Keiharde dromen 82. Ongebruikelijk Door: EsQuizzy Commentaar van de schrijver: Categorie: Drama / Roman Geschatte leestijd: ca. 5 minuten
„Het is een wel zeer ongebruikelijk verhaal, Gabriëlle,” zei Den Engel met een serieuze klank in zijn stem. Gabriëlle, die enorm haar best had gedaan om het verhaal over haar dromen zo samenhangend en objectief mogelijk te vertellen, knikte en stemde er meteen mee in, al deed ze daarmee wel wat afbreuk aan het rationele karakter van haar verhaal: „Ik snap er zèlf ook zo weinig van. Is de onderwaterwereld alleen maar iets in mijn dromen? Hoe kan het dan dat het een zich ontwikkelend verhaal is, dat niets met mijn dagelijks leven te maken heeft? Hoe kan het dat ik overdag tegen prinses Lidhia kan praten, en dat zij ’s nachts in mijn dromen op mij en mijn dagelijkse belevingen kan reageren? Hoe kan het, dat zij voelt wat ik voel en dat ik voel wat zij voelt? Alleen onze gedachten zijn nog privé… Ik weet niet wat zij dènkt. Pas als zij iets fluistert, al is het maar een beweging met haar lippen, krijg ik het mee. En andersom net zo. Onze interactie is helemaal gelijkwaardig of zo. Ik droom niet over haar, ik droom dat ik haar ben alsof ik in haar lichaam aanwezig ben en door haar zintuigen heen haar wereld om haar heen meekrijg, maar ook haar gevoelens. En voor háár geldt hetzelfde: ik weet dat zij mij exact zo ervaart als ik haar! Ze is als een soort hartsvriendin voor mij aan het worden. Al lijkt zij soms op een venster waar ik doorheen in haar wereld kijk. Een duikerspak, om het maar zo te noemen. En ik ben haar ‘ruimtepak’, op die manier, in ònze wereld… Ik kreeg op een gegeven moment het idee om tegen haar te praten. Ik was zelf net zo verbaasd dat zij dat had meegekregen als zij zelf was dat ik tegen haar gepraat had! Maar ik ben wel tegen mijn spiegelbeeld gaan praten. Dat maakt het makkelijker en persoonlijker…” Er viel een lange stilte, waarin zij zich opgelaten voelde en LaCroix voor de zoveelste keer fluisterde: „Ongelooflijk…” „Weet u waar ik zo bang voor ben?” vroeg Gabriëlle, met tranen in haar ogen. Den Engel keek haar vriendelijk afwachtend aan en liet zijn confidente haar eigen vraag beantwoorden, al kon hij er wel naar raden. „Ik ben zo bang dat ik gek word… want het valt allemaal te beredeneren alsof ik het bedenk. En àls de dromen echt zijn — dus… ècht drómen zijn en niets méér — dan is er zo veel in mijn dromen dat te verklaren is door dingen die ik overdag meemaak. Zoals we van elkaar weten hoe de ander zich voelt. En toch ook weer niet… En het feit dat zij het verteld heeft aan magister Toenak, net zoals ik het nu aan jullie vertel, alleen ànders… het is zo verwarrend!” Ze schudde haar hoofd en keek de rector wanhopig aan. „Er zijn zo veel mogelijkheden,” vatte de man met het witte haar samen. Gabriëlle knikte en smeekte: „Stuur me alstublieft niet naar een gesloten inrichting…” Den Engel reageerde onmiddellijk op die smeekbede: „Ben je daar zo bang voor, meisje?” Ze knikte weer en betrapte zich toen op de inconsequente gedachte dat ze dan wèl veilig zou zijn voor Ter Heerdt. Den Engel glimlachte intussen fijntjes. „Dank je wel voor het vertrouwen dat je in me stelt, Gabriëlle. Ik heb echter nog nooit van mijn leven van een dergelijke situatie gehoord. Daarom ga ik er, denk ik, ook op ongebruikelijke wijze op reageren.” Gabriëlle knikte schuchter en keek neer op haar handen, die met een loshangend draadje van haar sjaaltje friemelden. Al was het een pak van haar hart dat ze over haar dromen had kunnen praten, op dit moment had ze onaangename visioenen van wat ze zich bij een gesloten inrichting zou kunnen voorstellen. En de dreigbrief in haar rugtas snoerde haar de mond wat betreft datgene wat ècht een probleem was… En dat was een nog véél groter probleem dan haar dromen die, hoewel verontrustend en onbegrijpelijk, toch ook een sociaal bemoedigend karakter in zich droegen. Ze was dan ook erg benieuwd naar Den Engels ‘ongebruikelijke’ reactie. „Die… magister Toenak…,” begon Den Engel na een korte pauze. Gabriëlle keek weer op en meende voor de tweede maal een fractie van een seconde in Toenaks ogen te kijken, al leken de rector en de magister niet in het minst op elkaar. Den Engel vervolgde zijn zin met: „Hij is het een en ander aan het onderzoeken, zei je?” Gabriëlle knikte verbaasd