Keiharde dromen 60. Dekens Door: EsQuizzy Commentaar van de schrijver: Categorie: Drama / Roman Geschatte leestijd: ca. 3 minuten
Als klein kind had Gabriëlle al geleerd wat de beste plaats was om weg te kruipen als pappa en mamma buiten bereik waren. Levendig herinnerde ze zich de keer dat ze ervan overtuigd was geweest dat er een draak onder haar bed lag. Of waren dat meerdere keren geweest? Ze wist het niet meer. Haar bed zou het nog wel weten… Ze herinnerde zich enkele nachtelijke onweersbuien, die een eeuwigheid aan verschrikking hadden geduurd voordat pappa haar eindelijk was komen halen om veilig tussen hem en mamma in te mogen liggen. Tweemaal was er een nachtelijke explosie geweest, die haar in paniek in haar schuilplaats had gejaagd. En niet te vergeten de ontelbare steekmuggen die in de loop der jaren haar kamer waren binnengedrongen. Eénmaal was het raam van de slaapkamer van haar buurjongen uit de kozijnen gewaaid en op het terras aan gruzelementen gevallen. Het kabaal dat daardoor veroorzaakt werd was voldoende geweest om haar hijgend aan haar voeteneind te doen belanden. En dan waren er natuurlijk nog de nachtmerries, die ze zich als de dag van gisteren voor de geest kon halen — rillend wakker worden en zelfs nauwelijks adem durven te halen uit angst voor de onzichtbare verschrikkingen van de nacht… Onder de dekens was altijd een veilige plek geweest. Onder de dekens had ze de meest monsterlijke muggen van zich af weten te houden. Onder de dekens kon noch bliksem, noch donder haar vinden. Onder de dekens was zij onzichtbaar voor enge mannen in de kast. Tot nu toe. Met opgetrokken knieën lag ze op haar zij, opnieuw de dekens over zich heen getrokken in een wanhopige poging de hele wereld buiten te sluiten. Ze vroeg zich af of ze zich voor haar actie zou moeten schamen, maar aangezien niemand haar zag — behalve Lidhia, en die zou het wel begrijpen — besloot ze haar gedachten maar weer terug te laten keren naar de kern van de zaak. De enge man zat niet langer in de kast: hij was eruit gekropen. Ze had nu te maken met een enge man, die in een brief in haar tas, in een sms-je in haar telefoon… en met zijn handen onder haar kleren zat. Ze was onder de dekens gekropen om zich weer even veilig te voelen, zoals vroeger — al was het midden op de dag. Maar haar huidige situatie vormde een probleem waartegen zèlfs haar vertrouwde dekens slechts weinig konden uitrichten… Met dat besef kwamen de tranen. En langzaam overmande haar een stille slaap. Lidhia was klaarwakker, en wist zeker dat haar ogen haar niet misleid hadden: er was zojuist iemand door de gang langs haar kamer gezwommen. Op dit uur van de nacht was dat gegeven op zich al heel bijzonder, maar deze persoon wenste duidelijk onopgemerkt te blijven. Ieder lid van de hofhouding zou gewoon zijn of haar luminescentieverlichting voeren… Stil en behendig glipte ze onder haar dekens vandaan, ervoor uitkijkend dat ze haar eigen verlichting niet liet opkomen. Met twee korte slagen piepte haar hoofd door de deuropening, vlak onder het plafond. Nog juist zag ze de zwijgzame schaduw om een hoek van de gang heen verdwijnen. Zo snel en zo stil ze kon, zwom ze naar het eind van de gang. Daar! De schaduw verdween naar beneden. Vijf minuten later zweefde Lidhia boven een opening in de bodem, op het laagste niveau van het paleis. „Oh, nee,” schudde ze het hoofd, fluisterend tegen zichzelf. „Dáár ga ik niet nòg eens in!” Beneden haar was de zwemmende schaduw al lang onzichtbaar in de diepe schacht, die naar de kerkers leidde… Ze draaide zich om om terug te keren naar haar veilige plek, die ze met Gabriëlle deelde, maar haar gedachten lieten haar niet met rust: haar vader en de anderen hadden de magister toch niet gevonden, daar beneden? Waarom ging er dan nu iemand heen? En zo geheimzinnig? Het lichaam dat zij gevonden had, was weggehaald — de medica was het aan het onderzoeken. Stel nou dat er een geheim in de kerkers was… een geheim dat zelfs haar vader niet kende... Er was maar één manier om daar achter te komen. Halverwege de doorgang tussen twee verdiepingen hield ze de slag in en staarde voor zich uit. Als de magister tòch ergens in de kerkers verborgen was, zou niemand hem daar nu meer gaan zoeken! Ze had nooit gedacht dat de herinnering aan een halfvergaan lichaam haar ertoe zou brengen naar de vindplaats ervan terug te keren. Maar de gedachte aan het stoffelijk overschot van de magister, wegterend in de kelder omdat men er niet goed genoeg gezocht had, was onverdraaglijk. En daarbij, ze had nu een aanknopingspunt om te volgen: de onverklaarde aanwezigheid van die stille persoon die haar was voorgegaan… Kortpeddelend draaide ze om, in de richting van de kerkerschacht. Haar ouders zouden het er wel niet mee eens zijn, maar die wisten het tòch niet — en ze vond dat ze het de magister verschuldigd was: diep haalde ze water om voorover het onverlichte gat in te duiken…
Gepost op 15-06-2008 om 10:56 uur 445 keer gelezen

