zondag,zelfde tijd Deel 4 Door: Gabriëlle Commentaar van de schrijver: Categorie: Drama / Roman Geschatte leestijd: ca. 3 minuten
Volgende zondag, zelfde tijd Deel 4 Het was twee zondagen na dit incident, dat ze op dezelfde hoogte van het kruispunt, werd aangesproken. “Hoi,” hoorde ze een mannenstem van ergens achter zich. Ze voelde zich verstijven. Ze zag dat het geen bekende was, die haar van achteren naderde. Moest ze alert zijn of zou ze het op een rennen zetten? “Herkent u mij?” vroeg hij en ze keek hem opnieuw even van opzij aan. Hij liep nu naast haar en minderde geen vaart, dus voelde ze zich niet geroepen om te stoppen. “Nee, moet ik u kennen?” Hij gaf niet direct antwoord op haar vraag, maar zei daarvoor in de plaats, “ik heb iets van u, dat u misschien terug wilt hebben.” “Houdt maar,” probeerde ze hem af te wimpelen. Hij liet een kort lachje horen om haar afwerende houding en Helen voelde zich even van haar stuk gebracht. Ze had hier geen zin in. Toch keek ze nog eens opzij en zag een vriendelijk gezicht met een pleister bij de rechter slaap. Maar het waren zijn ogen die herkenning bij haar teweeg bracht. Ze stopte abrupt en riep hem toe: “U bent meneer Engel!” Opnieuw moest hij even grinniken en voor een moment namen ze elkaar zwijgend op. “Meneer Engel?” vroeg hij met één mondhoek opgetrokken. Toen ze niets zei, antwoordde hij droog, “zeg maar Ralph, hoor.” “U bent diegene van het ongeluk,” zei ze, wachtend op bevestiging, die kwam in de vorm van een kort hoofdgebaar. “Hoe gaat het met u?” “Heel goed, dankzij u.” “Hoe hebt u mij gevonden?” “Ik heb zitten bedenken wie mij die dag heeft kunnen oprapen van straat en ik dacht, ik doe een gok en kijk eens wie ik zie lopen. Er zijn op dit tijdstip niet zo veel mensen op de been, zie je.” “Hoe gaat het er mee?” ze nam hem nu wat beter op en keek hem recht aan. Een sympathiek gezicht, met ogen, die je blik als een magneet naar zich toetrekken. De plekken op zijn voorhoofd waren mooi aan het genezen, zag ze. “Prima, dankzij jou. Ik geloof dat je meteen eerste hulp hebt toegepast. Ik heb nog iets van je,” hij opende de plastic tas die hij in zijn handen hield en haalde haar sweater eruit. “O, ik dacht dat die verloren was gegaan. Teveel bloed,” zei ze nonchalant. Weer trok hij een mondhoek op in een scheef lachje en legde uit: ”Ik heb een zus die wonderen doet met mijn was. Zelfs dit bleek voor haar geen groot probleem.” Snel wond Helen het kledingstuk om haar middel. “Ik ben blij dat het weer goed met u gaat. Helaas heb ik die idioot die u aanreed niet kunnen beschrijven.” Hij wenkte het met een groots gebaar weg. “Ik leef. Dat moet genoeg zijn.” “Nou ja, als je er zo over denkt,” ze maakte aanstalten om door te lopen en hij deed hetzelfde. Even liepen ze in gelijke tred op en op het moment dat zij versnelde, deed hij het ook. “Ga je naar het park?” vroeg hij en ze knikte. “Vind je het goed dat ik meeloop?” Ze maakte geen bezwaar en samen liepen ze richting het park . Ralph bleek aangenaam gezelschap, en al snel waren ze in een interessant gesprek verwikkeld. Voor ze er erg in had kwamen ze weer terug bij hun beginpunt. Hij nam afscheid van haar en bedankte haar nog een keer voor haar vriendelijke hulp. Uit een grapje zei ze: “Volgende zondag, zelfde tijd?” Hij keek haar even onderzoekend aan en zei toen: “Prima, op één voorwaarde.” Ze vroeg zich af of ze ooit nog zou leren haar tong te beheersen. En ook of ze het punt bereikt had waarop ze niet meer terug kon krabbelen, maar schoof die gedachten van zich af, door te reageren naar haar aard, prompt en uitnodigend, “en die is?” “Ik zou graag je naam weten.” Ze glimlachte en noemde hem haar voornaam.
Gepost op 11-08-2008 om 16:50 uur 273 keer gelezen

Alle verhalen in deze serie (zondag,zelfde tijd)
Alle verhalen van deze schrijver (Gabriëlle)

Door: EsQuizzy

Huizena, in fictie komt toeval véél vaker voor en wordt het véél vaker als geloofwaardig geaccepteerd dan in het echte leven...