en zei: „Ja, meneer. Zowel Lidhia’s verhaal als het verhaal van de kerkers.” „Of hij nou ècht bestaat of niet, ik geloof dat zijn methode van aanpak mij wel aanspreekt,” glimlachte Den Engel. „Je moet weten, en ik wil ook dat je je heel goed realiseert, Gabriëlle,” — hij keek haar strak aan. Zij knikte ten teken dat hij haar aandacht had — „dat er genoeg mensen zijn die je bij het horen van een dergelijk verhaal direct naar een hulpverlenende instantie zouden doorverwijzen.” Gabriëlle sloeg haar ogen weer neer. Peter trok zijn wenkbrauwen samen en opende zijn mond om te reageren, maar zijn vriend was hem voor: „Het punt is, dat ik geen flauw idee heb naar welke instantie ik je voor hulp bij een dergelijk verhaal zou moeten sturen. Er zijn hulpverleners voor bepaalde typen problematieken. Maar ik wil je een mallemolen van allerlei instanties en hulpverleners besparen. En ik heb zo’n vermoeden dat dat het gevolg zou zijn van jouw verhaal. Als — let wel: àls — ik je doorverwijs, wil ik dat graag meteen naar de juiste persoon doen. En dan is er het volgende: ik wil er, net als de magister uit je dromen, even de tijd voor nemen om me te oriënteren. Tijd om ervoor te bidden, want ik geloof nog steeds dat we bij de Bron van alle wijsheid moeten zijn om èchte wijsheid te krijgen. Hij kent je door en door en Hij weet wat je nodig hebt. Mensen niet, als zij zich niet afhankelijk van Hem opstellen.” Peter keek weg. Gabriëlle keek Den Engel dankbaar aan. Alle drie zwegen ze even. „Jij blijft daar maar aan vasthouden,” zei Peter uiteindelijk. „Ik vind dat moeilijk, sinds Erika…” „Weet ik,” knikte Den Engel rustig. „Maar ook als jij het moeilijk vindt om Hèm vast te houden, wil dat nog niet zeggen dat Hij jóú loslaat.” „Nee, dat zal wel, Gabriël,” mompelde Peter. Den Engel zweeg, een trieste uitdrukking op zijn gezicht. „Hoe dan ook,” beëindigde LaCroix het onderwerp. „In ieder geval heel erg bedankt.” „Ik ben nog niet klaar,” gaf Den Engel te kennen. Vader en dochter keken hem vragend aan, waarop hij verderging met: „Ik wil een voorstel doen. Ik ben geen hulpverlener: ik ben een rector met een hart voor mensen. Ik ben heel graag een luisterend oor, en zo nu en dan geeft de Heer me het inzicht dat ik nodig heb om een verstandige of behulpzame vraag of opmerking te plaatsen. Maar zoals jullie weten is Magda arts. Wat zou je er van vinden, Gabriëlle, om in de komende periode tweemaal per week bij ons te komen eten, ’s avonds? En Peter, wat zou jij er van vinden om één van die twee keren met haar mee te komen? Dan kun je kwijt wat je aan ervaringen en vragen hebt, en kunnen we rustig gaan bekijken wat we eraan kunnen doen als dat nodig mocht blijken te zijn.” „Hoe bedoel je: ‘als dat nodig mocht blijken te zijn’?” vroeg Peter. „Zo lang ik geen duidelijk beeld heb van waar Gabriëlle mee te maken heeft, sta ik open voor alles,” antwoordde Den Engel. Gabriëlle flapte eruit: „Zoals bijvoorbeeld schizofrenie?” Den Engel keek haar even verbaasd aan. „Pas op met die term, meisje. Daar bestaan een boel misverstanden over. Als je bedoelt: ‘meervoudige persoonlijkheidsstoornis’?” — Gabriëlle knikte — „Ook al ben ik geen arts, ik denk niet dat je je dáár zorgen over hoeft te maken. Magda zal je dat wel beter kunnen uitleggen dan ik, maar volgens mij zijn de symptomen daarvan nogal anders dan wat jij omschrijft en laat zien. Mijn vraag aan jullie is deze: gaan jullie op mijn voorstel in of niet? We kunnen altijd kijken of het werkt. Kijken waar het schip… een haven binnenloopt. En daarnaast zou het de vriendschap tussen onze families ook weer eens versterken.” Gabriëlle keek haar vader eens aan. Die gaf met een handgebaar te kennen, dat hij de keuze bij haar liet. „Het lijkt mij wel een goed plan,” zei Gabriëlle, die het aanbod van meer sociale contacten even interessant vond als de mogelijkheid een antwoord te vinden op haar vragen. „Afgesproken dan,” zei Peter. „Mooi zo,” knikte Den Engel. „Dan regel ik het met Magda. Ik verwacht jullie morgenavond bij ons thuis voor het avondeten.” „O, Gabriëlle…,” zei Peter, terwijl hij opstond en zijn hand in de zak van zijn versleten leren jas stak. „Hier. Die had je vergeten vanmorgen. Ik vond hem op de keukenstoel.” Zwijgend pakte ze de mobiel aan — en werd vuurrood.
Gepost op 12-10-2008 om 21:39 uur 505 keer gelezen