Alle verhalen in deze serie (Keiharde dromen)
Alle verhalen van deze schrijver (EsQuizzy)

Door: Tines

Aaahh, ze gaat naar beneden! Alleen! Dappere Lidhia, maar als dat maar goedkomt! Ik vraag me wel af hoe het kan dat ze zo midden in de nacht klaarwakker kan worden en dan ook nog van iemand die zijn/ haar fluorescentie niet voert... Dat van die explosies klinkt wel eng, wat bedoel je daarmee, EsQ? Uit ervaring weet ik trouwens helaas dat steekmuggen zich niet altijd laten tegenhouden door wat dekens...

Gepost op 15-06-2008 Om 14:19

1. Weet je zeker dat Lidhia dáár wakker van werd? 2. Dat weet ik tot op de dag van vandaag óók nog niet. 3. Alleen de meest monsterlijke, misschien... ;)

Gepost op 15-06-2008 Om 17:19

Door: kiezel

Een raam dat uit de kozijnen waait... Wow, dat moet een flinke storm geweest zijn (of superrotte kozijn natuurlijk). Oh ja, jij spelt dat anders: natuurliijk Ligt Gabriëlle trouwens echt onder de dekens? Of is het een dekbed - wat je natuurlijk ook 'onder de dekens' kunt noemen? Lidhia gaat het gat dus weer in... Misschien kun je haar 'strijd' om dat wel of niet te doen iets meer neerzetten? Het begint nu met „Oh, nee ... Dáár ga ik niet nòg eens in!” Vervolgens vind ik dat ze vrij snel besluit om het toch te doen. Je zou misschien duidelijker kunnen maken dat het een omslag bij haar zelf is, of dat ze een iets duidelijkere strijd met zichzelf voert.

Gepost op 16-06-2008 Om 09:56

Door: Tines

1. Hmm, nee, goed punt, neem ik terug. 2. Okee, weet ik dat ook... 3. In dat geval hebben we hier veel monsters! Ik plet ze ook wel eens in m'n slaap, dan zit er een bloedvlek aan de binnenkant van m'n dekbed! Dus dan zit er toch echt zo'n monstertje ònder de dekens...

Gepost op 16-06-2008 Om 11:35

Door: kiezel

M.b.t. jouw verhandeling over de ondergaande zon (ik mis trouwens de andere eigenschap van licht als dualiteit, namelijk straling i.t.t. deeltjes ): Ik vind dat je het perfect omschreven hebt met die 'dekens', en was alleen maar zelf nieuwsgierig of ze nou onder een dekbed of een deken lag...