Gepost op 12-08-2008 Om 12:04

Door: Gabriëlle

Grappig dat jullie dit als toeval zien. Als je vaak op hetzelfde tijdstip op dezelfde plaats bent, kom je ook "toevallig" dezelfde mensen tegen. Mensen zijn gewoontedieren. Dus ik vond het helemaal niet toevallig. R. heeft bewust gezocht of hij haar kon vinden die zondagochtend en het enige wat hij niet zeker kon weten, is of ze ook werkelijk degene was die hij was dat ze was. Dat was een gok. Gabriëlle

Gepost op 12-08-2008 Om 18:09

Door: Gabriëlle

Mijn drie na laatste was, moest dacht zijn. Sorry Gabriëlle

Gepost op 12-08-2008 Om 18:12

Door: EsQuizzy

Gabriëlle, ik zie niet zo heel gauw iets als toeval. Ik heb ook nooit gezegd dat ik het incident in deze verhaalpost als zodanig zie. En ik ben het niet met je eens, huizena, dat de ontmoeting in deze post als 'een beetje zwak' overkomt. Als ik jou was, en ik jouw mening over 'toeval' zou volgen, zou ik liever een opmerking hebben gemaakt over het feit dat in dit verhaal alle relevante gebeurtenissen op zondag, dezelfde tijd, plaatsvinden. Dŕt is pas 'toeval'. Maar dat vind ik nou juist zo leuk gevonden.

Gepost op 12-08-2008 Om 19:53

Door: EsQuizzy

>> Maar bedenk wel, dat er schrijvers zijn, die juist met dŕt soort verhalen wereldberoemd zijn geworden. Dat er schrijvers zijn van juist die verhalen, die jáááren na hun dood nog steeds gráág gelezen worden door jong en oud. Ondanks de kritiek van de zelfbenoemde 'literaire elite', die niet zelf schrijft. Maar ik ben blij dat Enid Blyton zich daardoor niet heeft laten tegenhouden. Of Agatha Christie. Of Jane Austen. Of Beatrix Potter. Of Sir Arthur Conan Doyle. Of schrijversduo Tim LaHaye en Jerry B. Jenkins. Of Hotze de Roos. Of Henri Arnoldus. Of Alton Gansky. Of Piet Prins. Of C.S. Lewis. Of J.R. Tolkien. Of ...… (lettertjes worden kleiner naarmate de opsomming doorgaat) Voor een kind van God zijn er denk ik maar weinig zaken 'toeval'. En ik heb geleerd dat een Christen-schrijver er een veel diepere laag in kan laten zien. Maar voor iedere schrijver is 'toeval' een van de meest waardevolle gereedschappen.

Gepost op 12-08-2008 Om 20:21

Door: Gabriëlle

Ik wil dit heilig moment niet verstoren, maar ehhh... Ik was vergeten te reageren op het eerste gedeelte van de opmerkingen van Huizena: namelijk dat hij de reactie op de vreemde een beetje "vreemd" vind. Ik wil daarover zeggen dat de oplossing te vinden is elders op deze site (in goede Esq.-traditie En als je er niet uitkomt, wat ik heel goed kan begrijpen, want Esq.achtige clues zijn moeilijk, wacht dan af. Heb geduld, mijn verhaal is nog niet ten einde. Gabriëlle

Gepost op 13-08-2008 Om 07:47

Door: EsQuizzy

ROFL

Gepost op 13-08-2008 Om 08:44

Door: huizena

Okey. Maar stiekem verwacht ik dan wel een beetje dat hetgeen wat nu een beetje zwak aanvoelt, dat dat dus later helemaal logisch zal worden.

Gepost op 13-08-2008 Om 10:01

Door: EsQuizzy

Tot op zekere hoogte en in zekere zin: „Ja.” Maar bloCnoot is breder — en dieper — dan dat.

Gepost op 13-08-2008 Om 10:27

Door: Gabriëlle

Gepost op 13-08-2008 Om 11:35

Door: huizena

"Maar bloCnoot is breder en dieper dan dat." Daar gaan we op het forum verder over praten, ja?

Gepost op 13-08-2008 Om 11:36

Door: Tines

Leuk deeltje! Eigenlijk vind ik het best wel logisch hoe ze reageert: eerst terughoudend, afwachtend, en dan opeens herkent ze hem! Dat is logisch, want je had in het vorige deel nog omschreven dat zijn ogen zo'n indruk maakten. Dan is het ook logisch dat het diezelfde ogen zijn die haar hem doen herkennen.

Gepost op 14-08-2008 Om 19:33

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.