Alle verhalen in deze serie (Keiharde dromen)
Alle verhalen van deze schrijver (EsQuizzy)

Door: Tines

Ik hoop dat ze het dan ook ooit aandurft om haar andere probleem te vertellen... 'k Ben wel blij dat Den Engel haar probeert te helpen.

Gepost op 12-10-2008 Om 22:28

Citaat uit het Forum (Tines): "Ik had hem voor mijn gevoel binnen een halve minuut al uit! Wat natuurlijk alleen maar positief en een compliment voor jou is, EsQ!" Jij leest snel, Tines.

Gepost op 13-10-2008 Om 08:07

Door: Gabriëlle

Ik kan met niet herinneren dat Gabriëlle zo lang achter elkaar heeft gesproken. Kan ze eindelijk eens haar hart luchten, gelukkig. Wat een Pauluszin: "Als was-zich droegen." Niet makkelijk te volgen, helaas. En dan heb je het over zinnen van mij. Ondanks dat Den Engel geen arts is, doet hij wel krasse uitspraken De meest opvallende vond ik de persoonlijke: "ik ben een rector met een hart voor mensen."

Gepost op 13-10-2008 Om 09:22

Ja, ik kan zijn uitspraken wel wat afzwakken. Die ene zin zal ik even splitsen, ja. Is er iets mis met die persoonlijke statement van Den Engel? *bloempje*

Gepost op 13-10-2008 Om 09:29

Door: EsQuizzy

'k Heb 'm aangepast en zal de echt krasse uitspraken in het vervolg aan de dokter overlaten.

Gepost op 13-10-2008 Om 09:44

Door: Gabriëlle

Nee, hoor, juist fijn als je als rector weet wat je (sterke)positieve kanten zijn, ook al twijfelt hij eraan hoe hij overkomt bij zijn collega's en leerlingen. Eerder deeltje. En die link van Den Engel met onze Toenak vind ik ook heel leuk.