Gepost op 16-06-2008 Om 16:07

Door: EsQuizzy

Kiezel, ik heb 'm gedeeltelijk herschreven, zoals je voorgesteld had. ;)

Gepost op 16-06-2008 Om 19:53

Door: EsQuizzy

@Tines: één van de nachtelijke explosies uit mijn herinnering werd door mijn moeder (gedeeltelijk) verklaard. Aan het begin van de tachtiger jaren heeft zich midden in de nacht een enorme implosie voorgedaan in De Korenbeurs, een oud pand in het centrum van mijn woonplaats Veenendaal, dat toen leeg stond. Het is nu een appartementencomplex. Het aparte van het geval was, dat iedereen het gehoord had, maar niemand wist er het fijne van: alle ramen van het gebouw waren naar binnen toe aan gruzelementen geblazen (wat op een implosie duidt). Maar ik weet me die knal nog goed te herinneren: een dubbele klap, BO-BOEM! waarvan de ramen in de sponningen stonden te trillen. Tijdens het schrijven van deze post heb ik (zoals vaker) gewoon mijn eigen herinneringen in het verhaal verwerkt. De andere klap was mijn moeder niet bekend, maar ik kan me een geval herinneren uit de tijd dat ik op bijbelschool zat. Explosie van vuurwerkbom met dodelijke afloop. Niet leuk.

Gepost op 16-06-2008 Om 20:02

Door: Tines

Waar kijken die muggen ook zo tegenaan? Sorry, volg 'em even niet... @ implosie: wat een apart verhaal! Lijkt me best eng, maar ook vooral het feit dat het later niet verklaard kon worden... Raar...! Ik wist trouwens wel dat je wel eens eigen ervaringen in een verhaal verweefde! Doe ik ook vaak... @ vuurwerkbom: helemaal niet leuk!

Gepost op 17-06-2008 Om 00:09

Door: kiezel

Mooi aangepast / aangevuld, EsQuirrel! En misschien kun je nog een onderwatersynoniem vinden voor schoorvoetend ...?

Gepost op 17-06-2008 Om 10:43

Door: Tines

*pling* Zo, dat duurde lang! Maar het kwartje ligt hoor...

Gepost op 17-06-2008 Om 13:14

LOL

Gepost op 09-09-2009 Om 09:59

Door: EsQuizzy

@kiezel, ik kom er niet helemaal uit. Heb een gratis proeflicentie van een week bij www.etymologie.nl maar dat gaat maar van A tot en met R, tot op heden. Jammer, jôh: 'schoorvoetend' staat dus niet in de database. Verder kan ik er weinig over vinden. Heb jij misschien en etymologisch woordenboek dat behulpzaam kan zijn?

Gepost op 17-06-2008 Om 23:06

Door: kiezel

Ik heb schoorvoetend in mijn rijke bibliotheek gezocht (synoniem voor het www); hieronder mijn bevindingen! Natuurlijk zoeken wij eerst naar een Bijbelse onderbouwing van het woord, en wat blijkt? Noch de statenvertaling, noch de NBG'51, noch de Naardense Bijbel gebruiken het woord. Echter wel de NBV (nl. in Deut. 4:11). Kortom: weinig oude Bijbels-etymologische wortels... Maar gelukkig hebben we nog Carolus Tuinman! Deze goede man heeft samen met enkele anderen in 1722 de Fakkel der Nederduitsche taale uitgegeven. En daarin schrijft hij het volgende over schoorvoeten: SCHOORVOETEN, traag en langzaam gaan, acht ik verbastert te zyn van schortvoeten, als met opgeschorte voeten gaan, 't geen de Latynen zeggen pedibus suspensis ire. Klinkt mij aannemelijk in de oren! Onze Carolus had het zo gek nog niet bekeken. En nu is het de taak aan onze Esquirrilius om dit woord te ont-etymologiseren naar een onderwatersynoniem! Succes!

Gepost op 18-06-2008 Om 12:42

Door: kiezel

Kortpeddelend... Ik wist wel dat ik dat aan jou kon overlaten!

Gepost op 23-06-2008 Om 12:51

Door: Auke-Willem (AW)

Spannend en weer onder water!

Gepost op 16-08-2008 Om 16:53

Dank je! =)

Gepost op 09-09-2009 Om 09:59

Door: EsQuizzy

Deze post bijgewerkt.

Gepost op 25-10-2011 Om 21:25

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.