. Ik weet niet of ik alles nog weet.” Seb stond op. “Wacht even, ik pak even pen en papier,” hij liep naar het dressoir en trok de bovenste la open, waar hij vond wat hij nodig had. Toen hij weer zat, keek Henk hem vragend aan. “Wat heeft dit voor zin? Wil je het werk van de politie overdoen. Ze hebben me uitgebreid gevraagd wat er die avond en daarvoor heeft plaatsgevonden.” Seb wilde hem geen uitleg geven, uit angst voor een vervelende discussie. “Vertel me alles. Alles wat jij relevant vind,” zei hij zonder op zijn vraag in te gaan. “Waarom?” hield Henk voet bij stuk. “Juist het waarom houd mij zo bezig, Henk. Ik vind Richard niet iemand die zo maar een eind aan zijn leven maakt.” Henk liet een verachtelijk lachje horen. “Seb, vraag dat aan nabestaanden. Hoeveel mensen zien zo iets echt aankomen?” Hij keek Seb aandachtig aan en Seb knikte, maar wilde niet naar gezond verstand luisteren. “Vertel nou maar,” zei hij rustig. Henk zuchtte. “Oké dan, als je het persé wilt, hoewel ik het nut hiervan niet kan inzien,” gaf hij lucht aan zijn bedenkingen. “Nou ik zelf was er denk ik om half negen. Er was wat familie en vrienden, maar het was nog niet zo druk. De band was nog niet begonnen met spelen, maar was aan het opbouwen. Magda was er natuurlijk al. Die liep met koffie en thee rond. Niet veel later kwamen Richard en Lydia. Het viel me op dat Richard gelijk aan het bier begon,” hij werd onderbroken door Seb die een hand opstak. “Was die Mandy er al?” Henk dacht na en schudde toen zijn hoofd. “Nee, die kwam met een groepje van drie meiden later, misschien om negen uur.” “Kiki en ik kwamen tegen tienen,” legde Seb uit en vroeg verder: “Wanneer was Thomas er?” Henk dacht na. “Ik zou het je niet kunnen zeggen wanneer hij gekomen is.” “Geeft niet,” zei Seb en schreef de tijden van de anderen op zijn vel papier. “Het feest vorderde en Richard was aan het dansen met Mandy,” begon Seb, om Henk weer een beginpunt te geven. Henk knikte met een frons op zijn gezicht. “Ja, dat deed hij en hij deed niets anders dan dat. Dat en hijsen,” analyseerde hij, waarbij hij het met een duidelijk gebaar illustreerde. “Oké, vertel nu wat iedereen deed vanaf laten we zeggen een uur of elf. Toen ben ik naar huis gegaan.” “Richard was al flink aangeschoten en danste nog steeds met Mandy. Haar vriendinnen zaten aan een tafeltje te kletsen. Af en toe ging iemand van dat tafeltje dansen. Ikzelf heb op een gegeven moment met Linda gedanst.” “Hoe laat was dat?” “Laat, maar hoe laat weet ik niet meer,” zei Henk met een spijtig gezicht. “En Lydia?” “Die zat te mokken. Thomas deed aan het begin van de avond een poging om haar op te vrolijken. Hij deed echt veel moeite voor haar. Hoewel ik nooit dacht dat hij ook een oogje heeft op haar,” vroeg Henk zich dit laatste hardop af. “Doet hij ook niet,” zei Seb tussen neus en lippen door en ging niet in op de vragende blik die Henk hem hierop toewierp, maar liet er prompt weer op volgen, “dát heb ik gezien. Ook Magda heeft bij haar gestaan en later?” Henk blies even uit. “Ik heb met haar gedanst om een uur of half twaalf, denk ik.” “Was dat voor of nadat je met Linda hebt gedanst?” “Hmm. Daarvoor denk ik, ik weet niet,” zei hij peinzend. Seb vond het herconstrueren van de avond niet bepaald gemakkelijk en had gehoopt dat Henk hem meer tot hulp zou zijn, dan het geval bleek te zijn. “Oké, dus Lydia bleef in de zaal?” “Zover ik weet wel. Ze zat zwaar te balen, maar ze bleef.” “Tot hoe laat?” “Richard en Mandy gingen voor half twee weg. Lydia was ook buiten, maar kwam even later weer terug. Ze was helemaal over haar toeren, zodat ik vroeg of ze wilde dat ik haar thuis bracht, maar dat wilde ze niet. Ik heb nog iets te drinken voor haar gehaald en heb toen met Magda overlegt. Zij heeft haar toen naar huis gebracht, want ze was echt een wrak. Maar ja, Magda had dienst,” verzuchtte Henk en Seb knikte. “Het was eigenlijk alleen nog maar een kwestie van opruimen. De meiden van verderop gingen gezamenlijk weg, Kiki was al weg,” hij werd weer onderbroken door Seb. “Ja, volgens mij heb ik die zien weggaan met een jongen, kan dat kloppen?” “Klopt. Ze werd opgehaald door een type, een soort kraker, ik weet niet,” Seb zag een afkeurende blik. “Oké, dus Magda en Lydia gingen weg. Was Thomas er nog?” Henk schudde het hoofd en stak zijn handen in de lucht om aan te geven dat hij hem niet had zien vertrekken. “Wie waren er nog wel?” “De meiden van hier uit de straat zijn even later vertrokken. De zussen van Paul, maar die stonden op het punt om weg te gaan. Paul zelf, die ging opruimen en de band was ook bijna weg.” “Hoe laat gingen Magda en Lydia weg?” “Nou, nadat ik Magda had overgehaald om Lydia weg te brengen, dat duurde even. Ik heb beloofd om voor haar op te ruimen en zij zou nog terugkomen om te helpen. En dat heb ik toen gedaan. Hoe laat?” dacht Henk hardop. “Ehhh. Ik denk dat het tegen kwart voor tweeën liep.” Seb knikte en schreef opnieuw. “En hoe laat was Magda terug?” “Nou na half drie, schat ik.” “En was ze te voet?” “Magda was met de auto meegekomen, dus had geen fiets bij de zaal staan,” legde Henk uit. Seb wist dat het binnendoor misschien twintig minuten lopen was en als je haast had kon je het in tien minuten rennen. Op de fiets was het, als je niet moest stoppen voor verkeer net zo snel, misschien nog sneller.” Magda was dan misschien echt om twee uur op de Jericholaan geweest. Ze liet Lydia achter en maakte ruzie met Richard. Het was haalbaar qua tijd, als je een marge van tien minuten aanhield. “Hoe lang hebben jullie nog opgeruimd?” “Paul laadde alles in de auto en samen waren de glazen ook zo opgeruimd. Het zal niet veel na drie uur geweest zijn, dat we met z’n drieën naar huis gereden zijn.” “Met de auto die Paul had gehuurd?” Henk knikte. “Jij was komen lopen naar het feest?” “Mijn fiets heeft een lekke band, al heel de week. Ik ga hem meteen plakken,” zei Henk en stond op. “Dank je Henk, je hebt me erg geholpen,” zei Seb en staarde naar de lege haard. Toen hij opkeek was Henk weg. Hij stond op en liep naar de deur. Hij trok zijn jas van de kapstok en pakte zijn sleutel van het rek. Met een klap viel de deur achter hem dicht. |
|||||
|
|
|||||
|
|||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||