Gepost op 13-10-2008 Om 11:52

Ah. Dank je voor de verheldering. ;)

Gepost op 13-10-2008 Om 11:56

Door: Tines

Het was een gevoels-leestijd hoor! Maar ik lees inderdaad wel aardig snel.. Soms iets te snel en dan moet ik even teruglezen...

Gepost op 13-10-2008 Om 11:55

...kun je beter meteen goed lezen. ;)

Gepost op 13-10-2008 Om 11:58

Door: Gabriëlle

In die hele alinea gebruik je trouwens een omhaal van woorden om te zeggen dat een opname in een inrichting haar angstvisioenen gaf en ze blij was dat Den Engel haar daar niet wilde zien, terwijl haar grootste angst te maken had met een dreigbrief. Maar ik snap 'm wel, valt weer mee hè!

Gepost op 13-10-2008 Om 11:58

Ja, je snapt 'm nu, ja. Nu ik 'm aangepast heb. ;) *bloempje!!!*

Gepost op 13-10-2008 Om 12:01

Door: EsQuizzy

Ik vraag me af of hij eraan twijfelt 'hoe hij overkomt'. Hij vroeg zich af of men 'de mens achter de rector' ook ziet. Dat is in mijn beleving iets anders. 'Hoe hij overkomt' is juist iets, waar hij zich niet door besluit te laten sturen.

Gepost op 13-10-2008 Om 12:50

Door: Gabriëlle

Oké, is wat anders. Conclusie: er zit een mens achter de rector ...(trouwens ook een rare vraag om zich dat af te vragen: een rector is toch een mens ) ... en hij laat die ook zien door zijn statement!

Gepost op 13-10-2008 Om 13:47

...maar bij Peter en Gabriëlle vraagt hij het zich ook niet af... ;)

Gepost op 13-10-2008 Om 13:54

Door: Tines

Ja, weet ik... Er is een verschil tussen lezen en bevatten... En die laatste loopt er altijd een beetje achteraan... Het duurt wat langer voordat die doordringt

Gepost op 13-10-2008 Om 14:58

...kun je beter even wachten met reageren... ;)

Gepost op 13-10-2008 Om 15:01

Door: EsQuizzy

Citaat (Tines): „Ik hoop dat ze het dan ook ooit aandurft om haar andere probleem te vertellen...” ...Zou jij dat durven, met die dreigbrief op zak?

Gepost op 13-10-2008 Om 15:18

Door: Tines

Jup. Zou ik kunnen/ moeten doen... Maar doe ik niet, want ik wil dan zo graag reageren! Ik weet niet precies wat erin staat, maar het zou me eerst wel tegenhouden, ja. Maar als je je op een gegeven moment écht ellendig voelt, zou je toch een betrouwbaar iemand gaan zoeken om het te vertellen... Want dan maakt het toch niet meer uit, want zo doorgaan is niks en vertellen en de dreigbrief 'uit laten komen', nou ja, wat maakt het uit? Denk ik. Nooit meegemaakt, gelukkig...

Gepost op 13-10-2008 Om 15:22

Je kùnt weten wat erin staat. Hij is geciteerd. ;)

Gepost op 13-10-2008 Om 15:27

...Ja. Ik heb 't even opgezocht.

Gepost op 13-10-2008 Om 15:50

Door: Gabriëlle

Tines: je hoeft maar 81 posts door te worstelen. Makkie toch

Gepost op 13-10-2008 Om 18:39

Citaat (Gabriëlle): '...door te worstelen...' *...beetje dlietig...*

Gepost op 13-10-2008 Om 19:24

Door: EsQuizzy

Gabriëlle zat met haar rug tegen de verwarming op haar bed toen ze de brief uit haar tas haalde en las. Dat was vrijdagmiddag in Kd·tijd. Rest mij nog toe te voegen dat ik een paar posts terug heb aangegeven met welke post die vrijdag begon.

Gepost op 13-10-2008 Om 21:59

Door: Tines

Haha, ja, dat van die verwarming weet ik nog! Maar het lastige is dat ik aan jouw titels echt geen tijdsaanduiding (meer) kan afleiden... Ik heb niet in mijn hoofd wat wanneer gebeurde. Inmiddels heb ik, na wat zoekwerk, toch die post gevonden... Dat zijn geen vriendelijke woorden! Maar hij kan toch wel opgesloten worden voor hij haar wat aandoet? Als ze het stiekem aan iemand vertelt ofzo..?

Gepost op 13-10-2008 Om 22:27

Niet iedereen is zo dapper (of roekeloos) als jij, Tines. ;) Trouwens, ik vertelde hierboven waar je het postnummer kon vinden, al waardeer ik het zoekwerk. =D

Gepost op 14-10-2008 Om 08:12

Dank je dat je je mening met me deelt, AW. Maar ik bedoelde de glimlach van Den Engel op dat punt zeer zeker niet denigrerend. Een glimlach kan ook heel liefdevol en meevoelend zijn, zelfs triest. Misschien moet ik dat duidelijker omschrijven? Ik begrijp dat het stukje voor misvatting gevoelig is, dus ik wil het aanpassen, maar begrijp ik je goed dat je de glimlach denigrerend vindt overkomen, of Den Engels woorden, of allebei, of...? Please advise. Want 'vasthoudend bemoedigend' (zelfs irritant vasthoudend) is niet meteen ook denigrerend. En gevoelens zijn voor iedereen anders. Ik begrijp dat het op jou heel denigrerend zou overkomen, maar toen ik het schreef had ik die indruk niet van de intentie van Gabriël en de interpretatie van Peter. Dus, sorry als het stukje jouw gevoelens overwalste. Om jouw gevoelens wil ik het aanpassen. Nogmaals: bedankt dat je je gevoel hierover met me deelt!

Gepost op 14-10-2008 Om 10:55

Dat zie ik hier dus anders: jij ervaart het als 'onderuit halen'... In je stelling ben ik het met je eens, helemaal zelfs, maar dat is niet wat Gabriël hier doet, in mijn optiek... In mijn ogen is het dan ook geen blunder. Verschillende point-of-view, blijkbaar... Misschien kan ik het hem wat tactischer laten verwoorden. In mijn verhaal ga ik er vanuit dat ze elkaar erg goed kennen en dus elkaars grenzen ook heel duidelijk weten. Misschien moet ik dat duidelijker stellen voor mijn lezers. *Dank je, broer!*

Gepost op 14-10-2008 Om 10:59

Door: EsQuizzy

Ik heb inmiddels een voorlopige aanpassing van dat stukje gedaan. Vind je het zo beter overkomen, AW?

Gepost op 14-10-2008 Om 11:05

Door: Gabriëlle

Ik wilde je niet beledigen met dat doorworstelen. Deze opmerking was meer over de opzet van blocnoot, dan over de inhoud van jouw teksten. Het is gewoon heel lastig om te browsen, snap je. Als je papier voor je hebt, kun je veel makkelijker iets vinden. Niet vldietig zijn hoor! Hetzelfde ervaar ik met het lezen van het Tellercomplot. Ik wil het graag lezen, maar de opzet is vertragend. Ik had trouwens hetzelfde bij dat stukje waar AW over viel.

Gepost op 14-10-2008 Om 13:10

Dank voor de verhelderende uitleg, Gabriëlle!!! Het stukje is inmiddels aangepast. *bloempje*

Gepost op 14-10-2008 Om 13:31

Door: Auke-Willem (AW)

Stukken beter! Zoals je het nu neerzet maakt Den Engel wel aanstalten om Peter te corrigeren, maar bindt in als hij merkt dat Peter dit simpelweg niet zo kan voelen op dit moment. Getuigt ook van respect tegenover Peter ten opzichte van zijn dochter, die er ook naast zit. Deze reactie vind ik professioneler! Oh, en je walst niet over mijn gevoelens hoor. Al geef ik toe dat mijn reactie geschreven is vanuit de manier waarop ik het zou opvatten. En ik ben nu eenmaal erg gevoelig voor de manier waarop iets wordt gebracht. Werk ik aan... ;) En 'onderuit halen' is misschien een te sterke opmerking, maar het is gewoon hoe zo'n kind (jongedame) het zou zien. Haar rector vertelt haar vader dat hij het fout heeft. Het is wèl haar vader! Nee, deze omschrijving is beter, stukken beter!

Gepost op 14-10-2008 Om 13:19

Dank je voor de reactie! ...AW, is het niet mogelijk dat zo'n kind het zo zou kùnnen zien? Je legt het zo stellig neer, alsof ieder kind het als zodanig ervaart. En ik denk dat dat in realiteit wel wat genuanceerder kan zijn. Ik ben het met je eens dat je vanuit professioneel standpunt de waarde van de ouder in de ogen van het kind en vice versa in stand moet houden. Maar betekent dat dat je nooit meer een ouder mag tegenspreken waar het kind bij is? 'Respectvol tegenspreken' is in mijn ogen niet iets wat de ouder in de ogen van het kind (in dit geval een tiener, wat al een verschil is met een kind) zal schaden, althans... zo ervaar ik het. Misschien ook weer iets waar heel veel inzicht, wijsheid en kennis bij nodig is. En iets, dat in grote mate afhankelijk is van alle betrokken personen. Just my POV. maar hartelijk bedankt voor het meedenken!!!!!

Gepost op 14-10-2008 Om 13:40

Door: Tines

Ik bedoelde eigenlijk het zoeken naar dat postnummer! Een 'paar' posts terug moest ik even vinden... En misschien is het wel dapper of roekeloos, maar als je op een gegeven moment er echt héél erg mee zit... Dan kan ik me voorstellen dat het niet meer uitmaakt wat er gebeurt: of het nu doorgaat of dat alles eindigt... Ik weet niet of je je hierdoor zó miserabel kan voelen, maar ze voelde zich al niet zo happy... Snappie?

Gepost op 14-10-2008 Om 14:43

Ik snap je. Maar zo zit Gabriëlle misschien niet in elkaar. ;)

Gepost op 14-10-2008 Om 14:53

Door: kiezel

Kijken waar het schip… een haven binnenloopt. Mooi gevonden van Den Engel... Zo, ik ben ook weer even helemaal 'bijgelezen'. Met erg veel plezier! Je schrijft goed en het lijkt wel steeds beter! Nog één verzoek... snel doorposten met de volgende delen!

Gepost op 14-10-2008 Om 16:54

Ik word helemaal stil van je complimenten, kiezel... *bloos* Maar ik weet dat ik het niet zonder de Heer en mijn medeschrijvers hier (jullie allemaal, dus) zou kunnen!!! Wat ik grappig vind is, dat de twee mensen die het minst frequent bijlezen mij het meest aansporen om *snel* verder te schrijven en posten. :lol:

Gepost op 14-10-2008 Om 18:53

Door: Tines

Dat zegt dan misschien gewoon meer over hun geduld in vergelijking met ons... En we willen natuurlijk ook niet dat we je overstressen, zodat je helemaal niet verder kunt! @ hierboven: dankjewel, hartstikke graag gedaan, EsQ!

Gepost op 14-10-2008 Om 20:20

Door: kiezel

Over dat snel verder posten... Hm, tja, nou ja, weet je wat het is, als je net 18 posts (bijna) allemaal achter elkaar gelezen hebt zit je zo in het verhaal dat je het niet meer los kunt laten... Misschien is dat het wel... Maareh, doe maar rustig aan hoor, als je maar opschiet!

Gepost op 14-10-2008 Om 20:29

*grinnik*

Gepost op 14-10-2008 Om 23:11

Door: EsQuizzy

Met een drukke week achter de rug is Kd·83 eindelijk bezig uit het toetsenbord tevoorschijn te komen. Ik verwacht morgen te kunnen posten, maar ik probeer het vanavond nog rond te krijgen.

Gepost op 19-10-2008 Om 20:58

...wat gelukt is, dus.

Gepost op 19-10-2008 Om 21:49

Door:

ben benieuwd wat je tegen die dromen ku nt doen en zo als ze maar niet weg gaan haha

Gepost op 10-07-2011 Om 17:18

Tja…

Gepost op 10-07-2011 Om 22:58

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.